[SF] WHERE TO FIND 'LOVE' - #EzraColin / #colezra / #Gradence

TITLE :  WHERE TO FIND 'LOVE' 

PAIRING : COLIN FARRELL x EZRA MILLER

RATE : PG 

************************************************************************

“สวัสดีฮะ นมมาส่งแล้ววว”

เสียงใสที่ทุกเช้าตะโกนมาจากหน้าบ้าน เพอร์ซิวัลเดินไปยังต้นทางของเสียงที่อยู่หน้าบ้านเขา ชายหนุ่มมาอยู่ที่นี่ได้ซักพักแล้ว ก็เพิ่งจะได้รู้ว่าที่นี่มาบริการส่งนมแบบนี้ด้วย

เป็นวิธีที่อันตรายไม่ใช่น้อย

“สวัสดีครับคุณเกรฟส์ วันนี้นมสด ๆ จากฟาร์มแบร์โบนมาส่งแล้วฮะ” 

“สวัสดีเครเดนซ์ วันนี้ก็เหมือนเดิมแล้วกัน แต่เธอคงไม่ลืมที่ฉันขอชีสไปเพิ่มหรอกใช่มั้ย”

อันตรายตรงไหนก็แค่เด็กส่งนม

อันตรายตรงรอยยิ้มสดใส เจิดจ้า และบริสุทธิ์นี้นั่นล่ะ เป็นรอยยิ้มที่เขาหาจากคนในเมืองใหญ่ไม่ได้เลย เพอร์ซิวัลย้ายมาอยู่ถิ่นไกลเมืองแต่ไมไดไกลผู้คนขนาดนั้น แต่หากหมู่บ้านนี้เขาอยู่กันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีกสิกรรมเป็นหลัก

“แน่นอนฮะ ลูกค้าระดับวีไอพีแบบคุณเกรฟส์ เรามีขายเสมอ ฮ่า ๆ”

พูดจบแล้วก็ยื่นหมูยื่นแมวกัน ของมา เงินถึง เพอร์ซิวัลมองหนุ่มน้อยช่างจ้อตรงหน้า วัยรุ่นกำลังดีเป็นกำลังให้ครอบครัวในอนาคต วันก่อนที่มาส่งนมใหม่ ๆ ก็โม้ใหญ่โตว่า เขาจะรับช่วงต่อจากครอบครัวมาเป็นเจ้าของฟาร์มเสียเอง เพราะฟาร์มนี้ตั้งชื่อตามนามสกุลของเขา แบร์โบนส์ แม้มีผู้ดูแลหลักเป็นคุณสคามันเดอร์ที่คลุกอยู่กับเจ้าสรรพสัตว์ในฟาร์มทั้งวี่ทั้งวัน และสองพี่น้องสาวสวยโกลด์สตีนที่เป็นคนดูแลบัญชี  งานทั่วไปของฟาร์ม ส่วนเครเดนซ์เป็นเด็กที่พวกเขารับมาจากบ้านแบร์โบน แม้ผู้ที่เลี้ยงดูเครเดนซ์จะจากไป พวกเขาก็ดูแลหนุ่มน้อยอย่างดี เห็นได้จากการนำนามสกุลของเครเดนซ์ไปตั้งชื่อฟาร์มเสียเลย

เป็นตัวทำเงินหลัก ไม่ว่ารูปแบบไหน อย่างฟาร์มเเบร์โบนส์นี้ก็มีฟาร์มนมวัวส่งออก ดูกิตติศัพท์ที่ฟังจากหัวหน้าหมู่บ้านเล่าก็ไม่เบาทีเดียว เห็นว่าเป็นผู้ส่งออกระดับบิ๊กของเมืองนี้เลยก็ว่าได้

“วันนี้ก็ขอบคุณที่อุดหนุนนะคร๊าบบ”

หนุ่มน้อยพูดจาร่าเริง ก่อนทิ้งให้ชายหนุ่มอย่างเพอร์ซิวัลยิ้มค้างมองตามร่างเล็กที่ปั่นจักรยานไปบ้านอื่นต่อ บอกตามตรง ว่า นมไม่ใช่เครื่องดื่มโปรดก็กินได้หากมีให้กิน แต่จะเป็นพวกชา กาแฟเสียมากกว่าที่เขาโปรดปราน แต่ทุก ๆ วันเขาจะสั่งนมจากฟาร์มทุกวัน

