Cafe' & Flower Shop - หยางเฟิง

[Sfic]  Cafe' & Flower Shop
Pairing :: Yangyang x Liyifeng
RATE : PG-13 โครตใส
TELL :: แต่งตามอารมณ์ล่ะค่ะ ฝนตก กินขนมปังปิ้งกับนมร้อนอยู่พอดี ร้านดอกไม้ใกล้ ๆร้านด้วย บรรยากาศในฟิคตรงกับที่แต่งในฟิคเลยล่ะค่ะ แค่คิดว่ามีหยางเฟิงด้วยจะเป็นยังไง



*******************************************************





วันนี้หยางหยางรู้สึกว่าวันเวลา ผ่านไปช้ากว่าที่คิด 



เขากำลังรอใครบางคนอยู่






ฝั่งตรงกันข้าม หยางหยางมักมาซื้อกาเเฟร้านเจ้าประจำ พี่ชายป๋อหรัน รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยของเขา
เป็นเจ้าของร้านนี้ จึงแวะมาอุดหนุน ไม่ขาด และวิวสวย ๆ ตรงกันข้ามร้านของรุ่นพี่ 





หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก 




ตากลมโต ผิวขาวใส จนซีด ดั่งที่วันนั้น หยางหยางเห็นร่างเพรียวนี้วิ่งมาหลบฝนตรงร้านดอกไม้ตรงข้าม
เขาสะดุดตากับหนุ่มน้อยคนนั้น





หยางหยางท้าวความคิดไปเมื่อวันแรกที่เขาได้พบคนน่ารักคนนั้น





น่าจะ... อืม .... มัธยมปลาย ปีอะไรหยางหยางก็ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าก็น่าจะโตพอที่หยางหยางจะส่งมอบความรักที่พอดิบพอดี ขนาดกะทัดรัด สำหรับเด็กมัธยมให้







หลงเด็กซะเเล้ว หยางหยางยิ้มกับตัวเอง ลองคิดว่าถ้าเขาลองไปคุยกับน้องคนน่ารักคนนั้นเขาจะแสดงอาการอย่างไร





แน่นอน ต้องเขินเพราะได้สบตากับดวงตากลมโตนั่นตรงๆแน่ อันดับแรก จะทนไม่สัมผัสน้องเขาได้มั้ย







อา... อยากรู้จักเขาจัง




"หยางหยาง แกดู... เพ้อเจ้อ เป็นอะไร กำลังมีความรักเหรอ?"
หยางหยางเผยยิ้มอย่างไม่ปิดบัง รุ่นพี่ก็รับทราบแล้ว





"ตกหลุมรักใครเข้าซะเเล้ว เอ็งน่ะ อายุก็ใกล้เลยวัยรุ่นแล้ว ไม่มีแฟนซะที ลองไปจีบดูดิ๊"






หยางหยางส่ายหัว พลางบอกไม่กล้า แต่ก็อยากไปคุยกับเขา รุ่นพี่เพิ่งเคยเห็นรุ่นน้องมีอาการแบบนี้ นานทีเขาจะเห็นก่อนหน้าที่จะหยางหยางมีความรักก็ไม่ค่อยแสดงออก


"น่ารักขนาดไหน ที่ทำให้นายเพ้อเจ้อขนาดนี้ได้"
"นางฟ้า"
"เวอร์ว่ะ แต่ขอให้สำเร็จ"




มาแล้ว.....






