[Sfic] B E H I N D - หยางเฟิง

“ดะ...เดี๋ยว “

“บอกให้หยุดก็ไม่ทันแล้ว คุณทำให้ผมเป็นแบบนี้เองนะ”

มือแกร่งที่รุ่มร้อน แทรกสอดเข้าได้ร่มผ้า ไม่ทันที่คนถูกกระทำได้ร้องทักอะไร ห้ามไม่ทัน มือร้อนแตะไล่ลามไปจนทั่วทุกตารางนิ้ว แน่นอนว่าเขารู้จักร่างกายผิวนิ่มลื่นมือนี้ดี ก็เพราะเขาเป็นเจ้าของเพียงผู้เดียวของร่างบอบบางนี้ ..คนเดียวเท่านั้น

“คุณทำให้ผมหึงเป็นบ้าเป็นหลัง ผมหวงคุณจนไม่เป็นอันทำอะไร แล้วไหนจะทำตัวหยอกล้อยั่วยวนไปทั่วผมโกรธคุณเห็นไหม ทั้งหมดนั่นก็ทำให้ผมโมโห...”

“นายพูดบ้าอะไรเนี่ย”

“คุณกำลังแกล้งผม”

อี้เฟิงพยายามปรับความเข้าใจ และปัดป้องให้มือร้อนที่ลากไล้ไปทุกส่วนตามเจ้าของมือต้องการให้เขาหยุดก่อน..หยุดก่อนได้มั้ย.. อี้เฟิงพยายามกลั้นไม่ให้ส่งเสียงร้องครางให้สมกับที่ได้รับการปลุกเร้า หมอนี่..เจ้าบ้าหยางหยางที่หึงบ้าหึงบอไม่ดูเวลา สถานที

ถึงอี้เฟิงจะทำแบบที่เขาบอก แกล้งทำให้หึง หวง โกรธ โมโห เขาตั้งใจทำ ตั้งใจจริง ๆ แต่ไม่คิดว่าพอไอบ้านี่โมโหแล้วจะทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้ได้

นี่มันยังไม่ทันลับตาคนในงานด้วยซ้ำ หลังฉากของงานเลี้ยง มีม่านใหญ่หนาที่สามารถคลุมปิดป้อง หรือเล่นซ่อนหากับใครก็ได้ หากนึกสนุก

เจ้าบ้าหยางหยางกำลังนึกสนุก เพราะความโมโห  

“นายกำลังโมโห เลิกทำแบบนี้ก่อน ไม่ใช่ทีนี่”

“ฮึ”

หยางหยางไม่ได้สนใจคำพูด ไม่สนใจอะไรแล้ว มือแกร่งนั้นลากเร้นใต้ร่มผ้า เลยจากในเสื้อ เนื้อนุ่มนิ่มลื่นมือ สัมผัสแล้วทำให้หยางหยางเข้าสู่ความฝัน ผ้าม่านนี้เป็นหนึ่งในส่วนของอาคารจัดเลี้ยงใหญ่อยู่หลังกล้องออกไป ซึ่งเป็นส่วนที่ไม่มีใครผ่านมา แต่ถ้าหากผ่านก็จะเห็นว่ามีผ้าม่านใหญ่ที่ปกคลุมกระจกของอาคารทั้งบาน เพื่อบังส่วนภายในอาคารจากคนภายนอก

หยางหยางคว้าร่างของอี้เฟิงมา ใช้ผ้าม่านบังพวกเขาเอาไว้  และทำอะไรบางอย่างตามใจหลังม่านนั้น อากาศอบอ้าวนิดหน่อย อุณหภูมิร่างกายก็สูงขึ้น แสงที่เล็ดลอดเข้ามาทำให้หยางหยางเห็นใบหน้าที่นึกกังวลของคนน่ารักหน้าแมวที่กำลังขมวดคิ้วค้อนวงใหญ่ให้

“พี่อี้เฟิง”

“หยางหยาง ปล่อยฉัน ไม่ต้องมาอ้อน ปล่ยอเดี๋ยวนี้ ไม่ใช่ที่นี้”

“ไม่ทันแล้ว ผมตื่นแล้ว พี่ด้วย ไวน์ที่พี่ดื่มไปเมื่อครู่กับวงสนทนาใหญ่ตรงนั้นก็น่าจะเป็นตัวช่วยทีดีนะ ...”