“ก็เพราะยิ้มของเธอแบบนั้นล่ะนะ เครเดนซ์ “

เพอร์ซิวัลในช่วงที่มาอยู่แรก ๆ หมู่บ้านนี้เล็ก ใครเข้าออก มาใหม่ จะรู้กันอย่างรวดเร็ว เมื่อเขามา หลาย ๆ คนก็มาทักทายกันอย่างเป็นมิตรไม่เหมือนคนเมือง ช่วยขนของย้ายเข้า เขาหนีความวุ่นวายจากเมืองมา งานที่บริษัทใหญ่ที่ดูแล เขาให้ลูกน้องที่ไว้ใจอยู่หน้างาน ส่วนเขาจะกลับไปเป็นครั้ง ๆ ไป เพื่อพิจารณางานตามความเหมาะสม  นอกจากเหตุผลเรื่องงานแล้ว ก็มีเหตุผลอย่างอื่น คือ สาว ๆ ของเขาที่เคยไปมีสัมพันธ์ไว้ ที่นับได้ก็มาทำความวุ่นวายให้เพอร์ซิวัลมากกว่าสาม แต่ละคนเขาเลือกที่จะมีสัมพันธ์แค่ครั้งสองครั้ง แต่สาว ๆ พวกนั้นไม่อยากเป็นแบบนั้น พวกเธออยากสานต่อ แต่เพอร์ซิวัลไม่คิดลงหลักกับใคร งานเขาแค่ที่มีอยู่ก็เต็มมือ ปลีกตัวลำบากที่ทำไปเพราะหาทีระบายความเครียด ดูแลใครจริงจังไม่ได้หรอก จนทุกอย่างมารุมเร้า อย่างที่เห็นตอนนี้ เขาหนีมาที่นี่เสียเลย  พูดง่าย ๆ คือเทความเป็นคนเมืองและมาเป็นคนนอกเมือง ความวุ่นวายพวกนั้น เข้าไม่ถึงเขาทีเดียวล่ะ สงบดี สมาธิทำงานก็เพิ่มขึ้น ไม่ต้องกังวลว่าสาวๆพวกนั้นจะปุบปับเข้ามา งานเขาก็ดูออนไลน์ผ่านเทคโนโลยีสมัยนี้ได้ บางทีเขาก็นัดลูกค้ามาเที่ยวชมที่นี่ด้วยซ้ำ หากพวกเขาอยากมา

ที่นี่ดีเชียวล่ะ

ยิ่งบวกกับเด็กหนุ่มเครเดนซ์ที่ยิ้มชวนใจละลาย ที่เขาตกหลุมรอยยิ้มนั้นตั้งแต่แรกเจอ ยิ่งไม่อยากไปไหน

เพอร์ซิวัลไม่ใช่คนตื่นเช้าขนาดนั้น แต่เครเดนซ์มาส่งนมตอน 6 โมงเช้า เขาพยายามทำให้ตัวเองน่ามอง และมีเสน่ห์มากที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้ ในตอนเช้าก่อนเปิดประตูไปเจอเครเดนซ์ คนบ้าอะไรจะมานั่งใส่ใจความหล่อของตัวเองแต่เช้าแบบนี้วะ ก็มีแค่เขานี่ล่ะ เพราะต้องพบคนที่ทำให้ชายหนุ่มวัยเกือบเลขสี่ใจเต้นราวกับเป็นหนุ่มอีกครั้ง  เพอร์ซิวัลยืนยันได้เลยว่า ทั้งชีวิตเขาก็เพิ่งเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ล่ะ

WHERE TO FIND 'LOVE' 

“อ้าว คุณเกรฟส์ “ เครเดนซ์โบกมือทักทายจากสวนหน้าบ้าน เบื้องหลังบ้านเป็นฟาร์มกว้างใหญ่สุดหูสุดตา คุณสคามันเดอร์โค้งให้ทักทาย ก่อนจะหันไปเล่นกับวัวสองสามตัวตรงนั้นต่อ เด็กหนุ่มวิ่งมาหาเขา

“วันก่อนที่เธอบอกว่ามีเวลาก็มาเที่ยวฟาร์มเธอ วันนี้ฉันมีเวลาทั้งวันเชียวล่ะ”

“ได้เลยครับ! คุณเกรฟส์ ผมบอกเลยว่า คุณจะต้องตกหลุมรักน้อง ๆ ของผมในฟาร์มแน่นอน!”

