ขนมหวาน และน้ำส้ม - หยางเฟิง

[Sfic]  ขนมหวาน และน้ำส้ม

Pairing :: Yangyang x Liyifeng

RATE : PG-13 โครตใส

TELL :: แต่งตอนหิวขนมและอยากระบายความน่ารักของคู่นี้ค่ะ 55555555555555555555555555555

*******************************************************************************************************************

“รุ่นพี่หยางหยางคะ...คือว่า..”


อี้เฟิงที่เดินผ่านทางเดินระหว่างตึกเรียน เขาต้องเปลี่ยนห้องเรียนพอดี จึงบังเอิญผ่านมาได้ยินสาวน้อยคนหนึ่งส่งของขวัญที่ตกแต่งน่ารักพร้อมความเขินอายของเธอ เหมือนเธอกำลังจะสารภาพรักกับเจ้าของชื่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า


ใบหน้าหวานยู่คิ้วเล็กน้อย รอลุ้นอยู่เหมือนกันว่ารุ่นพี่คนนั้นเขาจะตอบว่าอย่างไร มีเพื่อน ๆ ของสาวน้อยคนนี้รายล้อมเต็มไปหมด แถมยังมีนักศึกษาที่ผ่านไปมา ก็คอยติดตามเหตุการณ์ที่มักจะเกิดขึ้นบ่อย ๆกับคนคนนี้ เพราะหยางหยางเขาเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยสุดหล่ออันเลื่องลือแม้เขาจะเป็นรุ่นพี่ปีที่สี่แล้วก็ตาม



"เอ่อ..ขอบคุณนะครับ ..."


เหมือนรุ่นพี่เขาจะลังเลอยู่ที่จะตอบรับคำสารภาพรักและอยู่ ๆ ก็มีเพื่อนพี่เขาตะโกนเรียก ดูเหมือนรุ่นพี่จะโล่งใจที่ไม่ต้องปฏิเสธสาวน้อยโดยตรง เขาเพียงยิ้มตอบให้อย่างสุภาพและขอบคุณอย่างจริงใจสำหรับของขวัญเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจสาวน้อยคนนี้ และขอโทษอีกครั้ง เป็นการปฏิเสธอย่างสมบูรณ์ สาวน้อยคนนั้นเริ่มร้องไห้ รุ่นพี่ที่กำลังจะโดนเพื่อนลากไปก็ยังเอาผ้าเช็ดหน้าส่งให้สาวน้อยคนนั้น แม้จะปฏิเสธเขาก็ยังไปใจดีด้วย 




เเค่นี้คนทั้งมหาลัยก็หลงพี่เขาจะแย่แล้ว







ทั้งมหาลัยที่อี้เฟิงเเอบอ้างคิดเอา นั่นก็รวมตัวเขาเองด้วย

















"ยัยคนนั้นนี่ใจกล้าไม่เบา แต่เรานี่ซี่ไม่มีความกล้าเอาซะเลย"




อี้เฟิงปั่นจักรยานไปบ่นกับตัวเองไป เรื่องที่เขาชอบรุ่นพี่คนนี้เอามาก ๆคนที่รู้ก็มีเพียงเพื่อสนิทของเขาไม่กี่คน และอี้เฟิงก็ไม่คิดจะสารภาพรักกับรุ่นพี่คนนั้นด้วย เเค่คิดว่าต้องไปยืนหน้าแดงให้พี่เขาขำเล่นแล้วบอกรักให้พี่เขาได้ยินแค่นี้ก็อายจนแทรกเเผ่นดิน 



