TITLE : THISMAN :: HiddeN
CHAPTER : SEND
PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : PG - 13
RATE : PG - 13
***********************************************************************
“หืม ?”
หยางหยางกดเปิดเข้าเมนูโทรศัพท์ มีบางอย่างส่งมาจากที่ไกล วันนี้เขามีงานจ็อบเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่หลากหลาย
จึงไม่ได้ค่อยได้แวะมากดโทรศัพท์เครื่องสวยเท่าไหร่ แต่เมื่อได้พักก็มีอะไรน่าชื่นใจ
หยางหยางเปิดดูมันอยู่ซักพักแล้วจนพี่ผู้จัดการสาวแซวไม่หยุดว่าเขากำลังจะเป็นบ้า
เขาก็คิดว่าเขาคงจะใกล้บ้าจริง ๆ
ก็คุณเทพบุตรคนนี้น่ารักเหลือเกิน
ข้อความบนหาดทรายที่เขาเขียนส่งมา
ดูเป็นรูปร่างอะไรซักอย่างที่เขามองพิจารณาอยู่นาน และก็มองออกว่าเป็นรูปสัตว์ที่พ้องเสียงกับชื่อของเขา
พร้อมข้าง ๆ มีเปลือกหอยสีธรรมชาติที่อยู่ริมหาด เขาคงไปเดินหามาแถว ๆ ริมหาดนั่น
เอามาประกอบกันเป็นรูปหัวใจ
เข้าใจทำจริง ๆ
แต่พอเลื่อนลงมาล่างรูปกลับไม่มีข้อความอะไรแล้ว
เขาก็ทำได้เพียงแค่นั่งมองรูปนี้และจินตนาการความน่ารักเมื่อคุณเทพบุตรในยามเขียนข้อความนี้
ใบหน้าหวานนั่นคงเขินจนแก้มแดง
แน่นอนคุณเขาก็ต้องคิดถึงคุณซาตานอย่างเขาอยู่แล้ว
ไม่มีข้อความอะไร รูปนี่ก็บอกได้ทั้งหมด
“คุณรักผมแล้ว หลี่อี้เฟิง”
THISMAN :: Hidden - CHAPTER : SEND
“บ้าเอ๊ย ดันส่งไปจนได้”
อี้เฟิงกำลังปวดหัวอยู่ ใบหน้าหวานหงิกงอ โกรธก็โกรธตัวเอง
จะงอนอีกคนที่อยู่ข้ามประเทศก็ด้วยเหมือนกัน เขาเผลอกดส่งรูปบ้า ๆ
ที่ทำเพราะอารมณ์พาไป ตอนเดินอยู่ริมหาดในประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องทะเล
เขาก็คิดว่ามันเป็นช่วงที่ปลดปล่อยอารมณ์และเป็นอารมณ์ที่นำพาเขาไปไกล อี้เฟิงที่เกิดคิดอะไรบางอย่าง
ก้มลงไปเขียนหาดทรายต่างกระดาษสมุดด้วยกิ่งไม้ที่อยู่แถว ๆ หาด
วาดเป็นรูปแกะน้อยอย่างที่พอวาดได้ ก็คิดถึงอีกคนว่าคงจะทำงานเหนื่อยน่าดู
เขาที่แม้ว่าจะป่วยแถมยังต้องบินไกล แต่ก็ยังได้มาสูดอากาศดี ๆ บ้าง
แต่เจ้าหมอนั่นต้องอยู่แค่ในเมืองใหญ่ บรรยากาศแออัด
“ป่านนี้ได้ใจไปถึงไหนแล้ว”
แถมยังไม่จบแค่รูปวาด เขายังคิดประหลาดเอาเปลือกหอยที่มีอยู่ตรงริมหาดมาวางประกอบกันเป็นรูปหัวใจ
ทำเสร็จอี้เฟิงก็ถ่ายเก็บไว้ และชั่งใจอยู่นาน และเมื่อคิดถึงใบหน้ากรุ้มกริ่มเมื่อหากต้องได้พบหน้า
หรือถ้อยคำหยอกล้อหากได้พูดคุยกันผ่านโลกออนไลน์ อี้เฟิงจึงคิดว่าจะไม่ส่งรูปนี่ไป ทั้งเขินทั้งอาย
หากจะต้องโดนซาตานผู้นี้ล้อเอาตลอด
แต่ไม่ทัน มือไม่รักดีของอี้เฟิงกดส่งไปเสียแล้ว
“บ้าชิบ”
แต่เพราะอี้เฟิงรู้ว่ามีทั้งปาปารัซซี่และทีมงานที่อยู่รายล้อม จึงรีบลบประติมากรรมอันนี้ก่อนที่ใครจะมาพบ
แฟนคลับอยู่ไกลเขาเกินกว่าจะเห็นจึงไม่คิดมากอะไรแต่ปาปารัซซี่นี่ตัวดีเลย เมื่อจัดการมันจนหมด ที่อี้เฟิงจะต้องมาคิดมากก็คือ เจ้าบ้าหยางหยาง
ที่ป่านนี้คงดีใจเสียจนแก้มเมื่อย เพราะยิ้มอวดใคร ๆ ไปทั่วไป
“หืม ?”
เจ้านั่นคงเห็นรูปแล้วสินะ...บ้าเอ๊ย
แต่ข้อความที่หยางหยางส่งมาไม่ใช่ข้อความล้อเลียนให้งอนหรือโกรธอย่างไร
แต่ข้อความที่ทำเอาคุณเทพบุตรแถบอยากลงไปวิ่งในน้ำทะเลยามเย็น
เพราะหน้าร้อนและอยากกลบเขิน
“คุณรักผมมากขึ้นแล้วใช่มั้ย แต่ผมรักคุณอยู่ก่อนแล้ว
ฉะนั้นตามผมมาให้ทันนะ”
อี้เฟิงอ่านซ้ำประโยคอีกรอบและก็คิดอยากจะทำแบบที่บอกตัวเองคือวิ่งลงทะเลไปซะ
แต่เพราะมีผู้คนมากมายเกินไปและคงหาว่าเขาเป็นบ้าแน่ ๆ จึงทำได้แค่กำโทรศัพท์และเตะทรายเตะลมแถวนั้นไป
และอมยิ้มจนเมื่อยแก้มเหมือนที่เขาค้อนว่าหยางหยางในใจ
และเมื่อนึกอยากทำอะไรได้อีกอย่าง
ประโยคที่หยางหยางส่งมาเป็นทั้งประโยคคำถาม ประโยคบอกเล่า
งั้นเขาก็ควรตอบกลับไป
อี้เฟิงยกมือถือเครื่องสวยจ่อที่ริมฝีปากไว้
และกดเข้าแชทเพื่ออัดข้อความเสียงประมาณ สามวินาทีก็จบลง
หลังจากนั้นอี้เฟิงก็ถูกเรียกให้กลับขึ้นที่พักและถ่ายงานต่อ
สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ดูโทรศัพท์จนกว่าจะหายเขิน
ไม่มีคำว่ารักซักคำแบบที่หยางหยางส่งมา แต่ก็เขินไม่เบาเลย
“รอก่อนนะ แล้วจะตามไป”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น