[Fic] THISMAN - หยางเฟิง CHAPTER : 6 'คนคนนี้ต้องเอาคืน'

TITLE : [Fic] THISMAN

CHAPTER : 6 'คนคนนี้คิดเอาคืน'

PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : NC – 17  หรือมากกว่านั้น

TELL: ยิ้มก่อนอ่าน ตาหวานก่อนเปิด อ่านจบแล้วไปด่า(หยาง ห้ามด่าเกอนะ)ได้ที่เแทก ＃ดิสแมน หรือเมนท์ข้างล่าง หรือจะเมนชั่นก็ได้ @deathberryxxx

*************************************************************************************************************

“เห้ย นั่นมันหยางหยางนี่หว่า”

พอคนรูปหล่อที่กำลังโด่งดังเข้าไปถึงบาร์เล็ก ๆ แต่หรูหราแห่งหนึ่ง ก็เจอเสียงต้องรับอย่างดีใจ เป็นเหล่าบรรดาเพื่อน ๆ ของเจ้าของชื่อที่คิดถึงเพื่อนรูปหล่อคนนี้ เพราะหยางหยางที่ทำให้บาร์นี้คึกคักและมีสาว ๆ  แวะเวียนมาแจมในบาร์นี้ไม่ขาดสาย แต่ข่าวที่หยางหยางมานี่ถูกลบมิด เพราะเป็นข้อตกลงและกำชับหนักหนาหากอยากใกล้ชิดปีสาจหล่อเร้ายกาจคนนี้ แต่หยางหยางก็ปรากฏตัวไม่นานในโถงใหญ่ของบาร์ เมื่อเขามาที่นี่  หยางหยางก็อยู่เพียงแค่ห้องรับรองพิเศษ และมีสาวน้อยหน้าตาถูกสเปครอหยางอยู่สำหรับในห้อง และสำหรับคืนนี้ก็มีเหมือนกัน

“ลองดูหน่อยมั้ยหยางหยาง  คนนี้มาใหม่ แนะนำมาจากเพื่อนพี่ชาย ไม่ปากโป้ง ก็อาจจะต้องลงทุนหน่อยแต่รับรองเด็ด “

หยางหยางเดินเข้ามาในบาร์ซักพักพบกับเพื่อนหนุ่มสาวนั่งอยู่รายล้อม บาร์นี้เป็นบาร์หรูหราของกลุ่มเพื่อนของเขาที่เปิดไว้เพื่อทำมาหากินที่จริงก็มีไว้กินเหล้าเมากันโดยเฉพาะจะไมได้ต้องไปเป็นภาระใครที่ไหน หยางหยางก็ชอบบรรยากาศที่นี่ไม่น้อย บาร์เทนเดอร์ที่ชงเหล้า เขย่าแก้วอยู่ก็เพื่อนเขาทั้งนั้น

“ก็ไม่เลว”

สายตาคมกริบมองปรายไปที่สาวน้อยที่ถูกพูดถถึง วันนี้เธอสวยชุดสีแดงกุหลาบตัดกับผิวขาวของเธอ เป็นจุดสนใจของเหล่าหนุ่ม ๆ ทั่วบาร์ เพื่อนของหยางหยางเองก็สนใจไม่น้อยแต่เพราะเขามีแฟนสาวรู้ใจแล้วจึวงทำได้แค่มองและผสมเครื่องดื่มมึนเมาให้หยางหยางไปเพียงเท่านั้น

“คนนี้หามาให้แกเลยนะเว้ยหยางหยาง เห็นว่าเป็นเพื่อนกัน ลองแทนกันหน่อย”

คนรูปหล่อพยักหน้าตกลงกลาย ๆ ก็ที่มานี่ก็อยากจะมาหาอะไรแก้เครียดทำนองนี้นั่นล่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงพักจากกองละครที่ถ่ายทำอยู่ทั้งสองทั้ง บรรยากาศก็แตกต่างกันไปตามสภาพ กองแรกบรรยากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะข่าวของหยางหยางที่เพิ่งออกสู่สาธารณะชนยังไม่เงียบ  แต่อีกกองแตกต่างกัน โชคดีที่คนในกองถ่ายนี้ไม่พูดมากและทำกันแค่งานสนใจกันแค่นั้น และใครดีด้วยก็ดีตอบไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวกันมากเกินควร

แต่มันจะไม่ดีก็ตรงเจ้าคนทำเรื่อง คนปล่อยข่าวตัวใหญ่ อยู่ในกองด้วย

หลี่อี้เฟิง

เขาเป็นคนที่สร้างปัญหาให้หยางหยางมาตั้งแต่เข้าวงการมาตั้งแต่แรก ๆ โดนเปรียบเทียบ โดนย้ำหนักหนาว่าให้เอาเขาเป็นตัวอย่าง บ้าบออะไรกัน เขาอยากจะข้ามผ่านคนคนนี้ไปให้ได้ต่างหาก

“ฮึ”

ไม่มีใครเห็นด้านชั่วร้ายของเทพบุตรกันบ้างก็ให้มันรู้ไปว่าสุดท้ายแล้วจะไม่มีใครรู้เลยหรอว่าคนคนนี้มันก็มีด้านไม่ดี ใครจะไปมีแต่ด้านสวยงามกัน ไอ้เจ้าเทพบุตรนี้ก็ร้ายกาจพอกันกับเขาแต่แสดงเสแสร้งด้านนั้นให้ทุกคนเห็นจนติดตา  หรือไม่รู้ว่าปิดหูปิดตากันหมด เพราะคนคนนี้ช่างออดอ้อน ประจบสอพลอ ก็ด้วยหน้าตาของคนคนนี้ที่สามารถทำแบบนั้นได้

“อืม...”

พอมีหลี่อีเฟิงผ่านเข้ามาในความคิด ช่วงนี้คนคนนี้ผ่านแวะเวียนมารบกวนหยางหยางบ่อยครั้งขึ้น ก็อาจจะเพราะต้องเจอกันบ่อยขึ้น ไม่แค่ตัวจริง แต่ตามโซเชียลเนตเวิร์ค ตามร้านค้า ห้างทั่วไปก็ต้องพบใบหน้าของคนคนนี้ พาลทำให้หยางหยางเบื่อหันหนีแทบไม่ทัน   ระหว่างทางที่มาบาร์ก็พบป้ายโฆษณาของคนคนนี้อีก หยางหยางจึงไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก

แต่...ว่าไม่ได้ เขาเองย้อนแย้งกับความคิดที่ผุดขึ้นมาอีกอย่าง ว่าคิดถึงสัมผัสที่มือแกร่งของเขาไปแตะต้องคนคนนี้ทุกตารางนิ้ว  ชนิดที่ไม่มีใครได้สัมผัสเทพบุตรคนนี้ได้นอกจากซาตานอย่างที่หลี่อี้เฟิงเห็นเขาเป็นอย่างนั้น

ไม่ปฏิเสธเลยว่าหลี่อี้เฟิงทำให้หยางหยางมีความคิดเตลิดไปไกล  บางครั้งทำให้เขาเผลอพลั้งใส่แรงทำให้ตัวเองมีความสุข ทั้งที่รู้อยู่ว่ากำลังทำแบบนั้นกับใคร ลืมไปกระทั่งว่าคนใต้ร่างเขาเป็นคนที่เกลียดมากที่สุดแท้ ๆ

ผิงสัมผัสลื่นมือ สวยเนียนกว่าผู้หญิง เพราะมีคนถนอมช่วยดูแลประคบประหงมมาอย่างดี ดวงตาที่ดูดื้อรั้น..อืม ท่าทางจะเป็นแมวซน แต่อวดดี หยิ่งทนงค์ตัวเอง ทั้งจมูกนั้นด้วย ริมฝีปากที่คอยพูดต่อเถียงกับเขาแต่ตอนมอบจูบให้กลับรับความหวานนั้นอย่างดี และทำให้หยางหยางพลั้งเคลิบเคลิ้มความหวานนั้นไปด้วย.