"พี่ คนนั้น"




หยางหยางพยักเพยิดไปทางร้านดอกไม้ฝั่งตรงข้าม คนน่ารักก็มาพร้อมกับฝนอีกเช่นเคย วันนี้เขาก็เปียกเป็นแมวน้อยตกน้ำ เสื้อแนบเนื้อ หน้าตาเปียกปอนไปด้วยหยดฝน จนหยางหยางอยากหาอะไรไปคลุมไม่ให้ผิวขาวที่แนบเนื้อกับเสื้อนักเรียนเผยให้เห็นต่อสายตาใคร เมื่อครู่นี้เหมือนเขาจะเห็นหนุ่มๆ แถวนั้นลอบมองอย่างจงใจอยู่



"ไม่เวอร์ว่ะหยาง โครตน่ารัก ไปดิ่ น้องเค้าเปียกขนาดนั้น ไปทำตัวเป็นพระเอกหน่อย"




แต่พีป๋อหรันของหยางหยางยังไม่ทันได้แนะนำอะไรต่อ แต่รุ่นน้องของเขาก็ถลาออกจากร้านไปพร้อมกับเสื้อคลุมตัวโคร่ง






หยางหยางวิ่งเข้าไปร่างเพรียวที่หนาวสั่นเล็กน้อยด้วยความหนาวจากหยาดฝน เบื้องบนยังไม่สั่งให้ฝนหยุดเทลงพื้นโลก หยางหยางนึกค่อนขอด ให้ตาย เดี๋ยวแมวน้อยก็ไม่สบาย



เขาสาวเท้าวิ่งเข้าไปหาอีกฝ่าย กำลังจะข้ามถนนไป ใกล้และใกล้เรื่อยๆ....














"เอ๋!"





พี่คนหล่อคนนั้นวิ่งมาทางเขา วิ่งมาทำไม ....





อี้เฟิงมายืนตรงนี้ก็เพราะมีเหตุจงใจ





เพราะพี่คนหล่อร้านตรงกันข้าม






ไม่ใช่แค่รูปหล่อแค่นั้นที่จะทำให้เขาหลง เพราะรอยยิ้มที่แสนเย้ายวนใจ ชวนให้มองเขาเหลือเกิน รู้ตัวอีกที อี้เฟิงก็มายืนมองพี่เขาที่ร้านตรงข้ามทุกวันแล้ว






พี่คนนั้นมักคุยจ้อกับเจ้าของร้านกาแฟฝั่งตรงข้ามร้านดอกไม้ที่เขามักมาแวะทักทายพี่สาวคนสวยที่พักอยู่อพาร์ทเม้นท์เดียวกัน อี้เฟิงมักไประบายความเขินใส่พีีสาวร้านดอกไม้คนสวยบ่อยครั้ง




"พี่เยี่ยนนนนน พี่คนนั้นวิ่งมาอ่ะ ทำไงงงง"



อี้เฟิง ควักมือถืออกมาจิ้มเร็วๆ ส่งเมสเสจหาพี่สาว และได้คำตอบกลับมาว่า





" ลุย ไป เลย อี้เฟิง !"






ลุยอะไรเล่าพี่สาวครับบบบ ตอนนี้อี้เฟิงเปียกเป็นแมวตกน้ำ หน้าตาไม่โอเคเอาซะเลย แถมยังหนาวสั่น ไม่ใช่ช่วงเวลาที่จะไปพบกับคนที่แอบชอบ มันควรจะต้องดูดีกว่านี้สิ




แต่พี่คนนั้นวิ่งข้ามถนนมาแล้ว และเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ และเรื่อยๆ



ให้ตาย ขนาดเปียกฝนก็ยังทำให้อี้เฟิงหวั่นไหว ไม่สิ ยิ่งเปียกวน ยิ่งทำให้พี่เขาดูน่ามอง 




อี้เฟิงเริ่มสั่นมากขึ้น เพราะทั้งความหนาวจากลมที่พัดผ่าน และ หัวใจที่สั่นรัว






ใกล้เข้ามา ... เรื่อย ๆ แล้ว 












"เอ๊ะ..."
"ขอโทษที่วิ่งมาช้าไปหน่อย"






อี้เฟิงเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยแววตาสั่นไหวอย่างที่สุด และอีกฝ่าย หยางหยาง.... ที่สบตากลมโตน่ารักนั่น ก็ทำเอาเขาหัวใจแทบวายเหมือนกัน








มือแกร่งพาดเสื้อคลุมตัวใหญ่โคร่งบนไหล่ที่สั่นไหวเพราะอาการหลายอย่าง แต่มือแกร่งนั่นก็สั่นด้วยความประหม่าเช่นกัน






