[Fic] THISMAN - หยางเฟิง / SPECAIL :: MAN 's Mind

TITLE : [Fic] THISMAN

CHAPTER : SPECAIL ::  MAN 's Mind

PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : NC – 17  

TELL: ยิ้มก่อนอ่าน ตาหวานก่อนเปิด อ่านจบแล้วไปด่า(หยาง ห้ามด่าเกอนะ)ได้ที่เแทก ＃ดิสแมน หรือเมนท์ข้างล่าง หรือจะเมนชั่นก็ได้ @deathberryxxx

**********************************************************************************************************

“บ้าจริง..

..นี่เขากำลังคิดถึงคนคนนี้อยู่หรือ รวมแล้วทุกอย่างที่อยู่ในความทรงจำแล้ว....ทบทนวนไป ..นั่นคือเขากำลังคิดถึงหลี่อี้เฟิงหรือ ?

หยางหยางปฏิเสธตัวเองในใจ เขายกคอกเทลฤทธิ์รุนแรงแก้วสุดท้ายดื่ม ความต้องการภายหลังจากคิดถึงคนคนหนึ่ง ถูกปลุกเร้าขึ้นมา ดาราหนุ่มรูปหล่อร้ายกาจลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองแล้วฉุดแขนให้สาวน้อยชุดแดงที่เพื่อนหนุ่มแนะนำมาเข้าไปหลังร้าน แต่ก่อนที่จะเข้าไป เพื่อนของหยางหยางส่งขวดเล็ก ๆ บรรจุของเหลวสีใสมาให้

“เผื่อจะทำให้สนุกขึ้น”

มือแกร่งเอียงคอรับ กระตุกยิ้มให้เพื่อนอย่างรู้กัน สาวน้อยชุดแดงที่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ในเลือดไม่น้อยคลอเคลียตรงไหล่แกร่งและลำคอของเขา  เริ่มจูบปลุกอารมณ์กันตั้งแต่อยู่หน้าบันไดขึ้นห้อง หยางหยางบุ้ยใบ้ให้เธอหยุดก่อน อย่างไรหยางหยางก็เป็นดาราดัง แต่เธอก็ไม่ทำตามเสียนี่  มือของเขาจึงรวบรัดจัดการสาวคนนั้น อุ้มเธอแนบอกให้ท่าเจ้าหญิงกำขวดเล็กสีใสขึ้นห้องไป โดยฝากเพื่อนไว้แค่สั้น ๆ

“ฝากดูต้นทางให้ด้วยแล้วกัน”

THISMAN  SPECAIL ::  MAN 's Mind

เพราะความคิดถึงสัมผัสของหลี่อี้เฟิง หยางหยางอยากจะปฏิเสธความต้องการนั้น เอาเป็นว่าไปลงกับสาวน้อยชุดแดงแสนสวยคนนี้แล้วกัน เพราะเธอก็เย้ายวนใจไม่เบา แม้เทียบกับความไร้เดียงสา กับใบหนาหวานในความคิดของหยางหยางไมได้เท่าไหร่

“เข้ามาสิคะ”

เธอเปลื้องผ้าทุกชิ้นของเธอจนเผยเรือนร่างสวยงาม มันก็น่ามองอยู่แต่หยางหยางคิดว่าวิธีการของเธอไม่ดีเท่าไหร่ ไม่ เร้าใจ ไม่รู้สึกตื่นเต้น แต่เมื่อมาถึงต่อหน้า และเขาก็มีอารมณ์ด้วย  ยากจะปฏิเสธ

“อืม เธอชื่ออะไร”

“ฮุ่ยเหวินค่ะ”

หยางหยางคว้าร่างบางของหญิงสาวมาแนบกับตัวและเหวี่ยงในเธอนอนลงกับเตียง มือแกร่งลากเร้นให้สาวเจ้ามีอารมณืพุ่งทยานมาขึ้นหลังจากเธอก็กระตุ้นอารมณ์เธอด้วยแอลกอฮอลแล้ว มืแกร่งพาดผ่านหน้าอกสวย บีบเค้นจนรู้สึกถึงอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น มือสาวน้อยตวัดเกี่ยวหลังของหยางหยางแต่ไม่ทันสร้างรอย หยางหยางก็รวบมือนั้นเก็บและจับมือคู่บอบบางนั้นไปไขว้เหนือหัวเธอเอง

ไม่อยากให้มีรอยเล็บตรงหลังนั้นเท่าไหร่

หยางหยางคิดจบ เธอคนนั้นมีความต้องการรุนแรงขึ้นเรื่องฃย ๆ สังเกตจากที่เธอรุกล้ำและต้องการใช้ปากให้หยางหยางปลดปล่อย  ดารารูปหล่อปล่อยให้เธอทำตามใจอยาก เธอพลิกให้หยางหยางไปนอนเสียบ้างและเธอก็จัดการตามใจ ใช้ปากรูดรั้งให้ตัวเองสมปรารรถนา หยางหยางไม่ได้ปลดปล่อยมากเท่าที่ควร เขาไมได้รู้สึกสุขสมเท่าไหรแต่ก็ไม่เลวร้าย หลังจากนั้นสาวน้อยที่ร้อนแรงก็ฝังร่างกายเธอลงมา กระแทกให้ส่วนอ่อนไหวที่ใหญ่เต็มมือและเมื่อสอดรับกับช่องทางของเธอ...และใส่ลงไป..ไมได้ยากเย็นมาก เธอดูเหมือนว่าจะเคยผ่านมือใครมาแล้ว

“อืม..”

