[SF] Secret Moment - Mr. Jeon Jungkook report moment #Sugamonster

สวัสดีครับ ผม จอนจองกุก มักเน่ ผู้รู้ ผู้เห็นทุกอย่าง

และตอนนี้มีความลับใหม่ที่เขาเพียงคนเดียวที่ล่วงรู้ หรือไม่แน่ใจว่าพี่ ๆ คนอื่นจะรู้แล้วหรือเปล่า แต่ตอนนี้กับตาเลยนะ!

พี่นัมจุนแอบเอาขนมวันไวท์เดย์มาให้พี่ยุนกิล่ะ!

ผมทำเป็นก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ในจอมือถือไป ไม่รูไม่เห็น ผมไม่ทราบอะไรทั้งนั้น แต่จริง ๆบนหน้าจอไม่มีอะไรแล้ว นอกจากจอดำ ๆ เพราะแบตมือถือมันหมดไปแล้วน่ะสิ ตอนนี้กำลังแหลสดอยู่ พี่นัมจุนกับพี่ยุนกิ...

อา... ขนมน่ารัก ๆ ควรจะอยู่กับคนน่ารักแบบพี่ยุนกิ แต่ผมพูดแบบนี้ต่อหน้าพี่เขาไม่ได้หรอกนะ ไม่โดนตีตายก็สกายคิก ก็เลือกเอาซักอย่างหนึ่ง

ไวท์เดย์แบบนี้ คนที่รักกันเขาก็คงมีขอให้คนที่รัก ผมเองก็มี แต่รอก่อนเถอะ ให้ผมเอาคืนจากที่พี่เขาตีผมก่อน คิดว่าเล่นกล้ามแล้วจะสู้ผมได้เรอะ นี่จอนจองกุกมักเน่ทองคำเชียวนะ คนสกุลปาร์คคนนั้นน่ะไม่รอดหรอก

จะอะไรก็ตามไม่รอดทั้งที่ผมจะตีพี่เขา ทั้งที่จะไม่รอดจากการบอกรักของจอนจองกุกคนนี้หรอก

เขินแฮะ..แต่ผมขอพักเรื่องหัวใจของตัวเองไว้แป๊บหนึ่ง เพื่อมาส่องแรปเปอร์คับเปิ้ลนี้ก่อนแล้วกัน นี่มันกอซซิบระดับชาติเลยนะ

พี่นัมจุนเห็นพี่ยุนกิหลับคาโซฟาไป เขาเดินเข้าไปหาพี่ยุนกิเงียบ ๆ ผมนั่งอีกมุมนึง ทำเป็นไม่สนใจ โอเค ตอนนี้ผมแกล้งหลับต่อละ แต่จริง ๆ คือรอส่องอยู่นะครับ

หลังจากนั้น พี่นัมจุนก็เอาของขวัญเป็นถุงขนมน่ารักวางไว้บนตักพี่ยุนกิ พี่เขาตัวเล้กจริง ๆ นะ ยิ่งนอนห่อตัวกลมแบบนั้น ยิ่งน่ารักไปกันใหญ่ ผมยังคิดแบบนั้น แล้วพี่นัมจุนล่ะ ฮึ สายตาแบบนั้นหลอกผมไม่ได้หรอก พี่นันจุนชอบพี่ยุนกิมากจริง ๆ

จอนจองกุกคนนี้ มองพี่สองคนตรงนั้น ผมเห็นสายตาพี่นัมจุนยังเขินแทนพี่ยุนกิที่หลับเลย ถ้าพี่ยุนกิตื่นมาแล้วเจอสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายถึงคนตรงหน้าอย่างพี่เขาล่ะก็ ไม่เขินจนตบพี่นัมจุนหน้าแดง ก็คงหนีไปเลย เพราะพี่ยุนกิสู้กับความเขินไม่ไหว รับมือไม่ได้ ชนิดต้องโกรธข่มเลยล่ะ

“ยุนกิ..ผม..”  เสียงขาดห้วงไป เพราะพี่นัมจุนพูดเบาจนผมไมได้ยิน ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ถึงขนาดจะได้ยินเสียงกระซิบนี่ แต่อ่านปากได้ว่า รัก.. ว้าว เขินแทนเลยฮะ มุขนี้เท่ดีจัง สมเป็นพี่นัมจุน ขอจำไว้ไปใช้กับบางคนด้วยแล้วกัน