เด็กหนุ่มพูดอย่างร่าเริงและวิ่งนำไปไกล  เด็กอะไรจะมีพลังมากมาย ร่าเริงได้ทุกเวลาแบบนั้น เพอร์ซิวัลมองเด็กน้อยด้วยสายตาเอ็นดู และยิ้มตามเขา ความร่าเริงนั้นไม่ธรรมดา แผ่ความอบอุ่นของรอยยิ้มไร้เดียงสานั้นมาถึงเขาด้วย เวลาทั้งวันอะไรกัน งานที่ลูกน้องของเขาส่งมาให้ มีเป็นแฟ้มใหญ่ๆ จนเขากังวลว่าจะดูทันวันที่กำหนดหรือไม่ แต่เพราะเขาต้องการพลังและกำลังใจในการทำงานกระมัง

และรอยยิ้มของเครเดนซ์เป็นคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับเขา

“นี่เลยครับ น้องชายผม นิฟเฟลอร์ตัวนี้เป็นตัวที่ผมเก็บได้จากวันที่ไปในป่ากับนิวท์เมื่อเดือนก่อน น้องบาดเจ็บผมเลยรับมาอยู่ด้วย ซนหน่อยนะฮะ แต่ขี้อ้อนไม่เบา”

เพอร์ซิวัลมองน้องชายของเครเดนซ์ ลักษณะเป็นตัวตุ่นตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่ง แต่เชืองเสียจนเขาคิดว่ามันเป็นหมาน้อย อยู่ในอ้อมกอดของเครเดนซ์ไม่มีดิ้น แถมติดอ้อนด้วยซ้ำ เพอร์ซิวัลจุดยิ้มมุมปาก คิดพลางมองภาพน่ารักตรงหน้า ทำไมชีวิตเขาถึงมาเจออะไรน่ารักน่าชังแบบนี้ เขาโชคดีขนาดไหนที่ได้เห็นความสดใสบริสุทธิ์นี้  เขากระซิบผ่านสายลมบอกพระเจ้าว่าขอบคุณที่ทำให้เขามาเจอเครเดนซ์

หลังจากน้องชายตัวโปรดแล้ว เครเดนซ์ยังพาเขาไปรู้จักกับครอบครัวใหญ่ของตนอีกมากมายหลายตัวที่ทั้งเขา คุณสคามันเดอร์ไปช่วยชีวิตมา นอกจาวัวนมในฟาร์มแล้ว ที่นี่ก็เหมือนสวนสัตว์ย่อม ๆ ของหมู่บ้านเลย

ภาพของเครเดนซ์ถูกมองผ่านสายตาของเพอร์ซิวัลที่ใคร ๆ ก็บอกว่ามันเป็นสายตาของชายหนุ่มโดยแท้ มองโลกได้ขาดและเหมือนจะเย็นชากับทุกสิ่ง แต่เขาว่าตั้งแต่มาที่นี่ เขามองอะไรเปลี่ยนไปเยอะ

หัวใจที่เหน็บหนาวราวกับน้ำแข็งของเขาถูกละลายด้วยรอยยิ้มที่ทอแสงได้ราวกับพระอาทิตย์ยามเช้า

ความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่เจอในชีวิตหายวับไปกับตา

หัวใจของเขาราวกับได้เยียวยาอย่างแท้จริง

WHERE TO FIND 'LOVE' 

“สวัสดีอีกทีครับ คุณเกรฟส์”

“ครับ คุณสคามันเดอร์”

ผู้ปกครองของเครเดนซ์แวะมาทักทายเขา หลังจากที่ทั้งสองคนเดินผ่านไปตรงโซนวัวนมที่นิวท์ดูแลอยู่พอดี  เขาหยุดทักทาย นิวท์ก็ผลักจากวัวแสนรักมา เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน เครเดนซ์ก็ปลีกตัวไปอย่างมีมารยาท เพอร์ซิวัลเลิกคิ้วมองตามไป เป็นเด็กดีมากกว่าที่คิด สุภาพอะไรเช่นนี้

“เขาเป็นเด็กดีใช่มั้ยล่ะครับ”

“ใช่ครับ เป็นเด็กดีมากทีเดียว”

นิวท์เอ่ย ผู้ปกครองคนนี้มองแล้วเป็นคนใจดีกับทุกอย่าง บ่งบอกได้จากตาคู่นั้น ความอบอุ่มแผ่มาจากตาได้เลย เครเดนซ์คงได้รับอิทธิพลจากคน ๆ นี้มามาก

“เมื่อก่อนเครเดนซ์เคยอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าครับ เขาไม่ได้รับการเลี้ยงดูที่ดีอย่างที่เด็กทั่วไปควรได้”

เพอร์ซิวัลพยักหน้ารับทราบเรื่องราวแต่เขาไม่ถามต่อ รอให้ผู้ปกครองคนนี้เล่าเองจะดีกว่า

