[FIC] 100 #หยางเฟิง

TITLE :  100 (One hundred)

CHAPTER :  INTRO

PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : PG -13

---------------------------------------------1 0 0----------------------------------------------

“คุณอี้เฟิง เรา..มาลองคบกันมั้ย”

“ไม่ ขอปฏิเสธ”

แน่นอน คนที่ถูกเรียกตอบปฏิเสธแบบไม่ต้องคิดอะไรด้วยซ้ำ เป็นการพบกันหนึ่งในไม่กี่ครั้งของเรา แต่เขาใช้ช่วงเวลาอีกนิดหน่อยที่เราอยู่ด้วยกัน มาเพื่อบอกความรู้สึกถึงกันแบบนี้

เพิ่งจะเจอกันไม่กี่ครั้ง คนเรามันจะมารู้สึกกันได้ นอกจากแค่คนรู้จัก

หลี่อี้เฟิงไม่รู้สึกอะไรด้วยหรอก

“อืม... โอเคครับ ..ผมเข้าใจดี แต่ผมไม่เลิกพยายามหรอกนะ”

“นั่นมันก็เรื่องของคุณครับ”

อี้เฟิงตอบไปด้วยความรู้สึกและน้ำเสียงปกติ อีกฝั่งเหมือนตั้งใจมาพูดสิ่งนี้ทำให้เขาดูหมดความมั่นใจไปชั่วครู่ แต่ท่าทีของอี้เฟิงไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายที่ตั้งใจมาบอกความรู้สึกนั้นเสียกำลังใจมากนัก แต่ก็ไม่ได้ให้กำลังใจอะไรเลยเหมือนกัน

เท่ากับศูนย์

“ผมจะพยายาม...เอาใจคุณมา”

อีกฝ่ายเหมือนกำลัง พยายามพูดโน้มน้าวให้อี้เฟิงใจอ่อน แต่ไม่ต้องห่วง หลี่อี้เฟิงเป็นมนุษย์ผู้ไม่สนใจโลกใด ๆ นอกจากโลกส่วนตัว และความสันโดษของตน เพื่อนของเขามีน้อยนิด แต่น่ารักเสมอ ส่วนเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ

เขาไม่สนใจตั้งแต่ไหนแต่ไร อันดับของมันอยู่รั้งท้ายด้วยซ้ำ ก็มันไม่ทำเงินให้นี่ แล้วเขาก็ไม่ชอบไปหลอกใช้ใครด้วย

“ไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมกลับนะ”

“เดี๋ยวครับ”

อี้เฟิงถอนหายใจแล้วก็อยู่ตามที่อีกฝ่ายรั้งเขาไว้ ถือว่าเป็นการไม่เสียมารยาทกันเพราะการเจอกันของเรา คือการร่วมงานที่ดีต่อกัน แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ทางฝั่งนั้นจ้างอี้เฟิงและเดอะแก๊งค์ด้วยเงินงาม ๆ

“ผมพยายามต่อได้ใช่มั้ย”

เจ้าของตากลมโตหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงที่อ้อนวอนเขา ทำไมถึงต้องพยายามจีบเขาถึงขนาดนั้น โอเค ก่อนหน้าที่เราร่วมงานกัน ช่วงเวลาสั้น ๆ คน ๆ นี้เอาเวลาไหนมารักเขาอย่างนั้นหรือ ? ทั้งที่ตัวอี้เฟิงเองไม่ได้รู้สึกกับคน ๆ นี้ไปมากกว่าเพื่อนร่วมชั่วคราวที่ดีเลย ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

“ผมอยู่ในที่ของผม ส่วนคุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ แต่อย่ากระทบต่อชีวิตผมก็พอ”

อี้เฟิงพูดตามที่คิด เขาเป็นคนตรง  แต่ไม่ใช่ขวานผ่าซาก คน ๆ นี้อยู่ในรุ่นราวคราวเดียว แก่กว่าอ่อนกว่ากันก็ไม่กี่ปี เขาเลยพูดด้วยท่าทีที่สบาย ๆ กว่าคนที่แก่กว่าหน่อย ริมฝีปากเล็กเม้มปาก เขาคิดสงสัย คน ๆ นี้อะไรหนักหนา

