[Fic] คุณในนั้น-- You're in ตอนที่ 1 #หยางเฟิง

TITLE :   คุณในนั้น--  You're in

Chapter : 1

PAIRING : YANGYANG x LIYIFENG
RATE : PG - 13

TELL : ไม่บอก ลองอ่านกันดูก่อนนะคะ อิอิ5555

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อยากบอกคุณให้ดัง ๆ ว่า ผมรักคุณมากแค่ไหน

คุณได้ยินมั้ย ...แม้เราจะอยู่ไกลกัน

หลี่อี้เฟิง

หยางหยางถอนหายใจออกมาอีกครั้ง พร้อมกับส่ายหน้า พร่ำบอกตัวเองในใจ

นี่แกจะบ้าไปแล้วหรือไง หยางหยาง

เขาว่าตัวเองแบบนั้น เพราะการบอกรักของเขาเมื่อซักครู่นั้น เป็นประโยคสั้น ๆ ที่ส่งไปถึงคนที่เขาไม่ควรคิดรัก

ไม่ควรรักเขา

ไม่ควรหลงใหล

ไม่ควรบอกตัวเองว่าเป็นไปได้

และไม่ควรหลอกตัวเองว่า เขาได้เจอ’หลี่อี้เฟิง’ คนนั้นจริง ๆ

เขาคิดว่าตัวเองเป็นบ้า และบางทีเขาควรพาตัวเองไปหาจิตแพทย์บ้าง

เพราะเขาหลงรักคน ๆ หนึ่งที่ไม่มีจริง หรือมีจริงแต่ก็ไมได้อยู่ในช่วงกาลเวลาเดียวกัน

เขาอาจจะอยู่อีกห้วงเวลาหนึ่ง ห้วงใดก็ตามที่หยางหยางไม่มีทางพบเขาได้

หยางหยางที่อยู่ตรงนี้ เวลา ณ ปัจจุบัน พบผู้คนมากมาย กลับไม่รักใคร

กลับหลงใหลในรูปโฉมอันงดงามราวสวรรค์สรรค์สร้าง

หลี่อี้เฟิง เขาผู้นั้น ปรากฏแก่สายตาครั้งแรกต่อหยางหยางในครั้งที่เขาไปทำงาน เขาทำงานเป็นนักประเมินราคา หรือก็พวกนายหน้าขายบ้าน บ้านเขาไม่ได้ร่ำรวยแต่พอมีพอกินกับอาชีพนี้ที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น เรียกว่าบางทีก็รำรวย หรือยากจนก็เพราะอาชีพนี้ หลบเลี่ยงเจ้าหน้าที่ทางการบ้าง ใช้เทคนิคพลิกแพลงจนมีวันนี้ที่อาชีพของตระกูลยังดำรงอยู่ได้

วันนั้นเขาเข้าไปดูบ้านหลังหนึ่งที่มีผู้ติดต่อข้ามา เขาจึงเข้าไปดูกับทีมงานของบ้าน แม้ลูกน้องจะบอกว่าให้ปล่อยเป็นหน้าที่ขอพวกเขา หยางหยางเดินเข้าไปดูบ้านดังเช่นครั้งก่อน ๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าที่ดูล่ำค่าทางด้านประวัติศาสตร์ มีของล้ำค่า สร้างจากช่างฝีมือดีและมีการออกแบบอย่างวิจิตบรรจงแม้เรียบง่าย แต่ก็สมกับประวัติเจ้าของบ้านที่เป้นคนร่ำรวย ดั่งที่ผู้เสนอบ้านหลังนี้เข้ามา

จนสุดทางหลังบ้านนี้มีเรือนเล็กหลังหนึ่งดูน่ารัก และน่าอยู่ ยังคงร่มรื่นไปด้วยพืชพรรณไม้ของบ้านนี้ที่ปลูกมา บางต้นตายไปแล้วมีคนดูแลบ้านนี้มาปลูกทับใหม่ บางต้นก็อายุตามมากบ้านหลังนี้มาด้วย เขามองดูภายนอกเรือนหลังน้อยนี้อยู่ครู่หนึ่ง นึกชอบใจ และคิดว่าเขาน่าจะซื้อบ้านหลังนี้ไว้เอง ไม่ขายทอดตลาดจะดีหรือไม่ เขายังชอบใจแอ่งน้ำเล็ก ๆ ที่อยู่หน้าเรือนนี้เป็นพิเศษ แม้จะว่างเปล่า ไม่มีแม้น้ำซักหยด แต่ก่อนหน้าที่เจ้าของเรือนน้อยนี้อยู่คงชอบมานั่งตากลมมองจันทร์สวย ๆ ตรงนี้ เพราะมองแล้วก็เป็นที่ที่ไว้เพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ทั้งกลางวันกลางคืนได้ดีทีเดียว

