TITLE : B E T W E E N
CHAPTER : CASE 1
PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : PG
TALK :: เรื่องใหม่ค่า อาจจะยังดูงง ๆ ไม่เข้าร่องรอยบ้างแต่ก็ฝากด้วยน้า
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บรรยากาศในห้องนี้อาจจะดูเย็นเยือกผิดปกติ....
เหล่าบรรดาลูกน้องในทีมที่ต่างพานั่งเกร็งกันจนไม่ขยับตัว
แต่ยังคงส่งกระแสประสาทสาดใส่ฝั่งตรงข้าม...ก็เหมือนกับหัวหน้าของพวกเขาที่กำลังทำอยาตอนนี้
“ว่าไง ผู้กองหยาง คุณจะถอนตัวรึเปล่า”
“คุณผู้กองผู้เถรตรงหลี่อี้เฟิงครับ
งานใหญ่งานสนุกมาสเนอตรงหน้า คุณจะให้ผมถอนตัวไปหรือ ก็โง่น่ะซี่”
ไอ้หมาบ้านี่มันกวนประสาท....
อี้เฟิงมองฝั่งตรงข้ามที่นั่งกับเขาไม่เกินหนึ่งช่วงโ
ท้าวแขนมองเขาอย่างนึกสนุก เพราะการทะเลาะกันของทั้งสองฝ่าย นั่นเอง
ทำให้บังเกิดเรื่องที่ไม่ควรจะเกิดเสียแล้ว อี้เฟิงก็คิดพลางว่าตัวเองไปพลาง
ไม่น่าหลุดปากไปเถียงกับไอ้หมาป่าบ้าเลือดคนนี้ เขาไม่ชอบสไตล์ทำงาน
บุคลิคกวนประสาท ไหนจะปากดีกวนโอ๊ยนั่นอีก ทำงานกับคนพรรค์นี้มีแต่งานจะเสีย
แต่พูดอะไรมากก็คงลำบากแล้ว
ยังไงตอนนี้เขาทั้งสองทีมก็ต้องทำงานด้วยกัน
กลับไปตอนที่อี้เฟิงกับหยางหยาง ยังคงยืนส่งรายงานล่าสุดกับงานที่ไปทำมา
หลังจากรายงานความสำเร็จของงาน ก็โดนด่าไปตามระเบียบสำหรับผู้กองหยางหยาง
ที่ทำงานนอกลู่นอกทางเช่นเคยแต่งานประสบความสำเร็จได้อย่างไม่น่าเชื่อ
จับคนร้ายในทั้งหมดและไม่มีคนไหนหนีรอด หลักฐานครบครัน
เป้นคดีไม่ใหญ่ไม่เล็กให้คนหนุ่มไฟแรงและมีความสามารถ
แถมบ้าเลือดอย่างทีมของหยางหยางเป็นผู้ลงมือ
ซึ่งเป็นปฏิบัติการที่ทางทีมของหยางหยางได้กระทำกันเองโดยไม่แทบไม่ขอกำลังเสริมมจากกองไหนเลย
มีพวกเขาแค่สี่คนก็สามารถดักจับพวกค้ายาในมุมเมืองมใหญ่ได้
เรียกว่าพวกเขาอาจจะมีสายนอกที่เป็นกองหนุนอยู่แล้ว
ส่วนงานของผู้กองหลี่ไม่ใช่งานที่ด้อยไปกว่ากัน เป็นการบุกทะลายบ่อนผิดกฎหมาย
ซึ่งได้วางแผนมาอย่างรอบคอบและรัดกุมอย่างยิ่ง การดำเนินการตามแผน
ปิดล้อมทุกทางเพื่อกันหลบหนี ซึ่งทั้งหมดทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
ทุกทีมไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหนักแม้จะมีเหตุปะทะกันบ้าง แต่ทุกอย่างทั้งผู้ต้องหา
หลักฐานเก็บได้ครบ ไม่มีที่ติ จนเรียกได้ว่างานสมบูรณ์แบบ
“พวกคุณทำงานได้ดี แต่ให้ระวัง แม้จะเก่ง ฉลาดแค่ไหน
ประสบการณ์ก็จำเป็น ถามกันบ้างก็ได้ หรือว่าจะไปศึกษาจากที่อื่นมา อันนี้เข้าใจกันนะ”
ทั้งสองคนพยักหน้ารับคำผู้บังคับบัญชา และก่อนจะออกจากห้องไปก็ยังมีส่งกระแสประสาทใส่กันไม่ลดละ
ที่จริงแล้วเรื่องการไม่ถูกกันของทั้งสองคนนี้เป้นที่รู้ดีกันทั้งกรม
เจอกันเป็นต้องมีปะทะฝีปาก เกือบหลายครั้งที่จะใช้กำลังกันหากไม่มีใครมาห้ามไว้
แต่อย่างน้อยสองคนก็ยังพอมีสติยับยั้งไว้ว่า ที่นี่คือสถานที่ราชการ และแน่นอน
ทั้งสองคนไม่มีทางจะไปพบกันด้านนอกอยู่แล้ว ให้เรียกได้ว่าถ้าผู้กองหลี่ซ้าย
ผู้กองหยางจะไปขวา แบบไม่ยอมกันไม่มีทางไปเดินทางเดียวกัน ไม่ยุ่งวุ่นวาย
เรียกได้ว่าเกลียดขี้หน้ากันอย่างสมบูณณ์แบบ เพราะแตกต่างกันทุกอย่างทั้งบุคลิค
ไลฟ์สไตล์ การทำงาน ทัศนคติ และทุกอย่างที่ไม่เอ่ยถึง แทบเรียกได้ว่าเป็นคู่ที่ต่างกันสุดขั้ว
“ผมรู้มาว่าพวกคุณสองคนไม่ถูกกัน ท่าทางข่าวลือนั่นจะจริงสินะ”
ผู้กองตัวแสบทั้งคู่
เงยหน้ามองผู้บังคับบัญชาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ก่อนหันมองหน้ากันด่ากันทางสายตาว่าใครมันเอาเรื่องนี้ไปบอก
ด่ากันเองทั้งสองฝ่ายโดยไม่มีเสียง กระแสประสาทหนักข้อขึ้น
จนผู้บังคับบัญชายิ้มขำกับเด็กในบังคับบัญชาของตัวเอง
“ไม่ต้องด่ากันเอง ไม่มีใครบอกทั้งนั้นล่ะหน่า
ผมเป็นหัวหน้าพวกคุณถึงจะไม่ค่อยได้อยู่กับที่ ไม่ได้ไปทำงานกับพวกคุณ
แต่ข่าวคราวผมก็รู้หมดทั้งนะ ผู้กองหลี่ ผู้กองหยาง “
ทั้งสองเหมือนเห็นเค้าลางที่มาจ่ออยู่ตรงหน้า
เหมือนพายุฝนที่รอสาดลงพื้นดดิน แม้จะมาทำงานได้ไม่นาน พวกเขาก็ทราบดีว่า
การที่ลูกน้องในบังคับบัญชาสองคนไม่ถูกกัน หัวหน้าของพวกเขาคงไม่ชอบใจ
อี้เฟิงคิดพลางไปว่า
แม้เขาจะเลี่ยงการทะเลาะกับผู้กองหมาบ้าคนนี้แล้วบางทีก็อดไม่ได้ที่จะว่าออกไป
เพราะความหมั่นไส้ส่วนหนนึ่งและความกวนประสาทจากอีกคนส่วนหนึ่งประกอบกัน
บางทีก็มีปะทะคารมกันบ้าง ส่วนหยางหยางเองก็คิดว่าแม้จะไปกวนประสาทผู้กองลูกแมวที่ชอบทำหน้าตาหน้าเอ็นดู
