[FIC] OURSONG ~我們的歌 -- หยางเฟิง / เพลงที่ 2
Pairing :: หยางหยาง x หลี่อี้เฟิง
Rating :: PG
Tell :: เปิดเพลงตอนอ่านด้วยเนอะ
เพลงที่อยากให้ฟังตอนอ่าน ::
Bruno Mars - Just The Way You Are
*****************************************************************************************************************************
หวังว่าวันนี้จะไม่เจอไอรุ่นพี่บ้านั่นน่ะ วันหยุดพักผ่อน พักสมอง--- "
พักหัวใจด้วย
จริง ๆ เมื่อวานนี้น่ะ ก็ใช้งานหัวใจหนักไปมาก
ไม่เข้าใจตัวเองว่า พอหลังจากกลับมาถึงห้องพอปิดประตูไล่หลังรุ่นพี่นั่นไป เหมือนจะได้ยินใครตะโกนด่ามาด้วย ก็ช่วยไม่ได้ มันเขิน
เออ เขินจริง ๆ
อี้เฟิงเขินรุ่นพี่คนนนั้นจริง ๆ นั่นล่ะ
"เห้อ"
ร่างของอี้เฟิงกลิ้งหลุน ๆบนเตียงอย่างขี้เกียจเพราะวันนี้เป็นหยุดที่ได้หยุดจริงๆ ไม่มีซ้อมหนักๆ เรียนชดเชย หรือซ้อมสเเตนอะไร ได้หยุดแบบที่นักศึกษาเขาได้หยุดพักสมองกัน แต่อี้เฟิงก็อยากพักหัวใจด้วย
อยู่ใกล้รุ่นพี่หยางหยางนั่นใจเต้นแรงเป็นบ้า
สารภาพกับตัวเองอย่างไม่โกหก เพราะไม่รู้จะโกหกตัวเองไปทำไม แต่ประเด็นก็คือไม่เข้าใจว่าจะไปใจเต้นกับรุ่นพี่บ้านั่นทำไมวะ หรือก็เพราะหมอนั่นอาจจะใช้คำพูดคำจาเหมือนเราเป็นสาวน้อย ? แล้วเออฉันเป็นสาวน้อยเหรอวะเนี่ย
"โอ๊ย เลิกคิด พอเลยยยย"
อี้เฟิงพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะผลุงขึ้นนั่ง เพราะเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาบนเตียงก็พบว่านี่มันจะเที่ยงแล้ว เขาไม่สามารถนอนกินบ้านกินเมืองได้ไปมากกว่านี้อีก คิดถึงหน้าแม่ที่สอนตัวเองมาก็ชักสงสารแม่ อี้เฟิงลุกขึ้นจากเตียงหลังคิดได้ ไปเปิดทีวีให้ห้องครึกครื้นเสียหน่อย
"ป๊าด"
เปิดเจอข่าวช่วงเที่ยง เหมือนจะมาถึงช่วงข่าวกีฬาพอดี ฉายให้ดูข่าวเทควันโด้เหมือนจะมีแข่งอะไรซักอย่าง แล้วเขาก็เจอคนคุ้นหน้าข้างห้อง หยางหยาง รุ่นพี่คนนั้น แชมป์ระดับมณฑล เก่งเวอร์ แถมรอพบกับแชมป์คนเก่าอาทิตย์หน้า ซึ่งเป็นรอบชิงชนะเลิศ แล้วในข่าวก็ยังเบาว่ารุ่นพี่คนนี้ติดทีมชาติชุดเยาวชนมาก่อนด้วย
กล่าวไปจนถึงเรื่องเรียนที่ก็เก่งระดับทอปของชั้นเรียน ดนตรีก็เก่งอีกด้วย ไหนจะบ้านร่ำรวย หน้าหล่อหยั่งกะไอดอล นี่มันเทพมาเกิด
"วู้ อะไรจะเพอร์เฟคเหมือนเสกมาได้แบบนั้น คนเรา"
อี้เฟิงเอ่ยเหน็บแนมรุ่นพี่เข้านิดหน่อยแม้จะนึกค่อนขอด แต่ก็รู้สึกทึ่งและยกย่องความสามารถรอบด้านของคนหนึ่ง ๆ ทุกอย่างรอบตัวเขาคงไม่ธรรมดาซักอย่าง อี้เฟิงคิดว่าชีวิตที่มีอะไร ๆ ไม่ธรรมดาทุกอย่างคงตื่นเต้นทุกวัน แต่อี้เฟิงไม่ใช่คนกระตือรือร้นขนาดนั้นมีอะไรให้ตื่นเต้น ไม่ธรรมดาทุกวัน ประสาทเสียกันพอดี อะไรง่าๆย นั่งดีดกีตาร์ กินขนม นั่งตากลมที่ริบระเบียงชิล ๆนี่เเหละมันใช่