หืม ?

หยางหยางเอียงแก้วคอกเทลเนื้อดีในมือหมุนไปมา  มือแกร่งเรียวสวยคู่นี้นี่ล่ะทีมอบความหวานหอมให้กับร่างนั้น

บ้าจริง..

..นี่เขากำลังคิดถึงคนคนนี้อยู่หรือ รวมแล้วทุกอย่างที่อยู่ในความทรงจำแล้ว....ทบทวนไป ..
นั่นคือเขากำลังคิดถึงหลี่อี้เฟิงหรือ ?

หยางหยางปฏิเสธตัวเองในใจ เขายกคอกเทลฤทธิ์รุนแรงแก้วสุดท้ายดื่ม ความต้องการภายหลังจากคิดถึงคนคนหนึ่ง ถูกปลุกเร้าขึ้นมา ดาราหนุ่มรูปหล่อร้ายกาจลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองแล้วฉุดแขนให้สาวน้อยชุดแดงที่เพื่อนหนุ่มแนะนำมาเข้าไปหลังร้าน แต่ก่อนที่จะเข้าไป เพื่อนของหยางหยางส่งขวดเล็ก ๆ บรรจุของเหลวสีใสมาให้

“เผื่อจะทำให้สนุกขึ้น”

มือแกร่งรับ หยางหยางเอียงคอและกระตุกยิ้มให้เพื่อนอย่างรู้กัน สาวน้อยชุดแดงที่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ในเลือดไม่น้อยคลอเคลียตรงไหล่แกร่งและลำคอของเขา  เริ่มจูบปลุกอารมณ์กันตั้งแต่อยู่หน้าบันไดขึ้นห้อง หยางหยางบุ้ยใบ้ให้เธอหยุดก่อน อย่างไรหยางหยางก็เป็นดาราดัง จะมาทำอะไรกันต่อหน้าคน แต่เธอก็ไม่ทำตามเสียนี่  มือของเขาจึงรวบรัดจัดการสาวคนนั้น อุ้มเธอแนบอกในท่าเจ้าหญิงกำขวดเล็กสีใสขึ้นห้องไปด้วย โดยฝากเพื่อนไว้แค่สั้น ๆ

“ฝากดูต้นทางให้ด้วยแล้วกัน”

THISMAN

“สวัสดีครับทุกคน”

เสียงใสเอ่ยทักพี่ชายพี่สาวในกอง แม้ไม่ใช่น้องเล็กแต่ในกองนี้ก็เอ็นดูหลี่อี้เฟิงอย่างเช่นเจ้าชายน้อยที่ต้องดูแลไม่แค่เพราะชื่อเสียงแต่ความสดใสแบบที่เขามีสมฉายานั่นก็ปฏิเสธความน่าเอ็นดูนั้นไม่ได้

แต่ความรู้สึกนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นกับหยางหยางแน่นอน

เขามองดูการทักทายที่ดูจอมปลอมนั้นอย่างสะอิดสะเอียน เบียงหน้าไปอีกทางเพื่อเปลี่ยนสีหน้าให้ได้ระบายอารมณ์ไม่พึงพอใจ พี่ผู้จัดการสาวของเขามาทันเห็นก็ตีไหล่เบา ๆ ว่าให้ระวัง เก็บอารมณ์ไว้บ้าง สุดท้ายหยางหยางก็จะต้องมาปั้นหน้ายิ้ม และส่งให้อีกคน

คนคนนี้ยิ้มส่งให้เขา เขาเองก็ยิ้มแบบเดียวกันส่งไปให้

เสแสร้งพอกัน

ไม่เป็นไรหรอก ...อย่างน้อยวันนี้หยางหยางก็มีเวลาเล่นกับแมวน้อยอีก จากคิวถ่ายวันนี้แล้ว ไม่มีคิวช่วงค่ำแต่มีช่วงดึกค่อนข้ามคืนไปเลย

มีเวลาอีกเยอะ

.

“เอ้ามา ๆ กินข้าวกัน ๆ “

วันนี้มีมื้อใหญ่จากคุณผู้กำกับซึ่งอยากเลี้ยงในฐานะที่เป็นคนใหญ่คนโตในกอง พร้อมกับการถ่ายทำที่ดำเนินไปได้ไม่น้อยแล้ว ซึ่งเพราะนักแสดง ทีมงานทุกคน จึงผ่านมาได้จนถึงขนาดนี้ เป็นคำขอบคุณที่ให้อิ่มหนำกัน

“เอ้า ยืนทำอะไรอยู่หยางหยาง มานั่งตรงนี้ ข้างเกอก็ได้”

อี้เฟิงพูดชวนน้องชายน้อยตัวจริงของกองมานั่งใกล้ น้ำเสียง ท่าทาง สีหน้า หยางหยางมองดูแล้ว ว่าคนคนนี้เป็นนักแสดงที่ดีเหลือเกิน เกลียดกันปานจะขาดใจแต่ยังกล้าแสดงอะไรแบบนี้ออกมาให้เขารู้สึกสะอิดสะเอียน เทพบุตรแห่งชาติช่างที่เสแสร้งเป็นอาชีพทั้งในและนอกจอจริง ๆ

“ครับ ๆ  งั้นขยับให้นั่งหน่อย”

หยางหยางที่อยู่ต่อหน้าทุกคนก็จำเป็นต้องเล่นตามเกมส์นั้นไป อี้เฟิงอยากจะวัดใจหยางหยางอยู่เหมือนกันว่าเด็กที่เก็บอารมณ์ไม่เก่งไม่ผ่านโลกมาเท่าเขาอย่างหยางหยาง จะโมโหและระเบิดออกมาเมื่อไหร่ อาการที่เขาแสดงอี้เฟิงพอดูออกว่าจะต้องอดกลั้นความเกลียดชังซึ่งกันและกันอยู่ อี้เฟิงก็ต้องอดกลั้น แต่ที่เขาทำมันสนุกทีได้เห็นอีกฝ่ายพะอืดพะอม เก็บความเกลียดชังที่พูดที่แสดงออกมาไม่ได้จนแทบจะสำลักออกมา  เขาต้องเก็บมันไว้ในนั้นเพื่อไม้ให้ทุกคนมองตัวเขาเองแปลกไป  การเป็นศัตรูซึ่ง ๆ หน้ากับหลี่อี้เฟิงไม่ใช่เรื่องดีในวงการนี้นักหรอก

ถ้าเขาทำ....เขานั่นล่ะที่จะพ่ายแพ้ย่อยยับ

อย่างไรเทพบุตรก็ชนะซาตานอยู่ดี โลกไม่ได้ต้อนรับบุคคลในภาพลักษณ์แบบนั้นนักหรอก

“ส่งน้ำมาหน่อย ๆ “

นักแสดงรุ่นพี่อีกคนขอน้ำ ซึ่งวางอยู่ใกล้ฝั่งที่นั่งของหยางหยางซึ่งน้องเล็กก็อาสาให้เป็นบริกรสุดหล่อส่งน้ำเสิร์ฟให้ทุกคน วนไปรอบวงร่วมมื้อเที่ยงกัน

“ของเฟิงเกอครับ”

“อะ..อือ”

อี้เฟิงรับแก้วน้ำมาอย่างระแวง แต่เพราะหยางหยางใส่น้ำทุกแก้วพร้อมกัน และเขาก็เห็นอยู่ว่าหยางหยาง ทำอะไรอยู่เพราะนั่งอยู่ข้าง ๆ จะมาระแวงและแสดงสีหน้าออกมาต่อหน้าทุกคนที่เป็นนักแสดงและผ่านโลกมามากกว่าอี้เฟิงมันก็คงไม่ดี ผู้ใหญ่เหล่านี้ดูออกกันทั้งนั้น  อี้เฟิงจึงทำได้แค่ระแวงในใจ และคอยมองเจ้าซาตานใจร้ายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ  เขาอยากหนีไปนั่งตรงอื่นเสียด้วยซ้ำ แต่เพราะความสนิทสนมที่เสแสร้งสร้างกันเพื่อเรียกความนิยมทั้งในวงการด้วยกันเองและแฟนคลับ  จะส่งความเกลียดชังกันให้ทุกคนเห็นก็เห็นทีจะไม่ได้