นิวท์ยิ้มใจดีเหมือนแววตาและบอกต่อ “ เครเดนซ์ที่จริงเขาเป็นเด็กร่าเริง ยิ้มง่าย ใจดีกับทุกคน แต่ก็คงเพราะการเลี้ยงดูเช่นนั้น เลยทำให้เขาต้องกลายเป็นเด็กที่เงียบจนแทบไม่พูดเลย และหวาดกลัวทุกคนที่มาใกล้เขา เขาไม่กล้าคุยกับใครด้วยซ้ำ เพราะกลัวถูกตี” คนที่ตีเครเดนซ์เพอร์ซิวัลก็คิดว่าคงเป็นแม่ที่เลี้ยงดูมา  นิวท์เสริมต่อว่าพ่อแม่ของหนุ่มน้อย เสียไปเพราะอุบัติเหตุ ไม่มีญาติที่ไหน และถูกจัดมาไว้ที่บ้านเด็กกำพร้าบ้านแบร์โบน ที่นั่นก็เหมือนนรกสำหรับเด็กตัวน้อย ๆ เครเดนซ์เติบโตมาด้วยความหวาดกลัวและรอยแผลที่ถูกแม่เลี้ยงใหญ่ที่นั่นทำร้าย แต่วันหนึ่งบ้านนั้นก็หายวับไปกับตาเพราะเปลวเพลิง เป็นเหตุการณ์ที่น่าเศร้ายิ่งนัก แต่อย่างน้อยเด็กน้อยก็รอดมา นิวท์และสองพี่น้องโกลด์สตีนเต็มใจและดีใจที่รับเครเดนซ์เข้ามา เป็นส่วนหนึ่งของบ้าน แม้เริ่มแรกเด็กน้อยไม่เปิดใจ แต่นิวท์บอกต่อ

“ผมใช้มากมายหลายวิธี เพื่อเข้าถึงจิตใจของเครเดนซ์ แต่ที่สุดแล้ว กับสัตว์เหล่านี้ล่ะครับ ที่เครเดนซ์ชื่นชอบที่สุด เขาดูเหมือนจะชอบธรรมชาติที่นี่เอามาก ๆ จนไม่อยากจากไปไหนเลยล่ะ”

เพอร์ซิวัลมองคู่สนทนา ด้วยแววตาอย่างหนึ่ง เขาคิดบางอย่าง นิวท์เงยหน้ามองท้องฟ้าและเอ่ย

“ผม ทีน่าและควีนนี่ รักเครเดนซ์มาก อย่างลูกหลานคนหนึ่ง พวกเราไม่มีเด็กในบ้าน และเครเดนซ์เป็นจักรวาลของพวกเรา ความสดใสของพวกเรา มาจากเขาน่ะครับ”

อย่างที่เขาคิด  คุณสคามันเดอร์คนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา แม้ดูใจดี เป็นมิตร แต่หวงหนุ่มน้อยที่เป็นราวกับลูกชายคนนี้มากยิ่งนัก

“ผมทราบครับ คุณสคามันเดอร์ ผมเองยังตกหลุมรักเครเดนซ์เลย”

เขาพูดตรง ๆ กับผู้ปกครอง อีกฝั่งเลิกคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากนิวท์กระตุกยิ้มเล็กน้อย แต่แววตายังไม่เปลี่ยนไปมากนัก

“พวกเราอยู่กันมานานครับ ผมอยากทราบว่าคุณที่บอกว่าตกหลุมรักเครเดนซ์เหมือนกัน เครเดนซ์ของพวกเราก็รักพวกเราเช่นกัน”

นิวท์บอกเพอร์ซิวัล รอยยิ้มยังไม่จางหาย ครู่หนึ่งมีเจ้าแมวน้อยที่ก็คงเป็นสัตว์เลี้ยงในฟาร์มนี้มาคลอเคลียนิวท์ นิวท์หยุดครู่หนึ่ง ขออนุญาตชายหนุ่มตรงหน้า อุ้มแมวน้อยตัวนั้นมากอด เพอร์ซิวัลมองคน ๆนี้  อย่างกับคุณแม่   เครเดนซ์ได้แม่เต็มๆ สินะ เขาคิดติดตลก

“ผมจะยอมรับก็ต่อเมื่อเครเดนซ์รู้สึกรักคุณด้วย”

คุณสคามันเดอร์เหมือนจะรู้จริง ๆ ด้วยว่า คำว่า ตกหลุมรัก ของเพอร์ซิวัล เกรฟส์ ต่อ เครเดนซ์ไม่ใช่คำที่พูดไปอย่างนั้น แต่ใจความตรงตามที่บอกจริง ๆ

เพอร์ซิลัคิดต่อจากเมื่อครู่ว่า ตอนนี้เหมือนถูกทดสอบจากคุณแม่เลยนะเนี่ย

WHERE TO FIND 'LOVE' 

“สวัสดีครับ คุณเกรฟส์”

วันนี้ก็เช่นเคย เครเดนซ์มาส่งนมตามปกติ ทุกเช้า เพอร์ซิวัลทำตัวให้หล่อที่สุด เท่าที่มนุษย์ปกติจะหล่อในตอนเช้าตรู่แบบนี้ได้ มาเปิดประตูรับนมขวดตามที่สั่งจากหนุ่มน้อย เขาได้รับความสดใสยามเช้าจากเครเดนซ์ทุกอย่างราวกับเสพย์ติด ยิ่งกว่านมรสอร่อยของฟาร์มเขาเสียอีก