ใคร ๆ ก็บอกว่าหลี่อี้เฟิงเป็นเสือผุ้เยือกเย็น แต่หยางหยางเห็นคนคนนี้เป้นแมวน้อยเสียมากกว่า
ทำอะไรก็ชักช้า เป็นขั้นตอนน่าเบื่อ ขี้กลัวไปหมด เป็นตำรวจมันก็ต้องเสี่ยงบ้าง บางทีหยางหยางก็แอบไปจิกกัดคุณผู้กองลูกแมวจนเป็นเรื่องให้ต้องเถียงกัน
แต่ก็ไม่คิดว่าผู้ใหญ่ข้างบนจะลงมาสนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆนี้ด้วย
และเรื่องที่ทั้งสองกลัวก็เป็นจริง
“ที่จริงก็มีงานที่เหมาะกับพวกคุณสองคนอยู่นะ แต่ต้องใช้คนเยอะ
จะใช้พวกคุณแค่ทีมใดทีมหนึ่งก็ไม่น่าจะครอบคลุม เผื่อสัมพันธ์ภาพจะดีขึ้น
ไปทำงานด้วยกันหน่อยมั้ยล่ะ ผู้กองหลี่ ผู้กองหยาง”
จนสองคนทีมก็ต้องมานั่งแกร่วกันอยู่ในห้องประชุม
และไม่ตอบโต้อะไรกันไปมากกว่าสายตาที่สาดใส่กันมา
จนผู้กองที่เป็นหัวหน้าทีมแต่ละทีมเอ่ยปาก
“ว่าไง ผู้กองหยาง คุณจะถอนตัวรึเปล่า”
“คุณผู้กองผู้เถรตรงหลี่อี้เฟิงครับ
งานใหญ่งานสนุกมาสเนอตรงหน้า คุณจะให้ผมถอนตัวไปหรือ ก็โง่น่ะซี่”
บอกให้เขาถอนตัว ตัวเองจะเอาหน้ารึไง ไอ้ผู้กองลูกแมวเอ๊ย....
เข้ามาก็เส้นพ่อ ถึงจะบอกว่าไต้มาตามลำดับขั้นแต่ก็ขึ้นไวพรวดๆ แบบนั้น
ใครจะเชื่อวะ
หยางหยางปรามาสผู้กองอีกคนในใจ
เขาท้าวคางรับใบหน้าหล่อเหลาได้รูปมองผู้กองหลี่
คู่อริของเขาที่นั่งอยู่ตรงข้ามและทำท่าเดียวกันส่งสายตาดุดันมาหาเช่นกัน
หยางหยางจึงส่งสายตาล้อเลียนกลับไป
หมั่นไส้ชะมัด .... หยางหยางเอ่ยในใจ พอเขาส่งสายตาล้อเลียนไปให้
อีกฝ่ายก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่พ่นลมออกจมูก หยางหยางร้องโอโหอุทานในใจ เขาคิดว่าเขากำลังโดนผู้กองหลี่คนนั้นค้อนใส่ ผู้กองหมาป่าใช้สายตาคมกริบมองอีกฝ่าย
ก็เห็นมีข่าวลือว่าผู้กองคนนี้หน้าตาน่ารักเหมือนไอดอลสมัยนิยม
แต่ก็ไม่ได้คิดจะไปสนใจอะไร
เห็นหน้าแค่แว้บเดียวก็ไม่อยากมองต่อเพราะเดี๋ยวจะมวยกันเสียเปล่า ๆ
แต่ตอนนี้ได้นั่งพินิจพิจารณาใกล้ ๆก็จริงอย่างที่สาว ๆเขาเม้าท์กัน
หน้าตาไม่น่ามาเป็นตำรวจให้เสียดายเลย
ที่จริงผู้กองหลี่คนนี้ไปเป็นไอดอลเสียจะดีกว่า
อีกอย่างจะได้ไม่มาขวางทางเขาด้วย
“ผู้กองหลี่...ถ้าคุณจะตั้งแง่ให้ผมถอนตัวจากคดีนี้ ก็ฝันไปเลย