แต่เขาก็ระแวงอยู่ดี ...อี้เฟิงทำได้แค่นั้น พอมองไปที่คนใจร้ายข้าง ๆ  เขาทำตัวเป็นปกติ เสแส้รางแกล้งทำแบบที่อี้เฟิงทำ และที่ทำกันอยู่ทุกวัน เมื่อทั้งสองคนต้องอยู่ใกล้กัน

หวังว่าจะไม่มีอะไรมากไปกว่าการเสแสร้งที่ทำอยู่ทุกวัน  ตอนนี้หยางหยางยังเคลื่อนไหวอะไรมากไม่ได้ ก็เพราะข่าวที่ยังซุบซิบกันอยู่เนือง ๆ ถ้าหมอนั่นทำอะไร...อืม.... กับของที่เขามี ภาพ เสียงที่เขาเอาไปจากอี้เฟิง  อี้เฟิงก็จะหาทางทำร้ายเขาคืนเช่นกัน  แต่จะทำร้ายในรูปแบบไหน อี้เฟิงก็ยังขบคิดกับตัวเองว่า ซาตานผู้นี้รับมือยากจริง ๆ เพราะอี้เฟิงไม่เคยเจอใครที่จงเกลียดจงชังตัวเองขนาดนี้ และจ้องจะทำร้ายกันทุกช่องทางมาก่อน  และวิธีการที่หยางหยางใข้โจมตีเขา....มันไม่เหมือนกับใคร  จนทำให้อี้เฟิงคับแค้น และจดจำในใจไปจนวันตาย

เกลียดกว่าคนไหน ๆ

หลังจากที่ล้อมวงกินข้าวกันจนอิ่มหนำ อี้เฟิงรีบทิ้งวงสนทนากลับมาที่ห้อง เขาพานพบสายตาร้ายกาจเป็นพิเศษของหยางหยางและไม่อยากสนใจจึงหลีกไปตั้งหลักเสียก่อน





เจ้าบ้านั่น





ที่จริงอี้เฟิงไม่เข้าใจทั้งคนคนนี้ทั้งตัวเขาเองว่าทำไมต้องเกลียดกันขนาดนี้   ในหัวใจอี้เฟิงก็มีบ้างที่รู้สึกช่างน้ำหนักกับความรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง

แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ความรู้สึกนั้นหายไป เพราะการแข่งขันในเส้นทางเดียวกัน  อี้เฟิงในบางทีก็ไม่สบอารมณ์ที่เห็นคนคนี้อยู่เทียบในระดับเดียวกันกับเขา ทั้งที่เขาพยายามมากกว่าจะมาถึงจุดนี้ แต่เด็กคนนี้กลับมายืนเทียบรัศมีของเขาเพียงแค่ไม่กี่ปี ชื่อของหยางหยางก็มาอยู่ในแรงกิ้งเกรดเอข้างหลี่อี้เฟิง อาจจะเพราะหน้าตา อี้เฟิงไม่เถียงว่าหยางหยางเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาจนน่ากลัว เป็นคนที่มีเสน่ห์ หากมองกันทั่วไป แต่ร้ายกาจยิ่งกว่าใคร ต้องให้ทุกคนมาเห็นว่าเด็กคนนี้ร้ายกับเขามากแค่ไหน เจ้าซาตานคนนี้ทำร้ายเทพบุตรของทุกคนมาก  รอให้หยางหยางประทุความชั่วร้ายของตัวเองดีกว่าที่เขาจะไปเปิดเผยซึ่ง ๆ หน้า แต่บางทีอี้เฟิงก็มีวิธีทางลัดบ้าง เมื่ออยากทำ เขาทำได้ และเขาจะทำ

คนคนนี้ก็เกลียดเขาเหมือนกัน  คนเกลียดกันเขาจะทำอะไรต่อกันล่ะ

ถ้าไม่ทำร้ายกันและกัน

 ... เอ๊ะ ? ...

อี้เฟิงยกมือแตะที่หน้าอก เขาคิดจบทุกข้อความในใจ นิ่วหน้าไม่เข้าใจความรู้สึก แต่อี้เฟิงไม่สนใจ สลัดมันทิ้งไป

อี้เฟิงกัดริมฝีปากอวบอิ่มของตนจนแดงระเรื่อ เขากำลังขบคิดอย่างหนัก มือเรียวลูบถูไปมา ....

“มาคิดกันต่อดีกว่า ว่าเทพบุตรจะปราบซาตานให้สิ้นฤทธิ์อย่างไร “ เขาพูดกับตัวเองอย่างนั้น

THISMAN

“อืม... “

หยางหยางหมุนขวดใสที่ไร้ของเหลวบรรจุแล้ว  รอยยิ้มหล่อเหลาร้ายกาจจุดทีมุมปาก เขาเอียงคออย่างใช้ความคิด

เมื่อวานเขาไม่ได้ใช้มันตามที่เพื่อนของเขาบอก กิจกรรมบอกเตียงกับสาวน้อยชุดแดงก็ดำเนินไปอย่างทั่วไป ธรรมดา ไม่ได้หวาบหวามใจจนคลั่ง ติดใจจนต้องทำจนเช้า เขาจัดการความต้องการเรียบร้อยไปเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง และผลักสาวน้อยคนนั้นออกไป สาวน้อยคนนั้นเสียดายที่อยากมีอะไรมากกว่านี้กับดาราหนุ่มสุดหล่อผู้ร้อนแรงคนนี้ แต่เขาไม่ใยดีเธอเลย เอาแต่ครุ่นคิด แม้อยู่ในช่วงทำกิจกรรมบนเตียงด้วยกันก็ไม่ได้มองใบหน้าที่เธอรังสรรค์ความงามมาเพื่อคืนนี้ และไม่จูบที่ริมฝีปากเธอเลยแม้แค่ครั้งเดียว แม้เธอจะร้องขอ

หยางหยางไม่ทำแบบนั้น เพราะเมื่อคิดนึกจะจูบสาวน้อย ใบหน้าอีกคนที่เคยทำแบบนี้อยู่ด้วยกันก็มักผ่านเข้ามาในความคิด 

หลี่อี้เฟิงจะเล่นงานเขาทุกทางแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก 

สุดท้ายของเหลวในขวดแก้วใสใบเล็กก็ถูกนำมาใช้กับหลี่อี้เฟิงที่หยางหยางแสนโหยหาสัมผัสเสียแทน ไม่ได้เป็นหมันไปเสียทีเดียว  หยางหยางทำใจยอมรับแม้จะนานมากกว่าเขาจะยอมรับรู้ว่าในจิตใต้สำนึกลึก ๆ แล้ว  ร่างกายของหลี่อี้เฟิงทำให้เขาปลดปล่อยความต้องการที่สุดแสนหฤหรรร์และเป็นความชื่นชอบอันดับต้น ๆ จากที่หยางหยางเคยร่วมเตียงกับสาวน้อยสาวใหญ่หรือหนุ่มน้อยที่ไหน 

แม้จะเจ็บใจแต่ก็ต้องยอม

อย่างน้อยความสนุกสนานแบบนี้ของหยางหยาง 

ก็ทำให้คนคนนี้เจ็บปวดได้

 เขาสนุกแต่คนนี้เจ็บ ก็ไม่เลวที่จะยอมรับว่าเขาคิดถึงหลี่อี้เฟิง

ตอนนี้หยางหยางเพียงแค่รอ.....แค่รอเวลา

THISMAN

อืม....

