TITLE : THISMAN :: HiddeN
CHAPTER : PHOTO
PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : PG - 13
RATE : PG - 13
**************************************************************************************************************
อยากคุยด้วยจะแย่
ทำได้ที่ไหนกันเล่า
หลี่อี้เฟิงบ่นกับตัวเองในใจ จะไปทำอะไรได้ในตอนนี้ มีทั้งพี่ผู้จัดการทั้งทีมงานละคร
ไหนจะมีแฟนคลับอยุ่รอบ ๆ กองถ่ายอีก เขาจะไปหาที่เงียบๆ คุยสงบ ๆ
แบบที่ต้องการนั่นเป็นไปไมได้เลย
อยากโทรหาหยางหยางจะแย่
วันนี้หลังจากที่เขาแกล้งทำเป็นบ่นรำพึงรำพันกับเหวยบ๋อส่วนตัว(ที่มันจะเป็นอะไรที่มีไว้เพื่องานถึง
90 %) แต่ก็ใช้มันสื่อถึงอีกคนที่อยู่ห่างกันข้ามขอบโลก เจ้าบ้านั่นส่งข้อความมาหากันก็จริงแต่ไมได้ถี่อะไรขนาดนั้น
บอกเพียงสารทุกข์สุบดิบ แต่เมืองนั้น อี้เฟิงก็เคยไปอยู่แล้ว
เขารู้ดีว่าเมืองนั้นเป็นอย่างไร
ที่เขาอยากรู้คือเรื่องนี้ต่างหาก
เจ้าหมอนี่มันจะหล่อเกินไปแล้ว
คิดไปก็พาลจะหงุดหงิด
อี้เฟิงไม่แน่ใจว่าเขาอิจฉาความหล่อของหยางหยางหรือเป็นความรู้สึกอื่นที่ไม่อยากคิดให้มันวุ่นวายกันแน่
แต่ที่รู้คือเห็นหน้าหยางหยางที่ทำงานอยู่เมืองใหญ่ฝั่งยุโรปแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่าเสียไม่ได้
แต่เขาไม่สามารถโทรไปโวยวายอะไรกับเจ้าบ้านั่นของเขาได้เลย
“อ๊ะ ?”
แต่จู่ ๆ
โทรศัพท์ของอี้เฟิงก็ดังขึ้นโชว์เบอร์โทรของคนที่อี้เฟิงกำลังกร่นด่า
ไม่รู้จะทำอย่างไร หลีกไม่ได้
เขาก็กดรับมัน คุยตรงนี้ไปเลยแล้วกัน
“ผมเห็นคุณออนไลน์อยู่ ช่วงผมออกงาน”
“แล้วยังไง”
“ก็ไม่ยังไงหรอก แต่คุณคงเห็นผมแล้ว ผมดูดีใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่เท่าไหร่หรอก”
ปลายสายส่งเสียงทุ้มหัวเราะผ่านสายมา
ไม่รู้ว่าทำไมแค่เสียงเพียงแค่นี้ก็ทำให้อี้เฟิงเขินหน้าแดงขึ้นมา พี่ผู้จัดการมองเขาใหญ่แล้ว
อี้เฟิงจึงควรทำตัวปกติ และคุยโทรศัพท์ต่อไป โดยไม่ทำให้ใคร ๆ รู้มากนักว่าปลายสายเป็นคนที่พวกเขารู้จักดี
(แม้พี่ผู้จัดการจะทำหน้าหน่าย ๆและแกมดุมาเล็กน้อย
คงอยากจะให้วางแต่อี้เฟิงไม่ทำแบบนั้นแน่)
“ผมคิดถึงคุณ......เหมือนกันกับที่คุณคิดถึงผม”
อี้เฟิงอยากจะอ้าปากเถียงปลายสาย มาเหมือนกันอะไร
เขาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น แต่ในใจค้านอย่างที่สุด อีกฝ่ายคงรู้ว่าเขาต้องเขินมากแน่ ๆ ปลายสายหัวเราะแถมมาอีก เหมือนหยอกล้อแล้วทำสำเร็จ สุดท้ายคุณเทพบุตรน้อยก็ถอนหายใจ
ยอมแพ้เจ้าซาตานร้อยเล่ห์
“ก็ได้..ฉันคิดถึงนาย” แม้เป็นเพียงเสียงเปล่งแสนเบา
แต่ปลายสายอีกฝั่งทวีปได้ยินชัดเจน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฝั่งหยางหยางแต่เขาได้ยินเสียงของหล่นโครมใหญ่
เขาถามกลับไปอีกฝ่ายก็ปฏิเสธว่าไม่มีอะไร
“อีกอย่างนะ เจ้าหมาบ้า นายหล่อ!เกินไป
พอไว้แค่นั้น กลับมาจะคิดบัญชีทีหลัง”
“จะทำยังไงครับคุณเทพบุตร”
“มีหลายวิธีที่จะทำให้ซาตานอย่างนายยอมฉัน แค่นี้นะ!”
