[Fic] Into the heaven ---- Intro
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมไม่แน่ใจว่า ดวงตาของตัวเองผิดปกติเกินไป หรือเห็นภาพหลอน หรือตายแล้ว และผมพบว่าตัวเองเหมือนอยู่บนสวรรค์
ภาพตรงหน้าของผมในตอนนี้คือนางฟ้าที่ร่ายรำ
จนเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก้าวไปหานางฟ้าตรงนั้นที่กำลังร่ายรำอย่างสนุกสนาน โดยเธอไม่สังเกตผม เดินเข้าไปใกล้ และใกล้เข้าไป
ผมได้ชื่นชมท่วงทำนองการร่ายรำของเธอด้วยดวงตาทั้งสองข้างชัด ๆ และตอนนี้เธอยังไม่รับรู้ว่าผมกำลังแอบมองเธออยู่
ท่วงทา ร่ายรำ เพลินตาจนผมเผลอมองแล้วไม่สามารถละสายตาไป หากเธอสังเกตผมได้คงจะโกรธหรือเคืองเอา เพราะผมเอาแต่จดจ้องจังหวะสวรรค์อันสวยงามนี้ เหมือนเธอมีดนตรีทำนองหนึ่งอยู่ในใจอยู่เเล้ว และร่ายรำออกมาเหมือนมีวงบรรเลงอยู่รอบตัวเธอ เธอมองเธอราวกับต้องมนต์สะกด จนเมื่อผมทำอะไรเสียเรื่องเข้า
ผมเผลอก้าวปเหยียบกิ่งไม้แห้งข้างเท้าที่วางระเกะระกะอยู่ เธอคนนั้นหันมาทางต้นกำเนิดเสียวแปลกที่เธอได้ยินและนั่นคือทิศทางที่ผมยืนอยู่ เพราะผมเป็นคนทำเสียงนั่นให้เกิด
และตอนนี้ผมได้สบตาเธอ แววตาเธอขุ่นเคืองไม่น้อยที่ผมมาขัดจังหวะการร่ายรำอันสวยงาม แต่ดวงตาน่ารักนั้นดึงดูดผมจนทำให้ผมต้องเสียมารยาทใช้ดวงทอดมองเธอต่อไป โดยไม่หันหนี
และผมยิ้มให้เธอ
ราวกับต้องมนต์ ราวกับเพ้อฝันกับความงดงามของใบหน้าหวานราวกับไม่ใช่มนุษย์บนโลกใบนี้ ก่อนผมจะส่งยิ้มนั้นไปให้เธอ ก่อนที่ผมจะสบตาเธอ ผมได้ตกตะลึงกับความงดงามนั้นราวกับการสรรค์สร้างจากสวรรค์ก่อนแล้ว และต่อจากนั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่ไม่นาน เธอไม่ได้อยู่นานให้ผมทอดมองเธอต่อได้ เธอดูเหมือนอายเล็กน้อย ก้าวจังหวะเล็ก ๆ ที่แม้แค่เดินก็เหมือนร่ายรำ ก้าวสาวเร็ว ๆ ไปหยิบรองเท้าที่วางอยู่ข้างโคนต้นไม้เป็นรองเท้าสีขาว เท้าเธอเล็กพอสมควร ขนาดรองเท้าของเธอเทียบจากสายตาเเล้ว ก่อนเธอจะวิ่งหนีจากผมไป ผมพยายามเดินก้าวอย่างเร็ว เพื่อพยายามเข้าใกล้เธอให้มากกว่านี้ แต่ไม่แน่ใจว่าสวรรค์จะพอใจที่ผมทำแบบนี้หรือไม่ จึงส่งสายลมแรงไม่น้อยพัดพาเอาเศษใบไม้และฝุ่นให้ผมต้องหรี่ตา ผมมองไม่เห็นเบื้องหน้าของผมในตอนนี้แล้ว และนางฟ้าของผมก็อันตธานหายไป หลังจากลมแรงนั้นสงบลง
ผมนึกโอดเสียดายอยู่ในใจ น่าจะเอ่ยอะไรออกไป เพื่อรั้งเธอซักคำ เพื่อจะได้มองเธอได้นานขึ้นมากกว่านี้
ดวงตาคู่นั้นตราตรึงใจผมมากจริง ๆ
และท่วงทำนองการร่ายรำก่อนหน้าที่ได้ทอดมองอย่างลับ ๆ ในขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินอยู่ ผมแอบมองโดยไม่ได้รับอนุญาตมันดูมารยาทไม่ดีไปเสียหน่อย แต่การร่ายรำที่เหมือนมาจากสรวงสวรรค์ ใคร ๆ ก็ต้องถูกดึงดูด
อา..กลิ่นหอมนี่มัน ผมเพิ่งสังเกตด้วยประสาทสัมผัสทางการรับกลิ่น และเพิ่งจะได้รู้ว่า รอบตัวผมมีดอกไม้กลิ่นหอมนานพรรณ เป็นสวนนดอกไม้เล็ก ๆ กลางป่าที่เงียบสงบ
ผมหวังว่าผมจะได้เจอเธออีกครั้ง
ซักวัน เป็นที่ไหนก็ได้
แม้หากจะเป็นในฝัน ก็เป็นฝันดีที่สุด
หืม ?
ผมเหมือนจะได้ยินเสียงใครเรียกแว่วมาแต่ไกล แต่มันก็เเว่วจนหูของผมจับทางไมได้หรือบอกไม่ได้ว่าใครเรียก
จึงตีไปว่า ผมอาจจะหูฝาด ตรงแถว ๆ นี้ไม่มีใคร
จึงเลิกสนใจ ปัดความคิดเสียงแว่ว ๆ นั้นออกไป จนกลับมาคิดเรื่องนางฟ้าของผมอีกครั้ง ว่าผมจะออกตามหา เดินตามทางที่เธอเดินไป อาจจะพบหรือไม่พบเธอ แต่ใจผมปรารถนาอยากเห็นใบหน้านั้นอีกครัั้ง
ผมอาจจะกำลังตกหลุมรัก
---------------------------------------end Intro-------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น