"หน่านะ เครเดนซ์ ช่วยพี่หน่อย พี่คงเสียพนันงวดนี้แน่ ๆ เลย พี่เองพี่ผิดเองที่ไปรับคำท้ากับเขาไว้ แต่ขอล่ะ"
เครเดนซ์ทำหน้าตาแปลกประหลาด ก็แน่นอนล่ะ คำขอของรุ่นพี่สาวสวยตรงหน้า คุณควีนนี่ช่างน่าตกใจ จนเขาต้องแสดงสีหน้าประหลาดๆ แบบนี้ออกมา แต่จู่ ๆ ที่มาบอกว่า
"ช่วยแต่งเป็นคุณผู้หญิงคนสวยให้พี่ที ขอร้องล่ะ"
ด้วยคำขอร้องที่แสนสาหัส คุณควีนนี่แทบจะลงไปกราบกับพื้นแล้ว ถ้าเขาไม่ห้าม คุณควีนนี่กับเพื่อนสาวเป็นดีไซเนอร์ ซึ่งเธอและเพื่อน ๆ มีมิชชั่นกันเล่น ๆ ว่าจะหานายแบบแต่งเป็นสาวสวยไปประชันกันในงาน หากใครถูกจับได้ก่อนก็จะแพ้และต้องจ่ายให้อีกฝ่าย เธอในตอนนั้นที่ถูกท้า คุณควีนนี่ไม่ใช่พวกที่จะยอมใคร เธอไม่ยอมแพ้แน่นอน เธอรับคำท้า และสุดท้ายก็สิ้นหวังที่สุด เพราะเธอหาคน ๆ นั้นที่จะมาแต่งชุดสวย ๆ ที่เธอตัดไม่ได้เลย แต่จู่ ๆ เธอก็นึกถึงน้องชายข้างห้องที่สนิทกันมานานอย่างเครเดนซ์ได้ และแน่นอน เครเดนซ์เข้าคอนเซ็ป หนุ่มหน้าน่ารักของเธอด้วยน่ะสิ
"เครเดนซ์ ขอร้องนะ"
เธอขอร้องจนเครเดนซ์ใจอ่อน เพราะพี่สาวคนนี้ดูแลเขาดีมาตลอด กับคุณทีน่าที่แม้ตัวไม่อยู่แต่มักจะถามไถ่มาทางโทรศัพท์เสมอ เธอไปทำงานไกลบ้านแต่ก็ยังนึกเป็นห่วงเครเดนซ์ตลอดมา ครอบครัวนี้มีบุญคุณกับเขามาก เธอขอร้องเขามากขนาดนี้ จึงไม่อาจ
"ผมอยากจะตอบว่าไม่อยู่หรอกครับ"
จะตอบไม่ได้อย่างไรกันเล่า โถ่ เครเดนซ์
เเต่เครเดนซ์ก็ยังช่างใจ เขาหรือ ? น่ารักตรงไหน ? สวยหวานตรงไหนกัน ? ตรงไหนที่เหมือนเด็กสาวหรือ ?
"ผมไม่น่ารักเลยนะ"
"ตรงไหน ใคร? ใครจ๊ะ ใครพูดแบบนั้น ฉันจะเอาจักรไปตีปากเขา เพราะเธอไม่มั่นใจในตัวเองต่างหากเครเดนซ์ พี่ควีนนี่คนนี้ จะแปลงโฉมเธอเอง เครเดนซ์ของพี่"
Angel 's Secret
คุณควีนนี่บอกเครเดนซ์ว่า เขาและเธอมีเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่จะทำให้เครเดนซ์มีหุ่นและทรวดทรวงที่สมกับการแต่งตัวเป็นหญิงสาวผู้อ่อนหวานและน่ารัก
และตอนนี้...