"ชื่ออะไรน่ะเรา"
"อะ... อี้เฟิงครับ หลี่อี้เฟิง"



รตนแก่กว่าทอยิ้มให้จนแมวน้อยยิ้มเขินออกมาทันทีอย่างไม่ปิดบัง เล่นเอาหยางหยางแทบทรุดลงไปกับพื้น



"ว่ากันตรงๆ. นะน้องอี้เฟิง ขอจีบเลย 
"ห๊ะ"



คนอ่อนกว่าเผยอปากอุทานตกใจ พลางคว้ามือจับชายเสื้อก่อนจะร่วงตามความสั่นไหวของไหล่ คนคนนี้ อ่า ใช่เป็นคนที่อี้เฟิงแอบชอบ แต่ยังไง.....





"พี่ชื่ออะไร มาขอจีบกันแบบนี้ ไม่แฟร์เลย!"
เผลอค้อนใส่พี่เขาโดยไม่สงวนท่าแล้ว และ ฝนน่ะก็ตกดังกว่านี้สิ หัวใจอี้เฟิงคนนี้เตันดังกว่าแลัวนะ





"หยางหยาง ครับ พี่ชื่อหยางหยาง ว่าไง ล่ะสำหรับคำตอบ"




อี้เฟิงถอนหายใจผ่อนคลายความตื่นเต้น เงยหน้ามองให้พี่เขาเห็นคำตอบในสายตาเสียเองแล้วกัน




"ผมหนาว เลี้ยงนมร้อนผมหน่อย"






หยางหยางยิ้มออกมาอย่างร่าเริง คำตอบในสายตาที่น้องเขาส่งผ่านสายตากลมโตน่ารักนั้นชัดเจน แต่ตาโตน่ารักนั้นทำเขาแทบหัวใจล้มเหลวทีเดียว




แมวน้อยที่กำลังหนาวสั่น... อา หยางหยางจะได้มีแมวเป็นของตัวเองแล้ว 







"อี้เฟิงหัวเราะน้อยๆ เหมือนจะเเสดงออกว่าตัวเองก็เขินที่พูดออกไปแบบนั้น แต่ช่วยไม่ได้นี่หน่าโอกาสมาใกล้หัวใจขนาดนี้







"พี่หยางฮะนมร้อน อี้เฟิงหิวแล้ว"
"รอพี่หยางซื้อดอกไม้สวยๆ ให้ก่อนนะ....ก็ให้เราน่ะล่ะ"
"พี่เยี่ยนน ขายให้พี่เขาหมดร้านเลย!"




พี่เยี่ยนหันมาหาตาโตตกใจ ข่มขู่น้องคนนี้ทางสายตา พอหยางหยาวเข้าไปซื้อดอกไม้ในร้านก็บอกว่า


"เจ้าแมวน้อยนั่นแสบเชียวคุณ ระวังนะ"




หยางหยางเอ่ยเบา ๆ กับพี่เยี่ยน ดูแลเว เธอน่าจะแก่กว่าหยางหยางไม่กี่ปี แต่สวยเหมือนสาวแรกรุ่น


"ขอบคุณครับ แต่ผมน่ะ ชอบแมวดื้อๆนะ น่าดึงจมูกแกล้ง''





อี้เฟิงค้อน ใส่มาแต่ไกลเหมือนรู้ว่าโดนนินทาอยู่นะ 



"พี่หยาง นมร้อนนนน"







พี่เยี่ยนโค้งขอบคุณสำหรับการอุดหนุนดอกไม้ หยางหยางจากออกมาจากร้านมาที่หน้าร้าน เจ้าแมวน้อยนี่คงจะกินเก่งน่าดู รอ้งหิวๆ ขนาดนี้




" ดอกไม้ครับ"
"ขอบคุณครับ ว่าแต่กุหลาบขาวนีีมันเข้ากับผมเหรอ"
"ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของอี้เฟิง กับ ความรักของพี่ที่ให้อี้เฟิงอย่างบริสุทธิ์ กับเหมาะกับความหมายของกุหลาบขาวนี่"




