[Fic] La La La EP.2 #colezra

TITLE :  La La La 

CHAPTER :   2

PAIRING : COLIN FARRELL x EZRA MILLER
RATE : pg – 13 , nc-15

ps. เราต้องผ่านตอนนี้ไปด้วยกันนะคะ 

La La La

“ไฮ บอย” 

ผมทักทายเด็กน้อยคนสุดท้ายที่เข้ามาซื้อหนังสือพร้อมกับคุณแม่ยังสาว เธออุ้มเจ้าตัวน้อยตัวซนมาวิ่งในร้านครู่หนึ่ง ผมต้องเคยลุ้นแทบแย่ว่าเจ้าตัวซนจะพังอะไรในร้านให้ผมไปตามเก็บมั้ย แต่เจ้าตัวซนก็ยังมีลิมิตและคุณแม่เธอดูแลเด็กน้อยไม่ให้ซนเกินขอบเขต เธอจึงมอบรางวัลให้เจ้าตัวซนเป็นหนังสือพร้อมของแถมเป็นของเล่นสำหรับเด็กที่กำลังฮิตในหมู่เด็กน้อยเลยทีเดียว คุณแม่คนนั้นอุ้มช้อนเจ้าหนูมาจ่ายเงินและกลับไปพร้อมเสียงใสลั่นร้านและโบกมือให้ผม เจ้าตัวซนบอกชอบผมยกใหญ่เพราะผมไปเอาขนมจากคุณเจ้าของร้าน หญิงชราชอบเด็กเธอพยายามเป็นสายเปย์ให้เด็กทุกคนที่เข้ามาซื้อหนังสือ และเธอก็เอ็นดูผมเหมือนลูกหลานเพราะเป็นเด็กวัยเดียวกับหลาน ๆ ของเธอที่เรียนไกลหูไกลตาเธอ

“งั้นผมปิดร้านเลยนะครับ ” หลังจากบอกเธอ ผมก็เริ่มทำการปิดร้านก่อนจะดึกไปมากกว่านี้ ผมเริ่มหิวข้าวแล้ว

อืม  

ผมไม่ได้ลืมอะไรหรอกหน่า ใครจะไปลืมได้เล่า

วันนี้เขาไม่มา หมดเวลาทำการแล้วครับ

“วันนี้เขาไม่มา”  คุณเจ้าของร้านเธอรู้แล้วล่ะครับ

เธอสังเกตตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ที่ชายคนนั้นมาที่ร้านแล้วอาการผมเหมือนคนเป็นไข้ทุกที

คุณคอลิน ฟาร์เรลคนนั้นน่ะ

“ครับ” ไม่มา แต่จินตนาการผมก็ยังโลดแล่นอย่างเดิมนะขอบอก

ผมไม่อยากจะเล่าเลยว่า ผมจะต้องตื่นมาพร้อมกางเกงนอนชื้น ๆ ไปอีกกี่วัน

กลายเป็นคนที่ชอบฝันบ้า ๆ บอ ๆ อย่างธีมวันนี้คงเป็นการหยอกล้อ ในฝันผม เขาร้อนแรงและขี้เล่นขึ้นทุกวัน หลังจากวันแรก ครั้งแรกที่เจอกันและต่อมาที่ผมพบเขา ผมเปลี่ยนธีมฝันไปเรื่อยแหละ แต่วันนี้ก็เร้าใจดีพิลึก แกล้งกันแบบนี้ก็ถูกใจผมดีเหมือนกัน

อย่างเช้าวันนี้ก็

“คุณคอลินมัน..เสียวนะครับ”

“นั่งนิ่ง ๆ ซี่”

เขาหยอกล้อกับจุดอ่อนของผมตรงหน้าอก ใช้ลิ้นร้อนของเขาหมุนวนไปวนมา พร้อมกับมือที่ปั่นป่วนตรงใจกลางชีวิตผม แกล้งกันอยู่นั่น หมุนมือไปพร้อมกับการสลับขึ้นลง ทั้งเร็วช้า ตามอารมณ์ตามความขี้เล่นของเขา

“อ๊ะ.”