แต่ตั้งแต่เมื่อครู่นี้แล้ว อี้เฟิงใข้ความคิดหนักขึ้น ลองหาวิธีที่จะทำให้ซาตานใจร้ายสิ้นฤทธิ์  แต่ต้องหยุดไว้ก่อน เพราะตอนนี้มีความรู้สึกแปลกใหม่มาแทนที่ มาอย่างรวดเร็วและพุ่งทยานมากขึ้นเรื่อย ๆ

เป็นอะไรนะ

อี้เฟิงคิดพลางยกมือเรียวแตะใบหน้าที่ร้อนฉ่า ความรู้สึกรุ่มร้อนในร่างกาย แถมในหัวใจก็รุ้สึกอยาก....มีความต้องการมากขึ้น เรื่อยๆ ไม่เข้าใจว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร แต่อยากทำอะไรให้ความรู้สึกอึดอัดนี้หายไป

“อือ..อืม”

อี้เฟิงขอบคุณที่ตอนนี้เป็นเวลาพักของเขา เพราะรุ่นพี่คนอื่นมีคิวถ่ายกันอยู่ ท่าทางจะนาน เพราะมีซีนที่ต้องบู๊และใช้สแตนอิน กินเวลาพอสมควร  พอให้อี้เฟิงจัดการความต้องการอันวาบหวาม ที่ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ทั้งที่อี้เฟิง ไม่ได้กระตุ้นอะไรตัวเองเสียหน่อย  ไม่ใช่เรื่องเจ้าบ้าหยางหยางนั่นแน่  ๆ ถึงแม้จะคิดถึงหน้าเจ้าซาตานนี่ตอนคิดหาวิธีเอาคืน แต่เขาก็ไม่... หยางหยางไม่เคยทำให้อี้เฟิงมีอารมณ์กับเรื่องแบบนี้ได้แน่ ๆ

“อื้อ..”

แต่พอยิ่งคิด มีเขาเข้ามาใจ อี้เฟิงกลับรู้สึกอยาก....จิตใจแยกสองทาง เขาจะทำอย่างไร มันทั้งอึดอัด  วาบหวามในท้องไปหมด อี้เฟิงกัดริมฝีปาก อดกลั้นความรู้สึก กำมือแน่น จนเล็บจิกเนื้อตรงฝ่ามือ  เขาพลันไปมองใบหน้าของตัวเองที่กระจก ซึ่งส่องเห็นใบหน้าของอี้เฟิงทั้งหมด

น่าอายชะมัด.....

ใบหน้าหวานร้อนร้อนเพราะความต้องการ  เลือดสูบเลือดทำใหน้าใบหน้าหวานแดงระเรื่อ  แววตาที่สะท้อนผ่านกระจกที่อี้เฟิงเห็นตัวเอง ตอนนี้รู้สึกน่าอายมากที่สุด  เขารู้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทำอะไรแบนี้  แต่เขาก็ไม่รู้ว่มันมาได้อย่างไร กระจกสะท้อนชัดเขนมากยิ่งขึ้น  เมื่ออี้เฟิงเดินเข้าไปใกล้มัน  แววหวานเยิ้มพร้อมปลดปล่อย  ความร้อนรุ่มในอก  มือเรียวกำแน่นจิกฝ่ามืออย่างอดกลั้น  ส่วนใต้ร่วมผ้าภายในเองก็เริ่มต้องการการปลปล่อย  ตื่นขึ้นและเพิ่มความต้องการมาก ...มากขึ้น  มือเรียวสวยเลิกจิกำมือตัวเอง เลื่อนไปแตะตรงส่วนอ่อนไหวที่อยู่ภายในร่วมผ้า  สัมผัสได้ว่าความต้องการพุ่งขึ้นเต็มที่และต้องปลดปล่ยอให้หายอึดอัดเสียแล้ว

บ้าจริง

อี้เฟิงรีบพาตัวเองเข้าห้องน้ำ และจัดการช่วยให้ตัวเองหมดความทรมาณนี้ไปเสียที  ร่างกายร้อนรุ่มนั่งลงกับโถสุขภัณฑ์สีสะอาด  มือเรียวสวยละล่ำละลั่กรีบปลดตะขอกางเกงของตัวเอง และคว้าเอาส่วนอ่อนไหวมาจัดการ เขาอึดอัดจวนจะแย่ มือข้างหนึ่งของอี้เฟิงรูดรั้งช้าบ้างเร็วบ้าง ตามประสาคนไม่ถนัดเรื่องเช่นนี้  เพื่อป้องกันใครที่จะมาได้ยิน หรือเจ้าบ้าหยางหยางจะมาทำอะไรในเต้นท์ที่พักเขาอีก ใบหน้าหวานนิ่วคิ้วขมวดเมื่อเริ่มลงมือปฏิบัติ พยายามกัดกลั้นเสียงครางหวานเอาไว้  ไม่มีเล็ดลอดออกไปแม้คำเดียว แต่ริมฝีปากห้อเลือดเสียแล้ว เพราะเขาไม่ปลดปล่อยความพอใจที่พุ่งทยานทางเสียง  แต่ด้านล่างนั้นกำลังจะพุ่งไป มือสวยรูดรั้งไปเรื่อย ๆ  ตามเรี่ยวแรงที่มี ของเหลวสีขุ่นออกมาเรื่อย ๆ  ขึ้นสวรรค์ด้วยตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ เริ่มมีเหงื่อตามไรผมออก เพราะความรุ่มร้อน ตั้งแต่อี้เฟิงแตะส่วนนั้นของตัวเอง ขึ้น ๆ ลง ๆเพียงไม่กี่ที ของเหลวของตัวเองก็เลอะมือไปหมดแล้ว  หน้าหวานเริ่มปล่อยผ่อนปรนความต้องการ เริมหายใจหอบถี่ เขาลองยกมือตัวเองที่ใช้ทำอะไรเมื่อครู่ขึ้นมาสำรวจ หยาดหยาดของเหลวของตัวเองยังเยิ้มคาติดตามนิ้วมือ เผลอพลั้งอีกที อี้เฟิงก็ยกมือแตะปากริฝีปากแล้วตวัดลิ้นเก็บน้ำสีขาวขุ่นนั้นเข้าไปปาก จนเกือบหมด และกลับมาตั้งสติอีกครั้ง เขาพบว่าความต้องการของอี้เฟิงยังคงมีอยู่  อี้เฟิงใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำมากกว่าที่คิด รีดเร้นเอาความต้องการรอบใหม่ที่ทรมาณนี้ให้หมดไปเสีย  ของเหลวขุ่นที่เขาเป็นเจ้าของถูกรีดออกมาปริมาณเยอะไม่ถ้วน มีครั้งหนึ่งที่ความต้องการนั้นถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว และดูมากมายไปเสียหน่อย ของเหลวที่ออกมาดันล้นมือ ล้นปลายยอด เลอะไปทั่วทั้งฝ่ามือ ไหลหยาดไปที่กางเกง จนอี้เฟิงต้องถอดทั้งชั้นใน และกางเกงสแลชเนื้อดีออกไปให้พ้นทาง

เมื่อไหร่จะหมด...