เจ้าบ้านี่ไม่เคยฟังอี้เฟิงเลย โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้ ถ้ามีความต้องการแล้ว หยางหยางก็จะเอาแต่ใจที่หนึ่งไม่ยอมลง อี้เฟิงเสียอต่างหากที่ต้องทุกข์ใจบางทีทำงานไม่ได้ เพราะเจ้าบ้านี่หนักมือกับเขาเกินไป

“เริ่มแล้วนะ”

เสียงทุ้มนุ่มพูดกระซิบใกล้หู แค่เสียงก็ทำให้อี้เฟิงตื่นขึ้นแล้วเหมือนกัน และยิ่งมีมือลากไล้ ให้มีอารมณ์วาบหวาม มือแกร่งสองข้างของหยางหยางทำน่าที่ได้ดี แถมยังมีจูบเร้าร้อนเหมือนอารมณ์ของเขาตอนนี้ ฉุด รั้ง ดึง พาขึ้นลงสวรรค์แค่เพียงจูบเท่านั้น มีแค่หยางหยางที่ทำได้ ลิ้นร้อนสอดตวัดพันเกี่ยวกับลิ้นเล็กเหมือนเล่นไล่จับกันในโพรงปาก น้ำหวานที่หยาดหยด คนรูปหล่อรุ่นน้องเก็บเกี่ยวไปหมด

“อะ..อื้ม อย่า...ไม่นะ”

“ทีนี้ของจริง”

มือแกร่งยกขาของอี้เฟิงขึ้น และเจ้าของร่างรู้งานใช้ขาเรียวบางเกี่ยวร่างแข็งแรงของหยางหยางไว้ รุ่นน้องดันหลังอี้เฟิงให้ชิดผนัง ตากลมโตสังเกตว่าชายม่านกำลังเลิกเปิดขึ้นถ้าเปิดหมดจะเห็นทุกอย่างว่าเขาสองคนกำลังทำอะไร มือของอี้เฟิงทันสาวให้ชายผ้าม่านปิดร่างทั้งสองคน น่าอายชะมัด ถ้ามีกล้องไหนซักตัวพาดผ่านมาพบ เป็นเรื่องแน่

จูบหนึ่งที่อี้เฟิงได้รับ หลังรู้งานดีเหลือเกิน บนขมับ หยางหยางลากลิ้นร้อนไปตามใบหู ชวนให้เสียววาบหวิวในใจ และปัดระดับความต้องการให้พุ่งสูง

อี้เฟิงเหมือนได้รับรางวัล และต่อจากนี้ก็จะมีรางวัลใหญ่

ถึงจะบอกห้าม ไม่ให้ทำ แต่คนเป็นรุ่นพี่เริ่มสนุกกับหยางหยางมาด้วยแล้ว ไม่เลวเหมือนกันที่กระตุ้นให้อีกคนโมโหขึ้น เพราะเขาก็มักจะเอาอะไรสนุก ๆ มาให้อี้เฟิงได้ตื่นเต้น อย่างมีเรื่องอย่างว่าหลังม่านผืนใหญ่ในอาคารงานเลี้ยงกันท่ามกลางคนในฮอลนับพัน

“ยิ้มหวานแบบนี้ สนุกขึ้นมาแล้วล่ะสิแมวน้อย”

ร่างที่อยู่ในการโอบอุ้มของหยางหยาง สอดมือและแขนกอดรัดหยางหยางช้า ๆ ให้รู้สึกยั่วยวนใจอีกฝ่าย พร้อมมอบจูบที่หน้าผากให้ชายหนุ่มตรงหน้า คนรูปหล่อก็ยิ้มรับ  แววตาทั้งสองคนเหมือนกำลังเล่นสนุก สรวงสวรรค์เบื้องหน้ามีเรื่องสนุกให้พวกเขาอีกแล้ว

“ทำให้สนุกกว่านี้อีกได้มั้ยล่ะ  “

*****************************************