[SF] #SUGAMONSTER {18+} - SOLTANG ON THE WAR

[SF] #SUGAMONSTER {18+} - SOLTANG ON THE WAR

“ซอลทัง...”

“ฉันกินไม่ได้หรอกนะ..”

“ที่ไหนกันล่ะพี่ “

สายตาร้อนแรงมองมาที่จุดรวมสายตาที่มักจะมีเพียงแค่คน ๆ เดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของ

“มินยุนกิ ซารางแฮ”

คนน่ารักใต้ร่างนั้นยิ้ม จุดรวมสายตาของคิมนัมจุนในตอนนี้ที่รอการสัมผัสจากคนรักอยู่ มินยุนกิยิ้มหวานเหมือนชื่อเล่นของตัวเอง รับความรักจากคำที่เอ่ยบอกด้วยเสียงทุ้มชวนสะท้านในใจ และเมื่อยิ่งเป็นช่วงเวลาเช่นนี้ ก็ยิ่งหวานกว่าตอนไหน ๆ ที่ได้ฟังมัน

ตอนนี้น้ำตาลกำลังจะถูกชิม

ไม่สิ..ถูกกิน...

คิมนัมจุน..นายมองฉันด้วยสายตาที่มากมายความรู้สึกแบบนี้..จะกินก็กินไปเลยเถอะ แค่ชิมคงไม่พอแล้ว

“นิดเดียวนะ”

“ทำแบบนั้นได้ที่ไหนล่ะ พี่”

“นายมันบ้าพลัง”

“ก็เพราะผมรักพี่ไง”

ยุนกิมองคนด้านบนที่คร่อมร่างของตัวเองไว้ทั้งตัว ขยันบอกรักจัง คิมนัมจุน กลัวอย่างกับว่าถ้าไม่บอกรักยุนกิซ้ำ  ๆ ตอนนี้ หลังจากนี้ยุนกิจะไม่ฟังอย่างไรอย่างนั้น เป็นเสียงของคิมนัมจุน ยังไงยุนกิก็ฟังเสมอ ก็เหมือนกับที่เราเจอกันครั้งแรก เสียงของนัมจุนก็มัดใจยุนกิได้อยู่หมัด

ไปไหนไม่รอดแล้วล่ะ

“อยากจะกินก็กินให้พอ หลังวันนี้เราจะทำงานกันหนักมาก ๆ ไม่มีเวลา ไม่มีแรงปราบนายเหมือนตอนนี้นะ”

“อย่างที่วันนี้พี่อุตส่าห์ไปโด๊ปตัวเองมาเพราะผม ไหน ขอหอมหน่อย หืม ~~ มีน้ำหอมกลิ่นที่ผมชอบด้วย ขอบคุณครับ”

นัมจุนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คนใต้ร่างตัวเล็กช่างเอาใจเขา ตั้งแต่เรารู้จักกันมา จนตอนนี้เราก็ยอมรับใจตัวเองและเป็นแฟนกันแล้วนะ หลังจากวันนั้น นัมจุนใจกล้าและหน้าด้านหน้าทนสุด ๆ เนียนบอกรักพี่ชายที่นัมจุนไม่เคยมองว่าเป็นพี่ชายเลยซักครั้ง เรียกพี่ไปเพื่อให้เหมาะสมกับสถานะของอายุ แต่หัวใจของนัมจุนเป็นของยุนกิไปตั้งนานแล้ว ยิ่งมองก็ย่างหลงรัก ไม่รู้ว่าพี่เขาน่ามองมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เมื่อมองเขาเข้าไป ให้ลึกซึ้ง ยิ่งมองก็เหมือนยุนกิมีแรงดึงดูด สุดท้ายเจ้าของสายตาของคิมนัมจุนก็เป็นมินยุนกิโดยสมบูรณ์

ตัวหอมไปทั้งตัว ใบหน้าของคนน่ารักที่เขามองอยู่ อีกฝ่ายก็ยิ้มให้เขาเหมือนกัน ก็เพราะว่าไปบอกรัก ไปตั้งใจขอเป็นแฟนแล้ว ตั้งใจมากขนาดนั้น ที่จริงเขาก็รู้อยู่แล้วว่าพี่ชายตัวเล็กที่น่าจะหวานมาก ๆ คนนี้ก็แอบชอบและต่างคนก็มีความรู้สึกดี ๆ เหมือนกัน ใจตรงกันขนาดนี้ นัมจุนปล่อยไปไมได้แล้วล่ะ

ต้องรีบคว้าไว้ ก่อนที่น้ำตาลก้อนนี้จะถูกใครฉกฉวยไป มดตัวไหนซํกตัวก็จะไม่ให้แตะทั้งนั้น

“นัม..นัมจุน”

“อืม”

มือใหญ่ที่เรียวสวยสัมผัสผิวลื่อนมือของยุนกิที่แม้ว่าเรืองร่างพอดีมือนี้จะมีเสื้อผ้าปกปิดอยู่แต่ก็ถูกมือใหญ่ข้างนี้ล่วงล้ำความงดงามและความเนียนนุ่มของผิวสวย ๆ นี้เสียแล้ว ปลายนิ้วของนัมจุนลากไล้ไปตามสัดส่วนที่ชวนให้คิดเตลิด ตัวเล็กน่ารัก น่าขย้ำเป็นบ้า นัมจุนคิดวนอยู่แบบนี้ ยิ่งเวลาอยู่ใกล้กัน ก่อนหน้านี้ก็คิด คิดไปเอง คิดว่าจะได้สัมผัสพี่เขาแบบนี้ แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ใจต่อกัน จนในที่สุดเมื่อนัมจุนเลือกบอกความรู้สึก ในตอนนี้ยุนกิหน้าแดงจนไม่กล้ามองนัมจุนในตอนนั้น ก็แน่ล่ะ กล้ามองพี่ยุนกิก็คงต้องเขินจนตัวแดงแน่ ๆ เพราะสายตาของนัมจุนที่มองในตอนนั้น บอกตรง ๆ ให้รู้เลยด้วยซ้ำว่าอยากขย้ำร่างตรงหน้าในตอนนั้นขนาดไหน ตอนนี้คนในวงแทบเฟดตัวเองหนีหายไป เพราะเขินแทนที่นัมจุนบอกเรื่องราวในใจ เปิดเผยและชัดเจนขนาดนี้ จนไล่ให้ไปบอกกันสองคน

นี่ไงเราก็อยู่กันสองคนแล้ว

“นัมจุนอา..”