อี้เฟิงรู้ว่าตอนนี้ในกายยังร้อนรุ่มและอยากต้องการอีกมาก  เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้ เขาจะทำอย่างไรหากมีคนมาเห็นเขาในสภาพนี้  แต่ช่วยไม่ได้ที่ความต้องการยังพุ่งทยานไปเรื่อย ๆ และยังค้างเติ่งอยู่ที่จุดสูงสุด  ไม่ยอมลดลงเลย แม้จะจัดการไปหลายครั้งแล้วก็ตาม  อี้เฟิงครางในลำคอ เสียงหวานแม้ไม่หลุดลอด แตอี้เฟิงรับรู้ตัวเองว่า ถ้าหากเลิกกัดปากตัวเองแล้วเสียงที่เปล่งออกไปจะเป็นอย่างไร มือเรียวสวยรูดรั้งอีกหลายครั้ง ปลดปล่อยมันออกมาอีก แต่ก็ยังอยาก ...อยากทำอยู่ อยากทำให้มากกว่านี้ ต้องมากกว่านี้ 

เทพบุตรแห่งชาติจึงลองเปลี่ยนวิธีหาความสุขใส่ตัวเอง

อี้เฟิงทดลองสอดนิ้วสองสามนิ้วเข้าไปในช่องทางของตัวเองดูบ้าง....แม้จะกลัวเจ็บ แต่ก็เคยผ่านหนังเรทสูง ๆ อยู่ก็ไม่น้อย จึงคิดเลียนแบบดู

“ฮึก..”

เป็นแค่เสียงอุทานดังเบา ๆ จากปากอวบอิ่มที่เห่อแดง การกระตุกฮวบของช่องทางเพราะเจ็บ อี้เฟิงอดทนไว้เพราะมันก็รู้สึกดีกว่าไอ้ที่ทำเมื่อก่อนหน้านี้ แต่ความเจ็บแล่นปราดเข้ามาในสมอง  ยิ่งสอดใส่ให้มากนิ้วก็ยิ่งเจ็บ ตอนนี้ก็ทำได้เพียงแค่สามเท่านั้น คนน่ารักสอดนิ้วและลองทำให้เหมือนในหนังพวกนั้นดู  จัดการตัวเองด้วยวิธีนี้ไป อี้เฟิงก็รู้สึกว่าแปลกใหม่ไม่น้อย แต่ก็พาลคิดถึงอะไรที่มากกว่านี้ 

  

บ้าชิบ...

อี้เฟิงคิดถึงขนาดของบางอย่างจากคนคนหนึ่งที่เกลียดเข้าไส้ ก็คนที่ทำหยาบช้ากับเขามีแค่หยางหยางคนเดียวเท่านั้น  มันตอบสนองดีกว่านิ้วที่อี้เฟิงกำลังใช้  เทพบุตรแห่งชาติหงุดหงิดที่มันไม่ตอบสนองจนถึงจุดที่เขาต้องการ ไปไม่ถึงใจที่อยากเสียที เขาลงมือต่อไป

“ฮึก..อื้อ”

อี้เฟิงเปลี่ยนท่านั่งนิดหน่อย ตอนนี้เขาทรุดลงนั่งกับพื้นห้องน้ำแล้ว คุกเข่าและยันค้ำมือไว้กับโถสุขภัณฑ์ที่ปิดฝาอยู่ ก้มหน้าซบกับแขนตัวเอง และสอดนิ้วเข้าออกใหม่ให้ถี่กว่าเดิม อีกครั้งและอีกครั้ง จนตอนนี้ปากอิ่มของอี้เฟิงบวมจนเริ่มเจ็บแล้วจึงต้องเปลี่ยนที่ลงระบายความต้องการไปที่นิ้วมือของตัวเองจากมือข้างที่ยังว่างจากการทำอะไร ๆ  อี้เฟิงใช้นิ้วมือสอดเข้าปาก นั่นทำให้รู้สึกวาบหวามมากกว่าเท่าหลายเท่า น้ำหวานในโพรงปากปะปนไหลเยิ้มผ่านนิ้วมือ พอด้านล่างจัดการสอด อี้เฟิงก็จะกัดนิ้วตัวเองให้กลั้นเสียงเอาไว้  น้ำหวานเยิ้มลงมาตามนิ้วมือมากขึ้น  เอาความต้องการทียังค้างอยู่ให้ทะลักออกมาให้หมดและ แต่ยังไม่สาใจ

“อืม...อื้อ..เมื่อไหร่...จะหมดซักที”

ปกติที่อี้เฟิงก็จะเป็นคนรุก ก็กับสาว ๆ ที่เคยไปจีบไปเกี้ยวพาราศีจนขึ้นร่วมรักร้อนแรงกัน แต่อี้เฟิงไม่ค่อยประสาเรื่องนี้มีสาวบางคนแอบบ่นอุบว่า เทพบุตรแห่งชาติก็สมชื่อเรียบร้อยเกินไป จนบางคนที่บ่นมากเข้าอี้เฟิงถึงกับต้องใส่ความรุนแรงไปด้วย บางคนก็มารุกอี้เฟิงเสียเอง แต่อี้เฟิงไม่ชอบโดนกดขี่ข่มเหงบนเตียงแบบนั้น ไม่ยอม จึงเลิกยุ่งกันไป และไม่พูดถึงเรื่องบนเตียงคืนนั้น

แต่กับเจ้าซาตานใจร้าย อี้เฟิงไม่ได้ทันถาม ทันพูดอะไร ก็โดนจัดการรวบรัด โดยที่อี้เฟิงไม่สามารถตอบโต้เขาได้ซักนิด แต่ยังตอบสนองเขาอย่างไม่เชื่อตัวเอง  จนพอเสร็จกิจทุกอย่าง อี้เฟิงถึงกับไปหัวเสียตบตีตัวเองที่ห้องพัก เพราะโมโหที่รู้สึกเคลิบเคลิ้มกับทุกอย่างของซาตานไปด้วย

 

“โอย... ไม่มีแรงแล้วสิ”

มือสวยเริ่มอ่อนแรง แม้จะพยายามเข้าออกให้มากครั้งและถี่แค่ไหน หยดหยาดบนปลายส่วนอ่อนไหวของอี้เฟิงยังคงทะลักทะล้นออกมาไม่ขาด แต่เริ่มไม่มีแรงจะทำอะไรเสียแล้ว และมันสวนทางกับความต้องการของอี้เฟิง ตอนนี้เขาสติเริ่มน้อยน้อยคิดอะไรลำบาก ผ่านไปเป็นชั่วโมง ยาวนานมาก เขาหมดแรง  หากว่าในใจก็ยังช่างคิดว่าทำไมเขาถึงเป็นบ้าแบบนี้

น้ำ. ? น้ำแก้วนั้น ? จะบ้าหรอ ? เขาจะใส่ลงไปอย่างไร เรามองเขาอยู่ ?

อี้เฟิงแทบไม่เชื่อสายตา หากเจ้าซาตานนั่นจะทำได้จริง ต่อหน้าคนทั้งหมดตรงนั้น แต่ถ้าใช่ เขานึกไม่ออกเลยว่าความร้ายกาจของหยางหยางต่อหลี่อี้เฟิงมันมากแค่ไหนกัน

"อืม.."

และอีกความคิดคือ อี้เฟิงทำเองต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่ไหว ไม่มีแรง แต่จะให้ไปทำงานในสภาพอึดอัด หน้าแดง และเหมือนแฉให้คนทั้งโลกรู้ว่าตัวเองกำลังต้องการมาก ทางสายตา มันไม่ดีแน่

ต้องทำอย่างไรดี

THISMAN

หยางหยางที่รอคอยอะไรบางอย่างอยู่ แต่เขาเองก็คาดเดาไม่ได้ว่าอีกฝ่ายจะมาด้วยวิธีไหน

5

อืม... อาจจะนานกว่าที่เขานับถอยหลัง

4

ไม่แน่ว่าอาจจะกำลังคิดอยู่ว่าควรจะให้เขาข่วยดีมั้ย

3

หรืออาจจะเปลี่ยนใจไปให้คนอื่นช่วย แต่..แหม ใครจะรู้จักร่างกายนั้นดีกว่าหยางหยาง

2

แต่ถ้ากล้าไปหาคนอื่น คราวหลัง หยางหยางก็จะทำให้ร่องรอยของคนอื่นบนร่างนั้นหายไป เขาไม่ชอบที่จะเห็นรอยของใครบนของของเขา

1

“นั่นไง”

