[sf] my fireplace #Gradence (ฟิคจากอีเวนท์ #secretgradence ค่า)

my fireplace

PERVIVAL GRAVES X CREDENCE BAREBONE

  

  FROM FANTASTIC BEASTS AND WHERE TO FIND THEM

Ps.ฟิคนี้เป็นฟิคที่เราส่งให้บัดดี้ใน #secretgradence ค่า ลองอ่านกันดูนะ

]

หนาวจัง

หนุ่มน้อยที่ร่างกายเต็มไปด้วยรอยแผลบ่นอื้ออึงในใจ แต่ปากเขาหาได้เอ่ยไม่ เพราะกลัวสายหนังที่ฟาดเข้าผิวหนังเขาจนเป็นแผลนั่นจนขยาด แม่เลี้ยงของเครเดนซ์ไม่เคยปรานีหากเขาผิด ไม่ว่าจะเรื่องใด เครเดนซ์ไม่ได้เป็นเด็กที่ไม่ดื้อ เครเดนซ์ซึ่งเป็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นที่กำลังเติบโต อยากบ่น อยากพูด แต่ด้วยเหตุทั้งหมด แม่เขาดุมาก เครเดนซ์จึงกลายเป็นเด็กเก็บปากเก็บคำ ไม่พูดหรือบ่นถึงความเจ็บปวดใด ๆ หรือความรู้สึกใดได้ แม่เขาได้รับรู้เรื่องราวของเครเดนซ์ที่เครเดนซ์อยากให้แม่เห็นเพียงเท่านั้น เขายิ้มให้แม่ ไม่ว่าแม่จะตี แม่ดุด่า แม่จะโกรธเกรี้ยวให้ใส่เขาแค่ไหน เขายิ้ม แม้ฝืนจุดได้แค่มุมปาก ก็เพียงยิ้ม แม่เขาก็จะไปและไม่ทำร้ายเขา หากเธอลดอารมณ์ดั่งเช่นพายุของเธอได้แล้ว

แม่ไปแล้ว... หนุ่มน้อยคิด

“เจ็บจัง..” เครเดนซ์เอ่ย เขาเจ็บตรงรอยที่ได้มาใหม่เป็นเพื่อนกับรอยเก่าที่ยังไม่หายไปเลย แม่เขาทำไมถึงแรงเยอะนัก  ในเวลาที่อยู่คนเดียว เด็กหนุ่มจึงได้กล้าเอ่ยอะไรที่ไม่กล้าพูดกับใครแม้แต่โมเดสตี้เอง น้ำตาหยดใสคลอหน่วงทั้งนัยย์ตาและในอก เจ็บทั้งตัวทั้งใจเลย

มือนิ่มที่แม้เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่ผ่านการลงอารมณ์จากแม่เลี้ยงบ้านแบร์โบนมาแต่ความเนียนสวยของผิวกายยังไม่หายไป เครเดนซ์ลูบตรงหน้าอกที่มีหัวใจเต้นอยู่ใต้นั้น

มีบางอย่างอยู่ตรงกระเป๋าอกเสื้อเชิ้ตทางซ้าย

สร้อยหน้าตาพิกล แต่เครเดนซ์เก็บมันไว้อย่างดี มันสำคัญต่อใจเขามากนะ

“อ๊ะ ..!”

แสงวูบวาบและตามด้วยเสียงบางอย่าง และจากนั้นก็เป็นเงาร่างของใครบางคน

ที่เครเดนซ์คิดถึงตลอดเวลา ก็ที่บอกว่าสำคัญต่อใจเขามากนั่นไงล่ะ

“คุณเกรฟส์..”

“เธอเรียกฉันหรือ ? หรือว่า หาเด็กคนนั้นเจอแล้ว ?” ชายหนุ่มรูปหล่อแสนทรงเสน่ห์แม้อายุมากกว่าเครเดนซ์เป็นไหน ๆ เครเดนซ์มองชายหนุ่มที่เพิ่งมาใหม่ตาไม่กระพริบ

สง่างามนัก หนุ่มน้อยที่หลงใหลชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยในใจ

ชายหนุ่มตรงหน้า เพอร์ซิวัล เกรสฟ์ยกยิ้มมุมปาก

เจ้าเด็กนี่หลงใหลเขาจริง ดูแววตานั่นสิ ..อยากอ้อนเขาหรืออย่างไรกัน ? เขาคิดแบบนี้ เพอร์ซิวัลมองเครเดนซ์ที่จ้องเขาไม่วางตา แก้มแดงนั่นไม่รู้เพราะอากาศหนาวนักหรือความรักต่อเขาเข้าตาเด็กหนุ่มเสียแล้ว

ชายหนุ่มวัยดึกอย่างเขา เติบโตมานานอยู่บนโลกตั้งเท่าไหร่ แววตาไร้เดียงสาของเด็กอ่อนต่อโลกแบบเครเดนซ์นั้น ทำให้เขามองออกหมดว่า เด็กคนนี้รู้สึกอย่างไรต่อเขา

“เครเดนซ์ ว่ายังไง ?”