"ว่าแล้วก็ไปชิล ๆ ดีกว่า"
หลังจากจัดการกิจกรรมยามไม่ที่เช้าแถมเลยเที่ยงแล้ววด้วย จนหมดทุกอย่างก็กิจกรรมเด็กหอทั่วไป อาบน้ำ กินข้าวพออิ่มเผื่อกินขนม เอาผ้าไปส่งซัก ล้างจาน ทำความสะอาดห่้องหน่อย ก็มาถึงเวลาชิล
"วันนี้ขอให้ยัยป้าข้างห้องไม่อยู่ทีเห๊อะ"
วันก่อนที่อี้เฟิงนึกชิลมานั่งดีดกีตาร์กินลมหลังห้องริมระเบียง แต่บังเอิญยัยป้าข้างห้องทะเลาะกับสามี พอได้ยินกีตาร์กิ๊งแรกของอี้เฟิงก็ออกมาด่าเป็นชุดใหญ่ฉอด ๆอี้เฟิงไม่ยอมโดนด่าฟรี ก็สวนกลับด้วยกีตาร์เมททัลร๊อค จัดการเสียบสายแล้วโซโล่ลั่นสะเทือนเพดานจนยัยป้านั่นอกเเทบแตก แม้จะผิด โดนป้าเจ้าของบ้างแต่อี้เฟิงก็สะใจไม่ใช่น้อย แต่หากวันนี้เขาไม่อยากเมททัลก็ขอเวลาเงียบๆ นิ่งๆ ชิล ๆแบบคลาสสิคแล้วกัน
"เอาล่ะนะ"
วันนี้นักดนตรีน้อยจัดเพลงชิล ๆ และเพราะบังเอิญเห็นสาวน่ารักคนหนึ่งห้องชั้นล่างที่แอบมองอยู่บ่อย ๆเพราะน่ารักดี เดินออกจากหอกับเพื่อนไป ก็เลยขอเล่นจีบเขาไกล ๆแล้วกัน
Just the way you are แล้วกัน วันนั้นเล่นโชว์ที่ชมรมก็ยังพอจำคอร์ดได้
อี้เฟิงเริ่มเล่นเพลงที่ต้องการ ขึ้นท่อนเเรก เขาก็เขินเองซะแล้ว เพลงคุณเค้าหวานเหลือเกิน แต่ก็เริ่มคิดได้ว่านี่ต้องเล่นให้สาวเขิน ไม่ใช่เล่นเองแล้วก็มาจินตนาการเขินเองเหมือนคนอื่นเล่นให้แบบนี้
เพลงนี้ท่อนที่ชอบที่สุดก็น่าจะไม่พ้นท่อนฮุ๊ค เขาคิดเอาว่า ถ้าเขาเป็นผู้หญิง ใครมาร้องเพลงนี้ให้ฟัง ก็คงเขินเป็นบ้าเป็นหลังจนต้องลุกขึ้นตีให้เเก้เก้อเขินเสียซักที
"นี่ถ้าเป็นผุ้หญิงใครเล่นเพลงให้คงเขินม้วนไปเลยนะเนี่ย เพลงหวานขนาดนี้"
just the way you are~~~~~
จนจบท่อนสุดท้าย อี้เฟิงลากยาวประหนึ่งโชว์นี้มีคนฟัง ทั้ง ๆ ที่ก็มีแค่น้องตุ๊กตาแมวที่คุณแม่ให้มานั่งแหมะตรงหน้าเขาที่เอามาวางไว้เอง คิดเอาว่าเป็นผู้ชมคอนเสิร์ตของเขา ทุกครั้งที่ไม่มั่นใจก็จะให้น้องแมวตัวนี้มานั่งฟัง ไม่ได้ช่วยอะไรมากแต่ก็ซ้อมไว้ให้หายเครียด
"จะว่าไป แกยังไม่มีชื่อเลยเนอะ น้องแมว"
"ไว้ผมจะคิดชิื่อดี ๆ ไปให้นะอี้เฟิง"
เป็นเด็กที่น่ารักจริง ๆคิดตั้งชื่อตุ๊กตาให้ด้วย เขาดันแอบไปได้ยินเข้าซะอีก เป็นหน้าที่อีกหนึ่งที่ต้องคิดชื่อน้องแมวน่ารักเหมือนเข้าของตัวนั้นไปให้ด้วย แล้วก็จะแถมฝึกกีตาร์ให้เก่งกว่านี้หรือไวโอลินคอร์ดใหม่ไปสู้กับน้องเขาเพลง Just The Way You Are นี่เเหละ ได้ยินว่าถ้าได้ยินใครเล่นให้แล้วจะเขินแม้น้องเขาไม่ใช่ผู้หญิงแต่ก็น่าจะแอทคแทคได้บ้างไม่มากก็น้อย คิดไปเรื่อยๆหยางหยางก็ยิ้มอารมณ์ดี
"วันนี้วันดี วันนี้วันดี.."