มีข้อความทางโทรศัพท์ส่งมาหาหยางหยาง เป็นหมายเลขที่คุ้นเคยดีอยู่แล้ว จากเมื่อครั้งที่เขาได้ส่งรูปสวย ๆ ที่ในรูปมีเทพบุตรแห่งชาติที่บนร่างแต่งแต้มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบ วันนี้ ..ก็น่าจะเป็นไปตามเขาคาด

“นายใส่อะไรลงไปในน้ำ แหม..รู้ช้าจริง ๆ เทพบุตรแห่งชาติ ป่านนี้อึดอัดตายซะแล้วมั้งเนี่ย”

ว่าแล้วหยางหยางก็กำโทรศัพท์ไว้แน่นแล้วลุกเดินไปนอกเต้นท์ ก่อนไปผู้จัดการทักขึ้น  โชคดีที่คิวถ่ายของหยางหยางมันเป็นอีกหลายชั่วโมงข้างหน้า แต่เธอก็บอกว่าอย่างกลับช้าและถามธุระจากหยางหยางว่าจะไปไหน ช่วงเวลาค่ำคืนแบบนี้

“ขอไปเล่นกับแมวหน่อยนะครับ”

THISMAN

“ว่าไงครับ ..พอแล้วหรือยัง หรือว่ายังมีแรง”

“อื้อ..อึก”

หยางหยางร้องทัก หลังจากที่อีกคนได้รับการปรนเปรอความสุขให้แล้ว หรืออาจจะเป็นเขาเองที่ได้รับการปรนเปรอ ใบหน้าหวานหมดแรงซบลงบนอกแกร่ง  ไม่ใช่รอบแรก หยางหยางนับได้ว่าน่าจะสามรอบที่ทำอะไร ๆ กันอยู่บนโซฟาเจ้าเก่าที่หยางหยางเคยฝากรอยรักไว้

“นาย...ไอสารเลว ไอคนใจร้าย หยาบช้า...”

“จะด่าอะไรก็ด่าไปเลย แต่เมื่อกี้คุณทำให้ผม....สนุกมาก”

หยางหยางหยุดคำ ก่อนจะบอกความรู้สึกตัวเอง เขาจะบอกได้อย่างไรว่าเขามีความสุขที่สุด เมื่อก่อนหน้า ที่แมวน้อยจะหมดแรงคาอกเขา โชคดีอีกที่ห้องของอี้เฟิงปิดแน่นหนา ป้องกันคนนอกและแฟนคลับแอบสอดส่อง ทั้งเสียง ทั้งอย่างอื่นไม่สามารถเข้ามาได้  ก่อนหน้านี้ ....

“หลี่อี้เฟิง...ผมมาช่วยคุณแล้วน้า”

ไม่นานประตูก็เปิดออก อี้เฟิงลากคอคนมาใหม่เข้ามาและต่อยเข้าทีใบหน้าหล่อนั้นอย่างเคียดแค้น มองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มสะใจอยู่ตรงหน้า เขาไม่สะทกสะท้านซักนิด กับสิ่งที่ทำ

“นายมันบ้า”

“คุณเอง..อืม...ก็ดูเหมือนคนบ้า”

เผ้าผมยุ่งเหยิง คราบขาวที่มือยังไม่ล้างไม่หมดดี เสื้อผ้าท่อนบนแม้จะอยู่ครบแต่ก็ดุเลอะเปราะไปหมด ท่อนล่างที่อี้เฟิงเปลี่ยนกางเกงสามส่วนเนื้อดี หยางหยางคาดว่ามันคงเสียหายไปแล้วเพราะอะไรซักอย่างเปื้อนมัน เขายิ้มกะย่องในใจ

“ฤทธิ์แรงใช้ได้ ไม่เสียแรงที่เก็บไว้เล่นสนุกกับคุณ ที่จริงไม่ใช่กับน้ำในแก้วแต่เป็นแก้วที่คุณดื่ม” 

เขาพูดจบก็ยกขวดสีใสที่ไม่มีอะไรบรรจุ และบอกบุ้ยใบ้ด้วยรอยยิ้มซาตานว่านี่มันยาปลุกชั้นดีที่เขาได้มา อี้เฟิงกำหมัดแน่น

“นาย...”

อี้เฟิงทำท่าทางยกหมัดจะต่อยอีกรอบ แต่หยางหยางหลบทันและคว้าเอวอีกฝ่าย โอบร่างนุ่มนิ่มมาไว้กับอก ด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างก็วางมือถือไว้บนโต๊ะใกล้ๆ

ตัวร้อนไปหมด....

เขารู้ว่าที่อี้เฟิงเป็นแบบนี้เพราะฤทธิ์ยาปลุกที่เขาใส่ไป เขาบอกแล้วว่าอยากเล่นสนุกกับแมวน้อยให้มากขึ้น ขวดบรรจุของเหลวสีใสที่ไม่ได้ใช้กับสาวน้อยชุดแดงเมื่อคืนนั้น  ถ้าใช้ก็เสียเปล่า เขาไม่ได้มีอารมณ์ขนาดนั้น ให้สารภาพก็คือ

แม้อยู่บนเตียงกับคนอื่น ใบหน้าหลี่อี้เฟิงก็ยังตามมาหลอกหลอนเขา จนตอนเสร็จเขายังครางเรียกเป็นชือคนคนนี้อย่างลืมตัว หลังจากได้สติและสาวน้อยชุดแดงนั้นถามว่าอี้เฟิง....คือใคร เขาจึงสบถออกมาอย่างหัวเสีย และไล่ให้สาวน้อยที่ทำให้เขาหมดอารมณ์ออกจากห้องไป ไม่สนใจอีก แต่อย่างไรเขาก็เป็นคนเดินออกมา เพราะแม่คนนั้นไม่ทำตาม 

จะว่าไป...พูดถึงยานี่....ผลออกมาใช้ได้  สีหน้าอี้เฟิงใช้ได้เลย

เป็นโชคดีอีกครั้งที่เขาเก็บยาปลุกขวดนี้ไว้มาให้หลี่อี้เฟิงคนนี้โดยเฉพาะ ให้อีกคนมีความต้องการทะยานไปจนคลั่งและทำให้ตัวเองเป็นบ้า.....

เป็นการเล่นสนุกที่ไม่เลวเลย

“ปล่อย...”

“แน่ใจนะว่าจะให้ผมปล่อย คุณเกาะแขนผมไว้แน่นขนาดนี้”

อี้เฟิงหันไปตามที่เขาบอก เป็นจริงเช่นนั้น ใบหน้าหวานเสเบี่ยงหันไปอีกทาง เมื่อหยางหยางหยอกล้อ  ยื่นใบหน้าไล่ตามหอมแก้มไปซ้ายทีขวาที จนเบื่อจะแกล้งแมวแล้ว เขาจึงผลักอีกฝ่ายลงโซฟาอย่างแรง

“โอ๊ย”

“อย่ามาทำสำออย  มาสนุกกันอีกหน่อยดีกว่า ผมรู้นะว่าคุณยังอยากอยู่”

“หยุดนะ ถอยออกไป”

คนที่โดนเหวี่ยงสู้แรงไม่ได้ไอยู่แล้ว เสียแรงไปเยอะ เมื่อร่างกายแข็งแรงทาบทามลงมาก็เริ่มจัดการสิ่งที่อยากทำ และต้องทำให้ได้ หยางหยางเองเห็นสภาพคุณเทพบุตรในครอบครองของตัวเองอ่อนเปลี้ยแรง แบบนี้ แต่เขากลับเห็นมันยั่วยวนอารมณ์มากที่สุด มากกว่าผู้หญิงคนไหนที่แต่งตัวมายั่วยวนเขา ทั้งที่หลี่อี้เฟิงคนนี้ใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น แต่ปากอวบอิ่มแดงเห่อ ใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะอารมณ์ต้องการ ความรุ่มร้อนของร่างกาย เสียงหวานที่แหบพร่าเมื่อพูดคุย