"ตายจริง! อยากให้ทีน่าเห็นจังเลย ฉันมีน้องสาวเพิ่มแล้ว " คุณทีน่าไม่อยู่น่ะดีแล้ว เครเดนซ์คิด
เขามองตัวเองในกระจก อายแทบจะซุกพรมที่ห้องนอนคุณควีนนี่หนีไปเสีย
"สวยมากเลยจ้า! ตายจริง น่ารักน่าหยิกอะไรแบบนี้ ฉันบอกได้เลยว่า สาวสวยที่ไหนก็ต้องอิจฉาเธอ หนุ่ม ๆ ในงานมีคอเคล็ดกันบ้างล่ะ" คุณควีนนี่ชมเขาเกินไปแล้ว มันไม่ได้น่ารักแบบนั้นเลย เครเดนซ์รู้สึกเหมือนเขาเป็นตัวน่าเกลียดอะไรซักอย่างหน้ากระจก แก้มแดงเพราะเครื่องสำอางค์ ปากแดง ๆ นั่นคุณควีนนี่ก็แต่งแต้มให้ ขนตาเอย คิ้วที่ถูกจัดแต่งใหม่เอย เขาต้องสวมวิกผมเพื่อให้สมจริง และชุดวันนี้ ถ้าเป็นคุณควีนนี่ใส่เองจะมิสวยกว่าหรือ เขาใส่แล้วมันดูไม่เข้ากันเลยนะ
"น่ารัก อย่านะจ๊ะ! อย่าดิ้นซี่ ฉันจะรัดคอเซตตรงนี้ให้ คราวนี้สาวน้อยที่น่ารักของพี่ก็ไปออกงานกับพี่ควีนนี่ได้เเล้ว"
"แต่คุณควีนนี่ครับ --- "
"ตอนนี้ต้องพูดจาเสียงหวาน ๆ แต่งถ้าไม่พูดก็ได้จ้า ป้องกันคนจับได้ แต่ถ้าดูอย่างนี้ล่ะ เหมือนฉันพาน้องสาวคนสวยมางานด้วยแน่นอน" พูดจบ เธอก็ขยิบตาส่งให้เครเดนซ์ แม้เครเดนซ์จะดูประหม่ามาก แต่กำลังใจของรุ่นพี่คนนี้ก็พอให้เครเดนซ์ใจชื้นได้..นิดหน่อยนะ
ชุดที่คุณควีนนี่ตัดมาเป็นชุดในคอนเซ็ปเรียบง่าย ทั้งชุดเป็นสีฟ้าอ่อนดูสะอาดตา เปิดตรงไหล่ให้ดูน่ามอง แต่ส่วนอื่นปกปิดครบจนปลายเท้า ไม่ได้ดูหรูหราฟู่ฟ่าแต่ดูเรียบหรูสมกับรสนิยมของผู้ตัดเย็บ มีประกายเพชรตรงกลางอก อย่างที่เขาอธิบายไม่ถูก มันถูกตัดเย็บอย่างปราณีตที่สุดด้วยฝีมือดีไซเนอร์อย่างคุณควีนนี่ที่มีรางวัลการันตีในระดับประเทศเชียว แต่ชุดที่สวยงามมากถึงเพียงนี้ ต้องมาอยู่บนร่างกายผู้ขายทั้งที่มันควรจะเป็นคุณควีนนี่หรือสาวสวยคนอื่นใส่แท้ ๆ
"ชุดนี้เป็นไซส์ของเธอจ้า พี่ไม่แก้ด้วยนะ จะให้เธอเลย พี่ให้ไว้จะได้จำได้ว่าเราเคยทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้ด้วยกัน" เธอพูดติดตลกแล้วก็ดันหลังเขาเข้าไปในงานบอลในวันนี้ ซึ่งเป็นที่ที่เครเดนซ์จะต้องโชว์เสน่ห์ในรูปแบบสาวน้อยที่คุณควีนนี่เทรนมาอย่างดีให้คนในงานได้เห็น
เครเดนซ์ประหม่าทุกย่างก้าวที่เข้าใกล้งาน
"สวัสดีค่า มาดาม นี่น้องสาวที่เป็นญาติของควีนนี่เอง โมเดสตี้ค่ะ " เครเดนซ์ตกใจที่คุุณควีนนี่เอาชื่อน้องสาวของเครเดนซ์มาแทนเป็นชื่อเขาเองเสียอย่างนั้น เรื่องนี้เขายังไม่ได้บอกโมเดสตี้ เพราะเธออยู่โรงเรียนประจำ และยังไม่ถึงช่วงที่จะกลับมาหาพี่ชายคนนี้ แต่ถ้าโมเดสตี้รู้ เธอคงขำจนตายแน่ ๆ