แค่แอบรักเขาก็พอแล้ว






แอบรักในวิธีแบบอี้เฟิงก็คือการเอาขนมและน้ำส้มคั้นที่เขาทำด้วยตัวเองทุกเช้า ไปแอบใส่ให้ล็อกเกอร์ของชมรมที่รุ่นพี่หยางหยางอยู่คือชมรมบาสของมหาวิทยาลัย แน่นอนว่าอี้เฟิงจำได้เเม่นเชียวล่ะว่าตู้ไหนเป็นของพี่เขา เขาจะแอบเป็นแมวย่องเข้ามาใส่ของเหล่านี้ทุกเช้าก่อนออกไปเรียนคาบแรก ทำแบบนี้อยู่นานเป็นเดือน และอี้เฟิงก็ไม่คิดจะเข้าใกล้เขาไปมากกว่าการเอาของแอบมาใส่ล็อคเกอร์เขา บางทีก็แอบตามไปเชียร์พี่เขาที่สนามแข่งบ้าง (ไม่บางทีหรอก พอรู้แมชการแข่งก็ปั่นจักรยานแทบตายไปดูทุกที) หรืออถ้าพี่เขาป่วยก็มีบางครั้งที่จะเเอบไปสืบเเละเอายาไปใส่ให้บ้าง





การแอบรักแบบหลี่อี้เฟิงก็เป็นแบบนี้ล่ะ 











อี้เฟิงพอใจกับการทำแบบนี้ ที่จริงรุุ่นพี่คนนั้นอาจจะคิดว่าคงดูโรคจิตหน่อยๆ ในครั้งแรกที่อี้เฟิงแอบเอาขนมกับน้ำส้มมาใส่ให้ เขาก็พาลคิดไปว่า สุดท้ายรุ่นพี่คงไม่ได้เก็บกลับไปแน่แต่ เขาก็คิดกินหมดแถมมีโน๊ตแปะให้ด้วยว่าขอบคุณในอีกสองสามวันที่เขาส่งส่วยแอบรักนี้ไปให้ไม่ขาด และเหมือนรุ่นพี่หยางหยางจะรู้ว่าอี้เฟิงจะต้องส่งส่วยนี้ให้ต่อแน่นอน บางครั้งก็มีขนมตอบแทนคืนมาให้ด้วย และมีชมว่าขนมที่อี้เฟิงทำนั้นอร่อยไม่แพ้ร้านชนมชื่อดังแถวมหาวิทยาลัย ทำเอาอี้เฟิงยิ้มแก้มแตกไปทั้งวัน




แต่อี้เฟิงก็ไม่คิดเปิดเผยตัวให้รุ่นพี่หยางหยางรู้ ก็อย่างที่คิดไปก่อนหน้าว่า เขาทำตัวไม่ถูก ถ้าหากต้องสารภาพ คิดว่ารุ่นพี่เขาก็คงทำตัวลำบาก เพราะอี้เฟิงเป้นเด็กผู้ชายที่ไปแอบชอบพี่เขา ไม่ใช่สาวน้อยน่ารักหรือสาวสวยเซ็กซี่ ตอนไปสารภาพรักอี้เฟิงคิดว่ามันคงไม่น่ารักเท่าไหร่นักหรอก





"เช้านี้ก็เป็นมัฟฟิ่นชาเขียว กับน้ำส้ม ทานให้อร่อยนะ" อี้เฟิงเเขียนไปตามประโยคที่พูดแล้วแอบให้ไว้อย่างที่ทำบ่อย ๆ


"อ้อใช่" วันนี้อี้เฟิงเเวะคุยกับคุณป้าร้านข้าง ๆที่เขาไปเป็นลุกค้าบ่อย ๆเพื่อซื้อวัตถุดิบมาทำชนมให้รุ่นพี่หยางหยางทุกเช้า วันนี้คุณป้าใจดีให้แอปเปิ้ลมาสองผล เขาจัดการแถมให้รุ่นพี่อีกผล


