ps. เป็นจินตนาการที่กว้างไกลของเรา สร้างมาเป็นเรื่องสั้นเรื่องนี้ค่ะ ^^ แม่แมวได้รับแรงบานดาลใจจากยิ้มสวยๆของน้องและเพลงของอาราชิ (บอยเเบนด์ญี่ปุ่น เมนเราเองง) เพลง meikyuu love song ค่ะ ท่นนึง ที่เราชอบมาก คือ
"เพราะรู้ดีว่า เธอเปล่งประกายกว่าใคร ๆ"
*****
“สวัสดีครับคุณเกรฟส์”
“อืม สวัสดีเครเดนซ์”
หลังจากที่เพอร์ซิวัล เกรฟส์ หัวหน้ามือปราบมารผู้หายตัวไปอย่างลึกลับ
และถูกสวมรอยจากพ่อมดศาสตร์ที่เลื่องชื่อ หลังเหตุการณ์นั้น ทั้งเพอร์ซิวัล นิวท์ สคามันเดอร์
ชายอังกฤษ นักสัตว์วิเศษจากแดนไกล และทีน่า โกลด์สตีน ลูกน้องของเพอร์ซิวัลอีกคน
ก็ได้โคจรมาพบกันอีกครั้ง ภายหลังจากการตามหาเขา
และเด็กชายผู้โชคร้ายที่ถูกพ่อมดศาสตร์ กรินเดอร์วัลหลอกล่อ
แต่เขายังจดจำคุณเกรฟส์ของเขาจนหมดใจ
เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเด็กคนนี้ติดใจตรงไหนของเขา จำได้ว่าพ่อมดศาสตร์มืดใจร้ายกับตนที่อยู่ในร่างเพอร์ซิวัลมากแต่เครเดนซืกลับไม่หนีหายไป แถมยังมาเยี่ยมเยือนกันอยู่เสมอ บอกว่าเขาใจดี เด็กแปลก เพอร์ซิวัล
คิดทบทวน เขาก็หน้าดุไม่เบาเสียด้วย
“ให้ตาย เถอะนิฟเฟลอร์ อย่าไปดึงของคุณเกรฟส์เขาเล่นสิ” เสียงเล็ก ๆ แผ่ว ๆ
ของเครเดนซ์ดังจากอีกฝั่งห้อง
ดุสัตว์จอมยุ่งสุดแสบของนิวท์ที่กลายเป็นทั้งน้องชายและเพื่อนสนิทของเครเดนซ์ไปแล้วตั้งแต่แรก
ๆ ที่เจอกัน
เด็กดีแต่ก็ซน เพอร์ซิวัลลอบถอนหายใจ
วันนี้ห้องเขากลายเป็นทั้งสวนสนุกและสวนสัตว์ย่อม ๆ
นิวท์และทีน่าออกไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย จริง ๆ
ก็แค่งานของทีน่าแต่
นิวท์ดันขอแจมเพราะที่นั่นมีสัตว์วิเศษที่นิวท์สนใจปรากฏตัวขึ้น นิวท์ผู้เป็นผู้ปกครองของเครเดนซ์ในตอนนี้แล้ว หลังจากที่เขาถูกร่ายมนต์ใส่จนแตกสลายเมื่อครั้งที่เขาเป็นออบสคูรัส เศษเสี้ยวของเครเดนซ์ยังคงมีอยู่ เครเดนซ์จึงมาวิ่งเล่นเป็นเพื่อนสนิทสัตว์เล็กของนิวท์อยู่ในห้องทำงานของเพอร์ซิวัลตอนนี้อย่างไรล่ะ
นิวท์ดันขอแจมเพราะที่นั่นมีสัตว์วิเศษที่นิวท์สนใจปรากฏตัวขึ้น นิวท์ผู้เป็นผู้ปกครองของเครเดนซ์ในตอนนี้แล้ว หลังจากที่เขาถูกร่ายมนต์ใส่จนแตกสลายเมื่อครั้งที่เขาเป็นออบสคูรัส เศษเสี้ยวของเครเดนซ์ยังคงมีอยู่ เครเดนซ์จึงมาวิ่งเล่นเป็นเพื่อนสนิทสัตว์เล็กของนิวท์อยู่ในห้องทำงานของเพอร์ซิวัลตอนนี้อย่างไรล่ะ
วันนี้ฉันกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กหรือไง
ชายหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่ในมาคูซ่าบ่นในใจอีกรอบ และพบว่าตัวเขาไม่สามารถทำงานได้อีก
เพราะเด็กและสัตว์วิเศษกวนใจเขาเหลือเกิน
จึงเลือกที่จะอ่านหนังสือที่ไม่ต้องใช้ความคิดมาก
และอย่างน้อยก็บอกให้เจ้าพวกนั้นซนให้น้อยหน่อย
“นิฟเฟลอร์!!”