เครเดนซ์ที่เดินเข้ามาในงานพร้อมกับควีนนี่รู้สึกตะหนกอย่างมากที่สุด ไม่รู้เขาจะเป็นตัวประหลาดของใคร ๆ หรือไม่ เพราะเขารู้ตัวดีว่าเป็นผู้ชายในชุดผู้หญิง ให้ตายเถอะ ต้องมีคนหัวเราะแน่ ๆ
"ตายจริง หนูควีนนี่ มากับใคร ทำไมงามหยดได้ถึงเพียงนี้ หนูเป็นดาราหรือเปล่าจ๊ะ" คุณผู้หญิงท่านหนึ่งคุยกับคุณควีนนี่แล้วก็หันสนทนามาทางเขา เธอถามเครเดนซ์หรือ ? เครเดนซ์ในชื่อโมเดสตี้ไม่ได้ตอบแต่เพียงส่ายหน้าตอบไม่ในคำถามของคุณผู้หญิงคนนั้น และคุณควีนนี่ก็พาเครเดนซ์ในร่างสาวน้อยไปที่จุดอื่นเพื่อทักทายแขกต่อไป
"เหนื่อยมั้ยจ๊ะคนสวยของพี่"
"มาก ๆ เลยครับ"
คุณควีนนี่ถามเครเดนซ์ แน่นอนสิ ทั้งชุดนี้ทั้งหนักทั้งร้อน ถึงเปิดไหล่แต่ก็ร้อนอยู่ดี ผู้ชายไม่ต้องมีเครื่องแต่งกายอลังการแบบนี้นี่ ไหนจะวิกผมยาวสีดำขลับถึงกลางหลังที่แสนระเกะระกะสำหรับผู้ชายอย่างเขานี่อีก เครื่องสำอางค์บนหน้าที่ปกปิดความเป็นผู้ชายและฉายความเป็นผู้หญิงที่คุณควีนนี่เธอค้นเจอบนใบหน้าของเขาได้ รองเท้าส้นสูงสำหรับผู้หญิงนี่ก็ด้วย เจ็บเท้าไม่ใช่เล่นเลย แล้วยังมีหน้าอกที่เสริมด้วยฟองน้ำเอย กระดาษเอย เขาต้องไปซื้อชั้นในสำหรับงานกลางคืนของผู้หญิงสำหรับตัวเองมาด้วย คุณควีนนี่มาช่วยลองช่วยเขาใส่ อายแล้วก็อายอีก แต่ก็เพื่อคุณควีนนี่ที่มีพระคุณกับเขา
"เครเดนซ์อยากรู้มั้ยจ๊ะ ว่าเธอสวยขนาดไหน" เครเดนซ์ส่ายหน้าไม่อยากรู้แต่ถึงอย่างนั้นแล้วเครเดนซ์ก็มองตามที่คุณควีนนี่บุ้ยใบ้ชี้ให้ดู
"แบบนี้พี่ชนะพนันใส ๆ แน่นอนเลยล่ะจ้า เครเดนซ์ของพี่ ไม่สิ ตอนนี้เป็นโมเดสตี้นี่เนอะ " เธอยังพูดติดตลกแต่เครเดนซ์กังวลสุด ๆ ไปเลย แต่เธอก็รู้จึงปลอบเครเดนซ์ด้วยการจับมือให้กำลังใจกัน
"ชายหนุ่มในงานมองเธอกันเหลียวเชียวล่ะ แม้กระทั่งสุภาพบุรุษหมายเลขหนึ่งในงานตรงนั้น มิสเตอร์เพอร์ซิวัล เกรฟส์ ของสาว ๆ ด้วย" คุณควีนนี่บุ้ยปากไปทางชายที่เธอเพิ่งเอ่ยถึง
เป็นชายหนุ่มที่ดูดีจริง ๆ เครเดนซ์มองแล้วเอียงคอ พิจารณาชายหนุ่มที่อยู่ไกลไป เขาอยู่อีกมุมห้องหนึ่ง แต่เครเดนซ์อยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องบอลรูมแต่ก็ยังมองเห็นความเปล่งประกายในเสน่ห์ของชายหนุ่มคนนั้น
เครเดนซ์รู้สึกเขิน
"เครเดนซ์จ๊ะ"
"คะ--ครับ?"