"วันนี้มีของแถมเป็นแอปเปิ้ลด้วยนะ" มือยุกยิกเขียนแถมท้ายในโน๊ตใบเล็ก ๆ แล้วจัดใส่มันไว้ในล้อคเกอร์ ซึ่งก็มีขนมของสาวคนอื่นอยู่ด้วยนั่นล่ะแต่อย่างน้อยอี้เฟิงก็รุ้ชนะเพราะขนมของเขาก็หมดทุกวัน รุ่นพี่ก็เก็บกลับไปกินแถมได้คอมเม้นท์มาด้วย ถึงจะรู้ว่านั่นอาจจะเป็นมารยาทตามที่คนที่มีนิสัยสุภาพบุรุษอย่างรุ่นพี่หยางหยางมีก็เถอะนะ




"เอาล่ะ รีบไปดีกว่า"




ตากลมๆ มองนาฬิกาช้อมือ เห็นว่าเกือบสายเสียแล้ว จึงรีบกระโดดขึ้นจักรยานปั่นไปยังห้องเรียนให้ทันใจและเขาก็เข้าห้องเรียนทันพอดี แม้ว่าจะเข้าไปทันแต่ก็ยังไปหลับ ๆตื่น ๆ เพราะฟังอาจารย์สอนไม่รู้เรื่อง คิดเรื่องรุ่นพี่หยางหยางเข้าก็ชอบหลับฝันทุกที



"ขอนั่งด้วยนะครับ"
"เชิญฮะ"



อี้เฟิงพูดกับน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่มาขอที่นั่งโดยที่เขาไม่เงยหน้ามามองคนที่พูดด้วยซ้ำ แต่เขารู้สึกแปลกนิดหน่อย รอบข้างมีเสียงกริ๊ดกร๊าดของสาวๆ แถมเสียงผิวปากแซวหยอกล้ออีก้วย ใคร? ล้อเขาหรือ 





หรือจะเพราะคนมาใหม่





แต่ว่าไปเสียงคุ้น ๆ .....











"เอ๊ะ!?"









พอได้หันไปให้รู้ว่าคนคนนั้นที่มาใหม่เป็นใคร เท่านั้นล่ะอี้เฟิงก็แทบกระโดดหนีจากจุดนั้นจากเก้าอี้เเลคเชอร์ที่ตัวเองนั่งอยู่แต่ติดแค่อาจารย์มองหน้าเขาแทบเขวี้ยงปากกาไวท์บอร์ดใส่หน้าเขาแล้ว ห้องเรียนนี้ยิ่งเป็นห้องรวมใหญ่มีเด็กเป็นร้อย ไอพวกที่แซวกันกริ๊ดกันเสียงคงจะดังพอที่จะทำให้อาจารย์โกรธน่าดู ตอนนี้ทุกคนโดนอาจารย์ดุกลับไปตั้งใจเรียนดังเดิม





แต่อี้เฟิงนี่สิ!





"เอ่อ....."
"มัฟฟิ่นวันนี้อร่อยดี ขอบคุณมากนะครับ"
"ห๊ะ? ผม..."





รุ่นพี่หยางหยางคนนั้นยิ้มกว้าง เหมือนตำรวจที่หาคนร้ายเจอแบบนั้น ไม่พูดเปล่าหลังจากที่กินมัฟฟิ่นจนหมด เขาคว้าน้ำส้มที่อี้เฟิงเพิ่งให้รุ่นพี่เขาไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วมากินหน้าตาเฉย และแถมแอปเปิ้ลอีกผลก็อยู่ข้างมือบนโต๊ะเลคเชอร์ของรุ่นพี่อีกด้วย






เขารู้แล้ว....