ทีมผมพร้อมกับงานเสี่ยง ๆ แบบนี้อยู่แล้ว ก็มีทีมของคุณนั่นล่ะ
ลงพื้นที่บ่อยกว่าผมหรือ ? ถึคงจะแม่นทฤษฏี เก่งกันทุกด้าน แต่ว่านะผู้ร้ายน่ะมันไปได้เล่นตามแผนคุณไปเสียทุกเรื่อวงหรอกนะ
ผู้กองหลี่ คิดดี ๆ คนที่จะต้องถอนตัวจริง ๆ น่ะใคร คุณหรือผม”
ไอหมาบ้านี่
จะดูถูกกันเกินไปแล้ว....อี้เฟิงกรนด่าผู้กองหน้าหล่อทางสายตาให้หายแค้น
กอ่นพ่นลมใส่จมูกแล้วสะบัดหน้าไปทางอื่น ไม่มองใบหน้ากวนโอ๊ยนั่นอีกครั้ง
ทำไมผู้มใหญ่จะต้องมาสนใจเรื่องราวอะไรเล็กน้อยกับเรื่องความสัมพันธ์ของลุกน้องด้วย
ปล่อยผ่านไปเลยก็ได้ แต่เพราะเป็นคำสั่ง
อี้เฟิงก็เสนอให้อีกฝ่ายถอนตัวจะได้ไม่ต้องมาเบียดขาเบียดเข้งทำงานแต่อีกฝ่ายดันอยากเล่นคดีนี้ด้วย
“ผมไม่มีทางถอนตัว แต่ผู้กองหยาง คุณมั่นใจหรือว่า
วิธีบ้าดีเดือดของคุณจะใช้ได้กับทุกอย่างน่ะ”
“แน่นอน บ้าดีเดือด แต่มันก็เป็นไปตามแบบของมัน ก็แล้วแต่
เราจะแยกกันทำก็ได้ แบ่งส่วนกันไปเลยก็ได้ ยังไงโกดังอาวุธเถื่อนก็ใหญ่โต
เราแบ่งพื้นที่กันเคลียร์ แต่ถ้าพลาด
ผมไม่ไปช่วยด้วยหน่าคุณผู้กองหลี่ “
คุณผู้กองหน้าตาน่ารักที่ถูกสบประมาทกัดฟันกรอดก่อนกระแทกแก้วกาแฟที่ยกมาดื่มก่อนหน้านี้ตรงโต๊ะด้านหน้าตัวเอง
อี้เฟิงข่มอารมณ์ไม่ให้ออกปากด่าใส่ผู้กองคู่อริ
เขาเข้าใจว่าอีกฝ่ายคลุกคลีกับเรื่องชั่ว ๆ..เอ่อ ไม่ดีมาเยอะ
แต่ไม่เห็นต้องมาสบประมาทกันแบบนี้ เขารู้ประวัติของผู้กองหยางหยางนั่นก็ไม่น้อย
เป็นผู้ร้ายมาก่อนจะกลายเป็นคนบ้าในกองสืบสวน เขาเคยต้องโทษคดีหนัก
แต่เพราะใช้ความรู้
ข้อมูลจากที่เคยทำงานให้องค์กรนั้นและมาช่วยงานสืบสวนของกรมตำรวจ จนได้ดิบได้ดี
ขึ้นมาเป็นถึงผู้กองในกองสืบสวน
อี้เฟิงไม่เคยมั่นใจในความภักดีต่อความดีของผู้กองหมาบ้านี่ ไม่แน่ซักวัน เขาอาจจะกลับไปเป็นคนร้ายอีกก็ได้
และนั่นล่ะ เขา ผู้กองหลี่อี้เฟิงคนนี้จะจับไอ้บ้านี่ด้วยตัวเขาเองแน่
ถ้าหากเขาจะกลับไปในหนทางนี่อีก ประกาศกันไปเลยว่า
คนชั่วก็เป็นคนชั่วอยู่วันยังค่ำ และเขาเป้นคนที่จับความชั่วนี่ได้
และไอ้คดีหนักที่หยางหยางเคยข้องเกี่ยวจนถูกจับต้องโทษก็เกี่ยวกับเรื่องวงจรอุบาทว์ของพวกมาเฟียในเมืองใหญ่ของจีนที่สุดท้ายแล้ว