อี้เฟิงเบิกตากว้าง พี่คนหล่อคนนี้น่าจะจีบใครๆ มาเยอะจนชำนาญ แต่เขาชอปไปแล้วนี่ อาจจะปวดใจนิดหน่อย แต่พี่เขาก็มาอยู่ตรงนี้เเล้ว



"อย่าทำหน้าตาแบบนั้น เวลาจีบใครพี่ก็จริงจัง แต่ถ้าเป็นน้องอี้เฟิงจริงจังมากกว่าใคร"


"ไม่เชื่อ"






คนแก่กว่าก้มกระซิบ พลางทำตามใจเอามือโอบเอวอีกคน จนคนอ่อนกว่าสะดุ้งกะบมือแกร่งค่อนไปทางเย็นเโอบรอบเอวไว้ มือไวจริงๆเลย

แต่ช่างเถอะก็อุ่นดี




"เชื่อซี่ ถ้าเป็นคนอื่น มาทำตัวน่ารักแบบนี้ ป่านนี้พี่หยางพาไปสวรรค์แล้ว นี่ยังอดใจได้เพราะหลงรักมาก"
"พี่หยางหยางทะลึ่ง!!!!"





ถึงอยากจะเดินหนีจากอาการเขินเพราะคนตรงหน้าแต่ก็ทำไม่ได้มือเกาะที่เอวอี้เฟิงไม่ยอมปล่อยเลย 


อี้เฟิงยู่หน้าค้อน คนอะไรพูดแบบนี้ใส่เด็กมัธยมกันเล่า ทำเด็กน้อยใจเเตกเเล้วนะ!



"ขอโทษ จะพูดแบบนี้เเล้ว แต่ตั้งใจมาจีบจริงๆนะ รอโอกาสตั้งหลายวัน น้องอยู่ตรงหน้าแต่ไม่กล้าไปจีบ"





อี้เฟิงค่อยๆ คลายใบหน้าที่ยับยู่ เริมอมยิ้มแล้ว 


"เฮ้อ ยอมก็ได้เพราะผมชอบพี่ด้วยหรอกถึงยอมให้ขนาดนี้ ไหนล่ะนมร้อน หิวเเล้ว !"




หยางหยางอึ้งไปเล็กน้อย ไม่... เขาอึ้งมาก เพราะอีกฝ่ายบอกโต้ง ๆ มาแบบนั้น แต่เขาดีใจที่อีกฝ่ายใจตรงกัน ชนกันโครมใหญ่





"จะกินหมดร้านก็ได้ ให้ทุกอย่าง"
พูดแล้วนะห้ามหลอก เรื่องมาจีบด้วยก็ห้ามหลอก หลอกเด็กน้อย ไม่ดีนะ!"



อี้เฟิงพูดเจื้อยแจ้ว พลางกระตุกแขนเสื้อหยางหยางให้ฟังอย่างตั้งใจ พี่หยางหยาบคนหล่อยิ้มให้อีกครั้ง และโอบให้ร่างเพรียวนั้นเข้ามาใกล้



หยางหยางไม่ตอบกลับเด็กน้อยที่กำลังทวงนมร้อนปาว ๆข้างตัว แต่ยืนยันด้วยมืออีกข้างที่ว่าง ชวนน้อยอี้เฟิงเกี่ยวก้อยทำสัญญา น้องบอกเขาว่ามุขนี้เเก่จริงๆ แต่ก็ยอมให้เกี่ยวด้วย



"หลอกได้ยังไงกัน เห็นที่นิ้วก้อยที่เราเกี่ยวกันมั้ย ด้ายแดงพันกันนยุ่งแบบนี้แกะไม่ออกเเล้ว"








อี้เฟิงขอยืนยันด้วยนมร้อนสิบแก้ว พี่หยางหยางคนนี้เสี่ยวสุดที่เลย!