ให้ตาย..เขาไม่สามารถทนทานกับความต้องการได้อีกต่อไป

หยางหยางไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เมื่อเป็นหลี่อี้เฟิงแล้วทำไมความต้องการของเขาจึงถูกจุดได้ง่ายเหมือนแค่ขยับปลายนิ้ว ใบหน้าหล่อยื่นไปหา แม้อีกฝ่ายหลบเบี่ยงไปมา แต่เขาก็จูบทาบลงที่ปากอิ่มสวยนั่นได้สำเร็จ เขารู้สึกถึงร่องรอยการขบกัดอย่างหนัก อาจจะเป็นเพราะการอดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่เปล่งเสียง เขารู้สึกเสียดายที่มันต้องเสียหายแบบนี้ จึงทดแทนด้วยจูบย้ำหนัก ดุดดึงเพิ่มให้แดง แต่คนรูปหล่อคนใจร้ายของอี้เฟิงเอาแต่ใจนัก เขาตวัดลิ้นให้คนใต้ร่างเปิดทางให้เก็บความหวานได้ถนัด หยอกล้อกันในโพรงปากของอี้เฟิง ด้วยลิ้นร้อน เมื่อพอใจกับการเก็บเกี่ยวความหวานนั้นแล้ว หยางหยางย้ำจูบที่ปากสวยนั้นอีกครั้ง ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าทุกชิ้นของอี้เฟิงอย่างรวดเร็วชนิดที่อี้เฟิงไม่สามารถร้องห้ามได้ทัน   ตากลมโตหันไปมองเสื้อผ้าที่ถูกโยนไออกไปให้พ้นทางก็รู้ว่าเขาจะโดนคนคนนี้ทำร้ายอีกครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้อีเฟิงไม่มีแรงจะสู้ด้วย เพราะเสียแรงไปมากก่อนหน้า

ซ้ำแล้วยังต้องการอะไรที่มากกว่า..จากคนคนนี้แบบความรู้สึกก่อนหน้าที่คิดไว้เมื่อครู่

“ว่ายังไงคุณเทพบุตร อยากให้ผมช่วยมั้ย อันนี้ถามจริง ๆ “

หยางหยางที่ยังคงค้างกางเกงของตัวเองไว้แต่เสื้อตัวบนถูกโยนไปไหนก็ไม่รู้ เขาก้มมากระซิบข้างหูอี้เฟิง และย้ำจูบที่ขมับให้อี้เฟิงวาบหวิวในใจ ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยานั่นเพราะอี้เฟิงรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองสั่นไหวเพราะจูบเมื่อครู่นี้ของหยางหยาง

“ไม่”

"โอเค  ไม่ก็ไม่”

หยางหยางพูดไม่แต่ก็ไม่เชิงว่าจะทำตามคำพูด แต่เขาใช้นิ้ว! อี้เฟิงหงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง นิ้วมือเรียวสวยที่อี้เฟิงเห็นแล้วนึกอิจฉาสอดเข้าช่องทางที่กระตุกวาบรัดทั้งสองนิ้วของหยางหยางที่เพิ่งสอดเข้าไป จัดการให้ความเร็วในการทำบางอย่างเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดทาง อี้เฟิงปลดปล่อยออกมาอีกแล้ว แม้ครั้งนี้เกลียดที่จะพูดแต่ต้องบอกว่ามันรู้สึกดีกว่าตัวเองเป็นคนลงมือ แต่มันยังไม่พอ...

“หยางหยาง...”

อี้เฟิงเอ่ยเรียกเขาเสียงหวาน ..หยางหยางไม่ปฏิเสธใจตัวเองว่านั่นเป็นการร้องเรียกชื่อของเขาที่หวานที่สุดเท่าที่เคยได้ยิน

ใจหยางหยางกระตุกเหมือนถูกกระชากไป เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมานาน และโดยเฉพาะคนที่ไม่มีทางทำให้เขาเป็นแบบนั้นได้อย่างหลี่อี้เฟิง

“ช่วย...ช่วยฉันหน่อย”

อี้เฟิงรู้ตัวเองแม้อาจจะไม่ครบทุกส่วนร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็รู้อยู่ว่าเขากำลังอ้อนวอนขอร้องให้ซาตานกินตัวเองแท้ ๆ ...... ใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อเบี่ยงหลบสายตาคมกริบที่มองอย่างโลมเลีย แทบจะกินอย่างที่เขาว่า แค่สายตาก็ทำให้อี้เฟิงรู้สึกหวามในอกมากขนาดนี้ จนเมื่ออีกฝ่ายที่เหมือนถูกระชากสติไป กลับมาอีกครั้ง อี้เฟิงก็รู้สึกถึงของบางอย่างที่กำลังออกโรงให้เขารู้สึกตื่นเต้น

ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังจุดความรู้สึกและอารมณ์อย่างที่ไม่คิดว่าจะรู้สึกได้เมื่ออยู่กับอีกคน สาดทั้งอารมณ์และความรู้สึกที่ไม่อยากมอบให้อีกฝ่าย ตอนนี้ให้ไปหมดสิ้นแล้ว

“อ๊ะ..อื้อ”

ของบางอย่างที่อี้เฟิงอยากให้มันช่วยจัดการความอยากของอี้เฟิง มันเยือนถึงช่องทาง หยางหยางจัดการสอดใส่ตามที่อยากและเหมือนอีกคนจะอยากด้วย  เขาไม่ต้องจัดการอะไรมากเท่าไหร่เพราะช่องทางนี้ชุ่มมาก่อนหน้านี้แล้ว เขาขยับให้จังหวะซ้อนรับกับแรงที่มี เพิ่มความถี่ตามความต้องการที่สูงขึ้น  หยางหยางมองหน้าอีกฝ่ายที่หลับตาปี๋ไม่มอง ปลายหางตามีน้ำตา นิ้วเรียวสวยช่วยเกลี่ยไปให้หมดสิ้น อี้เฟิงเบิกตาขึ้นมาอย่างตกใจ สัมผัสนั้นอบอุ่นกินกว่าจะเป็นหยางหยาง พอลืมตาขึ้นมาก็พบใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ด้านบน มองเขาอยู่ อี้เฟิงไม่ทานสายตานั้นและเสมองไปทางอื่น แต่ครั้งนี้หยางหยางไม่พยายามให้เขามองตาอีกฝ่าย แต่ทำต่อไปไม่หยุดหย่อน จนปลดปล่อยมาทั้งคู่

“เดี๋ยว..อย่าเพิ่ง”

อี้เฟิงร้องเรียกให้อีกฝ่าย อย่าเพิ่งถอนตัวออกจากตัวเองไป เรี่ยวแรงที่ยังเหลือสุดท้ายของอี้เฟิงหมดไปกับการออกแรงพลิกตัวเองให้ขึ้นไปอยู่ด้านบน หยางหยางเบิกตาอย่างตกใจมากถึงที่สุด ไม่คิดว่าอี้เฟิงจะทำแบบนี้

ยานี่มันมีฤทธิ์ทำให้เขาคลั่งได้ขนาดนี้เชียว

พอคิดแบบนั้นก็หันมองใบหน้าที่แดงระเรื่อแต่ยังคงหลับตาไม่ยอมมองหน้าเขา ตอนทำอะไรแบบนี้ ใจอี้เฟิงอยากให้เสร็จสรรพทุกอย่างและกำจัดความต้องการนี้ให้หมดไปที หยางหยางมาทำให้ความต้องการมันลดฮวบลงเร็วขึ้น และรอบนี้อาจจะทำให้มันหมดลงและก็พอกันซักทีกับความบ้าคลั่งน่าอายแบบนี้

“เดี๋ยวอี้เฟิง คุณจะทำอะไรผม”

“หุบปาก!”