“เครเดนซ์ “

“ครับ ?”  วันนี้เขาเลือกรั้งเครเดนซ์ไว้ วันนี้เขาคงไม่ได้ออกไปไหนเพราะปริมาณงานที่สะสมหลังจากไปเที่ยวฟาร์มแบร์โบนบ่อยจนไม่ทำการทำงานกันแล้ว เขาอยากใช้เวลาเพื่อมีเวลาใช้สายตามองเครเดนซ์มากที่สุด แต่วันนี้ไม่ได้ เขาต้องเคลียร์งานกองโตบนโต๊ะให้หมดเสียก่อน จริงๆ เขาไม่มีเวลามาอ้อยอิ่งด้วยซ้ำ

แต่ก็ขอหน่อยเถอะ

“วันนี้เธอว่างหรือเปล่า”

“ก็...เอ่อ...พอ..พอมีเวลาอยู่ฮะ”

เพอร์ซิวัลเลือกถามไป

“เย็นนี้ ถ้าผู้ปกครองไม่ว่า..ก็แวะมาทานข้าวด้วยกันสิที่นี่น่ะ ฉันพอทำอาหารเป็น ก็อาจจะไม่อร่อยสู้คุณควีนนี่ แต่ถ้ามีเพื่อนกิน อาหารของฉันมันจะอร่อยได้อีก”

เขาพูดอ้อมค้อมอ้อมโลกจนเด็กน้อยที่ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเขาหัวเราะขำออกมา เพอร์ซิวัลมองเครเดนซ์คาดโทษที่กล้าขำใส่ผู้ใหญ่ที่แก่กว่าเป็นสิบปีแบบเขา แต่ก็ไม่ได้ติดใจเอาความอะไร เพียงแค่หยอกล้อเล่นเท่านั้น

“ตามนั้นฮะ ทำไว้เยอะ ๆ ล่ะ ผมจะเตรียมหิวมาเพื่อกินข้าวบ้านคุณเลย!”

พูดจบ เจ้าหนุ่มพลังเยอะก็รีบวิ่งไปหาจักรยานคู่ใจรีบไปปั่นสุดชิวิต ชายหนุ่มยกยิ้มตามสไตล์ เขาว่าตาเขาไมได้ฝาด เมื่อครู่นั้นที่ได้เห็นใบหน้าหวานราวกับสาวแรกแย้มขึ้นสีระเรื่อ

เขาอาจจะมีโอกาสก็ได้ ที่จะสามารถทำตามเงื่อนไขของคุณแม่สคามันเดอร์คนนั้น

ตกเย็นเครเดนซ์มาตามนัด ตอนเย็นเกือบจะค่ำหน่อย หนุ่มน้อยมาเคาะประตูบ้านเขา เพอร์ซิวัลรู้ดีว่าเป็นใคร เปิดรับเด็กหนุ่มร่างบางมา ท่าทางรีบไม่น้อย เขามองคนตรงหน้าพลางติดขำ ก่อนบอกให้ไปนั่งที่โต๊ะ เขาเตรียมทุกอย่างพร้อมทานแล้ว

“ถึงจะบอกว่าจะเลี้ยงเป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ได้ทำอาหารได้หลากหลายขนาดนั้น พอทานได้ใช่มั้ย”

“ครับ ผมชอบสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศหมูสับกับซุปเห็ดนะ”

เมนูที่เครเดนซ์กล่าวเป็นเมนูตรงหน้า เมนูง่าย ๆ ที่ใครๆ ที่เข้าครัวก็ทำได้ เขาเป็นชายโสดที่หิวแล้วก็จะสั่งเอา หรือไปหาเอาข้างนอก ไม่มีเวลามาทำอาหารมากนัก หรือบางทีก็ให้แม่บ้านเป็นคนจัดการด้วยซ้ำ แต่อยู่นี่ก็มีเวลาขึ้นมาหน่อย พัฒนาฝีมือ เมนูตรงหน้าก็เป็นผลเนื่องมาจากนั้น

“ผมเอาของหวานมาด้วยล่ะ ควีนนี่ฝากมาฮะ บอกขอบคุณที่เลี้ยงมื้อเย็นผม”

ของหวานตรงหน้า หน้าตาไม่เบา เป็นเค้กนมสด กับโยเกิร์ตรสธรรมชาติ  จำนวนที่เผื่อเขาและเครเดนซ์กินกันอิ่มแทนข้าวได้เลย เขารับมันจากเครเดนซ์ไปแช่ไว้ในตู้เย็นก่อนมานั่งตรงหน้าหนุ่มน้อย โต๊ะไม่ใหญ่ไม่เล็กนี้ทำให้เพอร์ซิวัลมองหน้าหวานๆ ของเครเดนซ์ชัดดี

“อร่อย!”