มีคนหน้าตาน่ารักคนนั้นมาให้มองจนฉ่ำตาฉ่ำใจ นั่งอยู่นานเลย จนเขานั่งเล่นเพลงจนเบื่อ ลงไปนอนกลิ้งบนเสื่อที่ปูไว้ตรงระเบียง จนหลับไปหนึ่งตื่น ขึ้นมานั่งกินขนมจุกจิก เล่นเพลงด้วยกีตาร์นั่นอีกรอบ และเพลงที่จับใจก็คงไม่เกินเพลง just the way you are ของบรูโน่เพลงโปรดของเขาเช่นกัน
เขาไหน ?
เขา...หยางหยาง รุ่นพี่น่าเบื่อของน้องอี้เฟิง ตอนนี้ก็ทำการนั่งมองรุ่นน้องที่ช่างไม่รู้ตัวอะไรเลย ว่าโดนมองมาเป็นชั่วโมง ๆ แบบนี้ ถ้าเขาเป็นคนคิดร้าย ป่านนี้น้องอี้เฟิงคนนี้คงโดนอุ้มไปแล้ว หรือบางทีหยางหยางอาจจะเป็นคนร้ายเสียเอง เพราะทนมองความน่ารักนี้ไม่ไหว ขออุ้มกลับมากอดที่ห้องซักคืนก็ไม่เลว
"เฮ้อ"
หยางหยางส่ายหัวเบา ๆ กับความคิดตลก ๆ ที่คิดวนอยู่ เขานั่งอยุ่ตรงริมระเบียงเช่นกัน แต่มาก่อนอีกคนนานอยุ่ เพราะเขานั่งอยุ่ตั้งแต่เช้า ออกมาบริหารร่างกายตอนเช้า เสร็จก็กลับไปอาบน้ำอาบท่ามาทบทวนบทเรียนเสียหน่อย พอล้าก็พักสายตาหาอะไรมอง
ก็ไม่คิดว่ามองไป ยังไม่ทันเกินขอบตึกก็เจอสิ่งสวยงามน่ารักยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
วันนี้วันดี วันนี้ดีวันดี
น้องอี้เฟิงคนน่ารักนั่งทำหน้าตาแมวน้อยเหมือนตุ๊กตาอยู่ตรงระเบียง ยังมาพร้อมกีตาร์ตัวโปรดที่เขาพาไปไหนมาไหนบ่อย ๆ กำไรยิ่งกว่าการจ้องน้องเขาผ่านรั้วริมระเบียงข้ามห้องถัดไปแค่เพียง 1 ห้อง ก็คือการได้ฟังเพลงเพราะ ๆจากน้องเขา ประหนึ่งเปิดคอนเสิร์ต มีเพี้ยนบ้างตามประสาร้องชิล ๆ แต่เสียงน้องเขาเหมือนแมวแง้ว ๆฟังแล้วก็ทั้งน่ารักเอ็นดูและปนขำไปด้วย หยางหยางตอนนี้ยิ้มเหมือนคนบ้าไปแล้ว
และที่ถูกใจก็ just the way you are ที่อี้เฟิงร้องมา ดูตั้งใจร้องเป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะเพลงแรกที่เริ่มเล่นเลยไม่เพี้ยนแถมยังเพราะมากในแบบฉบับของเขา สำเนียงอังกฤษก็ไม่เลวเลย แถมยังเป็นเพลงโปรดภาษาอังกฤษของหยางหยางด้วย ทำไมน้องคนนี้ถึงทำอะไรโดนใจเขาอยู่เรื่อย
หลงจนไม่รู้ทางออกแล้ว
หรือจริง ๆ พอเริ่มเข้าปากทางหัวใจน้องเขา หยางหยางก็หาทรายมาถมทางนั่นเสียเอง ไม่อยากเลิกหลงน้องอี้เฟิงเลย
ก็มีคำเดียวที่นึกออก เเละเป็นคำที่ทำให้หยางหยางหลงทาง ชอบอี้เฟิงอย่างถอนตัวลำบาก
น่ารัก
แค่นั้นจริง ๆ
"โอ๊ย "