แมวน้อยสั่งเสียงดัง หยางหยางตกใจบ้างแต่ก็ยิ้มร่าออกมา เขารู้สึกตัวอยู่ว่ายิ้มแต่ครั้งนี้กลั้นไม่อยู่แล้ว อีกฝ่ายคงจะเห็นว่าเขากำลังยิ้มเยาะกับความสำเร็จในเรื่องยาปลุกชวดนั้นแต่ที่จริงมันเพิ่มเรื่องความสุขที่ได้ผลพลอยได้จากยาขวดนั้นด้วย

หลี่อี้เฟิงต้องการเขามากขนาดนี้เชียว

ร่างร้อนรุ่มบอบบางของคนด้านบนจัดการให้ความต้องการของตัวเองหมดไป กระแทกร่างของตัวเองลงมาทั้งหมด ให้สอดรับกับส่วนอ่อนไหวของหยางหยางที่ยังคาช่องทาง อีเฟิงขยับด้วยตัวเอง แต่หยางหยางก็สงสารแมวน้อยที่ใกล้จะหมดแรงจึงช่วยเขาด้วย

“อา...อี้เฟิง..คุณมันสุด..สุดยอดจริง ๆ  ทีหลังผมต้องใช้ยานี่กับคุณเรื่อย ๆ วันนี้..มัน...สนุก”

“แค่ครั้งนี้เท่านั้น..ที่นาย..อ๊ะ จะมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น...จำเอาไว้”

แม้จะครางร้องเพราะความหวาบหวามแต่ไม่วายจะหมายมาดคาดแค้นของ หยางหยางไม่สนใจอะไร ขอแค่มีความสุขกับร่างชวนฝันนี้ก็พอ อี้เฟิงจัดการปรนเปรอความสุขกับหยางหยางแม้จะไม่ถนัดนักแต่เขาก็ชอบใจ เผลอไปบ้างก็ยกมือบีบบั้นท้ายสวยนั้นให้หายหมั่นเขี้ยว เมื่ออีกคนเขย่าหยาดสุดท้ายจนหมดหยด ก็ล้มลงซบอกแกร่ง  เมื่ออีกคนมาช่วยก็หมดซักทีกับความอึดอัดนี้  ยังของเหลวสีขาวนั้นก็คลักคั่งในช่องทางแต่อี้เฟิงไม่สนใจอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาหมดแรงแทบเป็นลมจริง ๆ

“ว่าไงครับ พอแล้ว..หรือยังมีแรงอยู่”

“อึก..อือ”

อีกฝ่ายอาจจะไม่มีสติตอบอะไรอีกแล้ว เสียดายที่วันนี้เขาแทบไม่ได้ฝากรอยเอาไว้ จึงขอทำไว้กันลืมซักหนึ่งตำแหน่งเป็นจุดที่เขาชอบที่สุดที่ลำคอสวยของอี้เฟิง  หยางหยางยกตัวเองดันด้วยมือแกร่งขึ้นมา ประคองศีรษะของคนหมดแรงบนอกและฝากรอยสีกุหลาบสวยไว้ที่คอและทิ้งให้อี้เฟิงหมดแรงซบตัวเองไปอย่างนั้น

“นาย...ไอสารเลว ไอคนใจร้าย หยาบช้าที่สุด”

“จะด่าอะไรก็ด่าไปเลย แต่เมื่อกี้คุณทำให้ผม....สนุกมาก”

เขารั้งคำทุกคำที่ไม่อยากพูดให้อีกฝ่ายได้ใจเอาไว้ หยางหยางโอบเอวคนหมดแรงบนร่างเขาไว้แน่น ตอนนี้หยางหยางไม่อยากคิดอะไรในหัวอีกต่อไป แต่แค่ใจอยากทำก็ทำไป  ไม่เข้าใจอะไรซักอย่าง

ทำให้คนคนนี้เจ็บปวดแบบนี้ก็สมกับที่เกลียดกันแท้ ๆ แต่ความคิดของเขามันแกว่งไปมาเสียแล้ว

หยางหยางลุกขึ้นนั่งอีกครั้งหลังจากคิดว่าสนุกพอแล้ว เขาโอบให้ร่างอีกฝ่ายนอนบนโซฟาหาอะไรคลุมไว้ ครั้งนี้มิดชิดหน่อย เขาสวมเสื้อผ้า จัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย

เขาหันไปดูมือถือที่วางพิงไว้กับขวดน้ำบนโต๊ะ

เก็บไว้หมดสินะ

ก่อนจะมีกิจกรรม เขาตั้งโหมดถ่ายเอาไว้ แม้ในคลิปจะเห็นใบหน้าเขาในตอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงแต่ตอนบนโซฟาไม่เห็นชัดขนาดรู้ว่าจะเป็นใคร อี้เฟิงเสียต่างหากที่กล้องจับไว้ได้แทบทุกท่วงท่า

เก็บไว้เป็นหลักฐานมัดเทพบุตรอีกชิ้นแล้วกัน

เขาเก็บทุกอย่างที่เป็นของเขาและย่างออกจากเต้นท์พักของอี้เฟิงไป แต่เขาหยุดเท้าเอาไว้ เพราะอยากทำอะไรบางอย่าง หยางหยางสาวเท้ากลับไปหาอี้เฟิงอีกครั้ง ซึ่งยังนอนหมดแรงแทบสลบบนโซฟา

“ไอคนเลว...”

ความคิดที่อยากทำบางอย่างของหยางหยางหมดไปเมื่อเจอคำพูดทำลายอารมณ์ จึงผลักร่างอีกคนด้วยมือแกร่งให้ชิดโซฟาห่างเขา และทิ้งห่างจากไป

หยางหยางแค่อยากจูบที่หน้าผาก..ก็เท่านั้น

“ไอเลว ไอ้หยาบคาย หยางหยาง..นายมันชั่ว”

น้ำตาที่แสนเคียดแค้นทั้งหมดไหลรวมมา แม้จะเพียงหยดเดียวนั้นพอแล้วที่จะทำให้ความแค้นเพิ่มทวี อี้เฟิงไม่ใช่คนร้องไห้ง่ายดายแบบนั้น แต่ถ้ามีใครซักคนที่จะทำให้เขาร้องไห้ได้ นั่นคงทำให้อี้เฟิงไม่พอใจมาก ..และกับหยางหยาง..ที่เขาเสียน้ำตาให้ ก็เพราะความเคียดแค้น เสียใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้ไปมากกว่าที่เขาทำคืนอี้เฟิงมา

“ร่างกายของฉัน..นายได้สนุกกับมันไปมากพอแล้ว หยางหยาง  ถ้าฉันจะเอาคืนนายบ้าง ...วิธีของฉันมันทำให้นายถึงตายได้เลย.. ฉันจะทำให้นายตายทั้งเป็น”

THISMAN

“พี่ ๆ น้องอี้เฟิงล่ะ ?”

เช้ามืดอีกวันที่ถึงเวลต้องถ่ายทำซีนจริง ๆ ซึ่งจำเป็นต้องใช้บรรกยากาศความือเพื่อให้เหมาะกับซีนละครเรื่องนี้แต่เพพราะพระเอกหายตัวไป งานจึงชะงัก

“อี้เฟิง..อยู่ไหนน่ะ”

ทุกคนร้องหาอี้เฟิง หยางหยางหันไปมอง เขาสงสัยว่าอีกฝ่ายจะไปไหนได้ ก็หมดแรงแทบตายอยู่ที่เต้นท์ จนเมื่อเขาไปเจอกับความว่างเปล่า

ไม่อยู่ ?

หายไปไหนกัน

*******************************************************************************END THISMAN 6 TBC 7

TALK :: ยาวสะใจกันมั้ยล่ะคะ ท่านผู้ชม ให้เพราะผิดนัดกันเมื่อวานเนอะะะะ เอนจอยจ้า/ยิ้ม