เหมือนเขาจะถูกสะกดด้วยเสน่ห์ที่เเผ่กระจายมาถึงแม้กระทั่งชายหนุ่มจากมิสเตอร์เกรฟส์คนนั้น เลยนิ่งไปครู่ใหญ่ และรู้สึกเหมือนหน้าจะขึ้นสีเสียด้วย
"โอเคนะจ๊ะ งั้นนั่งตรงนี้ซักครู่ เดี๋ยวฉันจะไปเอาน้ำให้ดื่ม"
คุณควีนนี่บอกพลางตบมือที่เขาวางที่ตักปุ ๆ และเธอก็จากไปเพื่อไปเอาน้ำให้เขาดื่มอย่างที่เธอว่า ตอนนี้เครเดนซ์นั่งอยู่คนเดียวแล้ว
กลายเป็นการเปิดโอกาสให้หนุ่ม ๆ ในงานที่ต่างจดจ้องความงดงามแบบน่ารักจนเปล่งประกายของเครเดนซ์ได้เข้ามาทำความรู้จัก แต่เครเดนซ์ก็หลบเลี่ยงได้ดี เขาปฏิเสธการดื่มจากชายหนุ่มที่มาชวน เป็นเครื่องแอลอฮอล์ทั้งสิ้น ไม่ได้หรอก เขาไม่ดื่ม และชายหนุ่มหลายคนก็มาชวนคุยสารพัด แต่เขาไม่ตอบอะไร เพียงแค่พยักหน้าหรือส่ายหน้าเท่านั้น แล้วก็ยิ้มให้ ยิ้มสวยหวานแบบที่คุณควีนนี่เทรนมาตลอดก่อนจะมางานนนี้ เล่นเอาบางคนถึงนิ่งไป เครเดนซ์ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงว่าชายหนุ่มคนนั้นว่าเป็นอะไรไป
"นางฟ้ามาโปรดผม คุณเหมือนนางฟ้าเลย คุณโมเดสตี้" โอ ผมชื่อเครเดนซ์ครับ และผมเป็นก็เป็นนางฟ้าไม่ได้ด้วย
เครเดนซ์ในร่างสาวน้อยคนสวยแสร้งทำจริตยิ้มเขิน แล้วก็หาลู่ทางเดินออกจากห้องบอลรูมไป เพราะหลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นพยายามจะแตะเนื้อต้องตัวเครเดนซ์มากเข้าทุกที กลัวเขาจะรู้น่ะสิ จับผิดที่ก็รู้ได้ทันทีว่าเครเดนซ์เป็นผู้ชาย เขากลัวคุณควีนนี่จะลำบาก
"เฮ้อ กว่าจะปลีกออกมาได้ คุณควีนนี่หายไปไหนกันนะ" เครเดนซ์นึกถึงคุณรุ่นพี่คนสวยที่หายไปหายน้ำท่าให้เขาเสียนาน แต่ไม่มีทีท่าว่าเธอจะกลับมาหา เขาจึงต้องเอาตัวรอดโดยการหลบมาตรงระเบียงห้องบอลรูมเสียก่อนจะมีใครรุกรานเขาไปมากกว่านี้ เขาเริ่มประหม่ามากขึ้นเรื่อยเสียแล้ว
"ตรงนี้ลมเย็นดีจัง" เครเดนซ์ขอพักขา พักหน้า พักร่างกายหน่อย เขาอยู่ในงานจะต้องมีจริตและความเป็นผู้หญิงระดับสูง ต้องนั่งหลังตรง จัดวางการนั่ง ทั้งเเขนขาอย่างดี ต้องอมยิ้มน้อย ๆ ให้ดูน่ารักและสดใสตลอดเวลา เขาเริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกัน
"คุณดูเหนื่อย ๆนะ"
หืม ?