หยางหยางที่เผลอคิดโน่นนี่ไม่ทันระวัง เขาเขินกับความคิดของตัวเองมากไปหน่อยก็ต้องโทษน้องอี้เฟิง ดันเอนหลังเกินองศาไปจนหัวไปกระแทกกับผนังห้องก็ตรงริมระเบียงนั่นล่ะ อี้เฟิงหันมาตามเสียง เล่นเอาหลบไม่ทัน
เกือบไปเเล้ว
ถ้าน้องอี้เฟิงเห็นเขา ก็คงค้อนใส่ ทำหน้างอนตุ๊บป่องเข้าห้องไปเสียอีก เสียดายแย่
โชคดีที่อี้เฟิงไม่ขวัญอ่อนขนาดนั้น และเสียงหยางหยางคงไม่ดังมาก น้องอี้เฟิงของหยางหยางก็ยังคงนั่งตากลมตากลมอยู่ตรงริมระเบียงห้องเขาที่เดิม แบบนี้ต่อให้ยันเช้าก็นั่งอยู่ตรงนี้ได้ แต่เว้นเสียแต่ว่าน้องเขาจะนั่งตรงนั้นให้มองอยุ่รึเปล่า
แต่วันหยุดนี้หยางหยางก็ออกกำลังกายหนักอีกเช่นเดคย แต่วันนี้ไปการออกกำลังกายหนักตรงหัวใจ เต้นจนเหมือนเขาไปวิ่งรอบสนามมหาวิทยาลัยมาร้อยรอบ หัวใจแทบหยุดเต้นเพราะถูกใช้งานหนัก ถ้าเป็นแบบนั้นจริงล่ะก็นะ
หยางหยางจุดยิ้มหันไปมองคนน่ารักตรงนั้นเสียไม่กี่วินาทีก็ทำเอาเขาต้องยกมือปิดหน้า บางทีความคิดของหยางหยางเองก็ไม่ได้ใสสะอาดซักทุกอย่างยิ่งเป็นเรื่องของอี้เฟิงด้วยแล้ว
ให้ตาย
มารับผิดชอบหัวใจรุ่นพี่คนนี้ด้วยนะ รุ่นน้องอี้เฟิง
"นี่อะไรเนี่ย.."
มีขนมถุงใหญ่มากแขวนอยู่ตรงลูกบิดประตูหน้าห้อง หลังจากที่อี้เฟิงเปิดประตูออกจากห้องมาบ้าง เพราะหมกอยู่ในห้องนานไปแล้ว แต่ก็มาบิงโกเจอขนมชั้นดี น่ากินเสียด้วยแขวนอยู่นี่
เขาก็คิดเอาเล่นๆ ว่าต้องเป็นสาวที่แอบชอบเขาและรู้เลขห้องแน่ ๆเลยเอามาแขวนไว้
"จิ๊"
ถ้าไม่เห็นโน๊ตลายมือสวยๆแบบโบราณนี่ซะก่อน หมั่นไส้นัก เขียนหนังสือก็ยังสวย
"ขอบคุณสำหรับเพลงเพราะ ๆ นะครับ"
เอ๋?
มีปล อีกแหน่ะ
"วันหลังจะปาจรวดกระดาษไปขอเพลงนะ"
ไม่ให้ขอเว้ย นี่คอนเสิร์ตส่วนตัว
สรุปว่าวันนี้เขาไม่โดนยัยป้ามหาประลัยข้างห้องด่าเพราะเขาเล่นกีตาร์ แต่มีรุ่นพี่หน้าหล่อกวนบาทามาแอบฟังแทน เขาควรหนักใจอันไหนมากกว่ากัน
มีอีกปล?
น้องแมวชื่อ หยางเฟิง เป็นไง ?
"ดันได้ยินตอนเราพูดอีก ตอนนั้นฉันพูดเสียงดังขนาดนั้นเชียว"
อี้เฟิงปาค้อนใส่กระดาษโน๊ตสีเรียบกับลายมือสวยๆบนนั้น เหมือนเจอตัวจริงเสียงจริงของหยางหยางซะเอง ตอนนี้เขาเข้าห้องมาแล้ว จัดการวางกระดาษบนโต๊ะแล้วก็แก้แค้นแก้โกรธรุ่นพี่น่าเบื่อนั่นด้วยการกินขนมแบบแมททัลร๊อคให้หมดซะเลย! ช่วยไม่ได้ซื้อมาให้เอง เสียดายเงินไปแล้วกันนะ ท่าทางจะแพงด้วย
แล้วก็อีกอย่าง หยางเฟิงน่ะ ชื่อนี้ไม่ผ่านโว้ย ไม่อนุญาตให้มาตั้งชื่อน้องแมวของคนอื่นตามใจชอบนะ!