“ว่าไง เอซร่า “

“มัน...อื้ม....ไม่ ผม..อื้อ ไม่โอเค คุณคอลิน!”

ผมไม่รู่ว่าตัวจริงเขาจะเป็นคนร้อนแรง เซ็กซี่ ขี้เล่นและหนักหน่วงแบบในฝันผมมั้ย แต่ในฝันผม เขาก็เป็นของผม  It's my design คุณคอลินในฝันของผมเขาก็เป็นแบบนี้ล่ะ

“คุณ..คอลิน”

มือชายหนุ่มคนนี้ไม่หยุดที่จะแกล้งผม เราอยู่ในท่านั่ง และผมนั่งคร่อมตัวเขาทั้งตัว หันหน้าไปเจอกับใบหน้าหล่อ ๆ นั้น เขินก็เขินแทบบ้าแต่ก็ต้องจ้องหน้าหล่อ ๆ เขาเพราะไม่รู้จะเอาตาไปตรงไหน แก้ตัว!  ผมหยุดมองเขาไม่ได้ต่างหาก

“ช่วยผมหน่อยมั้ย เอซร่า”

“เอ่อ...ก็ได้”

เขาบอกให้ผมช่วย ช่วยยังไงครับคุณ ผมจะตายคามือเขาอยู่เนี่ย เขาบอกให้ผมช่วย แต่ผมก็โดนเขาปั่นหัวแทบคลั่ง ส่วนนั้นของผมมันพร้อมแล้วล่ะ อารมณ์เดือดไหลรวมไปอยู่ตรงนั้น เพราะมือเขา และเพราะผมนั่งคร่อมตักเขา และหันหน้าด้วย มันจ่ออยู่ในระยะที่คุณคอลินเห็น และเขาก็พอใจกับผลงานมาก แต่คุณครับ หยุดมองเถอะ ผมอายจนจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว

ฮือ ผมร้องคว่ำคราญ ช่วยด้วย จะคลั่งแล้ว อืออ

“ให้ผมช่วยยังไง..”

“ปากน่ารักของเธอช่วยได้ เอซร่า”

อา.... คิดว่าหลังจากนั้นเป็นอย่างไรล่ะ

ร้อนแรงเป็นบ้า! ไม่ใช่เขาแล้วทีนี้ ผมเอง!

ไม่คิดว่าจะทำได้ แต่ก็คงเป็นเพราะสัญชาตญาณของผู้ชายที่ไวต่อเรื่องนี้และผมก็เคยดูและอ่านเรื่องอย่างว่ามาตามประสาวัยรุ่นอยากรู้อยากเห็น และผมพร้อมแล้ว แม้จะเป็นแค่ในฝันเถอะ

“อา.. ดีมาก..เด็กดี”  ผมชอบเสียงทุ้ม ๆ แต่น่าฟังและบาดใจของคุณคอลินเรียกผมว่าเด็กดี

ปากของผมใช้การได้ดีอย่างที่เขาหวัง คุณคอลินครางชื่อผมไม่หยุด เด็กดีเอซร่าของผม  พระเจ้านี่ผมทำอะไรลงไปวะ ผมทำแบบนี้กับใครในฝันก็ได้หรอ ในฝันผมก็รุ้ว่าผมฝัน ผมรู้ตัวเอง และผมเข้าใจว่าตัวเองกำลังทำอะไรและคิดอะไร ก็พยายามอยุ่นะที่จะจำกัดจินตนการของตัวเอง แต่ทำได้ที่ไหนล่า ความฮอตของชายที่ชื่อ คอลิน ฟาร์เรลไม่เคยหยุดเลย สำหรับผม และแผดเผาผมเรื่อยๆ

สิ่งนั้นของคุณคอลินเขาใหญ่อลังการจนเต็มและคับในปาก  “อา.. อืม” รสชาติของคุณคอลินหรอ ?