“อืม ในนี้ก็ดูดีทีเดียว” นั่นคือคำแรกหลังถือวิสาสะเข้าเรือนหลังน้อยนี่ไป ข้างในไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรแล้ว เพราะมันคงจะผุพังไปตามกาลเวลาและช่างที่มาจัดการทำความสะอาดที่นี่คงยกออกไป ยังคงมีเพียงของตกแต่งบ้านเล็กน้อยที่ยังไม่ทำการรื้อออกไป เขาไม่ติดใจอะไร มันก็ไมได้มีมากมายอะไรแล้ว  หยางหยางจึงเดินทอดน่องดูไปอีกซักพัก สายตาคมสาดส่องไปเรื่อยเปื่อยเหมือนเดินชมพิพิธภัณฑ์ส่วนตัว เรือนหลังนี้เก่าแก่ไม่แพ้เรือนใหญ่หลักเลย ขายาวสาวเดินไปตามต้องการ

“.. “

ณ ขณะนั้นเขาก็พบบางอย่าง

หยางหยางไม่สามารถอธิบายอะไรได้เลยกับความรู้สึกแรกในตอนที่เขาพบกับหลี่อี้เฟิง

ที่อยู่ในรูปวาดใหญ่ที่ใส่กรอบอยู่ ซึ่งจัดวางไว้อย่างดีในเรือนหลังน้อยนี้ หยางหยางรู้ว่าคนในรูปเป็นชายหนุ่มหน้าหวานสวยล้ำกว่าเทพธิดานางไหน ในอดีตมีขายหนุ่มรูปงามเพียงนี้ด้วยหรือ หยางหยางสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้รูปใหญ่นั้นช้า ๆ พินิจรูปนั้นอย่างลงรายละเอียด รูปนี้ถูกวาดอย่างดี คงชะให้ศิลปินที่มีชื่อเสียงในยุคสมัยนั้นวาด ศิลปินผู้นั้นวาดอย่างบรรจง รวมไปถึงการใช้วัสดุในการวาดและลงสี คาดว่าคงคัดสรรค์มาอย่างดี และส่วนของคนในรูปนั้น

งามติดตาอย่าบอกใคร

หยางหยางเผลอยิ้มออกมา เมื่อถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อมองรูปวาดจากมุมที่กว้างขึ้น ชายหนุ่มในรูปยิ้มน้อย ๆ  คล้ายเหมือนจะยิ้มให้คนที่มองรูปนี้ ใบหน้าหวานนั้นผ่องและสดใส มองดูรื่นตาดวงตากลมโตที่ผู้วาดถ่ายทอดออกมานั้นมองดูแล้วเหมือนคนในรูปมีชีวิตอยู่ตรงหน้าเขาด้วยซ้ำ หากพูดหยอกล้อก็คงเหมือนในหนังดังเรื่องหนึ่งที่อยู่ในโลกเวทมนตร์ รูปภาพต่าง ๆ ในหนังสือ หรือใบปลิวต่างขยับได้เหมือนมีชีวิต เขามองรูปนี้ ก็เหมือนคุณในรูปกำลังมองมาและยิ้มให้อยู่จริง ๆ  นั่นทำให้หัวใจหยางหยางเต้นผิดจังหวะ ชุดที่คุณในรูปใส่นั้นเป็นขุดในสมัยก่อนซึ่งน่าจะนับได้เป็นร้อยปี สำหรับแฟชั่นเสื้อผ้าเช่นนั้น สีโทนฟ้าขาวเป็นสีที่เข้ากับเทพบุตรน้อยในรูปเหลือเกิน ในมือเรียวสวยถือขลุ่ยที่ห้อยหยกอันสวยเอาไว้ เขาไมได้มองรายละเอียดมากนัก ท่าที่คุณในรูปถูกจัดวางเป็นท่านั่งตามปกติ ตัวตรงนั่งเป็นเก้าอี้ไม้ซึ่งน่าจะเป็นไม้สักราคาแพง ท่วงท่านั่งสง่างาม บ้านหลังนี้คงเป็นบ้านของชนชั้นสูงในอดีต และคุณในรูปคงเป็นคุณชายน้อยของบ้านหลังนี้

หยางหยางพินิจคุณในรูปอีกครั้ง มองให้ถี่ถ้วน

“มีชื่อ..”

“หลี่อี้เฟิง “ หยางหยางเอ่ยชื่อนั้นออกมา ที่จริงในรูปมีข้อความอย่างอื่นด้วย มันเขียนว่า

‘แด่คุณชายน้อย หลี่อี้เฟิง ผู้งดงามที่สุดในดวงใจ’

แม้ไม่ทราบว่าใครเป็นคนวาด แต่ศิลปินที่วาด คงใส่ใจกับรูปและคุณในรูปมากน่าดู นั่นทำให้ใจของหยางหยางเต้นกระตุกและรู้สึกผิดแปลกไปนิดหน่อย แต่เขาก็พยายามมองใบหน้าหวาดหยดย้อยอีกครั้ง

แม้เป็นเพียงแค่รูปวาด ยังทำให้เขารู้สึกหลงไหลได้ถึงเพียงนี้

“ถ้าหากผมพบคุณจริง ๆ ผมคงตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกสบตา”

-----------TBC 2