“ก็จะเลี้ยงทั้งทีก็ต้องฝึกกันหน่อย”

“คุณฝึกทำให้ผมกินหรอ?”

เพอร์ซิวัลยกยิ้ม ฝึกทำอาหารเพื่อดำรงชีวิตด้วยตัวเอง แต่เมนูนี้เขาลองอยู่นานก็เพื่อให้เครเดนซ์ลองชิม เขาทำสปาเกตตี้ทีไร ครัวเป็นต้องระเบิดทุกที วันนี้วันดีทีเดียวที่มันออกมาน่ากินแบบนี้

“ถูกปากสินะ”

เขาตอบไม่ตรงคำถาม และยิ้มให้ทานพร้อมลงมือทานไปด้วย เครเดนซ์ยิ้มแก้มตุ่ยทานไม่ยั้งมือจนเกือบสำลัก เพอร์ซิวัลส่งน้ำให้ บอกให้เพลา ๆ ความเร็วหน่อย สปาเกตตี้ในจานไม่ได้หนีไปไหน

“ซุปก็อร่อยดีฮะ”

“ชอบหรือเปล่า”

“ชอบสิฮะ ก็อร่อยแบบนี้”

“งั้นทำให้ทานทุกวันเลยจะได้มั้ย”

เป็นประโยคคำถามที่แสนตรงจนเด็กงง เขาทำเด็กตรงหน้างง ก่อนเครเดนซ์จะบอก

“ผมเบื่อแย่เลย ลองฝึกอย่างอื่นดูด้วยสิฮะ” ไม่รู้พูดพาซื่อหรือแกล้งกันแต่เพอร์ซิวัลชอบใจจนต้องยื่นมือไปขยี้กลุ่มผมสีนิลสนิทนั้นเสียให้ยุ่งซักทีสองที

“ก็ไม่ว่ากัน จะลองดูนะ”

“อยากกินซุปข้าวโพดด้วย”

“ได้ ไว้จะหาสูตรดู”

“ทำขนมด้วยก็ดีฮะ ผมจะเอานมมาเป็นส่วนผสมกับขนมของคุณด้วย”

“งั้นหรือ”

“ผมจะมา..ทุกวันเลย”

หลังจากตักซุปคำสุดท้ายเข้าปากเล็ก ๆ ไป เครเดนซ์พูดจบประโยคช้า ๆ และเงยหน้ามองผู้ฟังที่ตั้งใจฟังคนตรงหน้าเป็นอย่างดี จนซุปและสปาเกตตี้ตรงหน้าแทบไม่พร่องไปเลย เหมือนมองคนตรงหน้าก็อิ่มแล้ว เพอร์ซิวัลเลิกคิ้วเล็กน้อย เขาคิดว่าเขาพอเข้าใจแต่ไม่อยากเข้าข้างตัวเอง รอฟังจากปากดีกว่า

“คุณเกรฟส์ฮะ ผมมีความจริงจะบอก”

เพอร์ซิวัลเงียบต่อเป็นเชิงบอกว่า เอาสิ บอกฉันเลย เด็กน้อยเครเดนซ์ยกยิ้มเหมือนกับเขินกันและพูด ท่าทางน่าตี เอามือท้าวคางวางศอกบนโต๊ะคุยกับเขา

“ความจริงนั้นก็คือ ฟาร์มแบร์โบนของเรา ไม่มีนโยบายส่งนมมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ แต่เปิดให้ชาวบ้านในละแวกมากดนมจากเครื่องที่ฟาร์มแทน”

เครเดนซ์เปลี่ยนท่า เปลี่ยนเป็นกอดอกแทน เอียงคอ ตอนนี้ไม่มองคู่สนทนากลับไปมองถ้วยซุปแทน และเอ่ยต่อ

“แต่พอเห็นคุณเกรฟส์ ก็เลยนึกอยากส่งนมขึ้นมาซะอย่างงั้นเลยล่ะ”

เจ้าเล่ห์จริง ๆ เจ้าเด็กคนนี้! เพอร์ซิวัลคิด เขาเองก็ไม่เคยถามใคร เพราะบ้านเขาที่มีบริเวณกว้างขวาง เขาก็ขี้เกียจเกินกว่าจะไปผูกพันกับเขามานัก ด้วยความไกลเกินเดิน นอกจากจะขับรถไป เขาก็ขับไปแค่ฟาร์มแบร์โบน และเรื่องนี้จะไปนึกสงสัยถามใครกัน ก็คิดว่ามันเป็นปกติที่เครเดนซ์จะส่งนมให้ทุกบ้าน