พูดจบไว ๆ และกดตัดวางสาย เพื่อให้ชัยชนะมาอยู่ที่อี้เฟิง
และเพื่อระงับความเขินของตัวเองไว้แค่นี้ เพราะเท่าที่มีอยู่รอบข้างก็มองอี้เฟิงเป็นตาเดียวอยู่แล้ว
บางคนสงสัยแต่ไม่เอ่ยอะไร บางคนรู้กันอยู่แล้วว่าคุยกับใคร
จนอี้เฟิงควบคุมการแสดงอารมณ์ออกมาได้ เขาหันไปมองบนจอโทรศัพท์
เขากดเข้าแฟ้มรูปที่บรรจุภายในโทรศัพท์เครื่องสวย
ทำไมมีรูปหมอนั่นเยอะขนาดนี้
แต่สุดท้ายอี้เฟิงก็ตัดใจลบไมได้อยู่ดี
เพราะทั้งหมดนี้ เป็นสิ่งที่ทำให้อี้เฟิงมีรอยยิ้มเมื่อมองมัน
และคิดไปพร้อมกันกับที่มองภาพในมือถือเหล่านี้ ...ฉันคิดถึงนาย
THISMAN :: HiddeN - CHAPTER : PHOTO
....”ฉันคิดถึงนาย” เขาไมได้ตั้งใจจะทำเสียงโครมครามอะไร
แต่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าคนปากแข็งใจแข็งแบบอี้เฟิงจะพูดอะไรน่ารักแบบนั้นให้เขาได้ยิน เสียดาย นี่เป็นอีกครั้งที่อี้เฟิงทำอะไรให้ตกใจแหยางหยางไมได้กดอัดเสียงน่ารักนั้นเก็บไว้
อีกฝ่านก็คงเขินพอดู
หยางหยางเองก็ไม่แพ้กัน
แค่รู้ว่าอีกฝ่ายใส่ใจเขาก็เพียงพอแล้ว
คิดเสียตั้งนานกว่าหยางหยางจะกล้าโทรไปหา จะเสียค่าโทรศัพท์เป็นร้อยเป็นพัน
ยอมโดนผู้จัดการด่าปาว ๆ ว่าสิ้นเปลืองเขาก็ไม่หวั่น คุ้มแล้วที่โทรไป
ได้ยินเสียงใส ๆ กับความเขินที่คุณเทพบุตรน้อยระงับไม่อยู่
คิดถึงหน้าแดง ๆ น่ารักนั่นก็ทำให้หยางหยางมีแรงทำงานต่อไปแล้ว
ตั้งมาปารีส เขาแทบไม่มีเวลาได้หยิบจับอะไร
แม้แต่โทรศัพท์ที่จะเช็คข่าวสาร หรือไว้เพื่อคอยดูอี้เฟิงเมื่อยามคิดถึง
ก็ทำได้ไม่บ่อยนัก ได้เพียงแต่ส่งข้อความสั้นไปหา เมื่อได้โอกาสงาม
เขากดโทรไปหาอีกฝ่าย พร้อมเสียงตะโกนด่าจากผู้จัดการว่าจะหักไปในเงินค่าแรงของเขา
เขาไม่ได้หวังอะไรมากไป แต่ได้มามากเกินพอ
แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะพอใจนะ
หากทำได้ หยางหยางผู้นี้จะขอพยายามต่อไป
มือเรียวสวยยกโทรศัพท์ในมือขึ้นมา เขากดไปดูไฟล์รูปในเครื่อง แน่นอน
ทุกรูปในเครื่องแม้จะมีรูปของเขาปะปนแต่ส่วนใหญ่เป้นรูปของคนหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่เขาคิดถึงตลอดเวลา และมีรูปเซตหนึ่งที่หยางหยางหวงสุดหัวใจ
จนเขาต้องทำแฟ้มใหม่เพื่อใส่รูปเหล่านี้ ตั้งรหัสผ่านห้ามให้คนอื่นได้พบเห็น
เทพบุตรน้อยยามหลับไหลช่างน่ารักเสียนี่กระไร
ซาตานหนุ่มยิ้มจุดที่มุมปาก จะมองดูว่าร้ายกาจนิดหน่อยก็ย่อมได้
“ไว้เจอรอบต่อไป เขาจะคิดบัญชีอะไรกันล่ะ ? ก็ช่างเขาเถอะ แต่จะแอบถ่ายรูปตอนหลับมาอีกแล้วกัน”
END ---- THISMAN :: HiddeN - CHAPTER : PHOTO
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น