เอาอีกแล้วอี้เฟิง เอาอีกแล้ว
เพราะรู้ว่าเป็นขนมของรุ่นพี่หยางหยาง อี้เฟิง กินขนมไปก็ใจเต้นไปอีกตามเคย
******************************************************* TBC --3
พักหัวใจด้วย
จริง ๆ เมื่อวานนี้น่ะ ก็ใช้งานหัวใจหนักไปมาก
ไม่เข้าใจตัวเองว่า พอหลังจากกลับมาถึงห้องพอปิดประตูไล่หลังรุ่นพี่นั่นไป เหมือนจะได้ยินใครตะโกนด่ามาด้วย ก็ช่วยไม่ได้ มันเขิน
เออ เขินจริง ๆ
อี้เฟิงเขินรุ่นพี่คนนนั้นจริง ๆ นั่นล่ะ
"เห้อ"
ร่างของอี้เฟิงกลิ้งหลุน ๆบนเตียงอย่างขี้เกียจเพราะวันนี้เป็นหยุดที่ได้หยุดจริงๆ ไม่มีซ้อมหนักๆ เรียนชดเชย หรือซ้อมสเเตนอะไร ได้หยุดแบบที่นักศึกษาเขาได้หยุดพักสมองกัน แต่อี้เฟิงก็อยากพักหัวใจด้วย
อยู่ใกล้รุ่นพี่หยางหยางนั่นใจเต้นแรงเป็นบ้า
สารภาพกับตัวเองอย่างไม่โกหก เพราะไม่รู้จะโกหกตัวเองไปทำไม แต่ประเด็นก็คือไม่เข้าใจว่าจะไปใจเต้นกับรุ่นพี่บ้านั่นทำไมวะ หรือก็เพราะหมอนั่นอาจจะใช้คำพูดคำจาเหมือนเราเป็นสาวน้อย ? แล้วเออฉันเป็นสาวน้อยเหรอวะเนี่ย
"โอ๊ย เลิกคิด พอเลยยยย"
อี้เฟิงพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะผลุงขึ้นนั่ง เพราะเมื่อเหลือบไปเห็นนาฬิกาบนเตียงก็พบว่านี่มันจะเที่ยงแล้ว เขาไม่สามารถนอนกินบ้านกินเมืองได้ไปมากกว่านี้อีก คิดถึงหน้าแม่ที่สอนตัวเองมาก็ชักสงสารแม่ อี้เฟิงลุกขึ้นจากเตียงหลังคิดได้ ไปเปิดทีวีให้ห้องครึกครื้นเสียหน่อย
"ป๊าด"
เปิดเจอข่าวช่วงเที่ยง เหมือนจะมาถึงช่วงข่าวกีฬาพอดี ฉายให้ดูข่าวเทควันโด้เหมือนจะมีแข่งอะไรซักอย่าง แล้วเขาก็เจอคนคุ้นหน้าข้างห้อง หยางหยาง รุ่นพี่คนนั้น แชมป์ระดับมณฑล เก่งเวอร์ แถมรอพบกับแชมป์คนเก่าอาทิตย์หน้า ซึ่งเป็นรอบชิงชนะเลิศ แล้วในข่าวก็ยังเบาว่ารุ่นพี่คนนี้ติดทีมชาติชุดเยาวชนมาก่อนด้วย
กล่าวไปจนถึงเรื่องเรียนที่ก็เก่งระดับทอปของชั้นเรียน ดนตรีก็เก่งอีกด้วย ไหนจะบ้านร่ำรวย หน้าหล่อหยั่งกะไอดอล นี่มันเทพมาเกิด
"วู้ อะไรจะเพอร์เฟคเหมือนเสกมาได้แบบนั้น คนเรา"
อี้เฟิงเอ่ยเหน็บแนมรุ่นพี่เข้านิดหน่อยแม้จะนึกค่อนขอด แต่ก็รู้สึกทึ่งและยกย่องความสามารถรอบด้านของคนหนึ่ง ๆ ทุกอย่างรอบตัวเขาคงไม่ธรรมดาซักอย่าง อี้เฟิงคิดว่าชีวิตที่มีอะไร ๆ ไม่ธรรมดาทุกอย่างคงตื่นเต้นทุกวัน แต่อี้เฟิงไม่ใช่คนกระตือรือร้นขนาดนั้นมีอะไรให้ตื่นเต้น ไม่ธรรมดาทุกวัน ประสาทเสียกันพอดี อะไรง่าๆย นั่งดีดกีตาร์ กินขนม นั่งตากลมที่ริบระเบียงชิล ๆนี่เเหละมันใช่
"ว่าแล้วก็ไปชิล ๆ ดีกว่า"