“หืม”

“มัน...”

เหมือนพี่ชายตัวน้อยจะเริ่มคล้อยตามเขาแล้ว ร่างน้อย ๆ นี้ไวต่อสัมผัสของนัมจุนมาก ๆ ก็เพราะเราอยู่ด้วยกันมานานมากจนจดจำไม่หมดว่าเขาและยุนกิได้ทำอะไรร่วมกันมามากมายขนาดไหน แต่เขาน่ะไม่ใช่คนละเอียดอ่อน มินยุนกิเสียต่างหากที่จำทุกอย่างในเรื่องราวระหว่างเราสองคนได้ และยิ่งเป็นเวลานี้ ความรู้สึกที่เราจะมอบให้กัน และสัมผัสที่ใกล้ชิดที่สุดที่เราจะมอบให้กันได้กำลังจะเริ่มต้น เรื่องราวของการเป็นคนรักจะเริ่มต้นขึ้น

“มันเขิน...อื้ม...เขินเป็นบ้าเลย”

“พี่..”

นัมจุนทำให้ยุนกิเขิน หน้าแดง ๆ เบี่ยงหลบสายตาของนัมจุนไม่พ้นหรอก โคตรน่ารักกกกกกกกกกกกกก เขาโอดครวญในใจ แทบอยากจะไม่ร้องตะโกนข้างนอกแล้วกลับมาขย้ำร่างน้อย ๆ นี้ให้แหลกคามือ แต่ต้องใจเย็น ๆ แมวน้อยก็อยู่ในกำมือเขาแล้ว ต้องเป็นไปอย่างข้า ๆ ตกใจไป เดี๋ยวก็โดนข่วนหน้ายับ ถึงตอนนี้ยุนกิจะยอมให้ แต่หลังจากนี้ ถ้าทำเขาตกใจ นัมจุนไม่รู้เลยว่า ถ้าทำให้ร่างน้อย ๆ เจ็บมาก เขาจะได้สัมผัสยุนกิถึงก้นบึ้งของตัวตนของเขาได้แบบนี้อีกเมื่อไหร่ วันนี้มันโชคดีสุด ๆ ไปเลนที่อีกคนก็ต้องการเขาเหมือนกัน

ปกติได้เคยให้เข้าใกล้เสียที่ไหนกัน มินยุนกิคนนี้น่ะ

“ไม่..ไม่เอาแล้ว ...เขิน”

“พี่ครับ “

นัมจุนเริ่มใจไมได้ เขาต้องการยุนกิจะตายอยู่แล้ว วันนี้เขาตั้งใจมากเลยนะ ทั้งบอกรักก็แล้ว ตอนนั้นที่บอกกันในคอนเสิร์ตแบบโต้ง ๆ หน้าด้านหน้าทนให้โห่แซวให้โดนมองด้วยสายตาหมั่นไส้เขาก็ยังกล้าทำ อย่างวันนี้ก็ลงทุนอีกรอบบอกรักกลางหอพักให้น้องเหม็นหน้าเขาเล่น ๆ ทั้งพี่ซอกจิน ทั้งเพื่อนรักโฮซอก ทั้งเจ้าสามตัวซนต่างปล่อยให้เขากับยุนกิอยู่ด้วยกันตามลำพัง ออกไปทำธุระกันหมด วันนี้ช่างเป็นใจให้แล้วนะ

“อย่ายอมแพ้สิครับ”  น้องชายคนรักหมาด ๆ ของยุนกิอ้อนสุดใจขาดดิ้น เขาไม่ยอมให้ยุนกิยอมแพ้ใจตัวเอง แล้วเขินวิ่งหนีหายไปเหมือนแมวกำลังตกใจหรอก

“นัมจุนยา~”

อีกฝั่งก็อ้อนนัมจุนขาดใจเหมือนกัน....

ยุนกิมองคนที่กำลังจ้องจะกินเขาท่าเดียว เออ วันนี้เขายอมนัมจุนแล้ว บอกรักจนไม่มีใจอะไรไว้เขินอีกต่อไปแล้ว เขาเองก็รักนัมจุนมากจนล้น จนเก็บเอาไว้ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เลยปล่อยให้เรื่องราวมันมาถึงตรงนี้ ยุนกิเองก็หวงนัมจุนมากนะ

หมอนี่ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองมีเสน่ห์เหลือร้ายขนาดไหนน่ะ

อย่างไปรายการเพลง ไปวาไรตี้ ไปออกงานอีเวนท์ กับแฟนคลับเขาเข้าใจนะ แต่กับคนในวงการด้วยกัน ยิ่งใกล้ชิดกัน พวกเธอหรือเขาเหล่านั้น ต่างหลงเสน่ห์คิมนัมจุนกันหมด หมอนี่ไม่รู้เลย ไม่เคยรู้ว่าตัวเองทั้งหล่อ ทั้งเท่และเป็นที่สนใจของรอบข้างมากแค่ไหน นัมจุนเอาแต่ตามเฝ้า ตามมองเขาทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ ก็เพราะว่ามินยุนกิคนนี้ก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน มันก็เหมือนแมวเฝ้าปลาย่าง ปลาย่างชิ้นโตชิ้นนี้ทั้งเท่ทั้งแสนดี ใครก็เอาไปไมได้ทั้งนั้นล่ะ

“ก็...มัน.”

“ทำไมครับ”

“มัน..”

มินยุนกิไมได้กลัวอะไรทั้งนั้น แต่ที่ทำเขินอยู่แบบนี้ก็เพราะให้ทุกอย่างมันยิ่งยากขึ้น นัมจุนแพ้ลูกอ้อนของยุนกิชนิดยอมแพ้จนตัวตาย ยุนกิที่อยู่ด้วยกันกับนัมจุนมาหลายปีย่อมรู้ดี เขาแค่มัดใจชายหนุ่มตรงหน้า ออดอ้อนเข้าไว้ ให้เขาต้องการมากขึ้นไป ยิ่งมากขึ้น ยิ่งเขาคว้ายุนกิมาโอบกอดได้ยากมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งหลงใหล้ยุนกิมากขึ้นเท่านั้น

อย่างที่ทุกคนที่ชอบมองปลาย่างของเขาก็ทำไมได้ทั้งนั้นล่ะ วันนี้น่ะ ยุนกิมีอะไรบางอย่างที่ต้องทำ...