ผมนี่มโนเก่งจริง ๆ

“ว้อย!” หลังจากนั้นผมก็ตื่นนอนในเช้าค่อนสาย วันนี้ไม่สายเท่าวันก่อน และตื่นมาในสภาพเดิม หน้าแดง และกางเกงที่ชื้นและเปื้อนเป็นวง แถมวันนี้วงใหญ่กว่าเดิมอีก เพราะวันนี้ธีมในฝันช่างแหวกแนวและร้อนแรงมากทั้งผมทั้งเขา ท่านั่งคร่อมตัวเขาของผมยังติดอยู่ในหัว นี่ผมไปดูหนังอะไรมาวะ แถมในฝันการใช้’ปาก’ ในเรื่องอย่างว่าของผมดูช่ำชองจังเลย ให้ตายเหอะ ของเขาใหญ่โคตร!  ผมจะต้องไปจำมาจากนิตยสาร หนังอย่างว่า หรืออะไรในสื่อแน่ ๆ ผมเคยไปเห็นอะไรของเขาที่ไหนกันเล่า แต่แค่ประมาณจากขนาดตัว และรูปร่างของเขา

“บ้าจริง เอซร่าเอ๊ย”

 เอาล่ะ ผมคิดว่าผมต้องรีบไปหาหนังสือเกี่ยวกับโรคทางจิตวิทยามาอ่านบ้าง (อยากถอนหายใจใส่ตัวเองแรง ๆ หลายที ดีนะที่ไม่หลุดปากเล่าเรื่องนี้ให้คุณเจ้าของร้านฟังไป)

กลับมาในตอนนี้ สำหรับวันนี้นั้น ..ตื้ด..... เขาไม่มา

ผมไม่ได้เจอเขาบ่อยขนาดนั้น หลังจากวันนั้นที่เขาทักผมเรื่องเป็นไข้ ก็เจอกันอีกสองสาม เวลารวม ๆ ก็สองอาทิตย์ เขามาไม่บ่อย ใครจะมาร้านหนังสือบ่อย ๆ กันวะ คุณคอลินมาทุกครั้งก็จะมาด้วยชุดที่ทำให้ผมเอ่ยชมเขาในใจทุกวัน และผมก็สามารถต่อประโยคกับเขาได้มากกว่า รับเล่มนี้นะครับ และ ขอบคุณครับ

อย่างวันนั้นครั้งล่าสุดที่เจอกันเมื่อไม่กี่วันก่อน ผมเอ่ยทักเขา “น้ำหอมกลิ่นนี้ของคุณ หอมดีนะฮะ”

เขาตอบผมว่าอะไรรู้มั้ย ?

“ผมเป็นพรีเซนเตอร์อยู่นะ ลองหน่อยมั้ยล่ะ”

ผมงี้ตาเหลือกไปเลย! แต่ดีว่าเขาไม่เห็นเพราะผมกำลังก้มหน้าอยู่ตรงเครื่องคิดเงินตรงเคาเตอร์ คุณคอลินเล่าต่อว่า เขารับงานไม่เยอะขนาดนั้น มีงานถ่ายแบบมาประปราย เพราะงานที่แท้จริงของเขาคือนักธุรกิจค้าอสังหาริมทรัพย์ แต่บังเอิญเพื่อนคู่ค้าดันคิดว่าเขาตรงสเปคน้ำหอมแบรนด์นั้น เลยขอร้องไป

ผมทักเขาไปว่าไปทั้งตื่นเต้นว่า “คุณเป็นเซเลป?!”