"อร่อยทุกอย่างเลย ขอบคุณสำหรับ..มือเช้าที่น่ารักทุกมื้อเลย"
"อะ...ครับ"





อี้เฟิงทำอะไรไม่ถูก มือไม้ไม่มีที่วาง สุดท้ายก็ต้องมันกำไว้ตรงตักตัวเอง เพื่อกลบความเขินทั้งเขินที่เขาจับได้ว่าเป็นคนส่งส่วยให้ทุกวัน เขินที่เจอคนที่แอบชอบ หน้าคงจะแดงมากแทบระเบิดแล้ว ตอนนี้เขาอยากจะพาตัวเองออกไปนอกห้องเหลือเกิน พวกที่เรียนในห้องก็ต่างพากันจับจ้องเขาเพราะนี่หลี่อี้เฟิงนั่งกับคนดังสุดหล่อในมหาลัย แถมอาจารย์ก็โครตดุ จะออกไปก็ลำบาก





ลำบากทุกทาง ทำไงดี





"ขอโทษนะครับที่ต้องจู่โจมแบบนี้"
"ครับ ?"




ตากลมโตเบิกกว้าง ประหลาดใจกับคำพูดของคุณรุ่นพี่ที่เขาแอบชอบนิดหน่อย อีกฝ่าย..อืมนั่งตรงหน้าเขาแต่ระยะปลายไม้บรรทัด อี้เฟิงลองยิ้มสุ้พี่เขาดูอีกที เผยยิ้มมุมน้อย ๆให้เขาไป อย่างน้อยก็ไม่ทำหน้าแย่ๆใส่เขาไปก้ยังดีกว่า




และ...รุ่นพี่ขำเขา เอ๋ ? เขายิ้มตลกงั้นหรอ?






ใจไม่ดีเเล้วสิ

















"ทำไมน้องอี้เฟิงน่ารักแบบนี้ น้องรู้มั้ยน้องโครตน่ารักเลย"





"ห๊ะ? ครับ? อะไรนะ?"










อี้เฟิงยิงคำถามใส่รุ่นพี่เป็นชุด พอได้ยินประโยคที่รุ่นพี่พูดออกมาทั้งที่ตัวเองหัวเราะ ..รุ่นพี่หยางหยางหน้าแดงมากด้วย...อา อี้เฟิงเริ่มทำตัวไม่ถูกเเล้ว






"พี่รู้ตั้งแต่อาทิตย์แรกอี้เฟิงว่าน้องเป็นคนส่งของให้ พี่เองก็ไม่กล้าไปทักน้อง .....รู้มั้ยเพราะอะไร"





รุ่นพี่หยางหยางทำให้ระยะไม้บรรทัดสั้นลงโดยยื่นใบหน้าหล่อเหลาจนอี้เฟิงที่จ้องอยู่แทบลืมหายใจ เข้ามาใกล้ อี้เฟิงไม่ทนมองสายตาคมกริบนั่นของรุ่นพี่แล้ว น่ากลัวเกินไป ตากลมโตหลับตาปี๋ 





"เพราะน้องน่ารักเกินไป น่ารักจนพี่ไม่กล้าเข้าใกล้ "







รุ่นพี่หยางหยางพูดจบ อี้เฟิงก็ลืมตาทันทีเพราะตกใจแต่ก็เจอใบหน้าหล่อร้ายกาจและสายตาก็ร้ายกาจไม่แพ้กันอยู่ตรงหน้าใกล้ฃิดขนาดที่ไอ้คนที่นั่งหลังเขาสองคนแทบหาอะไรขว้างเพราะหมั่นไส้แล้ว




"ไอ้หยาง รำคาญโว้ย จะบอกชอบก็บอกน้องเขาไป มองน้องเขามาเป็นชาติแล้ว ไม่จีบกูจีบเองนะเว้ย"
"เออ เร็วเข้า กูมองมึงจีบน้องจนกูตาร้อนแล้วเนี่ย"
"น้องครับ ไม่ต้องไปรับรักมัน มาหาพี่ดีกว่า"





เพื่อนรุ่นพี่หยางหยางพากันแซวจนอี้เฟิงแก้มแดงเห่อร้อนไปหมด โชคดีที่อาจารย์เขาออกไปด้านนอกเพราะมีธุระ ช่วงนี้เป็นช่วงพักให้นักศึกษาทำงานในห้องพอดี เวลานี้จึงโหวกเหวกได้หน่อย