ชายคนนั้น ?
มิสเตอร์เพอร์ซิวัล เกรฟส์
"เครื่องดื่มหน่อยมั้ยครับ?" มิสเตอร์เกรฟส์ที่คุณควีนนี่เอ่ยถึง สุภาพบุรุษหมายเลขหนึ่งคนดังของวงสังคม เขาดูดีมาก ยิ่งมองใกล้ ๆยิ่งละสายตาไม่ได้ ทำเอาเครเดนซ์รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา แม้กระทั่งเขาที่เป็นผู้ชายก็ยังพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ชายหนุ่มตรงหน้าได้ขนาดนี้ มิสเตอร์เกรฟส์คนนี้น่ากลัวจริง ๆ
เครเดนซ์ส่ายหน้าแทนคำถาม ก่อนจะหันมาประดิษฐ์ประดอย และปั้นจริตอย่างที่คุณควีนนี่เทรนมาอีกครั้ง ชายหนุ่มข้าง ๆ ใช้ศอกท้าวขอบระเบียง มือหนึ่งถือแก้วเครื่องดื่มไว้ แล้วสายตานั้นก็มองเครเดนซ์ ใบหน้าหล่ออมยิ้มเหมือนจะรอคอยท่าทีอะไรบางอย่าง
"เหนื่อยหน่อยใช่มั้ยล่ะที่จะต้องทำตัวเรียบร้อย ให้เป็นสาวน้อยน่ารัก" คุณเขา...
"ห๊ะ?" ครั้งแรกตั้งแต่ที่เขามางาน เครเดนซ์เผลอหลุดเสียงตัวเองแม้เป็นคำอุทานแต่ก็ทำให้เครเดนซ์ตกใจตัวเองจนต้องยกมือน้อย ๆ ตระครุบปากตัวเองทัน และเป็นความเผลอไผล เขาค้อนใส่มิสเตอร์เกรสฟ์ที่มองเขาด้วยท่าทางล้อแกล้งหยอกนี่ด้วย น่าตีชะมัด
"เด็กของควีนนี่ใช่มั้ย เธอน่ะ"
เครเดนซ์พยักหน้า แต่เหมือนคุณเขายังไม่พอใจ อะไรอีกล่ะ สุภาพบุรุษสุดหล่อคนนี้
"พูดซี่เด็กน้อย กับผู้ใหญ่น่ะต้องพูดออกมานะ อย่าเสียมารยาท"
เครเดนซ์ระแวง เขาเหมือนกำลังหาความจริงอะไรบางอย่าง มิชชั่นของคุณควีนนี่จะถูกมิสเตอร์เกรฟส์พังหรือเปล่านะ คุณคนนี้เขามีจุดประสงค์อะไร
"เอ่อ...ใช่แล้วค่ะ" เครเดนซ์กลัวเสียมารยาท แต่ก็ไม่อยากใช้เสียงจริง เลยจำต้องดัดเสียงให้หวานและเล็กแหลมที่สุด อย่างที่คุณควีนนี่เธอแนะนำมา