หลังจากจัดการกิจกรรมยามไม่ที่เช้าแถมเลยเที่ยงแล้ววด้วย จนหมดทุกอย่างก็กิจกรรมเด็กหอทั่วไป อาบน้ำ กินข้าวพออิ่มเผื่อกินขนม เอาผ้าไปส่งซัก ล้างจาน ทำความสะอาดห่้องหน่อย ก็มาถึงเวลาชิล
"วันนี้ขอให้ยัยป้าข้างห้องไม่อยู่ทีเห๊อะ"
วันก่อนที่อี้เฟิงนึกชิลมานั่งดีดกีตาร์กินลมหลังห้องริมระเบียง แต่บังเอิญยัยป้าข้างห้องทะเลาะกับสามี พอได้ยินกีตาร์กิ๊งแรกของอี้เฟิงก็ออกมาด่าเป็นชุดใหญ่ฉอด ๆอี้เฟิงไม่ยอมโดนด่าฟรี ก็สวนกลับด้วยกีตาร์เมททัลร๊อค จัดการเสียบสายแล้วโซโล่ลั่นสะเทือนเพดานจนยัยป้านั่นอกเเทบแตก แม้จะผิด โดนป้าเจ้าของบ้างแต่อี้เฟิงก็สะใจไม่ใช่น้อย แต่หากวันนี้เขาไม่อยากเมททัลก็ขอเวลาเงียบๆ นิ่งๆ ชิล ๆแบบคลาสสิคแล้วกัน
"เอาล่ะนะ"
วันนี้นักดนตรีน้อยจัดเพลงชิล ๆ และเพราะบังเอิญเห็นสาวน่ารักคนหนึ่งห้องชั้นล่างที่แอบมองอยู่บ่อย ๆเพราะน่ารักดี เดินออกจากหอกับเพื่อนไป ก็เลยขอเล่นจีบเขาไกล ๆแล้วกัน
Just the way you are แล้วกัน วันนั้นเล่นโชว์ที่ชมรมก็ยังพอจำคอร์ดได้
อี้เฟิงเริ่มเล่นเพลงที่ต้องการ ขึ้นท่อนเเรก เขาก็เขินเองซะแล้ว เพลงคุณเค้าหวานเหลือเกิน แต่ก็เริ่มคิดได้ว่านี่ต้องเล่นให้สาวเขิน ไม่ใช่เล่นเองแล้วก็มาจินตนาการเขินเองเหมือนคนอื่นเล่นให้แบบนี้
เพลงนี้ท่อนที่ชอบที่สุดก็น่าจะไม่พ้นท่อนฮุ๊ค เขาคิดเอาว่า ถ้าเขาเป็นผู้หญิง ใครมาร้องเพลงนี้ให้ฟัง ก็คงเขินเป็นบ้าเป็นหลังจนต้องลุกขึ้นตีให้เเก้เก้อเขินเสียซักที
"นี่ถ้าเป็นผุ้หญิงใครเล่นเพลงให้คงเขินม้วนไปเลยนะเนี่ย เพลงหวานขนาดนี้"
just the way you are~~~~~
จนจบท่อนสุดท้าย อี้เฟิงลากยาวประหนึ่งโชว์นี้มีคนฟัง ทั้ง ๆ ที่ก็มีแค่น้องตุ๊กตาแมวที่คุณแม่ให้มานั่งแหมะตรงหน้าเขาที่เอามาวางไว้เอง คิดเอาว่าเป็นผู้ชมคอนเสิร์ตของเขา ทุกครั้งที่ไม่มั่นใจก็จะให้น้องแมวตัวนี้มานั่งฟัง ไม่ได้ช่วยอะไรมากแต่ก็ซ้อมไว้ให้หายเครียด
"จะว่าไป แกยังไม่มีชื่อเลยเนอะ น้องแมว"
"ไว้ผมจะคิดชิื่อดี ๆ ไปให้นะอี้เฟิง"
เป็นเด็กที่น่ารักจริง ๆคิดตั้งชื่อตุ๊กตาให้ด้วย เขาดันแอบไปได้ยินเข้าซะอีก เป็นหน้าที่อีกหนึ่งที่ต้องคิดชื่อน้องแมวน่ารักเหมือนเข้าของตัวนั้นไปให้ด้วย แล้วก็จะแถมฝึกกีตาร์ให้เก่งกว่านี้หรือไวโอลินคอร์ดใหม่ไปสู้กับน้องเขาเพลง Just The Way You Are นี่เเหละ ได้ยินว่าถ้าได้ยินใครเล่นให้แล้วจะเขินแม้น้องเขาไม่ใช่ผู้หญิงแต่ก็น่าจะแอทคแทคได้บ้างไม่มากก็น้อย คิดไปเรื่อยๆหยางหยางก็ยิ้มอารมณ์ดี
"วันนี้วันดี วันนี้วันดี.."
