วันพุธที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2558

[Sfic] CALL - ฝานเฟิง




TITLE : CALL
PAIRING : WUYIFAN x LIYIFENG
RATE : PG – 13


TELL อยากเเต่งค่ะ แม่แมวชอบอี้ฝาน 55555555555555555555555555555555555


*****************************************************************************









เล่นเอาใจเต้นไปพักใหญ่....







ดวงตาคู่นั้น ทั้งกลมโต สดใส และเปล่งประกาย มีซ่่อนความซุกซนแบบเด็ก ๆ ไว้แต่ก็ฉายความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวออกมาด้วย









อี้ฝานเผลอสบตากับคนคนนั้นครู่หนึ่งทำให้ หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ









ใคร ๆ ก็บอกว่าหลี่อี้เฟิงทั้งสดใส และเปล่งประกาย มีคนบอกอี้ฝานมาว่าอย่างนั้นก่อนที่เขาจะได้โคจรมาพบกันในงานที่ต้องทำร่วมกัน














"สวัสดีครับ"
"อี้ฝานสินะ หล่อไม่เบา ตัวสูงด้วยแฮะ เออ ยินดีที่ได้รู้จัก"








ดวงตาที่ฉายยิ้มให้พร้อมกับปากน่ารักที่คอยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วทักทาย อี้ฝานมองรุ่นพี่คนใหม่ที่ได้ร่วมงาน  พินิจด้วยความรู้สึกของตัวเอง แต่ไม่นานนักเขาก็รุู้สึกว่าต้องหยุดพักคิดถึงพี่เขาซักครู่หนึ่ง







หัวใจทำงานหนักจัง









หลังจากที่ทักเขา รุ่้นพี่คนใหม่เดินไปทักทายคนอื่น ๆ ในกองถ่ายตามมารยาท หลี่อี้เฟิงที่เข้าวงการมาก่อนรู้จักกับคนหลายคนและ เข้ากับทุกคนได้ง่ายเพราะคนอื่นก็รู้จักเขาด้วยแล้วเช่นกัน










สดใสและเปล่งประกายอย่างที่ใคร ๆ  ว่า











อี้ฝานชอบรอยยิ้มเขา....เขายิ้มสวยดี
ทั้งดวงตาสุกใสคู่นั้นที่มองเขาเมื่อครั้งแรกเจอ ... ดวงตาเขาน่ารัก
ใบหน้าที่ส่งความสุขไปหาทุกคนที่พบเจอ ทั้งยิ้มสวย ทั้งดวงตาน่ารัก และความอารมณ์ร่าเริงนั้นหลี่อี้เฟิงพกไปส่งคนอื่น ๆ ด้วย  เป็นคนที่สามารถมอบความสุขให้คนอื่น  ๆ ได้เพียงแคค่ยิ้มและดวงตา







..หัวเราะ?  อี้ฝานได้ยินรุ่นพี่คนใหม่หัวเราะยกใหญ่ เมื่อพูดคุยกับทีมงานคนอื่น ๆ อย่างสนุกสนาน







เสียงเขาก็สดใส....อืม..น่ารักดี









อี้ฝานอยู่ไกลจากวงสนทนานั้นหน่อย เขาเเส้รงไปมองทางอื่นที่ ทางนี้ที และก็ไปหยุดพักสายตาที่ใบหน้าหวานน่ารักนั้นอีกครั้ง









เขายิ้มสวยดี  ดวงตาก็น่ารักน่ามอง ..เสียงสดใสอีกด้วย...ใบหน้าที่น่าหลงใหล










ซักพักหนึ่ง หลี่อี้เฟิงคนนั้น ละจากกลุ่มที่คุยกันเมื่อครู่ อี้ฝานที่นั่งอยู่ที่มุมส่วนตัวของตัวเอง พลันนึกอะไรขึ้นได้  รุ่นพี่คนใหม่กลับไปในส่วนตัวของเขาเหมือนกัน ..อี้ฝานอาจจะขอเวลาของรุ่นพี่ซักครู่หนึ่ง















"เฟิงเกอครับ... ถ้าผมจะ.."
"ว่าไง? "









เขาเงยหน้ามาถามหลังจากที่ได้ยินอี้ฝาน รุ่นน้องคนใหม่เอ่ยขอ อี้ฝานตัวสูงกว่าอีเฟิงพอสมควร แม้นั่งก็ยังสูงกว่า อี้เฟิงจึงดูตัวเล็กไปเลย








เผลอคิดว่าพี่เขาน่ากอด.... นี่เราฟุ้งซ่านไปมั้ย...อี้ฝานเอ่ยขำ ๆกับตัวเองในใจ










"นายยิ้มอะไร"
"ผมแค่เขินเฟิงเกอน่ะ"
"หา?"