คน ๆ นี้เป็นของมินยุนกิ

“ไปกับผมนะ”

“แต่..”

“ยุนกิ...ไปกับผมนะครับ ผมจะดูแลคุณจนสุดทางเลย”

ยุนกิแพ้สายตานัมจุนตอนนี้มาก จนแทบอยากจะออกไปตะโกนตรงระเบียงว่า ทำไมไอ้หมอนี่มันฮ๊อตขนาดนี้โว้ย แต่คงทำไมได้หรอก เพราะตอนนี้ยุนกิแทบละลายไปกับสายตา และความร้อนจากปลายนิ้วที่นัมจุนลากไล้ไปตามสัดส่วนของเรือนร่างตัวเองแล้ว แรงจะเดินมันเหือดหายไปทันทีได้ถูกมองด้วยสายตานั้น คนน่ารักบิดร่างไปมาตามจังหวะการลากนิ้วของนัมจุน มือใหญ่คู่นั้น เรียวยาวและสวยงาม ยุนกิมองอยู่นานแล้ว อยากให้มาสัมผัสลงบนร่างกายของเขาเหลือเกิน ตอนนี้นัมจุนเป็นของเขาแล้วนะ

ทั้งหมดเลยทั้งตัวทั้งหัวใจ

รอให้มาบอกรักตั้งนาน พอมาบอกรักแล้ว..มันก็จะมีข้ออ้างที่จะครอบครอง ผู้ชายแสนดีของมินยุนกิคนนี้น่ะ

ยุนกิจุดยิ้มหวานมุมปาก ใช้จริตที่เคยคิดเอาไว้ทั้งหมดว่า หากมีสัมพันธ์สัมผัสเร่าร้อนกับนัมจุนแล้วจะทำอย่างไรให้เขาคลั่งจะเป็นจะตายบ้าง แต่นัมจุนน่ะ เขารู้ทาง แค่มองด้วยตาหวาน ๆ อย่างเช่นชื่อเล่นของตน

ชอลทัง

ฉันจะเป็นน้ำตาลที่หวานที่สุดในชีวิตของนายที่เคยลิ้มลองมาเลยล่ะ คิมนัมจุน

“อือ” ยุนกิตอบเบา ๆ พยักหน้าช้า ๆ ช้อนตาหวาน ๆ  มองคนด้านบน นัมจุนแทบจะละลายแทน แม้เขาไม่ใช่น้ำตาลเขาก็จะละลายแล้ว ทำไมน่ารักจัง สมแล้วที่นัมจุนรอมาตั้งนาน เฝ้าว่าน้ำตาลก้อนนี้เมื่อไหร่จะใจอ่อนกับเขาซักที

“ระวังเตียงห้องนายจะพังล่ะ ใจเย็น ๆ “ เราอยู่บนเตียงกันมานานแล้ว และตอนนี้จะเริ่มทำอะไร ๆ บางอย่างกัน ยุนกิแซวปิดท้าย นัมจุนเองที่ไม่คิดว่าจะถูกแซวแบบนี้หัวเราะขึ้นเสียงดัง สลับกับเสียงของน้ำตาลใต้ร่างที่เขาโอบกอดไว้ เขาต้องท่องว่าใจเย็น ๆ สินะ เหมือนมินยุนกิจะรู้ไปทุกอย่างเลยว่าพลังบ้าของนัมจุนสามารถทำอะไรได้บ้าง

“อื้อ

จากที่อยากทำมานาน ตอนนี้จินตนการที่ไม่ต้องจินตนาการอีกต่อไปแล้วได้เป็นจริง ริมฝีปากร้อนที่พุ่งเป้ายังการลิ้มชิงรสน้ำตาลก้อนนี้ ริมฝีปากเรียวเล็กนั้นถูกจับจองได้ความร้อนแรงของชายหนุ่มที่ต้องการอย่างมาก ต้องการความหวานของมินยุนกิ หวานไปทั้งตัวแน่ ๆ เขาคาดไว้ นัมจุนประทับริมฝีปากของตน อีกคนเองก็รับจูบนั้นเป็นอย่างดี เสียงจูบที่เหมือนจะเริ่มแรกด้วยความอ่อนโยน นัมจุนลัดเลาะชิมน้ำหวานบ่อน้อยไปเรื่อย ๆ เล็มซ้ายทีขวาทีอย่างย่ามใจ แต่ไม่ทันใจคุณน้ำตาลเขา อีกฝ่ายรั้งเขาให้ต่ำลงมาอีกหน่อย มือเรียวเล็กรั้งไหล่กว้างของนัมจุนแล้วให้เราจูบกันได้ถนัดขึ้น ได้แลกเปลี่ยนความหวานและความต้องการกันยิ่งขึ้นไป ยุนกิเป้นฝ่ายเริ่มเปลี่ยนแปลงความอ่อนหวานเป็นร้อนแรง ลิ้นเรียวเล็กเริ่มก่อนด้วยซ้ำ พอจุดติดแล้วยุนกิก็ฮ๊อตขึ้นมาจนนัมจุนหัวใจจะวาย แน่นอนว่าเขาสนองให้ตามนั้น

“อื้ม” คุณน้ำตาลที่ร้อนแรงของนัมจุนส่งเสียงออกมาอย่างพอใจ ครางหวาน ๆ แบบนี้อย่างที่จินตนาการไว้ไม่เห็นเหมือนกันเลย ที่ฟังตอนนี้หวานกว่าเป็นไหน ๆ เขาเหมือนจะคลั่งตาย แบบนี้ยอมแพ้ไมได้

“อย่าเพิ่งละลายคาอกไปก่อนล่ะ นัมจุน”

“ผมว่าเราน่าจะแข่งกัน”

