[SFic] connect - หยางเฟิง

[SFic]  connect
Pairing :: หยางหยาง x หลี่อี้เฟิง
Rating :: PG- 13




************************************************************************************************************



"รู้มั้ยเวลามองตาเฟิงเฟิง ผมรู้สึกเหมือนถูกสายตานั้น ดูดเข้าไปอยู่อีกโลก"
"เลิกพูดจาน้ำเน่าแบบนั้นซักทีจะได้มั้ย ไม่เลี่ยนบ้างรึไง"
"มันก็ดูเลี่ยนๆ แต่อย่างน้อยพี่ก็ฟังผมจบประโยคนะครับ"















พอกันทีกับไอบ้าหยางหยาง หลี่อี้เฟิงกดวางโทรศัพท์ปังใหญ่ ไม่ทันฟังถ้อยประโยคต่อไปจากหยางหยาง เขินเอาไม่อยู่ ชิงตัดสายไอ้บ้านี่ซะ






นับถอยหลัง อีกสาม สอง หนึ่ง






"นั่นไง๊"





เด็กนั่นไม่เคยละความพยายาม เจ้าแกะบ้า เจ้าหยางหยาง 




หลี่อี้เฟิง ก็กดรับโทรศัพท์อย่างเสียไม่ได้



ก็เพราะนี่เป็นทางเดียวที่เขาจะได้ติดต่อหยางหยาง โดยไม่ต้องแคร์ภาพลักษณ์ ความขัดแย้งใด ๆ ไม่ทำร้ายหัวใจของตัวเองด้วย






"ผมว่าแล้วว่าเฟิงเฟิงต้องรับสายผม"
"อย่ากวนประสาทได้มั้ย นายกวนประสาทฉัน เดี๋ยวจะวางสายอีกรอบนะ!"
"แล้วผมก็จะโทรมาหาพี่จนกว่าพี่จะรับ วนอยู่แบบนั้นเเหละ"
"เออ ก็ให้มันรู้ไปว่าจะทำได้ตลอดรอดฝัง่"
"แน่นอนอยู่แล้ว!"







เถียงกันครบประโยค ไม่รู้จะหาอะไรมาพูดกันแล้ว อี้เฟิงเงียบไปครู่หนึ่ง ตามแต่ใจอี้เฟิง เขารู้สึกจิตตกอยู่เหมือนกัน ยิ่งคิดว่า ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอคนปลายสายอีกฝั่ง ก็ยิ่งหดหู่ไปกันใหญ่




เจ้าเด็กหยางหยางนี่จะมีอิทธิพลกับใจของเทพบุตรแห่งชาติมากเกินไปแล้ว





"เฟิงเฟิง"
"อือ"
"บางที ถ้าผมทำได้ ก็อยากไปหาพี่ตอนนี้"
"รู้อยู่แล้ว อยากให้นายทำแบบนั้นได้เหมือนกัน"
"พี่กลายร่างเป้นโดราเอมอนให้หน่อยสิ แล้วส่งประตูไปที่ไหนก็ได้ มาให้ผม"
"นี่จะซึ้งกันเกินสามนาทีไม่ได้เลยใช่มั้ย"
"เฟิงเฟิงเศร้าอยู่ แค่เสียงคุณผมก็รู้แล้ว"





หยางหยางเปลี่ยนสรรพนามที่ไม่คุ้นหู ก็เคยได้ยิน ก่อนหน้านี้ เวลาจะพูดอะไรจริงจัง หยางหยางมาเปลี่ยนกลางอากาศ ทำเอาอี้เฟิงลุ้นว่า คนน้องจะพูดอะไรต่อ



"วันที่ผมจะไปกอดคุณ โดยไม่ต้องแคร์สายตาใคร แค่อยากให้คุณอดทนและรอไปกับผม"




อี้เฟิงแอบยิ้ม เศร้าลงอีกหนึ่งชั้น แต่ก็ยังยิ้มต่อ มันเศร้าจริง ๆ คนเค้าคิดถึงแทบเป็นแทบตาย แต่แม้เวลาที่อยู่ใกล้กัน แค่คว้านิ้วก้อยมาเกี่ยวกันไว้ยังทำไม่ได้ 



หยางหยางกับหลี่อี้เฟิง ก็มีความสัมพันธ์แบบนี้ล่ะ




"ประโยคเมื่อครู่นี้ เหมือนนายกำลังร้องเพลงให้ฉันฟังอยู่เลยล่ะ"
"เฟิงเฟิงจะคิดแบบนั้นก็ได้ "




อี้เฟิงคุ้นเคยกับความหวานที่มาเรื่อยตามสัญญาณโทรศัพท์ ความหวานลอยบนฟ้าส่งมาให้ หยางหยางเป็นคนพยายาม เรื่องที่จะทำให้หลี่อี้เฟิงเขินจนจิกหมอนแทบพังไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา





"เราจะรอด้วยกันนะ"




หยางหยางน่าจะเขินกับประโยคนี้ของเขาบ้าง







"หยางหยาง อย่าเงียบงี้ดิ่"


ได้ยินเสียงตะกุกตะกัก แว่ว ๆ และเสียงหยางหยางก็หายไปดื้อ ๆ อี้เฟิงรู้สึกตกใจร้องเรียกอีกรอบจนมีเสียงขึ้นมาอีกครั้งจากที่เสียงหยางหยางเงียบไปและมีเสียงอะไรก็ไม่รู้มาแทน


"อ่าฮะ ผมอยู่ ๆ ยังอยู่ในสาย แต่ประโยคตะกี้น่ารักจัง ฟังแล้วชื่นใจดี"
"เออ"





อี้เฟิงก็ยิ้มอีกแล้ว 








เจ้าคนที่ชื่อหยางหยาง นี่ ทำให้หลี่อี้เฟิงยิ้มได้จนแก้มนิ่มนุ่มของเขาเมื่อยไปหมด



















ต่ออีกนิด







"เราจะรอด้วยกันนะ"





หยางหยางที่กำลังจะเดินขึ้นเตียงพอดีกับที่อี้เฟิงพูดประโยคฆ่าใจชายหนุ่มอย่างเขา เล่นเอาคนหล่อสะดุดขอบเตียงลงไปกองกับพื้น เจ็บอยู่เหมือนกัน แต่ใบหน้ายิ้มดีใจอย่างที่สุด มีอะไรใกล้ ๆ มือตอนนี้หยางหยางก็จับมาฟัดเล่นแก้เขินไปด้วย 



หยางหยางก็ไม่ค่อยมีภูมิต้านทานกับความน่ารักของหลี่อี้เฟิงเท่าไหร่หรอก 








************************************************************************************************************ END connect