“..ขอโทษครับ ผมแค่เผลอไปแตะสร้อย..ยังไม่เจอเด็กคนที่คุณตามหาหรอก”

หงอซะแล้ว เพอร์ซิวัลจุดยิ้มในใจแต่ปั้นหน้าให้เด็กน้อยกลัวเสียก่อน น่าแกล้งน้อยเสียเมื่อไหร่  ไม่เป็นไร วันนี้งานที่คั่งค้าง เขาสะสางหมดแล้ว วันนี้มาเล่นกับลูกแมวขี้กลัวหน่อยเป็นไร

เพอร์ซิวัลถอนหายใจ แสร้งทำเป็นไม่พอใจใส่ เครเดนซ์สีหน้าตก คิ้วขมวด กลัวเขาโกรธ ชายหนุ่มขยับเข้าใกล้ร่างที่สั่นน้อย ๆ นั่นหน่อย มือใหญ่หนาคว้าใบหน้าอ่อนเยาว์กว่าตรงหน้า ช้อนคางให้เด็กน้อยมองหน้าหน่อย เขาอยากบอกอะไร

“ช่างเด็กคนนั้นก่อนแล้วกัน”

เครเดนซ์เลิกคิ้วมองเพอร์ซิวัลอย่างไม่เชื่อหู ทั้งที่ชายหนุ่มคอยให้เขาหาเด็กที่ว่าตลอดมา เจอทุกครั้งก็ย้ำเสมอ แต่วันนี้คุณเกรฟส์ของเครเดนซ์มาแปลก

“ผม..เอ่อ..จะพยายามนะครับ แต่.เอ่อ...”

“ช่างก่อนเถอะ ฉันรู้สึก..หนาวน่ะ”

เพอร์ซิวัล เกรฟส์เองก็ไม่เข้าใจตัวเองในตอนนี้เหมือนกัน เรื่องสำคัญในการหาเด็กคนนั้นมันยิ่งใหญ่เพียงใด เขารู้แต่ก็อย่างว่า เขาไม่อยากรู้แล้ว อย่างน้อยก็แค่ตอนนี้

แต่เพียงวันนี้เขารู้สึกหนาว..นิดหน่อย

“เครเดนซ์ เธอหนาวมั้ย”

“ครับ บ้านเรามีเตาผิงไม่พอสำหรับเด็กทุกคนน่ะครับ”

“ถ้าอย่างนั้น ก็นั่งให้นิ่งเข้าไว้”

เพอร์ซิวัลพูดจบ ก็ขยับร่างเข้าใกล้เด็กน้อยที่สุดและรวบทั้งหมด ทั้งตัวและเผลอรวบหัวใจของเด็กคนนี้ด้วยเข้ามาอยู่มาอ้อมกอดของเขา พอจับมัดตัวได้พอดีอก พอดีกอด ก็วาดแขนข้างหนึ่งรัดให้มั่น และอีกข้างก็เอื้อมคว้าเอาผ้าพันคอราคาแพงเนื้อดี ความยาวใช้ได้ พอใช้ที่จะให้คนสองคนอบอุ่น

“คุณเกรฟส์...”

เครเดนซ์ตกใจ ตกใจทุกอย่างที่คุณเกรฟส์ของเขาที่ทำ ทำอะไรของเขากันนะ เขาใจเต้นมากรู้ไหม ชายคนนี้..เครเดนซ์คิดว่าตัวเขาคงรู้อยู่แล้วว่าเครเดนซ์หลงใหลเขาเพียงใด หากแต่ชายคนนี้ก็ยังทำแบบนี้ จะทำให้เขาตัวแทบจะระเบิดเอานะ

“ตอนนี้ตัวเธอ อุ่นกว่าเตาผิงแล้วล่ะ ฉันใช้เธอแทนเตาผิงที่ให้ความอบอุ่นในคืนนี้แล้วกัน”

“คะ..ครับ ?”

