"เอ่อ คุณเกรฟส์...ครับ"
"หืม ว่าไง? "
คุณเกรฟส์ที่ดูเหมือนจะไม่ว่างเอาเสียเลย มาคูซ่ามีอะไรให้เขาทำเยอะแยะมากมาย แต่ในยามบ่ายในวันทำงาน เพอร์ซิวัล เกรฟส์มาหาเครเดนซ์ วันนี้เขาทำตัวเหมือนว่างเสียจนพาเขามาทานขนมที่ร้านหรูหราที่เครเดนซ์เห็นราคาก็แทบกลืนเค้กแสนอร่อยนี่ไม่ลง และคำชวนของคุณเกรฟส์นั้นบอกว่า ฉันอยากทาน มานั่งเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ
ยังไงกันนะ เครเดนซ์คิดพลางตักเค้กแสนอร่อยเข้าปากอีกชิ้น ในขณะที่ชายหนุ่มทรงเสน่ห์ตรงหน้านั่งมองเขาทานเค้กแทนและยิ้มมุมปากส่งให้
แต่คนบ่นว่าอยากไม่เห็นตักเข้าปากซักคำ กาแฟขม ๆ ตรงหน้าเขาก็แทบไม่พร่องลงเลย แต่เป็นเครเดนซ์เองที่สนุกกับการทานเค้กชิ้นที่สอง เพราะอร่อยดั่งที่ป้ายโฆษณาหน้าร้านบอกไว้จริง ๆ
"เค้กน่ะครับ ไม่ทานหรือ ?"
"เหมือนจะอิ่มแล้วล่ะ เด็กน้อย
"เอ๋ ?"
เครเดนซ์ เลิกคิ้วมองชายหนุ่มคนดังของมาคูซ่า เขาเอาแต่ท้าวคางนั่งมองเครเดนซ์ทานเค้กตั้งแต่มานั่งแล้ว ไม่พูดอะไรเลยและมองอย่างนั้นไปเรื่อย ๆ จนตอนนี้เครเดนซ์หยุดทานเค้ก เขาก็ยังไม่หยุดมอง เหมือนมีอะไรบางอย่าง
"ขอโทษนะครับ ผมคงทาน... เยอะไป"
"ทำไมเล่า สั่งไปอีกซี่ ร้านนี้ดังเชียวนะ"
"แล้วคุณล่ะครับ .."
เครเดนซ์ไม่กล้าถามตรง ๆ เพราะกลัวคนแก่กว่าเอ็ดเอา แต่เจ้าตัวฝั่งตรงข้าม เพียงแค่เอียงคอ ผ่อนคลายอารมณ์ เผยยิ้มกว้างแสนเย้ายวนใจสาวน้อยสาวใหญ่เหลือคณาและแน่นอนยิ้มนั้นละลายใจเครเดนซ์ด้วย
"ฉันน่ะอิ่มแล้วจริง ๆ เครเดนซ์ แค่อเมริกาโน่ร้อน ๆ บวกกับการได้มองหน้าเธอที่นั่งอยู่ตรงหน้า ทีไทม์ยามบ่ายของฉันสมบูรณ์แบบแล้ว"
เพอร์ซิวัลเอ่ยเช่นนั้น ในขณะที่เครเดนซ์กำลังจะยกโกโกร้อนจิบเข้าปาก เล่นเอาเครเดนซ์สำลักจนเพอร์ซิวัลตกใจแต่เด็กน้อยยกมือบอกว่าไม่เป็นไร และส่งสีหน้ามีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดให้ชายหนุ่ม
"คุณเกรฟส์!?"
"ตอบแทนกันหน่อยซี่ ฉันเลี้ยงเค้กเธอ เธอก็ช่วยเป็นของหวานยามบ่ายให้ฉันเป็นกำลังให้ฉันสู้งานต่อ ไม่ได้หรือ?"
เด็กน้อยตรงหน้ารู้สึกแล้วว่าแก้มตัวเองต้องเห่อร้อนกว่าโกโก้ในแก้วแน่นอน เครเดนซ์เม้มปาก และพยักหน้าตอบแทนคำพูดเพราะเขินเกินไป เขาไม่มองหน้าเพอร์ซิวัลด้วยซ้ำ เพราะรู้ว่าภายใต้แววตาที่ส่งมานั้น มีความหมายที่ชวนหวาบหวิวใจให้เครเดนซ์อยู่แน่นอน
"พรุ่งนี้ผมอยากทานเเพนเค้กบ้าง..ครับ"
ถึงจะเขินแค่ไหน เครเดนซ์ก็อยากพบคุณเกรฟส์อีก ทุกวันเลย จะยอมเป็นของหวานยามบ่ายของเขาตลอดไปเลยก็ได้ หากเขาต้องการ
เพียงครู่หนึ่งเครเดนซ์ใจกล้าอยากลองสบตาคนตรงหน้า เมื่อเงยขึ้นมา สายตานั้นจ้องมองอยู่แล้ว แม้ฉาบด้วยความสงบนิ่งแต่ซ่อนความร้อนแรงของคุณเกรฟส์ไม่ไหวหรอก
"ไว้เธอโตกว่านี้ และขี้อายน้อยกว่านี้หน่อย ฉันจะให้เธอเป็นเมนคอร์สของฉันนะ เด็กน้อย"
งืออออออออออออ ช่างเป็นคนที่ใจเย็นจริงๆเลยนะคะคุณเกรฟฟฟฟฟฟฟส์
ตอบลบ*ลากเสียงยาวแบบเจ้าเล่ห์
น่ารักมากเลยค่ะ เขินนนไปหมดแล้ว -///-
ป๊าดดดดด ประโยคสุดท้าย
ตอบลบถามน้องรึยังคะ เผื่อน้องพร้อมเป็นเมนคอร์สนานแล้ว ก๊ากกกกก
ชวนจั๊กจี๊หัวใจดีเหลือเกินคะ น่ารักกรุบกริบ -.,-