นัมจุนที่ถอนจูบออกมาแล้วบอกพี่ตัวเล็กใต้ร่างคนรักของเขา จูบกันไปมา แลกเปลี่ยนความร้อนแรงจนเลอะมุมปาก ต่างคนต่างหอบหายใจโยนเพราะจูบกันจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย ต้องรอให้ขาดใจเสียถึงจะถอนกันออกมา ไม่ยอมกันจริง ๆ ยุนกิเลิกคิ้วมอง หน้าตายั่วเย้าอารมณ์มาก หน้าตาก็กวนด้วยเหมือนเวลาที่เขาชอบกวนประสาทใคร มินยุนกิก็ชอบทำหน้าแบบนี้นักล่ะ เวลาที่เราเถียงกันในห้องซ้อมหน้าดื้อ ๆ จมูกรั้น ๆ แบบนี้ล่ะ ที่บางทีก่อนหน้าที่เราทะเลาะกัน นัมจุนแทบอยากจะจับมาจูบให้ฟังซะให้รู้แล้วรู้รอดไป ทำไมเถียงเก่งจริง ๆ

“แข่งกันหรือ ?” เสียงอ้อนหวาน ๆ ทำนัมจุนยิ้ม ไม่กลัวแล้วสินะ พร้อมที่จะเดินต่อไปกับผมแล้วใช่มั้ย คนน่ารักของผม

“ใครละลายตายคาอกก่อนกัน”

นัมจุนส่งสานส์ท้ารบไป แต่เขาว่าเขาคงแพ้แน่ ๆ เพราะแค่ยิ้มของมินยุนกิตอนนี้ นัมจุนก็แทบละลายตายไปกับความหวานไม่บันยะบันยังของเขาแล้ว ให้ตายจะทำให้หลงไปถึงไหน ผมจะหาสายตาที่ไหนจะพอเพื่อมองพี่ได้อีก ผมมีสายตาเพียงแค่คู่เดียวไว้มองพี่นะ มันไม่พอกับความน่ารักของพี่ด้วยซ้ำ พี่ยุนกิ

ซึ่งสายตาหวาน ๆ คำพูดน่ารักช่างจ้อจากริมฝีปากเรียวเล็กที่ตอนนี้บวมเจ่อแดงเหมือนจะเชอร์รี่จากสงครามจูบของเรากำลังอยู่ตรงหน้า นัมจุนจึงไปต่อ ยุนกิเองก็เหมือนจะพร้อมแล้ว จูบของเราเมื่อครู่เหมือนทำให้เรากล้าขึ้นกล้าที่จะมอบรักให้กันลึกซึ้งกว่านี้เพื่อต่างคนต่างบอกเราเป็นของของใคร

“อ๊ะ”

มือที่เริ่มอยู่ไม่นิ่ง สอดเข้าได้เสื้อผ้าบางเบาของยุนกิ ก็บอกแล้วว่าวันนี้ยุนกิเตรียมตัวมาอยู่ ก้เห็นนัมจุนตั้งท่าจะบอกรัก เขาก็เลยเตรียมตัวไว้บ้าง ทั้งเสื้อผ้าบางเบา ทั้งน้ำหอมกลิ่นดี ๆ เพราะเขามองนัมจุนก็รู้ว่าหมอนี่อยากจะทำอะไร และวันนี้เหมือนนัมจุนจะเตรียมตัวย้ำเรื่องความรู้สึกกับเขาอีกครั้งและวันนี้หมอนั่นมาด้วยสายตาร้อนแรง พอบอกเสร็จยุนกิก็วิ่งเขินกลับห้องตัวเองไป ต่อหน้าพวกนั้นอาจจะดูเหมือนเขินแต่จริง ๆ คือมาเตรียมตัวพร้อมตายไปกับคิมนัมจุน ที่ถูกท้าและรับคำท้าเขาไปเมื่อกี้ คือเหมือนรู้แลยล่ะ ว่าจะแพ้ นัมจุนร้อนแรงมาก จริง ๆ นะ แค่สายตาที่มองก็เหมือนถูกเขาสัมผัสไปแล้วทั้งตัว จะตอนไหนก็เถอะ อย่างตอนนี้ ไม่ใช่แค่สายตาทั้งมือไม้ ทั้งทุกอย่างของนัมจุน แตะต้องร่างกายของเขาจนทำให้ร้อนไปทั้งตัว

“นัมจุนอา..”

“อืม”

แค่เรียกชื่อ ยุนกิตั้งใจให้ฟังดูหวานขึ้นกว่าปกติ นัมจุนก็ยิ่งร้อนแรงขึ้นมานิดหน่อย มือนั้นสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้า ล่วงล้ำถึงปราการด่านสุดท้ายส่วนล่างที่เมื่อยุนกิเกิดความปรารถนาก็เริ่มจะปลดปล่อยออกมาบ้างแล้ว มือข้างนั้นของนัมจุนเข้าไปถึงส่วนนั้นแล้ว เมื่อรู้จุด นัมจุนก็คว้าไว้ และเขารู้ดีว่าควรจะทำอย่างไรกับมัน

“อ๊ะ..อื้อ.. นัมจุน..นัมจุนอา”

หวานชะมัด...แค่เสียงยังหวาน นี่แค่มือเองนะ มือที่นัมจุนไปแตะต้องส่วนอ่อนไหวของยุนกิก็ครางมาเป็นเสียงหวาน ๆ ได้ขนาดนี้ ทำนัมจุนใจสั่นไปหมดแล้ว ยิ่งอยากชิมรสน้ำตาลก้อนนี้ให้เร็วยิ่งกว่าเดิม ซึ่งก็ไม่ต้องอดทนรอที่ละนิดแล้วล่ะ

“อ๊ะ นัมจุนยา”

อีกฝ่ายร้องอย่างตกใจ เพราะอยู่ ๆ อีกคนก็ใส่พลังเข้ามา จุดความบ้าของนัมจุนติดแล้วสินะ ยุนกิที่แม้จะตกใจแต่ก็ยิ้มอยู่ พอใจเลยล่ะ การที่อยู่ดี ๆ เจ้านี่ก็เป็นคนคลั่งแล้วใส่พลังมาแบบนี้ ก็เหมือนกับเขาไม่อดไม่ทนอะไรอีกต่อไปและ อยากเป็นเจ้าของยุนกิให้เร็วยิ่งขึ้น เขาทำให้นัมจุนคลั่งได้สำเร็จ

“เบา ๆ หน่อยซี่~~”

“ไม่ไหวแล้ว พี่ยุนกิ..”