เครเดนซ์พูดจบก็ทิ้งช่วงไว้นิดหน่อย และพูดต่อไป

“ผมชอบคุณ ...อืม.. มันต้องอย่างนั้นแน่ ๆ เลย”  ความทิฐิจนจมูกรั้นน่ารังแกนั้นแดงระเรื่อขึ้นของเครเดนซ์ ความหมั่นไส้แกมหมั่นเขี้ยวจากความคิดของเพอร์ซิวัลต่อเครเดนซ์ ทำให้เพอร์ซิวัลหมั่นเขี้ยวจนนึกอยากเอามือไปบีบจมูกเด็กน้อยซักที และเขาก็ทำอย่างนั้น เครเดนซ์เบิกตากว้างมองคุณเกรฟส์ของตน นี่อาจจะเป็นการสัมผัสแตะต้องตัวกันครั้งแรกก็ได้ เพราะไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวกัน คุณเกรฟส์สุภาพมาก เครเดนซ์คิด ซึ้งเพอร์ซิวัลก็ให้เกียรติเด็กน้อยและสุภาพต่อเครเดนซ์เสมอ แต่บางทีก็เหมือนว่าเขากำลังห้ามใจตัวเองไม่ให้เขาสติหลุดไปขย้ำเด็กน้อยเสียก่อนเหมือนกัน

“คุณสคามันเดอร์เขารู้รึเปล่า เด็กน้อย”

“ผมไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ! ผมกล้าบอกคุณขนาดนี้ ก็เท่ากับผมโตขึ้นมาแล้ว ส่วนนิวท์น่ะ หัวลุกเป็นไฟเลยแหน่ะ ที่ดูรีบร้อนมาหาคุณก็เพราะหนีนิวท์มาล่ะ “

พูดพลางติดหัวเราะไปด้วย ความเป็นวัยรุ่นกล้าทำ กล้าคิดก็เป็นแบบนี้นี่เอง  แบบนี้ก็คือหนีคุณแม่คนนั้นมาใช่มั้ย ป่านนี้ไม่อกแตกตายไปแล้วหรือ ลูกชายสุดรักสุดหวงของตัวเองอยู่ที่นี่

“นิวท์เป็นคนใจดีนะครับ ใจดีมาก ๆ ผมรักเขาเหมือนคุณพ่อเลยล่ะ แต่เขาขี้หวงผมไปหน่อยเท่านั้นเอง” พ่อที่ไหน ฉันเห็นเป็นแม่ต่างหาก เพอร์ซิวัลคิด ก็ไม่แปลกหรอกที่คุณสคามันเดอร์จะหวง ลูกชายน่ารักออกปากนี้

“แต่คิดว่าควีนนี่คงช่วยผมอยู่ ไม่ให้นิวท์โมโหจนอุ้มผมกลับบ้านไป เธอโอเคฮะ บอกว่าคุณดูรวย” เด็กน้อยปล่อยมุกมาต่อเนื่อง ทำเอาเขาขำไปด้วยเลย เครเดนซ์ผ่อนคล้ายความเขินในตัวเอง ดูไม่เกร็ง เคอะเขินเหมือนก่อนหน้า

“งั้นฉันเองก็มีอะไรจะบอกเธอเหมือนกัน”

เพอร์ซิวัลนิ่ง แต่ยังมีรอยยิ้มบาง ๆ อยู่บนใบหน้าหล่อเหลา เครเดนซ์ก็ดูจริงจังไปด้วย

“ไม่ต้องขมวดคิ้วขนาดนั้นเด็กน้อย” เขาพูดพลางยื่นมือมาเคาะเบา ๆ ตรงระหว่างคิ้วของเครเดนซ์ “ฉันรักเธอเหมือนกัน เป็นความรักไม่ใช่แค่ชอบ ตั้งแต่แรกที่ฉันเห็นยิ้มเธอ”

“หา....”

เครเดนซ์นิ่งไปเมื่อได้ยินดูเหมือนจะหูอื้อ หัวหมุนไปแล้ว หน้าแดงระเรื่อมากขึ้นเรื่อย เพอร์ซิวัลเป็นห่วงว่าจะเป็นลมไปเสียก่อน เลยรีบไปเอาขนมที่เจ้าตัวเองมา มาเรียกสติเครเดนซ์ ยื่นให้ไป เด็กตรงหน้าก็คือเด็ก ได้กลิ่นหอมหวานหน่อยก็หยิบเข้าปาก

“อะไรนะฮะ!”

“ก็ตามนั้นล่ะ”

“ตามนั้น ? คุณรักผม? รักเลยหรอ?”

“เด็กน้อย ฉันรู้จักคำว่ารักนะ”

“ผมก็เหมือนกัน!”