มีคนหน้าตาน่ารักคนนั้นมาให้มองจนฉ่ำตาฉ่ำใจ นั่งอยู่นานเลย จนเขานั่งเล่นเพลงจนเบื่อ ลงไปนอนกลิ้งบนเสื่อที่ปูไว้ตรงระเบียง จนหลับไปหนึ่งตื่น ขึ้นมานั่งกินขนมจุกจิก เล่นเพลงด้วยกีตาร์นั่นอีกรอบ และเพลงที่จับใจก็คงไม่เกินเพลง just the way you are ของบรูโน่เพลงโปรดของเขาเช่นกัน
เขาไหน ?
เขา...หยางหยาง รุ่นพี่น่าเบื่อของน้องอี้เฟิง ตอนนี้ก็ทำการนั่งมองรุ่นน้องที่ช่างไม่รู้ตัวอะไรเลย ว่าโดนมองมาเป็นชั่วโมง ๆ แบบนี้ ถ้าเขาเป็นคนคิดร้าย ป่านนี้น้องอี้เฟิงคนนี้คงโดนอุ้มไปแล้ว หรือบางทีหยางหยางอาจจะเป็นคนร้ายเสียเอง เพราะทนมองความน่ารักนี้ไม่ไหว ขออุ้มกลับมากอดที่ห้องซักคืนก็ไม่เลว
"เฮ้อ"
หยางหยางส่ายหัวเบา ๆ กับความคิดตลก ๆ ที่คิดวนอยู่ เขานั่งอยุ่ตรงริมระเบียงเช่นกัน แต่มาก่อนอีกคนนานอยุ่ เพราะเขานั่งอยุ่ตั้งแต่เช้า ออกมาบริหารร่างกายตอนเช้า เสร็จก็กลับไปอาบน้ำอาบท่ามาทบทวนบทเรียนเสียหน่อย พอล้าก็พักสายตาหาอะไรมอง
ก็ไม่คิดว่ามองไป ยังไม่ทันเกินขอบตึกก็เจอสิ่งสวยงามน่ารักยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
วันนี้วันดี วันนี้ดีวันดี
น้องอี้เฟิงคนน่ารักนั่งทำหน้าตาแมวน้อยเหมือนตุ๊กตาอยู่ตรงระเบียง ยังมาพร้อมกีตาร์ตัวโปรดที่เขาพาไปไหนมาไหนบ่อย ๆ กำไรยิ่งกว่าการจ้องน้องเขาผ่านรั้วริมระเบียงข้ามห้องถัดไปแค่เพียง 1 ห้อง ก็คือการได้ฟังเพลงเพราะ ๆจากน้องเขา ประหนึ่งเปิดคอนเสิร์ต มีเพี้ยนบ้างตามประสาร้องชิล ๆ แต่เสียงน้องเขาเหมือนแมวแง้ว ๆฟังแล้วก็ทั้งน่ารักเอ็นดูและปนขำไปด้วย หยางหยางตอนนี้ยิ้มเหมือนคนบ้าไปแล้ว
และที่ถูกใจก็ just the way you are ที่อี้เฟิงร้องมา ดูตั้งใจร้องเป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะเพลงแรกที่เริ่มเล่นเลยไม่เพี้ยนแถมยังเพราะมากในแบบฉบับของเขา สำเนียงอังกฤษก็ไม่เลวเลย แถมยังเป็นเพลงโปรดภาษาอังกฤษของหยางหยางด้วย ทำไมน้องคนนี้ถึงทำอะไรโดนใจเขาอยู่เรื่อย
หลงจนไม่รู้ทางออกแล้ว
หรือจริง ๆ พอเริ่มเข้าปากทางหัวใจน้องเขา หยางหยางก็หาทรายมาถมทางนั่นเสียเอง ไม่อยากเลิกหลงน้องอี้เฟิงเลย
ก็มีคำเดียวที่นึกออก เเละเป็นคำที่ทำให้หยางหยางหลงทาง ชอบอี้เฟิงอย่างถอนตัวลำบาก
น่ารัก
แค่นั้นจริง ๆ
"โอ๊ย "
หยางหยางที่เผลอคิดโน่นนี่ไม่ทันระวัง เขาเขินกับความคิดของตัวเองมากไปหน่อยก็ต้องโทษน้องอี้เฟิง ดันเอนหลังเกินองศาไปจนหัวไปกระแทกกับผนังห้องก็ตรงริมระเบียงนั่นล่ะ อี้เฟิงหันมาตามเสียง เล่นเอาหลบไม่ทัน