"---แค่ก ๆ " เเกล้งทำไม่สบายไปแล้วกัน นี่คือที่เครเดนซ์คิดได้ เพราะถ้าเขาสงสัยว่าทำไมพูดออกมาแล้วเป็นเสียงโทนผู้ชาย อย่างน้อยเขาก็จะแถจนสีข้างเจ็บไปได้ว่า เสียงเปลี่ยนเพราะเหตุนี้
"ไม่สบายอย่างนั้นหรือ ? จริงด้วยสิ อากาศข้างนอกนี่ก็ค่อนข้างหนาว" สุภาพบุรุษหมายเลขหนึ่งคนนี้กล่าว เครเดนซ์เลิกคิ้วมองเขา มิสเตอร์เกรฟส์เอาแก้วเครื่องดื่มไปวางตรงโต๊ะใกล้ ๆ แถวนั้น จากนั้นชายหนุ่มก็ทำในสิ่งที่เครเดนซ์คาดไม่ถึง
"คลุมไว้ก่อนแล้วกัน มันหนาวจริง ๆ คุณที่สวมชุดเปิดไหล่แบบนี้ เดี๋ยวก็จะเป็นหวัดเอา"
เครเดนซ์มองชายหนุ่มที่ถอยห่างไปนิดหน่อยอย่างสุภาพหลังจากเขาเอาสูทหรูหราแต่งแต้มด้วยกลิ่นน้ำหอมที่สมกับบุคลิคของคุณเขามาคลุมที่ไหล่ปกป้องเครเดนซ์จากความหนาว และตอนนี้สุภาพบุรุษหมายหนึ่งตรงนั้นจึงสวมแค่เพียงเสื้อเชิ้ตขาวซึ่งเขาได้เอาหูกระต่ายออกไปแล้ว กับกางเกงสแลชเนื้อดีและรองเท้าหนังมันวับ มิสเตอร์เกรฟส์ตรงหน้าดูดีจริง ๆ ทั้งทรงผมที่รับกับใบหน้าและไม่ต้องเอ่ยว่าเขารูปหล่อมากถึงเพียงใด หลังจากที่เขาได้ยินสรรพคุณชายผู้นี้จากคุณควีนนี่ ก็ทำให้สาว ๆ หลงขนาดนั้น
เขากำลังมองเครเดนซ์อยู่ จ้องอยู่อย่างนั้น มีหมายอะไรหรือเปล่านะ ?
"คุณน่ารักจัง"
"ห๊ะ ?" เสียงนี้เป็นเสียงผู้ชายเลย! เครเดนซ์เผลอแล้ว
"ว่าแล้วเชียว"
"คุณ..." เหมือนเขาจะเอ่ยชมเครเดนซ์เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง
"ผมรู้อยู่แล้ว เห็นอย่างนี้ สายตาของผมไม่เคยมองใครผิดนะ " มิสเตอร์เกรสฟ์คนนั้นฉลาดเเละช่างสังเกตเหลือเกิน มองข้ามทุกอย่างที่ชายคนอื่นมอง
"คือ..." เครเดนซ์พยายามจะบอกปฏิเสธ แต่เขาว่ามันสายตา คิดว่าชายคนนี้รู้ตั้งแต่แรกที่ยืนใกล้เขาด้วยซ้ำ ว่าเขาเป็น....
"ผม..."