เสียงหวานออดอ้อนแต่จริง ๆนั่นเหมือนจุดไฟรักกันชัด ๆ นัมจุนยิ่งเป็นบ้าเข้าไปอีก ทั้งมือที่รูดรั้งให้อีกฝ่าย ปรนเปรอความต้องให้ไม่มีที่สิ้นสุด ริมฝีปากร้อนที่ซุกซนเช่นกัน มือข้างหนึ่งที่ว่าง นัมจุนกำจัดเสื้อผ้าที่เกะกะบนตัวยุนกิเผยให้เห็นสัดส่วนขาว ๆ ที่แทบสว่างแยงตา เอาจริง ๆ ก็เคยเห็นมาหลายครั้งแต่ไม่ใจเต้นมากเท่าวันนี้ เพราะวันนี้เขาจะได้แตะต้องได้ทั้งหมดอย่างที่ต้องการเสียที

“อ๊ะ..” นัมจุนลงมือทำอย่างที่คิด ริมฝีปากร้อน จูบจุดความเร้าร้อนไปทั่วร่างขาวพอดีมือให้เขาย้ำ เขาจะจุดรอยสีกุหลาบอย่างที่นึกอยากทำกับพี่เขาให้ทั่ว เอาให้ใส่เสื้อคอเต่าใส่กางเกงขายาวไปทำงานเลย พี่ยุนกิเป็นพวกที่ชอบยั่วให้เขาโมโหเป็นบางครั้ง ที่ชอบใส่เสื้อคอกว้าง ๆ หรือกางเกงขาสั้น ไม่รู้จะไปยั่วเขาหรือล่อเสือที่ไหน แต่เขารับรองได้เลยว่าพรุ่งนี้มินยุนกิจะมีรอยรักพวกนี้ไปทั่ว เตรียมตัวใส่เสื้อผ้ามิดขิดไว้ดีกว่า

“อืม” จูบแล้วจูบย้ำ จูบซ้ำ ๆ อีก ทั้งดูดดึง นัมจุนตวัดลิ้นเรียวร้อนจุดอารมณ์ของเรืองร่างสวยใต้ร่างเขาให้ยิ่งมีความปรารถนา รอยรักเริ่มปรากฏให้เห็นเด่นชัด สีนั้นช่างสวยงามตัดกับผิวขาวจัดของคุณน้ำตาลตรงหน้าเขาเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเห็นร่างสวย ๆ ของตัวเองเป็นรอยแบบนี้จะโมโหไหมนะ แต่ทำไปแล้วล่ะ ตั้งแต่ลำคอสวย ไหล่เล็กขาว ๆ นั้น ไล่มาหน้าอกที่ไม่มีอะไรปกปิดแล้ว ยอดอกที่เขาละลิ้มชิมรสจนทำให้นัมจุนพึ่งทยานใกล้ขึ้นสวรร๕เต็มทน หน้าท้องแบนเรียบที่แม้ไม่มีกล้ามเนื้ออะไรแต่แค่นี้ก็เซ็กซี่ยั่วใจเขามากแล้ว ไล่ลงมาส่วนล่าง เขากะเก็บจุดตรงนั้นไว้ท้าย ๆ จึงไปสร้างรอยรักที่น่องเนียนสวย ขาเรียวเล็กที่สวยกว่าขาเกิร์ลกรุ๊ปเสียอีก สายตานัมจุนนั้นบางทีก็ชอบมองเรียวขานี้แล้วก็อยากสัมผัสเหมือนกัน ไม่เว้นแม้ข้อเท้าที่นัมจุนยังใช้มือข้างหนึ่งคว้ามาจูบ แม้ยุนกิจะห้ามไว้แต่ก็ไม่ทัน อีกคนหน้าแดงยิ่งกว่าเชอร์รี่ยิ่งมองยิ่งน่ารัก นัมจุนเงยหน้าไปมองแค่นิดหน่อยก็เบี่ยงหน้าเขินหลบเป็นพัลวัน จบแล้วเขาก็ไล่ไปจัดการส่วนที่น่าลิ้มลองที่สุด

“อ๊ะ นัมจุน..อย่า..มัน..อื้ม”

ตัวเล็ก ๆ บิดเร่า ๆ ด้วยความต้องการทางอารมณ์ที่พุ่งสูงสุด เมื่อนัมจุนครอบครองและลิ้มรสคุณน้ำตาลอย่างลึกซึ้งอย่างแท้จริง ยุนกิถึงกับเก็บความต้องการ เก็บเสียงครางหวานที่อายจนเกินเปล่งเสียงนั้นออกมา แต่ก็ต้องปลดปล่อยอารมณ์ออกมาบ้าง เพราะที่ได้มามันมากเกินไป หวานจนทะลักออกมาแล้ว

“อ๊า..”  นัมจุนทำให้อีกคนไปสวรรค์สำเร็จเสียหนึ่งขั้น ร่างน้อย ๆ ที่บิดเร่าเพราะความต้องการมากขึ้น ๆ เมื่อครู่ เมื่อหมดแรงก็ทิ้งร่างบนเตียงนอน คราบสีสะอาดตาเปราะไปหมดทั้งนัมจุนเอง ทั้งเตียง ผ้าปูยับยู่หมดแล้วน่ะ ไม่เป็นไรที่มันเตียงเขา เขาไม่สนใจหรอก นัมจุนจึงเริ่มอยากไปสวรรค์ตามกันไปบ้าง

“ช่วยผมนะ”

นัมจุนถอดเสื้อผ้าของตนออก แค่ถอดช่วงบน ก็ทำเอายุนกิใจสั่น รูปร่างที่แสนเพอร์เฟค จนบางทีทั้งยุนกิและคนในวงก็นึกอิจฉา ใครบอกว่านัมจุนไม่มีซิกแพค อยากบอกจริง ๆ ว่าตอนนี้โชว์หราเต็มหน้ายุนกิเลยล่ะ เรียงสวยเสียจนอดที่จะสัมผัสไม่ได้และมือเรียวของยุนกิก็เอื้อมไปตามใจอยาก มือข้างนั้นก็เลยถูกขโมยไปจูบจุดอารมณ์ร้อนอีกครั้ง ยุนกิทั้งเขินทั้งอาย ไอ้ความใจกล้าหายไปหมดแล้ว เพราะความร้อนแรงของนัมจุนแผดเผามันหมด คนอะไรจะร้อนแรงขนาดนี้

“เขินขนาดนี้ เพราะผมมันฮ๊อตใช่มั้ยล่ะ”