และไม่ใช่แค่เพื่อนรุ่นพี่หยางหยางที่ส่งเสียง รอบข้างอี้เฟิงและรุ่นพี่หยางหยางก็มีสาวน้อยและคนที่แอบชอบแอบปลื้มรุ่นพี่ต่างกรีดร้องระงมเพราะรุ่นพี่ดันมีเจ้าของหัวเสียแล้ว (ที่ได้รู้ก้เพราะเพื่อนรุ่นพี่นั่นล่ะ)






"อี้เฟิง"
"ครับ?"
"คือว่า...อย่างนี้นะ"




รุ่นพี่หยางหยางป๊อดกว่าที่อี้เฟิงคิด เขากลับเป็นคนที่ได้เเต้มต่อเสียเอง ก่อนหน้านี้ที่คิดไปว่าเป็นฝั่งแอบชอบรุ่นพี่เขาข้างเดียว



"รุุ่นพี่..เอ่อ....คิดเหมือนอย่างที่เพื่อนรุ่นพี่ว่า..จริงรึเปล่า"
"ก็ครับ...ที่จริงต้องบอก ตั้งแต่น้องเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ เลย.."
"ห๊ะ? เนั่นมันก็หลายเดือนอยู่นะครับ ทำไม..."
"ก็มันป๊อดไงพี่ก็สืบอยู่นะว่าน้องมีแฟนหรือยัง ชอบใครหรือมีใครในใจหรือเปล่า เพื่อนน้องก็บอกว่ามีพี่นี่ใจแป้วไปเลย"
"แล้ว?"




ยิ่งได้ฟังอี้เฟิงยิ่งตกใจว่าทำไมรุ่นพี่เขาถึงได้แอบชอบตัวเองได้นานขนาดนั้น ทั้งที่หลี่อี้เฟิงคนนี้ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย เป็เด็กธรรมดา และพี่เขาก็แตกต่างกับอี้เฟิงตรงที่เปล่งประกายและโด่งดังขนาดนั้น




"ยิ้ม....ก่อนหน้านี้วันนึงเมื่อไม่กี่เดือนที่อี้เฟิงเริ่มส่งขนมให้พี่ ตอนนั้นพี่กำลังเหนื่อยและเสียใจที่แข่งบาสแพ้มา ..."



รุ่นพี่หยางหยางไม่พูดเปล่าแต่คว้ามืออี้เฟิงมือกอบกุมไว้ให้เพื่อนด้านหลังเเซวเล่นกันอีกด้วย เหมือนว่าตอนนี้คนทั้งห้องจะลุ้นเรื่องของเขากับรุ่นพี่หยางหยางกันอยู่เงียบๆ เพราะทั้งห้องพุ่งสายตามายังเขาสองคน (ยกเว้นเพื่อนพี่เขาที่ส่งเสียงเชียร์ตลอดนั่นล่ะ)




"พอพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็มีแมวที่ไหนย่องเอาขนมมาให้ และจำได้ว่าก่อนหน้านั้นก็มีขนมมาส่งทุกเช้าเเป็นขนมกับน้ำส้มที่เป็นยังไงก็รู้ว่าเป็นคนคนเดียวส่งให้ทุกวัน แต่วันนั้นอี้เฟิงมาสายหน่อย พี่ดันเข้าไปเจอพอดี"


"พี่เห็น?"
"เต็มๆ สองตา แมวน้อยแอบส่วยให้ทุกวัน ขอบคุณมากนะครับ หลังจากนี้ก็ไม่ต้องส่งให้เเล้ว"


อี้เฟิงใจหายที่รุ่นพี่บอกให้หยุดสิ่งทีทำอยู่ทุกวัน แต่พอเห็นแววตารุ่นพี่กับความในใจที่รุ่นพี่ได้สารภาพมาทางอาการเขินของรุ่นพี่ที่ยังไงก็ดูหล่อโครตๆสำหรับอี้เฟิง และยังแถมรอยยิ้มที่น่าหลงไหลนี่อีก




