[SF] 101 -- (SEHUN x LUHAN)

TITLE :   101

PAIRING :SEHUN x LUHAN)
RATE : PG - 13

ps เป็นฟิคเรื่องที่สองที่เขียนคนอื่นนอกจาเมนตัวเองสองคน เพราะคู่นี้มีบรรยากาศ และกลิ่นคล้ายกับหยางเฟิงมากเลยค่ะ เลยมีพลังในการจินตนาการ 5555 

และฟิคแม่แมว ก็จะมีกลิ่นแบบนี้ล่ะค่ะ ไม่หวานไป ไม่เลี่ยนเกิน แต่ไม่ขมจนปร่าลิ้น ลองอ่านกันดูนะคะ 

**************************************************************************************************************

โอเซฮุนเอ๊ย แกมันป๊อด

อันนี้ผมด่าตัวเองในใจ

ผมเอง ที่มันงี่เง่า......ได้มองตาเขาเพียงชั่วครู่เดียว ... ครู่เดียวจริง ๆ หลังจากนั้นก็เป็นอารมณ์ของผมเองที่เสหันไปมองทางอื่น มองทิวทัศน์ ดอกไม้ ใบหญ้า 





แม้แต่กระป๋องน้ำอัดลมที่อยู่ข้าง ๆ ถังขยะ ที่เขาเผลอโยนพฃาด ทิ้งไว้ข้างถังขยะ ผมก็ยังหันไปมองมัน

เพื่อแก้เขิน.....ก็อารมณ์ของผมเองที่มันไม่รักดี เผลอแสดงอะไรออกไปหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่ผมมั่นใจว่าสายตาของผม ชั่วครู่นั้น เขาต้องรับรู้อะไรซักอย่างแน่

นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้พบกับเขา เวลาเย็น ๆ โรงเรียนของผมเลิกเรียน โรงเรียนของของเขาก็เลิกเรียนพร้อมผม.เขามักจะมาพร้อมเพื่อน...(ผมมั่นใจเอาเองว่าเพื่อนอ่ะนะ ไม่งั้นผมก็จะอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลยด้วยซ้ำ ).. ผมที่เคยมาเพื่อเดินเล่น นอนเล่น หาอะไรทำแก้เซ็งเป็นประจำที่สวนนี่ก่อนกลับหอพัก

ตอนนี้ผมมีอะไรทำเป็นหลักแหล่งมากกว่านั้น

ก็มานั่งมองอะไรเพลินตาเพลินใจ

เขาชื่อลู่หาน  คนตากวางคนนั้นชื่อลู่หาน    ป้ายชื่อเขาตรงอกเสื้อบอกไว้ เป็นการรู้จักเบื้องต้นกับคนตากวางคนนั้น

ผมควรจะทำอะไรให้มันดูมั่นใจในเรื่องความรู้สึกของตัวเองมากกว่านี้ ไม่ใช่มานั่งแอบมองเขา จนเขาเดินกลับบ้านไป

ให้ตาย ..โอเซฮุน ผู้ขี้ขลาด

ผมถอนหายใจแรง หลังจากผมปล่อยให้คนตากวางของผมกลับบ้านไปอีกวัน เพราะความกล้าของผมยังไม่ถึงระดับที่กล้าเข้าไปทักทายเขา

ขอโทษนะ คนตากวาง ที่แอบมองอยู่เรื่อย ๆ ไม่แน่ใจว่าจะทำให้กลัวอยู่หรือเปล่า  แต่ซักวันที่ผมรวบรวมความกล้า ผมจะเดินเข้าไปทักทายคุณ ด้วยคำว่าอะไรซักอย่าง อาจจะเป็นประโยคบ้า ๆ บอ ๆ แต่ช่วยรับมันไว้ และแถมยิ้มให้ผมซักครั้งนะ

แต่เอ๊ะ.... เมื่อกี้เหมือนผมเห็น หรือว่าตาฝาดก็ไม่รู้















.... เขากำลังยิ้ม....ซึ่งยิ้มนั่นส่งมาทางผม...... 









นางฟ้าที่ขอพร เเจกพรให้ไวดีจริง ๆ 

------101------

“ลู่หาน กลับก่อนนะเว้ย”

ผมหันไปพยักหน้าให้เพื่อนตัวสูงหูกางของผม ก่อนมันเดินกลับบ้านไป ยังไม่วาย ส่งสายตากวนบาทา ล้อผมไม่เลิก

เพื่อนผมมันรู้ว่ามีคนแอบมองผมอยู่

ผมไม่แน่ใจว่า เขาสูงกว่าเพื่อนผมมากหรือเปล่า แต่สูงกว่าผมแน่นอน ผมจะเรียกเขาว่าคนตัวสูงก็แล้วกัน

แถมหล่อมากอีกต่างหาก
ป้ายชื่อตรงอกเสื้อเขา ...ชื่ออะไรนะ ? โอเซ..ฮุน ?