อี้ฝานพูดอะไรตรง ๆ ออกไปตามตรง รุ่นพี่เบิกตาโต ทั้งขำทั้งประหลาดใจ เขาไมไ่ด้ถามต่อ เพียงแค่รอให้อี้ฝานเลิกเขินและตอบเขา









"คือว่าผมขอเอ่อ เบอร์ วีเเชท หรือไลน์ อะไรก็ได้..เราจะร่วมงานกัน.แล้วก็.เอ่อ..."
"เออ จะเอาอะไรก็เอาไป ได้หมด จะอ้ำอึ้งทำไมกัน"








รุ่นพี่ใจดี ให้ตามที่อี้ฝานขอ เขาก็ทำเป็นตื่นเต้นไปด้วย พอรุ่นพี่จะให้สิ่งที่เขาขอ ที่จริงเขาจะเอาอะไรก็ได้  ถ้าพี่เขาจะให้ที่อยู่ส่งจดหมายไปก็ยังได้เลย อะไรก็ได้ แค่เขาขออาศัยช่วงเวลาใกล้ชิดรุ่นพี่เสียหน่อย






อี้ฝานเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างบนจอมือถือ แต่ไม่ทันได้ปรับสายตา แม้อยากรู้แต่กลัวจะกระทบความพองโตของหัวใจในอก เขาจึงแสร้งผ่านมันไปและ









"ถ้าผมจะคุยกับพี่หลังจากนี้ได้มั้ย"
"ก็เอาสิ ให้ไปแล้ว นายจะไปไปเก็บไว้ทำไมเล่า "








อี้เฟิงหัวเราะขำเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน พลางเอียงคอยิ้มให้ไปด้วย ดวงตานั้นที่ส่งมาหาอี้ฝาน ทำให้เขาต้องเสหลบไปมองอะไรก็ได้ซักอย่างที่อยู่รอบ ๆ ซึ่งอี้ฝานเลือกเป็นเสาไฟฟ้าที่อยู่ใกล้ๆ แล้วกัน










น่ารักเป็นบ้า








อี้ฝานสบถในใจ ก่อนทำใจให้เย็นลงซักครู่ ...เขามองรุ่นพี่คนใหม่ด้วยสายตามีความหมาย








อี้เฟิงเบิกตากว้างขึ้นนิดหน่อย เพราะรู้ว่ารุ่นน้องส่งความหมายบางอย่างทางสายตาซึ่งเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่ แต่อี้เฟิงไม่ได้เข้าใจอะไรเลย







"ผมเรียกเกอว่าเฟิงเกอแบบนี้ ..พี่โอเคนะครับ "
"ได้สิ ไม่เห็นต้องเกร็งอะไร ฉันสบายๆ นายก็ไม่ต้องเกรงใจ"







อี้ฝานยิ้มพอใจ ก็ถือว่าไปได้เร็ว เขาจุดยิ้มที่มุมปาก แม้ว่าอยากจะยิ้มให้ปากฉีกเพราะดีใจสุดๆที่ได้ช่องทางการติดต่อหลี่อี้เฟิงมาครบทุกทาง แต่เขาต้องเก๊กเท่ไว้ต่อหน้ารุ่นพี่คนน่ารัก






"ขอบคุณครับ งั้นผมเรียกเกอ ว่า 'เฟิงเกอ' นะ"
"อื้อ! ยินดีที่ได้ร่วมงานนะ อี้ฝาน"








อีกฝ่ายยิ้มให้อี้ฝานชนิดที่ดวงอาทิตย์ยังต้องยอมแพ้ความสดใสของเขา รุ่นพี่ใจดีทีดีใจที่ได้ร่วมงานกับรุ่นน้องคนใหม่ ยื่นมือนุ่นนิ่มมือขอจับมือแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ อี้ฝานต้องเช็ดเหงื่อออกจากมือเสียก่อนยื่นไปคว้ามือรุ่นพี่








นิ่มจริง ๆด้วย








หลังจากปล่อยมือออก อี้เฟิงยิ้มน่ารักให้อี้ฝานอีกครั้ง ดวงตากลมโตเบิกขึ้นนิดหน่อย หยอกล้อรุ่นน้องคนใหม่ตามนิสัย แกมขำที่อี้ฝานดูเขินเกินไป







หัวใจของอี้ฝานเต้นผิดจังหวะอีกหลายครั้ง







"..เฟิงเกออย่าเเกล้งผมสิ นี่ผมเขินพี่จริงๆ"
"นายจะเขินอะไรกันเล่า "






อี้ฝานถูกอี้เฟิงขำใส่อีกครั้ง ครั้งนี้แม้แต่อี้ฝานก็ขำตามไปด้วย








"เฟิงเกอ.."
"อื้อ"





เขาเรียกชื่อรุ่นพี่ซ้ำอีกรอบ ...ที่จริงไม่อยากเรียกแบบนี้เลย เฟิงเกอ..







อยากลองเปลี่ยนไปเรียก..อย่างที่รักอะไรแบบนี้









แต่ที่ได้ข่าว เขาก็มีคู่แข่งที่อันตรายอยู่  ใบหน้าหล่อเหลาที่เขาเห็นจากอินเตอร์เนต และความสนิทกับสนมกับเฟิงเกอของเขาไม่ใช่เล่น









พยายามกันหน่อยอี้ฝาน
อยากจะเปลี่ยนจาก เฟิงเกอ ไปที่รัก ก็ต้องพยายามกันหน่อย












********************************************************END CALL

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น