[sf] Can Call - #fantasticbeasts fiction #granewt

เจ้านิฟเฟลอร์ตัวแสบจอมซนทำเรื่องเข้าให้ซะแล้ว

นิวท์ สคามันเดอร์กำลังกุมขมับ ลูกตัวแสบแสนรักของเขา นิฟเฟลอร์ดันวิ่งตามแสงระยิบระยับของเข็มกลัดของคน ๆ หนึ่งเขาเข้าให้ สุดท้ายแล้วก็ไปขโมยของเขามา แต่เจ้าตัวเขาจับได้ซะก่อน

"นายนี่น้า" นิวท์ อุทานใส่เจ้าตัวแสบที่หน้าหงอทำท่ากลัวแล้วจ้า~อยู่ในอุ้งมือของอีกคนตรงหน้า

"มิสเตอร์เกรฟส์ ขอโทษด้วยนะครับ เจ้านี่เห็นอะไรระยิบระยับเป็นไม่ได้เลยล่ะ.."

เพอร์ซิวัลมองเจ้าของสัตว์วิเศษตัวนี้สลับกับเจ้าตัวแสบในมือที่นิวท์บอกว่าเป๋นลูกของเขา หลังจากเกิดเรื่องราวมากมาย นิวท์กลับมานิวยอร์คอีกครั้งด้วยเรื่องงาน และมาทำงานร่วมกับมาคูซ่า ซึ่งเขากับนิวท์ได้พบเจอกันด้วยเรื่องงานบ่อยครั้ง

แต่ครั้งนี้สร้างความวุ่นวายให้เขานิดหน่อย ก็เพราะเข็มกลัดอันโปรดหายไปเสียอย่างนั้น เจ้านิฟเฟลอร์แสนซนตัวนี้ เขากับนิวท์ไล่จับกันจนเหนื่อย แต่ในที่สุดก็คว้าตัวได้ คนเป็นเจ้าของก็หน้าหงอพอกันกับเจ้าที่อยู่ในมือเพอร์ซิวัล

"แต่คุณอย่าทำร้ายมันนะครับ อย่าถือสา"
"งั้นเอาเรื่องกับคุณแทนได้มั้ย"
"เอ่อคือ... ผม"

นิวท์หดหน้าเหลือแค่นิ้วได้กระมัง เพอร์ซิวัลนึกขำในใจ เขาไม่ได้จะว่าอะไร แต่อยากแกล้งเท่านั้น

"หืม?"

เจ้านิฟเฟลอร์ในมือของเพอร์ซิวัลเริ่มดิ้น เขาไม่ส่วคืนนิวท์ซักทีทเจ้านี่เริ่มงอแงอยากกลับไปหาเจ้าของมัน นิวท์มองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างอาลัยอาวรณ์

"โอ๋ ๆ ไม่ต้องกลัว มิสเตอร์เกรฟส์เขาไม่ทำอะไรหรอก แม่อยู่นี่นะ ไม่ต้องกลัวนะ"

เพอร์ซิวัลต้องอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อคำพูดน่ารักน่าชังทั้งหมดออกมาจากนิวท์ เขาทวนประโยคนั้นในหัวเขาอีกครั้ง และก็ต้องพบว่าตัวเองยิ้มออกมา เมื่อทวนเสร็จ

ให้มันได้อย่างนี้ คุณสคามันเดอร์คุณนี่มันเหลือเกินจริง ๆ


"โอ๋ ๆ แม่อยู่นี่ ไม่งอแงนะ"
เพอร์ซิวัลมองนิฟเฟลอร์ในอ้อมกอดเขา เขาเปลี่ยนท่าให้มันนิดหน่อย พิจารณาครู่หนึ่งก่อนมองอีกคน

"เจ้านิฟเฟอลร์ แกกำพร้าพ่อหรือ ฉันเป็นพ่อให้ได้นะ"

จบประโยค นิวท์รีบมาชิงตัวลูกรักไปทันที พร้อมกันนั้นเสียงหัวเราะของเพอร์ซิวัลก็ดังขึ่น นิวท์มองอย่างคาดโทษก่อนตะโกนออกมา และจ้ำอ้าวหนีจากมือปราบมารคนดังแสนทรงเสน่ห์

"เด็กเขารู้เรื่องที่ไหนกัน ! มิสเตอร์เกรฟ คนโมเม!"

นิวท์คิดว่าเขาต้องรีบพาลลูกๆเขาหนีไปก่อนที่จะถูกมิสเตอร์เกรฟคนนี้เหมาเอาเป็นพ่อของลูกๆของตนไปหมด

'ก่อนไปเป็นพ่อของลูกก็ควรมาถามแม่อย่างเขาก่อนซี่


นิวท์คิดต่อพลางเม้มปากแต้มด้วยรอยยิ้ม