“อา..ดีจัง”

เธอครางออกมาอย่างสุขสม และเขย่าร่างขย่มแรงลงเต็มที่ คาดว่าเธอยากมอบความสุขให้หยางหยางมากจนเร่งเร้าจังหวะมาเกินพอดี หยางหยางไม่ถูกใจ จึงพลิกตัวเธอกลับมาทั้งที่เธอยังไม่เสร็จช่วง และจัดการด้วยตัวเอง

“เธอรีบเกินไป”

“อา...งั้นรบกวนด้วยนะคะ คุณหยางหยาง”

ตอบรับแล้วหยางหยางก็จัดการส่วนของตัวเองเข้าร่างกายบอบบางนั่นอีกครั้ง เธอร้องครางออกมาไม่เป้นภาษา สุขสมอย่างเต็มที่ และยังปลดปล่อยออกมาด้วย ทำให้ช่องทางเข้าง่ายดายขึ้น

เขาเริ่มขยับร่างกายจำกัดความต้องการให้ลดลงบ้าง

เอ๊ะ?

จู่ ๆ ก็มีภาพบางคนลอยเข้ามา

จะหลอกหลอนกันไปถึงไหน หลี่อี้เฟิง

เขารู้สึกแทบเป็นบ้า ขนาดมาร่วมเตียงกับคนอื่น เป็นหญิงสาวแท้ ๆ แต่ร่างนุ่มนิ่ม ใบหน้าหวาน ตากลมโต คนคนนี้ หลี่อี้เฟิงยังตามมาหลอกหลอนเขาขึ้นในความคิด ช่วงแบบนี้เสียด้วย

“เฮ้อ ให้ตาย”

“มีอะไรคะ?”

“ไม่มีอะไร อยากให้เสร็จใช่มั้ย นอนลงไปเฉย ๆก็พอ”

หยางหยางรีบจัดการกิจกรรมต่อ แต่ยิ่งเข้าสู่ช่วงไปทางสวรรค์ ใบหน้าของคนคนนี้กลับผ่านเข้าความคิดมาไม่ขาด ทั้งตอนที่มีความสุขกัน ใบหน้าที่สะท้อนความต้องการของหลี่อี้เฟิง เขาจำได้ดี เพราะเขาเป็นคนจัดการร่างนั้นกับมือ สเสียงครางหวาน ดวงตาที่หยาดเยิ้มเพาะความสุขสมที่เขามอบให้

“อี้เฟิง...”

สาวน้อยเบิกตาโต เธอที่กำลังรับความสุขจากการปรนเปรออยู่ตกใจ เพราะเสียงที่พูด ชื่อที่ได้ยินไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ชื่อเธอ

“คุณหยางหยาง...อี้เฟิงนั่นใครคะ!”

“หุบปาก ไม่ต้องถามมาก ไม่อยากค้างก็อย่าถาม”

เธอนอนลงไปหลังจากถูกแรงกดผลักให้นอนลงกับเตียง เขาว่าเธอรีบแต่หยางหยางกลับรีบกว่าเธอแล้ว แถมรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนไปโกรธใครมา ความเจ็บปวดแล่นริ้วขึ้นสมองของสาวน้อย ไม่ได้นิ่มนวลอย่างที่คิดไว้เลย เธอร้องไม่เป็นภาษาและถึงสวรรค์หลังจากนั้นอีกไม่นาน

“คุณไม่จูบฉันเลยซักครั้ง!”

“แล้วทำไม”

“คุณมันแย่”

“รีบออกไปได้แล้ว ไป อย่าให้ฉันต้องโมโห”

สมคำร่ำลือว่าคุณหยางหยางนั้นพอร่วมเตียงกันจบก็จะชอบมีน้ำโมโห แต่เธอคนนี้ไม่คิดว่าจะรุนแรงจนถึงต้องไล่ เธอมีน้ำตาแต่หยางหยางไม่ได้สนใจอะไรเธอ รีบบอกให้เธอสวมเสื้อผ้าและไล่ลงไปหาเพื่อนชายของเขาข้างล่าง

“ขาดเหลือก้ไปบอกมัน”

“คุณเห็นฉันเป็นอะไร”

“บอกว่าอย่าถาม ฉันไม่ทำร้ายใจผู้หญิงหรอกนะ”

“คุณมันใจร้าย”

“จะบอกว่าฉันเป็นปีสาจรึไง”

“ใช่ รุนแรงแต่ไม่มีความนุ่มนวล ใครที่ไหนจะมารักคุณ”

เธอว่าจบแล้วก็ขว้างหมอนใส่หน้า แถมตบตีให้หายโมโห หยางหยางผลักเธอล้มบนเตียง เป็นเขาที่รีบใส่เสื้อผ้าให้ครบชิ้นและก้าวออกไปจากห้องเสียเอง  ไม่ลืมที่จะหยิบขวดของเหลวที่เพื่อนให้มา เขาไม่ได้ใช้ซักนิด ไม่มีอารมณื ช่วงไหนจะใช้ ไม่พอใจกับใครคนไหนอีกแล้ว

เขามีคนในใจแล้ว

“นายมันเย็นชา ไอ้ปีศาจใจร้าย”

ก่อนออกไป หยางหยางหันไปยิ้มกับสาวน้อยที่เขาจะพบกันเป็นครั้งสุดท้าย ยิ้มทิ้งไว้ให้เธอหวั่นไหว เขารู้ว่าเธอแพ้ความหล่อเหลาของเขานัก นี่เป็นสิ่งที่เขามั่นใจ และบอกไป

“ยิ่งกว่าปีศาจฉันก็เป็นมาแล้ว แต่เธอจะไม่มีวันเห็น”

******************************************END THISMAN  SPECAIL ::  MAN 's Mind