จบโมเม้นท์ใจเต้นแทนพี่ยุนกินั้น พี่นัมจุนจุดยิ้มมุมปากเท่ ๆ อย่างที่พี่เขาถนัด เขาถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะโน้มตัวไปหอมกลุ่มผมสีดำของพี่ยุนกิที่เป็นสีดำในรอบสามปีที่เราพบกันเลยล่ะ พี่นัมจุนดูเขินนิดหน่อยที่ทำแบบนั้น แต่เขาก็ทำมัน สายตาลีดเดอร์ของผมบอกทั้งหมดเลยเมื่อเขาอยู่กับพี่ยุนกิแค่สองคน(แม้อีกคนจะหลบใส่ก็เถอะ) ว่ารักมากเพียงใด

อบอุ่นสุด ๆ ไปเลยลีดเดอร์ แทบัค!

จบโมเมน์ใจเต้นครั้งที่สอง พี่นัมจุนก็ลุกขึ้นจากตรงนั้น และปล่อยให้คนหลับอยู่ในห้วงนิทราอย่างเป็นสุขต่อไปเพราะ สำหรับมินยุนกิ การนอนคือที่หนึ่ง ใครปลุกเอ็งตาย สโลแกนเป็นแบบนัน พี่นัมจุนเลือกวิธีที่ปลอดภัยทั้งชีวิตและปลอดภัยต่อหัวใจเขาด้วย ผมว่าการที่มาแอบให้ของขวัญหวาน ๆ กันตอนหลับ เพราะพี่เขาสองคนไม่มีโมเมนท์หวาน ๆ อะไรกันขนาดนั้น ไม่โรแมนติคใส่กัน แต่นี่มันโคตรโรแมนติคเลยนะพี่นัมจุน พี๋โคตรไอดอลของผมอ่ะ  ซักพักพี่นัมจุนก็ออกจากห้องไป และจอนจองกุกที่นั่งอีกมุมห้องก็ยังแหลสดหลับต่ออยู่

ไม่นาน ผมก็ได้เห็นอะไรดี ๆ

มินยุนกิที่เอียงตัวพิงหลับกับผนักโซฟา ลืมตามา แก้มแดงยันไปถึงใบหู  โคตรน่ารัก! พี่นัมจุนอยู่ไหน อยากให้เห็นอะ!! พี่ยุนกิเขาเขินของขวัญของพี่ใหญ่แล้ว ต้องมาเห็นนะ ! ยิ้มหวาน ๆ นี้ของแรปเปอร์ขาเรียวบางของเราจัดการความหวานของขนมตรงหน้าพี่ยุนกิที่พี่นัมจุนให้ซะอยุ่หมัดเลยล่ะ

“จอนจองกุก แกจะแอบส่องอีกนานมั้ยห๊ะ ? ฉันรู้ว่าแกแอบมองตั้งแต่นัมจุนเอาขนมมาให้ฉันแล้ว” พี่ยุนกิเขม่นใส่ผมพูดเสียงเบาข้ามฟากมา อา..ขอโทษครับ ผมยังไม่อยากตาย ผมเลยพยักหน้าขอโทษพี่เขาไป

แต่เดี๋ยวนะ ..งั้นเมื่อกี้ก็แกล้งหลับน่ะสิ..ทุกอย่างที่พี่นัมจุนทำน่ะ พี่ยุนกิรับรู้หมด ทั้งจูบบนผมสีดำของพี่เขาด้วย ทั้งคำบอกรักนั่นด้วย

โหย .. ผมถึงขั้นอยากรู้เลยล่ะ ว่าคำบอกรักของพี่นัมจุนหวานแค่ไหน

“พี่ยุนกิ คำบอกรักของพี่นัมจุนหวานมากมั้ย”

“ไปถามพ่อแกสิ !”

นั่นคือคำตอบน่ะครับ ด่าผมมาเสียแรง แต่เสียงของพี่ยุนกิเบาเสียจนผมเกือบจับความไมได้ แถมหน้าแดงยังบอกความเขินได้ดีว่า ของขวัญชวนใจเต้นของพี่นัมจุนน่ะ มันสุดยอดไปเลย แทบัค ไอดอลของผม!

END