"โดนควีนนี่เเกล้งเข้าให้ล่ะสิ เธอน่ะ ฉันรู้จักควีนนี่ดี เธอเป็นเพื่อนฉัน เราสนิทกันดี เราร่วมงานกันบ่อย มีหรือจะไม่รู้นิสัยขี้เล่นอย่างแรงกล้าของเธอตัวแสบคนนั้นน่ะ" มิสเตอร์เกรฟส์กล่าว เครเดนซ์จะทำอย่างไรได้ ก็ขมวดคิ้ว น้ำท่วมปาก พูดไม่ออก ทำอะไรไมไ่ด้ เพียงยืนห่อไหล่ คอตกเหมือนแมวที่ถูกหิ้วคอกลับบ้านหลังจากถูกจับได้ว่าหนีเที่ยว
"แต่มันไม่เกี่ยวกันนะ เพราะที่ชมน่ะ ฉันหมายถึงตามนั้น "
เครเดนซ์เบิกตากว้าง มาสคาร่าตรงขนตาก็ทำให้ลำบากในการมองจัง อยากมองชายคนนี้ที่พูดเขาหมายถึงอย่างนั้นจริง ๆ หรือ
"จริงหรือ ?..." เครเดนซ์เอ่ยถาม
"จริงซี่ ถึงจะรู้แต่ก็ไม่บอกใครนะ"
"ขอบคุณนะครับ.." เครเดนซ์ไม่ปิดบังอะไรแล้ว เขารู้แล้วนี่ เครเดนซ์จึงไม่ดัดเสียง หรือวางจริตอะไรอีกและปล่อยท่าทางสบายแบบที่เครเดนซ์ แบร์โบนเป็น "แต่ คุณหมายถึงอย่างที่คุณว่าจริงหรือ ?"
" ไม่อย่างนั้น ฉันจะตามมาหรือ ทั้งที่รู้ว่าจริง ๆ เเล้วเธอเป็นไอ้หนูตัวแสบปลอมตัวมาเป็นนางฟ้าจำแลงในงาน" มิสเตอร์เกรสฟ์เอ่ย เขาหมายถึงอย่างนั้นจริง ๆ
นางฟ้าจำแลง พอเอ่ยคำนั้น เด็กน้อยตรงหน้าเพอร์ซิวัลก็เขินหลบตาเขาไปเสียอย่างนั้น
เด็กน้อยตรงหน้า..ไม่เอาหน่า เขารู้ตั้งแต่การประดิษฐ์ จังหวะในการเดิน และรูปร่างที่ขัดตาบางอย่างแล้ว ถึงใครจะมองข้าม แต่นั่นไม่ใช่เพอร์ซิวัล เกรสฟ์แน่นอน
เพราะคนตรงหน้าสะกดสายตาเขาตั้งแต่แรกที่ได้เห็นเพราะความงดงามด้วยการแต่งกายทั้งหมดเมื่อครั้งที่ย่าง เข้างานมา ทุกคนก็มองคนน่ารักตรงหน้าเป็นตาเดียว เขาด้วย เพอร์ซิวัลมองคนน่ารักที่อยู่ตรงนั้นไม่ลดละ แต่ก็นึกเอะใจบางอย่าง จนมาถึงตรง ได้มาใกล้กัน
จะว่าทะลึ่งหน่อยก็ได้ แต่เขาแอบมองสัดส่วนของคนน่ารักตอนคลุมสูทตรงไหล่ หน้าอกหน้าใจดูขัดกับรูปร่างไปนิดหน่อย เขาที่ทำงานในแวดวงแฟชั่น แล้วยังมีบริษัทในเครือที่เกี่ยวกับแฟชั่นอยู่นานาประเทศ แค่เด็กหนุ่มตัวน้อยคนเดียว มีหรือที่จะมองไม่ออก
อย่างที่เขาคิด คนน่ารักคนนี้เป็นหนุ่มน้อยที่จำแลงมาให้ชายหนุ่มในงานตกหลุมรัก
แต่ในเมื่อเขาดันไปรู้ความลับนางฟ้าจำแลงเสียแล้ว ซึ่งความจริงแล้วเป็นหนุ่มน้อยที่ตัวจริงคงจะน่ารักมากล่ะ และที่ยืนกระฟัดกระเฟียดตัวเองที่โดนจับได้อยู่ตรงหน้านี้น่ะ ช่างน่าหยิกแก้ม
ทุกอย่างนั้นล้วนอยู่สายตาของเพอร์ซิวัล เกรฟส์ที่เมือเขามองแล้วรู้สึก เด็กน้อยในตัวตนจริง ๆ น่ารักและเป็นธรรมชาติกว่าที่เป็นสาวน้อยนางฟ้าจำแลงที่ประดิษฐ์ประดอยมากกว่าเยอะเลย
"อย่าตกใจเลย ไม่เอาไปบอกกับใครหรอก จริง ๆ เชื่อได้ แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยนกันนะ เด็กน้อย"
"หืม?"