“หมายความว่าคืนนี้ ฉันจะนอนที่นี่ เงียบซะ แล้วนอน”

เพอร์ซิวัลเอียงตัวล้มนอน แน่นอน เขาเอาเจ้าเตาผิงในอ้อมกอดที่แปรสภาพมาจากเครเดนซ์ แบร์โบนที่ตัวแข็งไปแล้วนั่นเอง เพอร์ซิวัลก็เก็บกำไรเสียครบ สูดเอาความหอมอ่อนโยนจากสบู่หรืออะไรซักอย่างที่เด็กคนนี้ใช้ เป็นกลิ่นดอกไม้ อืม? ดอกไม้ป่าหรือ เขาไม่คุ้นเคยเลย แต่กลิ่นนี้อ่อนหวาน เบาบางแต่ทำให้ติดใจไม่น้อย

“คุณเกรฟส์ฮะ!” นั่นไงล่ะ ติดใจไม่น้อยจนเขาเผลอแตะจมูกตัวเอง เข้าที่แก้มแดง ๆ ของเครเดนซ์เสียแล้ว

“เงียบและนอน เจ้าเตาผิง เป็นเตาผิงน่ะ มันพูดไม่ได้” เครเดนซ์งงกับสรรพนามใหม่ เจ้าเตาผิง ? น่ารักจัง แต่คุณเกรฟส์เอาไว้เรียกเขาหรือ ?

“เอ่อ..ครับ” งั้น เจ้าเตาผิงของคุณเกรฟส็ก็จะนอนตามอย่างที่เขาว่า เพอร์ซิวัลโอบกอดคนในอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกระดับ แต่ความพองโตในหัวใจของเครเดนซ์บวกกับอ้อมกอดของเพอร์ซิวัลทำให้เด็กน้อยรู้สึกหายใจไม่ออกเสียแล้ว

เขาจะตายไหมนะ ? เครเดนซ์คิด

“ไม่ต้องมองหน้า นอนซะ เด็กดี” เครเดนซ์พยักหน้าหงึก ๆ หลับตาปี๋ นอนไปเลยตามคำสั่ง

เพอร์ซิวัลมองหน้าเจ้าเตาผิงในอ้อมกอด หลังจากที่พากันล้มตัวลงนอนที่เตียง เขาใช้ทริคนิดหน่อย ทำให้ห้องมืดสลัวน่าง่วงนอนและอุ่นขึ้นด้วยเวทมนตร์ของเขา และนั่นไม่ได้ช่วยให้เขาอุ่นหรอก เจ้าเตาผิงนี่ต่างหากที่อุ่นมาก

ฉันเป็นอะไรกัน ..เพอร์ซิวัลคิด

ตามตรงกันเลยว่า เขารู้อยู่แล้วว่าเครเดนซ์ยังหาเด็กที่ต้องการไม่เจอ เครเดนซ์เพียงแค่คิดถึงเขาโดยไม่รู้และแตะสร้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็มา

นั่นสิ ..เพราะอะไรกัน

ชายหนุ่มรูปหล่อจุดยิ้มมุมปากท่ามกลางความมืด และโอบร่างที่หลับไปแล้ว กอดกันให้แน่น ในหน้าหนาวก็ยิ่งหนาว เราทั้งสองจะได้อบอุ่น

บ้านฉันก็มีเตาผิง แต่ก็ไม่อุ่นเท่าเจ้าเด็กคนนี้กระมัง  เพอร์ซิวัลคิดอีกซักพัก ก็พบว่าไม่มีข้อสรุปไหนที่ตรงใจเขาเท่าอันนี้แล้ว

ฮึ...ข้ออ้าง ลึก ๆ แล้ว ความหนาวเหน็บของร่างกาย ยังไม่เท่าในใจเขาที่หนาวเย็นจนน้ำแข็งล้านปีเกาะ

เจ้าเตาผิงเครเดนซ์กำลังมาละลายหัวใจเขาแล้ว ...เพอร์ซิวัลคิดทิ้งท้ายไว้และหลับได้เสียที

หลับไปทั้งยิ้ม..แต่ไม่ใช่หยุดที่มุมปากแล้ว แต่เป็นยิ้มกว้างที่เผลอออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาเข้าใจดีอยู่แล้ว ว่าความรู้สึกมันหมายถึงอะไร

T