เครเดนซ์ดุเสียงใหญ่
พอเพอร์ซิวัลตั้งใจจะนั่งเจ้าตัวซนก็วิ่งมาเหมือนจะแกล้งเขา เครเดนซ์จึงดุเพื่อนใหญ่
แล้ววิ่งถลามาหาเขา
“เบาหน่อย เครเดนซ์”
“ขะ...ขอโทษครับ”
เพอร์ซิวัลทำโทษเด็กซนโดยให้เอาหนังสืออ่านง่ายในห้องและไล่ไปนั่งอ่านที่โซฟากันเงียบ
ๆ ซะ และส่วนนิฟเฟลอร์เจ้าสัตว์วิเศษจอมยุ่งนั้นก็ให้เครเดนซ์กำราบโดยหาอะไรสวย ๆ
วับวาวให้เจ้าจอมแสบเอาไปชื่นใจเล่น แต่สุดท้ายเจ้านิฟเฟลอร์ก็สนใจของสวยงามชิ้นใหม่ไม่นาน
นั่งที่เดิมอยู่ซักพักก็เดินเต๊าะแต๊ะไปหาเครเดนซ์ โอบตัวเครเดนซ์เท่าที่ตัวมันจะโอบได้
แล้วซบที่หน้าท้องเครเดนซ์อย่างอบอุ่น ราวกับมันกอดของที่มันชื่นชอบ
เพอร์ซิวัลที่ไม่มีอะไรทำ หรือจะเรียกว่าหมดใจที่จะทำงาน
เผลอทอดมองภาพเหตุการณ์เมื่อครู่เข้า
นั่นทำให้เขาคิด ทำไมนิฟเฟลอร์ถึงติดเครเดนซ์มากขนาดนี้นะ
ทั้งที่เมื่อก่อนชอบแอบไปขโมยของระยิบระยับโน้นนี้ที เข็มกลัดราคาแพงของเขาก็แอบมาขโมยแล้วจนนิวท์ต้องมาขอโทษใหญ่
แต่พักหลัง มีเครเดนซ์ให้มันคลอเคลียเล่นด้วยก็กลับไม่ไปไหนเท่าไหร่เลย
หรือถ้าแว้บหายไปก็จะเป็นเครเดนซ์ที่จะได้พบกับมันเป็นคนแรกพร้อม ๆ กับนิวท์
ผู้เป็นเจ้าของ
“เฮ้!”
“คุณสคามันเดอร์! อย่าลอบเข้ามาห้องคนอื่นโดยพลการได้มั้ย”
“ก็คาถาหายตัวด้วยพลังของผมมันเจ๋งนี่!”
หลังจากต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าของห้องครู่หนึ่ง นิวท์
ผู้มาใหม่ให้เจ้าของห้องตกใจก็ยิ้มสวัสดีให้คุณเกรฟส์
ตอนนี้ดูเหมือนทั้งคู่จะสนิทกันมาบ้างแล้ว เพราะทีน่าช่วยเป็นกาวสัมพันธ์ให้
หลังจากนั้นนิวท์ก็ตรงไปหาเครเดนซ์และนิฟเฟลอร์วางของที่ทั้งคู่ชอบให้แล้วก็เดินกลับมาหาเจ้าของห้อง
“ขอบคุณที่ดูแลเด็ก ๆ ให้นะครับ”
“ซนสุด ๆ ไปเลยล่ะ ลูก ๆ ของคุณน่ะ คุณสคามันเดอร์”
“ได้แม่เต็ม ๆ “ พูดจบนิวท์ก็ตบมุขและขำเองและต้องหยุดโดยอัตโนมัติ
เมื่อคุณเกรฟส์ตรงหน้าไม่ค่อยขำด้วยเท่าไหร่ แถมคาดโทษที่ผู้ปกครองอย่างเขาไม่ดูแล
“ทีน่าล่ะ ?”
