[Sfic] เพียงพอ -- หยางเฟิง

"เฟิงเฟิง"






เขาร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายแต่หาก ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา









หยางหยางยิ้มจาง ๆ ออกมา รู้สึกตัวเองประหลาดเข้าไปทุกวัน










หลี่อี้เฟิงกำลังเข้าสู่นิทรา และเสียงเรียกของเขาก็เบาเกินไป














หยางหยางยืนนิ่งอยู่ซักพัก เขาตั้งใจเข้ามาหาอีกคน 

ขอให้เห็นหน้าซักสองสามนาทีแล้วก็จะไป












แต่กลายเป็นว่าอีกคนหลับ แต่ก็ไม่เสียหาย เขาได้เห็นหน้าแต่ก็ยามหลับแม้ว่าอยากจะจ้องหน้ามองตากัน ช่างเถอะนี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน




"อือ"



เสียงครางอือออกมาเบา ๆ คนในนิทรากำลังหลับสบาย หลังจากทีี่มีหลายซีนที่คนพีต้องถ่ายอยู่หลายเทค เพราะดินฟ้าอากาศไม่เป็นใจเท่าไหร่ จนย่ำค่ำ ก็มาแอบงีบหลังแบบนี้








หยางหยางเข้าใกล้อีกนิดหน่อย ให้ได้มองหน้าชัด ๆ ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการปัดปอยผมที่บดบังหน้าตาน่ารักนั้น และหยางหยางก็ยิ้มออกมา










อย่างกับคนบ้า มองหน้าคนหลับก็ยิ้มให้เขา แน่นอนว่าคนหลับปุ๋ยมองไม่เห็นยิ้มนี้หรอก









จริง ๆ หยางหยางก็คิดว่ามันแปลกเหมือนกัน ทั้งที่เหนื่อยแทบตาย เขาควรพัก นั่งนิ่ง ๆ อยู่ที่เต้นท์ตัวเอง แต่กลับเดินข้ามฟาก มาที่เต้นท์ของอี้เฟิงและมายืนมองหน้าเขาหลับอยู่แบบนี้





หัวใจของเขาที่แปลกไป







ก็ขอแค่นี้แล้วกัน ขอให้ได้มอง ให้อยู่ใกล้สายตาไปแบบนี้อีกซักพัก จนกว่าเขาจะแน่ใจว่าจะเพียงพอและสามารถแยกกับคนคนนี้กันไปโดยไม่คิดถึงจนเป็นบ้า









"ฝันดีนะครับ"








หยางหยางบอกฝันดี ใช้สองนิ้วที่กลายเป็นสองนิ้ววิเศษในซีรีส์ที่เขากำลังถ่ายทำ เกลี่ยที่เเก้มเบา ๆ ขอเก็บไออุ่นจากคนน่ารักที่หลับใหล










"แค่นี้ก็พอแล้ว"








**************************************************************************************END เพียงพอ