“ครับ..” อีกฝ่ายรับคำอย่างเสียไม่ได้ แต่ดูเหมือนจะไม่เลิกพยายาม คืออย่างน้อยอี้เฟิงก็ไม่ได้ตอบปฏิเสธแล้วไล่อีกคนไปอย่างเสียน้ำใจ เกลียดขี้หน้า อย่างน้อย หากมีงานครั้งหน้า ก็ยังร่วมงานกันได้

“ผมน่ะ พยายามเก่งนะคุณอี้เฟิง อย่างน้อย ผมก็อยากให้คุณ..เห็นมัน”

อีกฝั่งยืนยันแบบนั้น ถือเป็นการโฆษณาสรรพคุณของตัวเองอีกอย่างหนึ่งหรอ อืม เขาก็พยักหน้ารับไว้แต่ไม่อยากไปอะไรด้วยหรอก อี้เฟิงไม่สนใจความรู้สึกนั้น แล้วเขาไม่ได้รู้สึกรักใครชอบใครมากนาน จนลืมไปแล้วว่ารู้สึกอย่างไร

คือพูดง่ายดายเลยว่า ความรักระหว่างการในรูปแบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับเขาเท่าไหร่

“ผมควรบอกคุณว่าอย่างไรกับคุณดีล่ะ ผมควรบอกว่า ให้โอกาสคุณนะ เชิญจีบผม ได้ตามสบายอย่างนี้หรือ ?”  อี้เฟิงกล่าว ก็เขาบอกแล้วว่าเป็นคนพูดตรง ยิ่งกับอีกฝ่ายที่ตรงมาหากันแบบนี้ก็ยิ่งพูดง่าย คน ๆ นั้นขมวดคิ้ว แต่ใบหน้ายังสู้อยู่ เขายิ้มสู้อี้เฟิง แล้วเดินเข้ามาใกล้อีกก้าว ตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ตรงหน้า ระยะหนึ่งก้าวถึงกัน

อีกฝั่งยืนมองหน้าอี้เฟิงอยู่นานแต่ก็ยังไม่พูดอะไร จนอี้เฟิงนึกสงสัยเอง

ไม่ใช่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายเข้าหาอี้เฟิงในรูปแบบเช่นนี้ การจู่โจมลักษณะนี้ไม่ใช่อี้เฟิงไม่เคยพบจากใคร แต่คน ๆ นี้ตรงที่สุดเท่าที่อี้เฟิงเคยพบมา และเปิดเผยกับอี้เฟิงอย่างตรงไปตรงมา ถือว่าเป็นคนที่อี้เฟิงนับว่าใช้ได้ เข้าใจทำดี อี้เฟิงประเมินเบื้องต้นว่าคนนี้ก็วิเคราะห์มาแล้วว่าอี้เฟิงไม่ชอบคนแบบไหน และแบบไหนที่จะทำให้อี้เฟิงสนใจมาหยุดฟัง ให้มาจีบกันโต้ง ๆ แบบนี้

แต่อีกฝ่ายนั้นดีกรีที่ได้ยืนมาหนาและข่าวลือ มากมายนัก ไม่ใช่ว่าไม่เคยฟัง ใคร ๆ ก็บอกกันมาให้ระวังนะ

แต่อี้เฟิงก็มายืนคุยกับคน ๆ นี้แล้วดันคิดเงื่อนไขอะไรตลก ๆ แล้วบอกเขาไป  ถ้าหากอีฝ่ายดันผ่านเงื่อนไขนี้ไปได้ แล้วก็ค่อยมาว่ากัน แต่เป็นเงื่อนไขที่สูงเกินไป ไม่มีใครทนทำได้ขนาดนั้น   นอกจากว่าคน ๆ นี้ไม่ได้แค่ถูกใจ ชอบ หรือ ตกหลุมรักแบบผิวเผิน