"พี่หยางหยางไม่อยากกินขนมของอี้เฟิงแล้วหรอ?"
"อยากสิ แต่ไม่ต้องแอบใส่ให้แล้ว แต่จะไปรับถึงหน้าบ้านเลย บอกพิกัดบ้าน เบอร์โทรด้วย เเล้วคุณลุกค้าคนนี้จะไปรับทั้งขนมทั้งตัวคนแล้วแล้วก็หัวใจเลย"





โอโห....เสี่ยวเป็นบ้า .. อี้เฟิงว่ารุ่นพี่ไปอย่างนั้นล่ะ แต่ในใจเขินรุ่นพี่แทบตาย แต่ก็ต้องรักษาท่าทีไว้หน่อย ใบหน้าหวานอมยิ้มคาแก้มนุ่มนิ่มไว้ เม้มปากน่ารักมีคำตอบให้รุ่นพี่เยอะแยะเต็มไปหมด ความรู้สึกมากมายที่อยากบอก แต่อี้เฟิงเลือกมาประโยคหนึ่ง อยากพูดประโยคนี้ ไม่น่าจะเป้นประโยคที่หวานหรือน่ารักนักหรอก แต่ทำให้รุ่นพี่มารับเขาที่หน้าบ้านทุกวันแน่นอน



ก่อนพูดประโยคนี้ อี้เฟิงส่งยิ้มที่คิดว่าจะทำให้พี่เขามองเเค่ตัวเองคนเดียว และเป็นอย่างนั้น รุ่นพี่หยางหยางตกตะลุงไปชั่วครู่ และยิ้มออกมาให้อี้เฟิงเช่นกัน เขินกันทั้งคู่ จนเพื่อน ๆ พี่ๆ น้องๆ ในห้องแซวกันลั่น

อี้เฟิงจะตั้งใจพูดแล้ว เงียบหน่อยสิ

แต่เสียงดังเกินไป

กระซิบข้างหูพีหยางหยางแล้วกัน

"หัวใจไม่ต้องมารับ  ให้ไปหมดเเล้ว หลังจากนี้ก็มารับขนมกับแมวน้อยไปกอดให้อุ่นเเล้วกันฮะ คุณรุ่นพี่"





























ต่อเล็กน้อย







"รุ่นพี่หยางหยาง มีแฟนซะเเล้ว ฮือ"
"เป็นอี้เฟิงคณะxxx จริงๆ ด้วย ได้ข่าวลืออยุ่เหมือนกันว่ารุ่นพี่แอบชอบเขาจนต้องให้มีคนมาตามสืบ"
"น่ารักหรอคนนั้นอ่ะ"
"โครตน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกแต่เพื่อนเขาบอกว่าเจ้าตัวชอบคิดว่าตัวเองหน้าตาธรรมดา"
"โหย หลี่อี้เฟิง.? หลี่อี้เฟิงคนนั้นน่ะนะ? น่ารักหยั่งกะตุ๊กตา ไม่เรียกธรรดมาหรอกย่ะ โอ๊ย หมั่นไส้อะ!"
"ช่างเถอะ ยังไงเราก็อกหักเเล้วนี่"








"น้องอี้เฟิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"กูว่าแล้ว ไอ้หยางมันต้องคาบน้องไป"
"กูเสียใจ แม่ตุ๊กตาของกูอ่ะมึง"
"มึงหยุดเขย่าร่างกูซักที ตัวกูจะแตก กูร้าวไปทั้งตัวและหัวใจแล้ว น้องอี้เฟิงของกู ฮือ"
"วันไหนกูจะไปปาระเบิดใส่บ้านหยางหยางมัน"

********************************************************************จบซักทีเถอะจ้า