“ไอบ้า” ยุนกิไม่ตอบอะไร แต่ด่าคืน อีกฝั่งหัวเราะก่อนมือมือใหญ่จะปลดกระดุมกางเกงและรั้งซิบลง ยุนกิมองตามร่างสมส่วนนั้นจัดการตัวเอง เขาคุกเข่าคร่มร่างยุนกิไว้ ทำทุกอย่างตรงหน้า มองตามที่ละสเต็ป ฮ๊อตจนหัวใจจะวาย

“ไม่ไหวแล้ว “ ยุนกิเขินถึงขั้นต้องพูดออกมา แต่นั่นทำให้นัมจุนรู้ว่าตัวเล็กของเขาเขินเก่งจริง ๆ หน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน แดงลามไปทุกสัดส่วน ยิ่งมองยิ่งอยากทำอะไร ๆ ให้มากขึ้น อืม เขาก็ขอชื่นชมกับผมงานตัวเองหน่อย รอยสีกุหลาบที่แต่งแต้มโดยริมฝีปากของคิมนัมจุนบนเรือนร่างของมินยุนกิช่างสวยงามอะไรแบบนี้

“ผมฮ๊อตขนาดนี้เพราะพี่เลยนะ”
“ก็นายไปฮ๊อตกับใครดูสิ ฉันจะแร็ปด่านาย”

นัมจุนที่จัดการกับปราการสุดท้ายของตนเรียบร้อย เมื่อสิ่งที่เป็นตัวตนของเขาขยายชัดตรงหน้ายุนกิ คนตัวเล็กลอบกลืนน้ำลาย มองอย่างอึ้ง ๆ เขาบอกแล้วว่าเขาพอใจของของตัวเองนะ อีกคนเขินจนเบี่ยงหน้าหวาน ๆ หลบเขาจมหมอนไปแล้ว จนนัมจุนต้องใช้มือแตะปลายคางแล้วบังคับให้หันมามองหน้ากัน

“แต่ตอนนี้ผมว่า เปลี่ยนจากแร็ปด่ามาเป็นครางให้ผมฟังก่อนดีกว่านะครับ”  มือที่รั้งปลายคางสวยนั้นบังคับให้คนน่ารักมองหน้า และนัมจุนก็มอบจูบให้ ช่วยลดความประหม่าที่เราจะเร่าร้อนด้วยกันให้ลดลง เราจูบกันอีกครั้งเพื่อให้เรายิ่งรับรู้ถึงความรักและความหวานต่อกันอีกจากเมื่อก่อนหน้า ตอนนี้ไม่เพียงแค่อ่อนหวาน แต่มีทั้งเร่าร้อน แข่งกัน ทั้งยอมกันไม่ยอมกัน เมื่อพร้อมใจกันทั้งคู่ ยุนกิก็ไม่ค่อยอายแล้ว นัมจุนก็เลยเริมรุกยุนกิมากกว่าเดิม จัดการรวบรัดตัวพอดีมือให้มาแทบชิดตัวใหญ่ ๆ ของตนให้แนบเนื้อ ให้รู้ถึงอุณหภูมิของร่างกายกันไปเลย ให้เราจ้องตากันใกล้ ๆ ให้เรารู้สึกถึงลมหายใจของเรากันได้เลย

“ช่วยผมหน่อย”  ยุนกิเบื่อคนเอาแต่ใจ....

ก็เอามาจ่อหน้าแบบนี้ ใครจะอดได้ล่ะ! มาร้องให้ช่วยยิ่งทำให้เขาอดไม่ได้ ไม่อายอะไรแล้ว

จะเอา!

จะเอาคน ๆ นี้อะ!

ยุนกิคิดแบบนี้ ไม่อายอีกต่อไปแล้ว อยู่กันสองคนแล้วแบบนี้ก็ช่างมันเถอะความอายนั้นน่ะ เมื่อนัมจุนตัวจริงตัวตนของเขามาล่อเป้าตรงหน้า ปากเรียวเล็กเลยครอบครองทั้งหมดนั้นไว้ แม้จะลำบากในครั้งแรกแต่ชายหนุ่มรุ่นน้องกลับชอบ  เขาบังคับให้ถนัดหน่อย บอกให้นัมจุนนั่งดีกว่า เขาจะจัดการเอง หัวทุย ๆก้มโน้มลงไป ช่วยน้องให้เต็มที่ อยากได้แบบนี้นัก ก็ได้! ยุนกิเลยตั้งใจทำอย่างเต็มที่ รูดรั้งทั้งปากทั้งลิ้นทั้งฟัน ให้ครบกระบวนท่า นัมจุนร้องร่ำไม่เป็นศัพท์เรียกชื่อยุนกิระงม ยังจะมือใหญ่นั้นที่รั้งให้หัวทุย ๆ ช่วยเขาด้วยริมฝีปากนี้อีกรอบและอีกรอบ ปลดปล่อยจนเลอะเทอะไปหมดทั้งตัวเขาทั้งปากยุนกิ มากมายจนรู้เลยว่าหมอนี่น่ะหื่นจริง ๆ จนยุนกิขอพักก่อน โดยการใช้มือเล็ก ๆ ตีที่หน้าขา เขาถึงจะปล่อยไป

เสียงของนัมจุนน่ะ เซ็กซีสุด ๆ เลยล่ะ เมื่อครู่น่ะ ...ยุนกิถึงกับตัวสั่นเมื่อได้ยินมันสมใจแล้วที่อยากครอบครองคน ๆ นี้

“นายโคตรเซ็กซี่”

“พี่ยิ่งกว่าผมอีก”

“หรอ ?”