“ไม่เชิง “  คุณคอลินว่าทั้งยิ้มเพราะขำผมที่ตกใจ ผมรีบเชิจชื่อเขาใหญ่ หลังจากนั้นผมไม่คิดว่าเขาจะดังอลังการขนาดนี้ แต่เขาก็ดูใช้ชีวิตเรียบง่ายดีนะ อีกวันหนึ่ง เขาก็แต่งตัวมาแบบสบายๆ หน่อย แต่ก็ยังดูดีประมาณล้านเท่า สำหรับการเดินถนนมาซื้อหนังสือ ผมเห็นเขาถือแก้วกาแฟมา แต่ร้านมีกฎห้ามนำเครื่องดื่มและอาหารเข้ามา เพราะจะทำให้หนังสือเสียหายได้ ผมจึงขอเขาให้วางของไว้ตรงเคาท์เตอร์ฝากผมและมารับกลับตอนเลือกหนังสือได้  เขารับทราบและวางไว้ หลังจากนั้นก็เข้าไปสู่ดงชั้นหนังสือ เขาจมดิ่งไปนานครู่ใหญ่เลย ผมคิดว่าเขาคงว่างจึงพอมีเวลาจมกับหนังสือนานขนาดนี้ และเขาก็กลับมาพร้อมหนังสือแค่เล่มเดียว ผมแปลกใจนิดหน่อย

“เล่มนี้นะครับ “

“ครับ “ วันนี้คุณคอลินก็ยิ้มให้เช่นทุกครั้งที่ได้รับ วันนี้เขาดู..คิ้วขมวด.. เครียดหรือ ?

“ เชิญครับ “ ผมหยิบกล่องเล็ก ๆ ตกแต่งน่ารักที่มีไว้ขนมสำหรับเด็กน้อยที่คุณเจ้าของร้านเตรียมไว้ ส่วนของวันนี้ยังพอมีอยู่ ลูกอมสีหวานคอยให้ใครที่ชอบมันหยิบไป และหันไปคิดเงิน เขาเงยหน้ามาจากกระเป๋าเงินตัวเอง เขายื่นเงินค่านหังสือให้ผมอย่างงง ๆ ว่าขนมนี่มันทำไมกันนะ

“เชิญฮะ” ผมเอ่ยเชิญอีกครั้ง เขาจึงรู้ว่าจริง ๆ ผมบอกคุณคอลินนั่นล่ะ เขาจมไปกับความคิดครู่หนึ่งถึงจะหยิบลูกอมสีสวยไปเม็ดหนึ่ง

“ของหวานทำให้อารมณ์ดีครับ” ผมบอกเขา

เขายิ้ม

ยิ้มของเขาครั้งนี้ ..โอย... ฮอลออฟเฟรมของเขาในใจผม..ผมต้องเลี่ยมกรอบทองให้เขาแล้ว น่ารักจัง!

“ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขอบคุณ เขาแกะลูกอมและกินตรงหน้าผม ผมเห็นเขายิ้มก็โล่งใจ คิ้วเข้ม ๆนั่นขมวดกันแล้วดูตลกชะมัดแต่ผมไมได้บอกคุณคอลินนะ เลยหันหลังไปหาถุงใส่หนังสือเพราะที่เตรียมไว้มันหมดพอดี ยังไม่ทันจะหันกลับไป แต่คุณคอลินตะโกนไล่หลังว่า ถุงไม่ต้องก็ได้และคุณคอลินก็ได้หายไป พร้อมกับขนมหวานในกล่อง เกลี้ยงเลย

แต่แปลกที่เขาลืมขนมที่เขาถือเข้ามาในร้านตั้งแต่แรก ทั้งเครื่องดื่มทั้งห่อขนม

“กรีนทีเฟรบเป้ มีวิปปิ้งด้วย ต้องหวานมากแน่ ๆ กับเค้กมะพร้าวหรือ ?”