“งั้นหรือ? รู้จักจริง ๆ หรือ? พิสูจน์หน่อยได้ไหม ?”

เพอร์ซิวัลบอกเครเดนซ์ เขาคิดว่าเด็กน้อยตรงหน้ายังไม่สามารถแยกชอบและรักออกได้อย่างชัดเจน อายุไม่เท่าไหร่เอง แต่เขาไมได้ดูถูกความรู้สึกของเครเดนซ์นะ แค่อยากให้ความรู้สึกชอบที่มีอยู่นั้น เป็นความรักที่แท้จริง ตอนนี้เป็นสัญญาณที่ดีแล้ว ที่เขาจะได้หัวใจของเครเดนซ์ แค่นี้เพอร์ซิวัลก็นับว่าเป็นความสุขครั้งใหญ่แล้ว ถึงแม้ว่าจะดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่หลอกเด็กไปหน่อยก็เถอะ อายุก็ห่างกันซะขนาดนี้

“ได้ครับ!”

วิธีพิสูจน์ของเครเดนซ์ทำเอาเขาหัวใจแทบวาย ริมฝีปากน้อย ๆ ประทับแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเขา ร่างเล็กโน้มตัวมาจากอีกฝั่งโต๊ะข้ามมาจูบเขา และถอยกลับไปรอผล

“ไงฮะ ?”

“จำมาจากไหนเนี่ย?”

“นิวท์กับทีน่า เห็นพวกเขาทำแบบนี้กันน่ะครับ”

เพอร์ซิวัลส่ายหัว ไปมา เขาชักจะเขินซะแล้ว จากที่จะจู่โจมจีบเด็ก แต่กลายเป็นโดนเด็กแอคแทค

แต่ก็เท่ากับว่า คุณแม่สคามันเดอร์คนนั้นต้องยอมรับเขาแล้วล่ะ เงื่อนไขที่เขายื่นมาว่าถ้าเครเดนซ์รักเขาก็จะยอมรับ

ผมผ่านฉลุยเลยนะคุณแม่

“คุณเกรฟส์ยิ้มอะไร”

“จะได้แฟนเด็กก็มีความสุขซักหน่อยสิ”

เพอร์ซิวัลแกล้งหยอก เครเดนซ์ก็หน้าแดงขึ้นมาอีก

“คุณเกรฟส์! อย่าพูดเล่นสิฮะ”

“งั้นก็ทำให้มันเป็นจริง เดี๋ยวนี้เลยเป็นไง”

“อ้าว!

นั่นเป็นเสียงอุทานของเพอร์ซิวัลเอง เพราะจู่ๆ หลังจากเขาบอกคำนั้น เด็กน้อยก็เหมือนจะเขินเกินไปจนหาที่ลงไม่ได้ ลุกจากโต๊ะวิ่งหนีเขาไปเฉย ไป ออกไปนอกบ้าน แล้วตะโกนไม่ได้ศัพท์อะไรซักอย่างที่มีชื่อเขาอยู่ด้วยเสียงดัง เเต่เหมือนจะจับประโยคหนึ่งได้ว่า 'คุณเกรฟส์โคตรเท่เลยว้อย' เขารับคำชมและเห็นด้วยก็มันเรื่องจริงเเละก็ขำต่อ เครเดนซ์ทำเขายิ้มบ่อยขึ้น เขาทั้งขำเครเดนซ์ที่มีรีแอคชั่นกับคำบอกรักของเขาเเบบนั้น แต่ก็มีความสุขเหมือนคนบ้าเหมือนกัน

ให้ตายสิ จะมีแฟนเด็กเขาจะต้องเตรียมตัวรับมือมากแค่ไหนเนี่ย

END WHERE TO FIND 'LOVE

TALK 

ขอบคุณมากจริง ๆ ที่ติดตามอ่านฟิคของเรา ไม่ว่าจะเรื่องเดียวหรือทุกเรื่องก็ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ

เราแต่งไปเราก็ชอบเรื่องนี้นะคะ เราเป็นฟิคสายฮิลค่ะ ดราม่าจากเรื่องจริง ฟิคเราก็จะฮีลค่ะ
ก็คือฮีลใจเราด้วย ฮืออออ อยากให้น้องร่าเริงแบบนี้บ้างค่ะ ในเรื่องคาร์คุณเกฟรส์อาจจะหลุดๆ ไปหน่อย
ขอโทษด้วยนะคะ แต่เราคิดว่าถ้ามองอีกมุม มิสเตอร์เซ็กซี่เกรฟส์ก็อาจจะมีมุมเจ้าชู้นิดๆ ก็ได้น้า
ขอบคุณอีกทีค่ะ เจอกันเรื่องต่อไปนะ