“ทำไมอย่างกับพี่ไม่รู้ตัว”

“ก็ไม่รู้น่ะสิ~”

เมื่อจบกระบวนการป้อนความรักด้วยริมฝีปากช่างจ้อของมินยุนกิ นัมจุนมองใบหน้าหวานนั้น ที่ยังแดงอยู่อย่างต่อเนื่องไม่รู้จริง ๆ อ่ะ? นัมจุนถามคุณพี่น้ำตาลตรงหน้าที่ยกคิ้วกวนเขาอยู่ น่ารักแต่หมั่นเขี้ยวเหลือเกิน เมื่อครู่ที่ใช้ปากช่วยเขา ท่วงท่าแบบนี้ไปดูมาจากไหนกัน ค้นมากี่คลิป ถึงได้เซ็กซี่แบบนี้ มองสัดส่วนตั้งแต่บนจนสุดปลายเท้า ไม่มีส่วนไหนที่ไม่งดงามอยากสัมผัสอยากกลืนกินไปหมด

“อ๊ะ เจ็บนะ”

“ก็หมั้นเขี้ยว”

นัมจุนพูดตามที่รู้สึก เขาใช้มือใหญ่คว้าเนื้อหยุ่น ๆ ที่บั้นท้ายงอนงามของคนตัวเล็กแล้วก็ขอขย้ำขยำให้หนำใจอย่างที่นึกอยาก ตอนนี้เขาคว้ายุนกิมานั่งบนตัก ตัวเล็กแค่นี้ไม่หนักอะไรเลย และยิ่งนั่งมาทั้งตัวเปล่า ๆ แบบนี้ก็จุดอารมณ์ให้พุ่งพล่านยิ่งกว่าก่อนหน้านี้อีก ดวงตากลมสีน้ำตาลช้อนมองคนที่อุ้มมานั่งตัก นัมจุนจ้องกลับบ้าง เหมือนทั้งคู่ฆ่าตัวตายกันทางอ้อมกันและกัน เขินกันทั้งคู่ ยุนกิก็ยิ้มขำ นัมจุนก็เช่นกัน หัวเราะกันไปทั้งคู่ นัมจุนรั้งตัวเล็ก ๆ มาให้ใกล้ตัวเขามากที่สุด ยุนกิก็ขยับให้แนบชิดร่างสูงนี้ โน้มให้ศีรษะเขาต่ำลงมา หน้าผากเราแตะกัน ยิ่งมองตากันชัดขึ้น และเริ่มต้นบทรักด้วยจูบอีกครั้ง

ในการจูบแต่งละครั้งยิ่งร้อนแรง และเพิ่มทวีความรักเขาเรามากขึ้น มือใหญ่ปัดป่ายไปทั่วสัมผัสเรือนร่างนี้ มือเล็กก็รั้งเอวของคนตัวโตกว่ากลัวจะหล่นจากตัก เมื่อแลกเปลี่ยนความหวานกันพอใจอีกครั้งแล้ว มือใหญ่สองข้างก็โอบยกร่างตัวเล็กให้สูงจากตักนิดหน่อย เพื่อบางอย่างที่ต้องการ เขาหันไปจัดการตัวเองเพิ่มอีกหน่อย มีอุปกรณ์สองสามอย่างมาช่วยเติมเต็มความรักของเราในครั้ง อุตส่าห์ซื้อมาเตรียมไว้ตั้งนานก็ได้ใช้ซักที

“อ๊ะ... อื้ม...เบา เบาอีกนิดนะ”

“พยายามอยู่ครับ อดทนนะ”

และในที่สุด นัมจุนเติมเต็มความต้องการของตนและเป็นการเติมเต็มให้กับอีกคน แม้มันจะเจ็บหน่อยแต่นัมจุนก็ให้ร่างเล็กอดทนไว้ ก็ครั้งแรกนี่หน่า เขามั่นใจแน่ว่ามินยุนกิไม่เคยไปทำแบบนี้กับใครแน่ ๆ ก็เขาเฝ้าอยู่ตั้งหลายปี จนมาวันนี้ เขาเป็นคนแรกและเป็นคนเดียวที่ลิ้มรส

“อ๊ะ.. อื้ม..เจ็บ”

อีกคนครางซ้ำออกมา บอกถึงอาการในตอนนี้ ยิ่งเป็นท่านั่งยิ่งลึกก็ยิ่งเจ็บ นัมจุนถึงนึกขึ้นได้ ตัวช่วยที่ซื้อก็น่าจะใช้อีกนิด เขาคว้ามาแล้วป้ายไว้แถว ๆ ช่องทางที่เขาจะไป ยุนกิได้แต่ร้องครางหวานทั้งเจ็บแต่ก็เหมือนชอบใจ เพราะเสียงหวานครางน่าฟังเหลือเกิน เมื่อเสร็จ นัมจุนก็จัดการกินยุนกิจริง ๆ เสียที

“อ๊ะ..อ๊ะ..อื้อ” แรงกระแทกทั้งท่านั่งมันรุนแรงนะ เขาเคยอ่านมา เคยดูมาด้วย นัมจุนผ่านตาของพวกนี้มาเยอะ แต่ปฏิบัติรกับคนรักหน้าตาชวนฟัดแบบนี้โคตรมีความสุข เขารู้สึกชอบท่านี้นะ ยิ่งใส่เขาไปก็ยิ่งรู้สึกดี พี่ตัวเล็กของเขา ที่สุดทางแล้วสุดทางอีก ปลดปล่อยออกมาซ้ำ ๆ จนหมดแรง ปกติที่ก็เหมือนคนไม่มีแรงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งทิ้งตัวเองใหญ่ ซบลงที่อกล่ำ ๆ ของนัมจุน ปากบ่นบอกไม่ไหวแล้ว เหนื่อยเหลือเกินแต่ช้อนตามามองนัมจุนยั่วยวน แววตาคู่สวยฉ่ำน้ำตา คลอหน่วงเพราะการปลดปล่อยถึงที่สุด แบบนี้นัมจุนได้ปล่อยไปได้หรือ มาให้กินจ่อถึงปากขนาดนี้

เปลี่ยนท่าก็ได้จะเจ็บน้อยกว่านี้หน่อย

“นัมจุนยา..ฉันเหนื่อยแล้วนะ”

นัมจุนไม่ฟังอะไรเลย แถมสายตาที่ส่งไปก็กวนโอ๊ยจนมือเล็กที่ยังพอยกได้ฟาดเข้าให้ที่อกล่ำเป็นรอยแดง เขายิ้มพอใจแล้วก็กินคุณน้ำตาลตรงหน้าต่อโดยให้อีกฝ่ายนอนราบกับไปกับเตียง เขายังไม่ถอนตัวเองออกมาจากตัวเล็ก ๆ นั่นด้วยซ้ำ พอเปลี่ยนท่าก็ร้องครางเพราะมันยังค้างคาอยุ่น่ะสิ ยุนกิใช้มือเล็กทั้งตีทั้งหยิก เพื่อระบายอารมณ์ทั้งสุขสมทั้งเจ็บทั้งพอใจแต่ก็แค้นนัมจุน แววตาของยุนกิที่มองอยู่ตอนนี้บอกเขาแบบนั้นเลย