ผมคิดเอาเองว่า คุณคอลินเป็นผู้ชายที่น่ารักดีนะ ขัดกับลุคนิดหน่อย ติดหวานน่าดูเลยทั้งที่คิดว่าเขาน่าจะกินพวก อเมริโน่หรือเครื่องดื่มคนเข้มกับขนมคนเข้มอะไรแบบนั้น (คนเข้มมันต้องกินแบบไหนฟ่ะ) เดาเอาจากเครื่องดื่มหวาน ๆ ที่ผมเคยสั่งดื่ม และเค้กนี่ อันนี้หวานอยู่นะ รวมถึง เขาขโมยขนมหวานของร้านไปด้วย   ผมงงนิดหน่อยกับการกระทำของคุณคอลิน แต่คิดว่าเขาคงรีบจริง ๆ

เอาล่ะ ยิ้มนั้นก็พอแล้ว

นั่นก็เหตุการณ์หนึ่ง ที่ผมเจอคุณคอลิน 

  

“ปิดร้านเสร็จแล้ว มาเอาขนมแล้วกลับบ้านได้เลย ไม่ต้องทำความสะอาดนะ เอซร่า วันนี้เธอเหนื่อยมากแล้วจ้า”

ผมคิดสารตะไปเรื่อย เพราะเรื่องใหม่ยังไม่อัพเดต ก็เพราะเขาไม่มาตั้งแต่วันนั้น  ก็เรื่องของเขา คุณคอลิน ฟาร์เรลคนนั้น คิดถึงทุกครั้งที่เขามาว่าเป็นอย่างไรบ้าง เก็บโมเม้นท์ทุกช่วงและเก็บไปจินตนาการ

ไอบ้าเอ๊ย ผมด่าตัวเอง ผมตกหลุมรักเขาล่ะ ผมรู้ตัวเอง ผมรู้ด้วยตัวเอง แม้คุณเจ้าของร้านจะมาพูดกระตุ้นอยู่สองสามครั้ง เธอมองตาผมก็รู้เลยว่าผมสนใจคุณคอลิน

เธอถามคำนึง “ชอบเขาหรือ ?” ผมอึ้ง ว่าทำไมสายตาของคนแก่ถึงกว้างไกลเช่นนี้ ผมไม่ปิดปัง “ครับ”

เธอตอบกลับมาคำนึง ผมถึงกับเข้าไปหอมแก้มเธอ

“ความรักเป็นสิ่งสวยงามจ้า”

หลังจากนั้นเธอปล่อยให้ผมอินกับการรักใครแบบเงียบ ๆแบบนี้ต่อไป มันก่อขึ้นเรื่อย ๆ การได้แอบมอง แอบรัก และเก็บใครไปจินตนการวาดฝัน มันเป็นธรรมดาล่ะครับ สำหรับคนแอบรัก ชอบเขาจะตายแล้ว  ผมส่ายหัวกับความรักในวัยรุ่นของตัวเอง คิดว่าผมจะลดลงบ้างมั้ยน้า ความรู้สึกนี้ คิดต่อไปว่า มันก็เป็นสิ่งสวยงามอย่างที่เธอว่าจริง ๆ ช่วง ๆ หนึ่ง ผมเคยชอบใครมาขนาดนี้เลย ทั้งที่เขาเป็นแค่ลูกค้าของร้านคนหนึ่งเท่านั้น

ผมช่างเป็นคนฝันหวานจริง ๆ ลา ลา ลา 

เอ็นจอยกับความรู้สึกนี้ไปเรื่อย ๆ ผมว่าหัวใจผมก็มีความสุขดีเหมือนกัน 

คิดถึงแต่ไม่คาดหวัง ก็เพราะแอบรักไง

“ขอโทษครับ!”

หืม ? ผมกำลังจะลงล็อคประตูร้านหนังสือ แต่ได้ยินเสียงหนึ่ง เวลาตอนนี้สามทุ่ม ถนนตรงนี้ไม่ค่อยมีคนแล้วล่ะ เพราะเป็นถนนสายเล็ก ร้านหนังสือของเราอยู่ตรงมุมถนนนี้พอดี ตรงกันข้ามกับร้านกาแฟชื่อดังสาขาหนึ่งอีกมุมฝั่งถนนเหมือนกัน แต่ร้านนั้นเขาปิดช้ากว่าหน่อย เยื้องไปก็มีร้านอาหารที่ผมใช้เป็นที่ฝากท้องช่วงเย็น (ที่ร้านเลี้ยงอาหารมื้อเที่ยง ) และถัดไปข้างร้านเราเป็นร้านดอกไม้

เสียงนี้ ใช่ลูกค้าร้านเราหรือ ?