ข้อแรก "ชื่อเธอ"
เครเดนซ์เลิกคิ้ว "เครเดนซ์... แบร์โบนครับ"
ข้อสอง "ริมฝีปากของเธอ"
"ห๊า?"
เด็กน้อยตรงหน้าเพอร์ซิวัลถึงอุทานรอบที่สามของวันนี้ต่อด้วยสำลักน้ำลายไอแค่กจนเพอร์ซิวัลตกใจ ไอจนเสร็จก็ไม่เงยมามองหน้ากัน เด็กน้อยก้มหน้างุด เพอร์ซิวัลจึงต้องใช้มือเชยคางเด็กน้อยอย่างนุ่มนวล ให้มองเขาเสียที เครเดนซ์ โอ เด็กน้อย ฉันอยากเห็นใบหน้าน่ารักของเธอจริง ๆ ที่ไม่มีเครื่องสำอางค์นี่ปกปิดจังเลย จะน่ารักสดใสแค่ไหนกัน
เขาแค่มองดวงตาใส ๆ ที่ประหวั่นน้อย ๆ จากการหยอกล้อของเขาก็ชักอยากรังเเกนางฟ้าตรงหน้าเสียแล้ว
"หลับตาซะ"
ชายหนุ่มในงานที่ตกหลุมรักนางฟ้าจำแลงตรงหน้านี้ หนึ่งในนั้น หมายถึงเพอร์ซิวัล เกรฟส์คนนี้ด้วย แต่เขากุมความลับของนางฟ้าตัวน้อย
และเป็นผู้โชคดีทีได้รับจุมพิตจากนางฟ้าจำแลงตัวน้อย หรือจะบอกว่าจริง ๆ แล้ว เป็นเทวดาจำแลงก็ย่อมได้
END
SPE
"ตายจริง คุณสุภาพบุรุษหมายเลขหนึ่งคนนั้นตกหลุมรักนางฟ้าของฉันเสียแล้วล่ะ ลิลี่ ฉันชนะพนันเเล้วนะ จ่ายมาเลย"
เเผนจริง ๆ คือแบบนี้ต่างหาก 'ใครทำให้คุณสุภาพบุรุษหมายเลขหนึ่งตกหลุมรักใครได้ก็จะชนะ จะพาใครมาก็ได้' เพราะเธอและลิลี่ ต่างเป็นคนรู้จักของเพอร์ซิวัล เกรฟส์ และรู้ดีเลยว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้ของเธอไม่เคยควงใครออกงาน ไม่มีคนรัก และไม่มีใครในใจแบบไม่มีใครจริง ๆ เย็นชากับทุกคนไม่ว่าใคร
ใครจะมาละลายหิมะในใจของคุณสุภาพบุรุษคนนี้ได้กันนะ
เครเดนซ์ของฉันไงล่ะ
แผนนี้น่ะมันคนละแบบกับที่เธอบอกเครเดนซ์ แต่ก็สนุกไม่หยอก ขอโทษน้า เครเดนซ์ที่น่ารักของพี่ แต่และกันนะ เธอได้ผู้ชายหมายเลขหนึ่งเลย โลกต้องอิจฉาเธอแน่นอนจ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น