อีกอย่าง   สาวๆ ที่เดินผ่านสวนนี้ทุกวัน เห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นก็อดกริ๊ดกันไม่ได้เชียวล่ะ  ก็พอเข้าใจได้ว่าหล่อขนาดนั้น นายแบบก็ไม่ปาน วู้~

เข้าเรื่องกันตรงที่ เขาแอบมองผม .... มันเหมือนกับว่า คนตัวสูงคนนั้นมีธุระอยากคุยกับผม  จริงๆ แล้วสายตาที่เขาส่งมามันก็ไม่ได้สร้างความคุกคาม หรือเป็นอันตราย แบบผมเคยไปเหยียบเท้าเขา หรือเผลอไปด่าแม่เขาเข้าให้ตอนเผลอไปเกรียนที่ไหน แต่...อืม..... ผมไม่ได้คิดเองคนเดียวนะ ไอ้โย่งหูกางเพื่อนผมก็บอก ก่อนมันจะกลับบ้านไป

‘เขามองเอ็งแหน่ะ ลู่หาน มีสองอย่างไม่มาด่าแม่เอ็งก็มาจีบเลย แต่เทไปอย่างหลังมากกว่า 101 %’

ทำไมต้อง 101 % ด้วยก็ไม่รู้มัน แต่ก็เอาเหอะ ผมก็ไม่กล้าฟันธงอะไร แต่จะเออออ กับ 101 % ของเพื่อนผมมันด้วยก็ได้ 

เพื่อนผมขอตัวกลับก่อน นึกอยากทำอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีแนวร่วมเลย ก็เลยต้งมาทำอะไรติงต๊องแบบนี้คนเดียว  เอาวะ ไม่มีอะไรทำ ไม่ได้รีบกลับบ้าน ก็เลยทดลองซักหน่อย

ตอนแรกก็เดินวนไปทางตู้กดน้ำที่อยู่ห่างม้านั่งที่เขานั่งอยู่ไม่มาก เขากำลังฟังเพลง ใส่หูฟังกดเลือกเพลงทีหน้าจอเครื่องเล่นเพลง ผมก็ทำทีไปกดน้ำ เลือกเอาซักน้ำที่คิดออก ก็เป็นโกโก้กระป๋องหนึ่ง  แล้วก็เดินมา

โอเค.... ผมมั่นใจได้อีกเปราะ หมอนี่กำลังมองผม ...สายตาเขาเดินตามผมมา

อืม...อีกที  ผมดื่มโกโก้หมดกระป๋อง และ เดินเอามันไปทิ้งที่ถังขยะ แล้วมันก็ไม่ลงถัง จะบ้าตาย แล้วแบบนี้ผมจะไปหยิบมาทิ้งซซ้หรือ  ไม่ล่ะ   ใครจะกล้าทำเล่า เสียฟอร์มแย่ หลังจากนั้นผมก็เดินกลับไปยืนที่เดิม ๆ ที่ผมยืน ที่ที่เขาจะมองได้ชัด และเป็นจุดที่ผมยืนอยู่ประจำ เป็นจุดใต้ต้นไม้ที่ให้ร่มเงา แม้จะไม่ค่อยมีแดดแล้วก็ตามที แต่ผมก็ยังชอบยืนมองดูวิวทิวทัศน์ตรงนี้

คนตัวสูงคนนั้นทำให้ผมเปลี่ยนกิจกรรมยามเย็นที่ทำอยู่ประจำเป็นอย่างอื่น
การคอยสังเกตเขา ว่าเขามองผมอยู่หรือเปล่า ก็กลายเป็นกิจกรรมยามเย็นของผมแทน

ก็มองกันอยู่แบบนี้ล่ะ ในเมื่อผมรู้ว่าเขาแอบมอง แต่ยังไม่แน่ใจจุดประสงค์ และ เขาก็ไม่ยอมมาทักทายผมอย่างเพื่อนใหม่เสียที

เอาเป็นว่า

ผมกลับบ้านก่อนดีกว่า....

ความคิดผมตีกันยุ่งแต่สุดท้ายก็กลับบ้านไปตั้งหลักก่อนเเล้วกัน

ก็เป็นว่า ตามนั้นนะ

เเต่  101 % บอกได้เลยว่าพรุ่งนี้ผมก็จะมายืนที่เดิม  เเละเมื่อครู่ก่อนกลับ ผมได้สบตากับเขา และก่อนที่จะ! ก่อนที่ผมจะหันหลังลับตาไปจากสวนนี้ ผมแอบยิ้มด้วยล่ะ ไม่รู้เขาจะเห็นหรือเปล่า ผมคิดว่าเขาคงสังเกต  ที่ยิ้มนี่ก็เพราะ มันอาจจะทำให้ เราใกล้กันมากขึ้น   

เอ๋... เมื่อครู่นี้มันอะไรกันน่ะ...?

 อะไรของผมเมื่อครู่นี้.... ทำให้ผมยิ้มกว้างมากกว่าเดิม หันหลังที่ได้ส่งยิ้มแบบแอบ ๆ ส่งไปให้คนตัวสูง

ขออีก 101 % แล้วกัน  ผมคิดว่านะ พรุ่งนี้เราอาจจะได้ใกล้กันมากกว่าแค่มองตากัน 











 ผมมั่นใจแน่นอนว่าเขาเห็นมัน รอยยิ้มของผม และหลังจากนั้นน่ะหรอ ? 

ผมเห็นคนตัวสูง หน้าแดง

*******************************END 101 ***************************************