แต่ เอ๊ะ ?! คุ้นจัง!

“คุณ.."  คอลิน   ผมแค่เรียกคุณออกไป..แต่เอ่ยชื่อเขาในใจ คุณคอลินมาอะไรป่านนี้

“เอ่อ...ครับ “

เขาทำให้ผมแปลกใจกับเวลาที่มาเขามาเยี่ยมเยือน ร้านเรา ชายหนุ่มสาวเท้าเข้ามาหาผมช้า ๆ กลิ่นน้ำหอมเขาไม่เคยเปลี่ยน หอมตราตรึงที่สุด ผมกำลังเคลิ้มกับทุกอย่างที่เป็นเขา

“เอ่อ ครับ ?” ผมเก้อเขินเลยหยิบอะไรซักอย่างมาคุย

 “ผมมาซื้อหนังสือ ช่วยผมเลือกหน่อยได้มั้ย”

                                                      La La La

เขาว่าอย่างนั้น ผมจึงหยุดการปิดร้านไว้และพาลูกค้าคนสุดท้ายของร้านเข้ามา หญิงสาวเจ้าของร้านแปลกใจที่ผมยังปิดร้านไม่เสร็จ แต่เธอก็เข้าใจว่าทำไม เมื่อผมพาต้นเหตุมา

เธอแค่ยิ้มและเดินกลับเข้าหลังร้านไป

ผมก็ยิ้มให้เธอ และพาคุณคอลินเข้ามาตรงโซนชั้นหนังสือ

“คุณอยากได้หนังสือประเภทไหนหรือครับ ?” ผมเอ่ยถามเขา ได้กำลังใจจากคุณเจ้าของร้าน ใจชื้นขึ้นเยอะ เลยคุมใจตัวเองได้แล้ว ใจเย็นๆ เอซร่า ใกล้เขามากกว่าทุกทีนะ

“เอ่อ...ผมขอนึกซักครู่หนึ่ง”  ผมได้ยินแบบนั้นก็พอเดาได้ว่าคงมีคนฝากมา เขาจึงรีบมาซื้อให้

คนที่เขาให้ความสำคัญ ถึงขั้นต้องรีบมาอย่างนี้ จะเป็นคนแบบไหนกัน

“อา...เป็นนิยายน่ะครับ ที่ดังอยู่ช่วงนี้” ผมพยักหน้าเข้าใจ จึงพาเขาตรงไปยังชั้นวางหนังสือที่วางหนังสือที่ฮิตฮอตตอนนี้ หนังสือพวกนี้จะมีชั้นวางโปรโมตเป็นของตัวเอง เพี่อให้ลูกค้าหาได้ง่ายขึ้น คนสนใจเยอะ เพราะหนังสือเหล่านี้กำลังเป็นที่นิยมอยู่นั่นเอง

“เอ่..น่าจะ..เอ่อ..เล่มนี้นะครับ” เขาเอ่ยเมื่อเจอหนังสือที่ต้องการ คุณคอลินมาด้วยชุดสูทเต็มยศ สูทสีดำและไทด์สีสว่างดูเรียบและดูดีเข้ากับชายหนุ่มคนนี้ เป็นสูททำงานเป็นทางการที่น่าจะไว้เพื่อประชุมใหญ่ หรือออกงานสำคัญประมาณนั้น

“โอเคครับ งั้นรอผมซักครู่นะฮะ” ผมหยิบหนังสือเล่มนั้นที่เขาต้องการมา ทั้งผมและเขาเดินกลับมายังหน้าเคาท์เตอร์เพื่อรอคิดเงิน แต่เอ๊ะ

“เอ่อ..ซักครู่นะครับ”  ผมวางของไม่เข้าที่ ก่อนหน้านี้ผมกำลังจะปิดร้าน แต่ผมวางแบนเนอร์โปรโมตหนังสือใหม่กับกล่องใส่ของไม่เป็นระเบียบ มันจะร่วงลงมาจากชั้นวางหนังสือที่อยู่มุมร้านแล้ว ผมจึงต้องขอตัวซักครู่

ตายล่ะ!