เกือบไปเเล้ว
ถ้าน้องอี้เฟิงเห็นเขา ก็คงค้อนใส่ ทำหน้างอนตุ๊บป่องเข้าห้องไปเสียอีก เสียดายแย่
โชคดีที่อี้เฟิงไม่ขวัญอ่อนขนาดนั้น และเสียงหยางหยางคงไม่ดังมาก น้องอี้เฟิงของหยางหยางก็ยังคงนั่งตากลมตากลมอยู่ตรงริมระเบียงห้องเขาที่เดิม แบบนี้ต่อให้ยันเช้าก็นั่งอยู่ตรงนี้ได้ แต่เว้นเสียแต่ว่าน้องเขาจะนั่งตรงนั้นให้มองอยุ่รึเปล่า
แต่วันหยุดนี้หยางหยางก็ออกกำลังกายหนักอีกเช่นเดคย แต่วันนี้ไปการออกกำลังกายหนักตรงหัวใจ เต้นจนเหมือนเขาไปวิ่งรอบสนามมหาวิทยาลัยมาร้อยรอบ หัวใจแทบหยุดเต้นเพราะถูกใช้งานหนัก ถ้าเป็นแบบนั้นจริงล่ะก็นะ
หยางหยางจุดยิ้มหันไปมองคนน่ารักตรงนั้นเสียไม่กี่วินาทีก็ทำเอาเขาต้องยกมือปิดหน้า บางทีความคิดของหยางหยางเองก็ไม่ได้ใสสะอาดซักทุกอย่างยิ่งเป็นเรื่องของอี้เฟิงด้วยแล้ว
ให้ตาย
มารับผิดชอบหัวใจรุ่นพี่คนนี้ด้วยนะ รุ่นน้องอี้เฟิง
"นี่อะไรเนี่ย.."
มีขนมถุงใหญ่มากแขวนอยู่ตรงลูกบิดประตูหน้าห้อง หลังจากที่อี้เฟิงเปิดประตูออกจากห้องมาบ้าง เพราะหมกอยู่ในห้องนานไปแล้ว แต่ก็มาบิงโกเจอขนมชั้นดี น่ากินเสียด้วยแขวนอยู่นี่
เขาก็คิดเอาเล่นๆ ว่าต้องเป็นสาวที่แอบชอบเขาและรู้เลขห้องแน่ ๆเลยเอามาแขวนไว้
"จิ๊"
ถ้าไม่เห็นโน๊ตลายมือสวยๆแบบโบราณนี่ซะก่อน หมั่นไส้นัก เขียนหนังสือก็ยังสวย
"ขอบคุณสำหรับเพลงเพราะ ๆ นะครับ"
เอ๋?
มีปล อีกแหน่ะ
"วันหลังจะปาจรวดกระดาษไปขอเพลงนะ"
ไม่ให้ขอเว้ย นี่คอนเสิร์ตส่วนตัว
สรุปว่าวันนี้เขาไม่โดนยัยป้ามหาประลัยข้างห้องด่าเพราะเขาเล่นกีตาร์ แต่มีรุ่นพี่หน้าหล่อกวนบาทามาแอบฟังแทน เขาควรหนักใจอันไหนมากกว่ากัน
มีอีกปล?
น้องแมวชื่อ หยางเฟิง เป็นไง ?
"ดันได้ยินตอนเราพูดอีก ตอนนั้นฉันพูดเสียงดังขนาดนั้นเชียว"
อี้เฟิงปาค้อนใส่กระดาษโน๊ตสีเรียบกับลายมือสวยๆบนนั้น เหมือนเจอตัวจริงเสียงจริงของหยางหยางซะเอง ตอนนี้เขาเข้าห้องมาแล้ว จัดการวางกระดาษบนโต๊ะแล้วก็แก้แค้นแก้โกรธรุ่นพี่น่าเบื่อนั่นด้วยการกินขนมแบบแมททัลร๊อคให้หมดซะเลย! ช่วยไม่ได้ซื้อมาให้เอง เสียดายเงินไปแล้วกันนะ ท่าทางจะแพงด้วย
แล้วก็อีกอย่าง หยางเฟิงน่ะ ชื่อนี้ไม่ผ่านโว้ย ไม่อนุญาตให้มาตั้งชื่อน้องแมวของคนอื่นตามใจชอบนะ!
เอาอีกแล้วอี้เฟิง เอาอีกแล้ว
เพราะรู้ว่าเป็นขนมของรุ่นพี่หยางหยาง อี้เฟิง กินขนมไปก็ใจเต้นไปอีกตามเคย
******************************************************* TBC --3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น