“ไปเคลียร์งานด้านนอกที่แผนกครับ”
นิวท์พูดจบก็ลากเก้าอี้ทรุดนั่งใกล้ ๆ เพื่อพักเหน่อย
เขาบอกต่อว่าเดี๋ยวจะต้องไปต่อแต่แค่แว้บมาดูเด็ก ๆ ที่ซนตรงนี้หน่อย เขาก็อยากเอาใส่กระเป๋าไปด้วย
แต่เครเดนซ์เป็นมนุษย์ เอาใส่กระเป๋าพาวิ่งไปวิ่งมา มันก็ดูจะแปลก
เลยขอฝากไว้กับคนรู้จัก ซึ่งคนรู้จักของนิวท์นับถึงเพอร์ซิวัล เกรฟส์คนนี้
“ผมว่าคุณกำลังสงสัยในตัวลูกของผม”
“อืม”
นิวท์ที่มาก่อนหน้านั้นและยินมองเพอร์ซิวัลอยู่พักหนึ่งแล้วก่อนหน้าที่จะทักทายจนเจ้าของห้องเอ็ดมา
เขาเห็นเพอร์ซิวัลลอบมองไปทางเครเดนซ์และนิฟเฟลอร์คู่หูจอมแสบในขณะนี้ นิวท์มองชายหนุ่มผู้ทรงอำนาจตรงหน้า
เขาจะรู้ตัวมั้ยนะว่าตอนมองเด็ก ๆ น่ะ ใบหน้าเขามีความสุข และยังเผลอยิ้มออกมาด้วย
ตรงกันข้ามกับที่เขาพูดดุว่าเจ้าพวกนี้ซนสุด ๆ ไปเลยล่ะ กันคนละโลกเลย
“นิฟเฟลอร์น่ะ เขาชอบของที่มีแสงระยิบระยับ สวยงาม
และเปล่งประกายใช่มั้ยล่ะครับ”
นิวท์พูดจบประโยค และกำลังจะพูดต่อ---
“นิวท์! “ ทีน่าเปิดประตูปังและร้องเรียกจากหน้าประตูห้องเจ้านายตนทันทีทันใด เธอขอโทษที่เข้ามาทำเสียงดัง
เครเดนซ์วิ่งเข้าไปกอดทีน่าครั้งหนึ่งเจ้านิฟเฟลอร์ก็ตามมาด้วย
“ว่าไง เครเดนซ์ คุณเกรฟส์ดุมั้ย”
“ใจดีสุด ๆ ครับ มีทั้งขนม กับหนังสือให้อ่านด้วยล่ะ” เครเดนซ์บอกทีน่าแบบนั้นก่อนหันมาทางคนใจดีที่ว่าและยิ้มให้
เพอร์ซิวัลทำได้เพียงแค่พยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย
แต่ในใจนั้นวูบไหวพิกล
“นิวท์ ไปกันเถอะ
มีอีกที่ที่ต้องไป” ทีน่ารีบบอก และเธอบอกลาเครเดนซ์และนิฟเฟลอร์
ลูบหัวเด็กน้อยและคว้ามือนิวท์ให้ออกไปด้วยกันอย่างที่เธอบอกว่ารีบจริง ๆ
แต่นิวท์ทันทิ้งท้าย
“นิฟเฟลอร์น่ะ เขาชอบของที่มีแสงระยิบระยับ สวยงาม และเปล่งประกาย
ตอนนี้อาจจะยังเห็นไม่ชัด แต่รอดูให้ชัดเถอะครับ แล้วคุณจะรู้ว่าทำไมนิฟเฟลอร์ถึงติดเครเดนซ์และชื่นชอบเขาขนาดนั้น"
"และคุณก็จะชอบเขา..มากพอจะเป็นคู่แข่งเจ้านิฟเฟลอร์เลย"
ไปซะแล้ว
เพอร์ซิวัลที่ยังไม่เข้าใจประโยคที่นิวท์กล่าวมากเท่าไหร่นัก
ก็มองตามสองคนที่รีบเร่งออกไป เครเดนซ์คอยตามปิดประตูและบอกลาผู้ปกครองสองคนนั้น
โบกมือไหว ๆ แล้วก็หันมาหาคุณเกรฟส์ของเขา