ผมมามาช้าไป ผมวิ่งมาแล้ว แต่มันก็หล่นก่อนที่ผมจะไปถึงในกล่องมีเครื่องมือช่างบางอย่างด้วย คงเจ็บตัว---

“หืม ?”

ไม่เจ็บ

“ไม่เป็นไรนะ” 

“เอ่อ ฮะ..”

ตายล่ะ....ผมยอมให้ของพวกนั้นหล่นใส่ผมดีกว่า

มันใกล้ไปแล้ว...

“เอ่อ...” ผมถูกช่วยไว้โดยคุณคอลินที่วิ่งมาชาร์ตผมทัน เขาทันเห็นว่าของในกล่องจะหล่นใส่หัวผมอยู่รอมร่อ เขาดึงตัวผมมาทันด้วยแขนกำยำของเขา หลังชายคนนี้ชนกับชั้นวางหนังสืออีกฝั่งใกล้กัน ผมที่อยู่ในอ้อมอกเขา แน่นอนผมกำลังจ้องตาคุณคอลิน

“เอ่อ..”  ตาเขาสวยและสะกดให้ผมไม่ให้ละสายตาไปจากเขาได้อยู่หมัด

"ไม่เป็นไรใช่มั้ย.." คุณคอลินถามผมมา เสียงเขาทุ้มนุ่มชวนเคลิ้ม

“คือ ผมไม่เป็นไร ขอบคุ--..ขอบคุณมาก..” ผมตอบตะกุกตะกัก เรื่องท่าไม่ดี ผมอาการแย่เสียแล้ว

มือหนึ่งเขาที่ช่วยดึงผมออกมา กอดเอวผมแน่น และอีกแขนทิ้งไว้ข้างตัว แต่เขาใช้มันทำบางอย่าง

เขาแค่ใช้มือข้างนั้นปัดปอยผมที่บังหน้าผากผม “เศษผงน่ะ” คุณคอลินบอก แล้วเขาก็ปล่อยเอวผม และทั้งผมทั้งเขา เกิดเดดแอร์อยู่ครู่หนึ่ง

เมื่อครู่นั้น มันคืออะไรนะ บรรยากาศเหมือนมีความหวานแตะที่ปลายลิ้นผม อีกคนข้าง ๆ เขายกมือแกร่งข้างหนึ่งลูบปลายคาง เหมือนเก้อ ๆ เหลือบมองผม และยิ้มบางเบาให้ ผมหายใจติดขัดครู่หนึ่ง ใจกระตุก เพราะท่วงท่าของเขาที่ฮอตมากและระยะใกล้ที่ไม่คาดฝัน ผมกำลังประมวลผลความคิด

“เอ่อ ผมคิดเงินค่าหนังสือให้คุณก่อนดีกว่า เชิญทางนี้ครับ”

เอซร่าเอ๊ย! บอกเลยว่าทำอะไรไม่ถูกแล้ว พูดจบผมก็หันหลังใส่เขาเลย มือผมเหงื่อออกจนเริ่มชื้น ใจเต้นรัวจนเหมือนคนเป็นโรค จะตายหรือยังเอซร่า ผมเอามือแตะใต้จมูกเช็คว่าตัวเองยังหายใจมั้ย ตายหรือยัง ทำแบบในฝันที่ผมเคยทำจนเขาหัวเราะ(ก็ในฝันอีก)