สำหรับหลี่อี้เฟิงเงื่อนไขในการวัดใจนี้นั้นถือว่ารักกันจริง หากผ่านไปได้  ถึงท้ายที่สุดตรงนั้นแล้ว อี้เฟิงก็อาจจะยอมรับคน ๆ นี้เข้ามาในใจ

ฮึ... อี้เฟิงจุดยิ้มในใจ ท่าทีอี้เฟิงเหมือนคุณครูกำลังประเมินนักเรียนอย่างไรอย่างนั้น  ถ้านายทำได้น่ะนะ ถ้านายผ่านไปได้ หยางหยาง ฉันก็จะยอมรับนาย

“หนึ่งร้อยครั้ง ชนะใจผม จีบผม ด้วยวิธีที่คุณคิดว่าผมจะแพ้ใจคุณได้แน่ ๆ หนึ่งร้อยครั้งนั้น จะไม่มีการโกงใด ๆ ต้องชนะแบบใส ๆ หากครั้งไหนคุณโกง ผมจะตัดสิทธิ์ กลับไปเป็นศูนย์ใหม่ แล้วจะไม่มีการนับหนึ่งอีกต่อไป”

มันเป็นจำนวนครั้งที่มากเอาการ จนทำให้หยางหยาง ที่ยืนเบิกตากว้างตรงหน้าถึงกับผงักไป เขานิ่งเหมือนกำลังกลั่นคำตอบ อี้เฟิงคิดไว้ คนทั่วไป เจอแบบนี้ คำตอบมันจะเป็นยังไงกัน ? ฮึ

“ได้”

ทีนี้กลายเป็นอี้เฟิงเบิกตาตกใจเอง แต่ก็เก็บซ่อนมันไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ภายในหนึ่งวินาที

“ครั้งที่หนึ่งร้อย คุณจะต้องรับรักผม เพราะผมจะชนะใจคุณ ทั้งหนึ่งร้อยครั้งนั้นแน่”

หยางหยางดูมั่นใจ และเหมือนว่าการท้าทายครั้งนี้ สำหรับหยางหยางจะเป็นการแข่งขันครั้งยิ่งใหญ่ เพราะแววตาของเขาดูไฟลุกโชติ์ช่วงสุด ๆ ส่วนอี้เฟิงมองชายตรงหน้าด้วยท่าทางประเมินคะแนนแบบคุณครู ก็ด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเฉยอีก อี้เฟิงคิดแล้วว่า

หนึ่งร้อยครั้งนั้น ถ้าทำได้ ก็ค่อยน่ารับรักหน่อย

แต่อี้เฟิงใช้ความโสดที่เป็นสมบัติของเขาตลอดอายุที่อยู่บนโลกนี้ รวมถึงความรู้สึกและใจที่มั่นคงของเขาแล้ว

“ถ้าคุณทำให้ผมแพ้ใจคุณได้ หลังจากที่คุณพยายามในครั้งที่หนึ่งร้อย ผมจะบอกคำตอบในใจผมกับคุณ คุณหยางหยาง....”

จบวรรคแรก หยางหยางมองด้วยสายตานิ่งและประเมินยาก  อี้เฟิงยิ้มในใจ ชายหนุ่มตรงหน้าเขาก็ดูเหมือนจะถูกปลุกสัญชาตญาณที่ชอบการแข่งขันและแพ้ไม่ได้ขึ้นมาเหมือนกัน อี้เฟิงเองคิดว่าแข่งไปก็ไม่เลว อย่างไรเสียเขาอี้เฟิงก็ถูกประเมินในฐานะผู้ที่อยู่เหนือกว่า เพราะเขาถูกขอความรัก

"และครั้งแรกของคุณ จะเริ่มเมื่อไหร่ก็ได้ หากคุณพร้อมที่จะนับหนึ่งกับผม"  นั่นเป็นการเริ่มต้น นับหนึ่ง ของเราทั้งคู่

TBC

TBC