“ทั้งสองคนมาไวไปไวจังครับ”
“อืม”
ยังหรอก เขายังเห็นไม่ชัด ไม่เข้าใจที่นิวท์พูด
แต่เด็กคนนี้ก็น่ารักดี แม้อยู่กับเขาจะมีท่าที่เขินอายและประหม่ามากก็ตาม แม้นิฟเฟลอร์อยู่ข้างกายเขาจะช่วยลดทั้งหมดนั้นไปบ้างก็เถอะ
“งะ.. งั้นผมไปกินขนมกับนิฟเฟลอร์ตรงโซฟานะครับ”
“ได้ มีนมร้อนตรงมุมห้องตรงนั้น อยากกินเทใส่แก้วเอานะ”
“ครับ ผมจะเงียบ ๆ ไม่กวนคุณเกรฟส์ด้วย”
เด็กดี เพอร์ซิวัลมองเด็กตรงหน้า ประโยคนั้นเครเดนซ์พูดเขิน ๆ
แล้วก็เดินแบบเขิน ๆ เคียงข้างนิฟเฟลอร์ไปกินขนมกินนมกันสองชีวิต
ฮึ
“นิฟเฟลอร์ มาดูนี่เร็ว คุณนิวท์เอาขนมมาฝากล่ะ” เครเดนซ์หลบไปที่โซฟา
เหมือนเดิมนั่งเล่นกับเพื่อนตัวสนิท
เพอร์ซิวัล นี่นายนั่งมองเด็กเล่นกับสัตว์วิเศษอยู่นานแล้วนะ
“ฮึ” เขาหัวเราะใส่ตัวเองเสียงเบา เขาสังเกตตัวเอง
เพอร์ซิวัลก็เพิ่งรู้ตัวว่าแค่เพียงมองเด็กเล่นกับสัตว์วิเศษ
เด็กวัยรุ่นซน ๆ กับความธรรมดาตรงหน้า จะทำให้เขาเผลอยิ้มออกมาได้
ก่อนหน้าคงเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวบ่อย ๆ ครั้งแน่ ๆ
ให้ตายเถอะ เพอร์ซิวัล ตาของนายเริ่มพร่าเพราะแสงเจิดจ้าเสียแล้ว
“นิฟเฟลอร์ โอ๋ ๆ ฉันรักนาย นายไม่ต้องกอดแน่นขนาดนี้ก็ได้” ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรกันขึ้นแต่นิฟเฟลอร์จอมแสบกอดเครเดนซ์แน่นเชียวแล้วมองมาทางเพอร์ซิวัลเขม็งเลย
จนเพอร์ซิวัลต้องเขม็งกลับไป แม้นิฟเฟลอร์จะหงอลงแต่ก็กอดเครเดนซ์ไม่ปล่อย
“เจ้านี่ก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ ขี้หวง”
พูดจบหนุ่มน้อยในอ้อมกอดนิฟเฟลอร์ก็หัวเราะยิ้มแย้มออกมาอย่างสดใส
เพราะอยู่กับเพื่อนตัวน้อย ก่อนหน้าที่เหมือนไม่เคยยิ้มได้เลย ตอนนี้เหมือนกับปล่อยโควตาที่ผ่านมาทั้งหมดให้เพอร์ซิวัลได้มองเห็น
เปล่งประกาย
“มีอะไรหรือเปล่าครับ คุณเกรฟส์”
เด็กดีของคุณเกรฟส์มองครู่หนึ่งก่อนถาม
เพราะเพอร์ซิวัลเผลอจ้องหน้าเครเดนซ์นานไปจนเด็กน้อยสงสัย ชายหนุ่มแก่กว่าส่ายหน้าเบา
ๆ และวาดยิ้มบาดใจให้เด็กน้อยจนเขินแก้มแดง
“ไม่หรอก ไม่มี “
เครเดนซ์พยักหน้าเข้าใจรัว ๆ จนปอยผมกระจาย
ก่อนจะแก้เก้อเขินโดยหันไปใส่ใจกับนิฟเฟลอร์ที่ยังคงกอดเขาไม่คลายอยู่ตรงเอว
“เครเดนซ์ “
“ครับ ?”