“อ๊ะ!” แรงบางอย่างยั้งผมไม่ให้เดินไปทำงานให้จบจ๊อบวันนี้

วงแขนแข็งแรงเมื่อครู่นี้ที่ช่วยผมไว้ คุณคอลินรั้งผมไว้ด้วยแรงของเขาให้หันไปหา  และจูบผม 

  ไม่ใช่จูบที่เพียงแตะริมฝีปาก แต่ย้ำให้ผมรู้ว่าผมไม่ได้อยู่ในความฝัน  ผมหลับตารับ

ไม่นานหรอกครับ เขาก็ปล่อยผมและจากไป  โดยไม่ได้คว้าหนังสือที่เขาต้องการไปด้วย

La La La

“เอซร่า วันนี้โอเคนะ” คุณเจ้าของร้านผู้ใส่ใจผมเธอถามผมทุกวันตั้งแต่วันนั้นที่เกิดเหตุการณ์...บ้าอะไรวะ!

ผมอยากรู้ว่าคุณคอลินเขาจูบผมทำไม แต่หลังจากนั้นเขาก็ไมได้มาให้ผมถามอะไรทั้งสิ้น

หนังสือก็ไม่ได้ซื้อไป มาขโมยจูบคนอื่นแล้วหายไปแบบนี้น่ะนะ!

“เฮ้อ ให้ตายเถอะ”

ผมกลับไปบ้านหลังจากเหตุการณ์นั้น จินตนาการผมกลับไม่โลดแล่นแบบที่เคย หัวใจเปลี่ยนจังหวะ

จากเรทเอ็กซ์ กลายเป็นว่าภาพที่เขาจูบผม กลับมาวนเวียน และมันไปต่อไม่ได้

ผมเคยคิดถ้าลองได้สัมผัสเขา อาจจะทำให้ผมมีความสุข หรือดีใจจนเป็นบ้า จินตนาการคงโลดแล่นกว่าเดิมมาก

แต่เพราะความรู้สึกของเขาสำหรับผมคือ  อะไรเอ่ย ? มันยังเป็นปริศนา

ความคิดถึงที่เคยทำ กลายเป็นคาดหวังแล้ว

การคาดหวัง มันจะทำให้เจ็บใจนะเอซร่า
ใจผมกระตุกอีกครั้ง

เพราะความคิดถึงผมเลยจินตนการซะเรทเอ็กซ์แบบนั้น แต่ความคาดหวังทำให้ผมจุกอกและจินตนการไปในทำนองนิยายเรทดราม่า

ผมกำลังคาดหวังว่าคุณคอลินอาจจะมีใจให้ผมบ้าง ผมว่าเขาไม่ได้เมานะวันนั้น เพราะไม่ได้กลิ่นเหล้า หรือเขาเสพย์อย่างอื่นมา ?

โอย ความรู้สึก เหนือความคาดหมายและการคาดเดาจริง ๆ

“ผมไหวครับ” แม้ว่าจะทิ้งช่วงนานหน่อย เธอเลิกหวังคำตอบจากผมแล้ว แต่ผมก็ตอบคุณเจ้าของร้านไป เธอพยักหน้า และผมก็ลงทำงานของตัวเองเหมือนอย่างทุกวัน ให้สมค่าจ้าง

เอซร่า  มิลเลอร์   นายน่ะ ---- กำลังตกหลุมรัก แต่กลับกลัวความรัก

“สวัสดีครับ”

ลูกค้ากำลังมา ผมที่นอนฟุบตรงเคาท์เตอร์จึงกลับมาร่าเริงเพื่อลูกค้าอีก ผมเลิกคิดเรื่องคุณคอลินครู่หนึ่ง อย่างน้อยให้ผมได้พักหัวใจบ้างเถอะ

แต่เขาก็ไม่ให้ผมพัก ลูกค้าคนนั้นคือคนที่ทำให้ปั่นป่วน

คุณคอลิน

และ

เขามากับผู้หญิงคนหนึ่ง

TBC   La La La EP.3