หยางหยางก็สามารถให้ข้อมูลกลับใจมาเป็นคนดี(ก็อย่างที่เขาว่า) และกำจัดมาเฟียกลุ่ม
ถอนรากถอนโคนจนสิ้นซาก
งานแฟ้มใหม่นี้ ที่ทั้งเขาและหยางหยาไงด้รับก็คือการไปเก็บกวาด
พันธมิตรมาเฟียอีกกลุ่มของพวกมาเฟียกลุ่มนั้นให้หมดไปจากแผ่นดิน
“ก็ได้ แบ่งส่วนพื้นที่กันไป ใช้วิธีทำงานกันคนละแบบ คุณเองก็อย่ามายุ่มย่ามในวิธีของผมก็แล้วกัน
ในเขตพื้นที่ก็อย่ามาล้ำเส้น ผมไม่รับคำสั่งของใครหากมีผมเป็นหัวหน้าปฏิบัตการ”
“ก็ไม่ว่ากัน คุณต่างหาก อย่ามาเจ้ากี้เจ้าการ
แบ่งพื้นที่กันแล้วก็แยกกัน วิธีของผมมันอาจจะทำให้งานเสร็จก่อน ทีมลูกแมวของคุณก็ได้นะ”
ในช่วงขณะที่พูดไปเรื่อย
ๆหยางหยางก็คว้าแฟ้มคดีและเดินถอยหลังออกจากก้าวไป ลุกน้องของเขาออกไปก่อนแล้ว
จนจบคำสุดท้าย แก้วกาแฟก็ลอยกระแทกปังเข้าประตูที่สนิทไล่หลังหยางหยางไปเพียงไม่กี่วินาที เพราะล้อคุณผู้กองหลี่ว่าทีมลูกแมว จนเขาโกรธ แก้วกาแฟที่เปล่าไร้เครื่องดื่มแล้วจึงลอยลิ่วไป
ผู้กองหลี่หมายจะให้ปะทะหน้าหล่อ ๆ
กวนประสาทของหยางหยางซักทีและมันพลาดไปไม่กี่วินาที
เขาแสนแค้นใจที่ถูกไอหมาบ้านั่นล้อไม่เลิก
“เดี๋ยวก็รู้กัน ไอหมาบ้าเอ๊ย”
ออกจากห้องประชุมมา ทั้งผู้กองหยางหยางตัวแสบ
ทั้งลูกน้องในทีมทั้งสามคน อี้ฝาน เสี่ยวอิง
เฉินเสียง ก็พลางหัวเราะร่อต่อกระซิกกับหัวหน้าของตัวเองที่แสบสันต์ล้อผู้กองที่ได้ชื่อว่าเอาแต่ใจสุด
ๆ ในกองสืบสวนนี้แล้ว
“หัวหน้าก็ไปล้อเขาแบบนั้นนะคะ”
“ก็สนุกดี พวกนายก็สนุกนี่ ไม่ใช่รึไง”
เสี่ยวอิงหนึ่งในทีมของหยางหยางเอ่ยขำ ๆ แกมแซหัวหน้าตัวเอง
หยางหยางตอบเธออย่างสนุกในใจ เห็นอีกคนได้โมโหแบบนั้นก็ยิ่งสนุก
ขอให้โมโหจนอกแตกตายไปเลยยิ่งดี จะได้ไม่ต้องมาข้องเกี่ยกกันอีก
จะให้ทำงานร่วมกันหรอ? กลัวจะขัดขากันเสียมากกว่า
ก็ขอให้ผู้กองหลี่คนนั้นอย่ามาวุ่นวายกับวิธีของทีมเขาแล้วกัน
กลัวว่าเดี๋ยวจะหัวใจวายเพราะทีมนี้ทำงานกันผาดโผนไม่ไม่คำนึงถึงกฏเกณฑ์อะไร
แบบที่ทีมของผู้กองหลี่เขาทำกัน เดี๋ยวแหกกฎมากเข้า คุณผู้กองลูกแมวนั่นจะประสาทเสียเอาเปล่า
-------------------------------------------------------------------------------------------tbc case 2
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น