“ยิ้มแบบนี้บ่อย ๆ ล่ะ “
แต่จู่ ๆ
เพอร์ซิวัลก็โพล่งประโยคหนึ่งขึ้นมา
ที่เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงพูดแต่เขาอยากให้เด็กคนนี้ทำแบบที่เขาพูดจากใจจริง
เขาเข้าใจที่นายสคามันเดอร์พูดแล้วล่ะ ว่าทำไมนิฟเฟลอร์ถึงชื่นชอบเครเดนซ์ขนาดนี้ เพราะเด็กคนนี้ช่างเปล่งประกาย..
“เอ๋ ?”
“ได้ไหม ?”
“คะ..ครับ”
“อย่างนั้นเด็กดี”
เครเดนซ์ที่พยักหน้าตอบรับ ทั้งที่งง ๆ
ก็เจอใบหน้านิ่งขมวดคิ้วจากเพอร์ซิวัล เกรฟส์ จึงต้องยิ้มให้อีกฝ่ายเห็น
“ทำไม ? หรือครับ... ยิ้มของผม”
เครเดนซ์ที่กลายเป็นคนใหม่ หลุดพ้นจากวังวนความมืดมาแล้ว
ที่จริงเขาคือเด็กที่เปล่งประกายกว่าสิ่งใดที่มีค่า ของที่วาววับงามจับใจหลาย ๆ
ชิ้นที่เห็นมา ก็ยังเปล่งประกายสู้รอยยิ้มที่จริงใจและบริสุทธิ์ของเครเดนซ์ตรงหน้าเขาไม่ได้เลย
แต่เจ้านิฟเฟลอร์คงเห็นก่อนใครเพื่อน
นี่ล่ะนะที่เขาว่าสัตว์จะความรู้สึกไวกว่ามนุษย์
และมันคงรู้ว่าเขารู้แล้วว่ายิ้มของเครเดนซ์และเครเดนซ์เองนั้นมีค่าและเปล่งประกายกว่าเพชร
ทองที่มันขโมยมา นั่นไงล่ะ เจ้านิฟเฟลอร์จ้องเขม็งเขาใหญ่แล้ว
“มานั่งใกล้ ๆ ฉันสิ เครเดนซ์ ฉันจะเล่าเรื่องสนุก ๆ
ที่ฉันเคยเจอให้ฟัง”
“จริงหรอครับ!”
เรื่องหลอกเด็ก
เพอร์ซิวัลชักแม่น้ำทั้งห้าให้เด็กน้อยสนใจ
แม้เครเดนซ์จะลุกจากที่เดิมเลื่อนเก้าอี้มานั่งใกล้เขาเจ้านิฟเฟลอร์ก็ยังเกาะเอวเครเดนซ์แน่นไม่ปล่อยตามมาด้วย
เพอร์ซิวัลมองมันก่อนจะยักคิ้วมีชัยให้เจ้านิฟเฟลอร์อย่างกับคู่แข่งกัน
เขาก็อยากได้ของล้ำค่าแบบนี้มาไว้ข้างตัวเหมือนกัน สงสัยเขาคงต้องสู้กับเจ้านิฟเฟลอร์ตัวนี้จริงจังอย่างที่นิวท์ สคามันเดอร์บอกเสียที
END .. 輝く.. your shine
spe
"คุณเกรฟส์นี่ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็เปล่งประกายนะครับ ทั้งบุคลิคท่าทาง เหมือนมีแสงออกมาจากตัวเลย"
"เธอยิ่งกว่า ฉันมันรวมทุกอย่างกว่าจะได้แบบที่เธอว่า แต่เธอแค่ยิ้มออกมา เธอเปล่งประกายยิ่งกว่าฉันเสียอีก"
"คุณเกรฟส์ครับ! .////////////////////////. "
น่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ เวลาน้องยิ้มแล้วเปล่งประกายจริงๆ
ตอบลบว่าแต่อาอิจฉานิฟเฟลอร์หรอคะ :)