“ที่รักของผม อดทนอีกนิดนะ นะครับ”

ยุนกิฟังทั้งเสียงออดอ้อน ทั้งแววตากรุ้มกริ่มนั้น ทั้งรอยยิ้มมัดใจ ไหนจะความร้อนแรงที่มอบให้จนทะลัก

เอาเลย! จะทำอะไรก็ทำเลย จะพาไปสวรรค์ไปนรกที่ไหนก็ไปเลย

“ยอมแล้ว.....” แค่นั้นล่ะ นัมจุนก็ไม่ปล่อยให้ร่างเล็กสวยงามได้พักหายใจ เขาใส่แรงชุดใหญ่เสียงผิวเนื้อที่กระทบลั่นไปทั่วห้อง ยิ่งฟังยิ่งอาย รู้เลยล่ะว่าทำอะไรกัน ยุนกิภาวนาว่าอย่าให้เมมเบอร์กลับมาตอนนี้ ต่อให้รู้ว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันแค่สองคนแล้วจะทำอะไรกัน แต่ยังไงก็ไม่อยากให้มาแอบฟังกันหรอกนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน ถ้ากลับมารวมกันอีกหลังจากนี้ ยุนกิคงทั้งเขินเจ้าพวกนั้น ทั้งเจ้าบ้านี่ที่อยู่บนตัวยุนกิ ทำไม่หยุดเลยนะ ได้ทีก็เอาใหญ่

ยุนกิก็มีความสุขหรอกนะ แต่ครั้งแรกมันเจ็บ ใจเย็นๆ ได้มั้ยเนี่ย

“ไอบ้าเอ๊ย”  ยุนกิด่านัมจุนออกมา อีกฝ่ายที่เสพย์ความหวานของน้ำตาลก้อนนี้อย่างหลงใหลเงยหน้ามารับคำด่าด้วยิ้มมัดใจที่แต้มด้วยลักยิ้ม ยุนกิเบะปากยกมือข้างหนึ่งมาแตะปลายนิ้วจิ้มลงไปที่ลักยิ้มที่อยู่บนแก้มนั้น อีกคนเลิกคิ้วสงสัยแต่ปล่อยให้คนน่ารักทำไป ปลายนิ้วของยุนกิลากไล้ไปตามโครงหน้า ใบหน้าของคนที่เขารัก คนตัวเล็กเผยยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เพราะรักหรอกนะ ถึงยอมให้ทำขนาดนี้น่ะ

“ซารางแฮ คิมนัมจุน”

อีกคนเหมือนถูกแช่แข็งไปชั่วครู่หนึ่ง เพราะนานที ไม่สิไม่เคยได้ยิน คำหวาน ๆแบบนี้จากคนปากหนักอย่างมินยุนกิเลย แต่วันนี้เขากลับบอก...ในขณะที่เรา..เร่าร้อนกัน

“ถ้าเราทำอะไรแบบนี้ แล้วพี่จะบอกรักผม ผมจะทำทุกวัน”

“ไอบ้า !”

ยุนกิที่เหมือนตั้งใจจะซึ้งแต่ถูกดักด้วยคำด้าน ๆ จากไอบ้าหน้าหื่นตรงหน้าก็เอามือฟาดเข้าให้อีกที นัมจุนเอ่ยขอโทษว่าไม่ทำจริง ๆ ต่อให้คิดก็เถอะ ยังมีบอกอีกว่าสงสารเมมเบอร์ทุกคน

“แต่ผมจะบอกรักพี่ทุกวันนะ”

“ก็แล้วแต่นาย”

นัมจุนยิ้มให้ เขาหยุดเบื้องล่างไว้ก่อนแล้ว โน้มตัวลงไปจูบหวาน ๆ ซักทีให้คนน่ารักที่ตั้งใจตอบแทนเขาด้วยความรักเช่นนี้ คำบอกรักนั้นของยุนกิ นัมจุนจะจดจำใส่ใจเสมอ เขาจะพกคำว่ารักของยุนกิไปทุกที่เหมือนแหวนวงนั้นที่ยุนกิให้เขา แม้ว่านัมจุนจะเป็นพวกบ้าพลังและทำของหายบ่อยแต่วงนี้น่ะเท่าชีวิตเลยล่ะ เพราะผู้ที่ครอบครองหัวใจของเขาเป็นคนให้มา

“อยากฟังอีกซักรอบมั้ย?”

“ก็ได้”

ตอบจบนัมจุนก็ใส่พลังบ้าอีกรอบจนคนใต้ร่างร้องคราง แล้วก็หยุด นัมจุนโน้มต่ำลงไปอีก ชิดใกล้กับร่างเล้กจนได้ยินเสียงลมหายใจ

“งั้นผมก็ขอต่ออีกรอบเหมือนกัน แลกกันนะครับ”

ยุนกิอยากจะโวยแต่ไม่ทัน เพราะโดนจูบปิดปาก แล้วยังจะแรงกระแทกเต็ม ๆ ด้วยความรักของคิมนัมจุน วันนี้ถ้ามินยุนกิเดินไหว ก็เกินขีดของมินยุนกิไปแล้ว

“มินยุนกิ ซารางแฮ ซอลทัง ซารางแฮ”

SPE

“คิมนัมจุน...”

เมมเบอร์ในวงมองหาแรปเปอร์ตัวเล็กผิวขาวแต่กลับไปพบร่างเล็กนอนหมดแรงบนเตียงของนัมจุน แถมนัมจุนก้ไม่จัดการกับรอบข้างอะไรทั้งนั้น จะอะไร ๆ ที่ยังไม่ทิ้งให้มันดี ไหนจะคราบนั่นนี่บนเตียง แม้จะคลุมผ้าห่มให้ยุนกิแล้ว แค่แขนแค่ไหล่ที่โผล่มาก็รู้แล้ว ว่านัมจุนกินน้ำตาลก้อนนี้เสียจนสาแก่ใจขนาดไหน หมดหวานหมดแรงนอนหลับเป็นตายไปแล้ว ซอกจินที่เหลืออดเหลือทนสุด ๆ ทุกคนรู้ล่ะว่ารักกัน แต่ของแบบนี้ หนุ่มน้อยที่เพิ่งเลยคำว่าเยาวชนอย่างเจ้าสามแสบ และเพื่อนรักจองโฮซอกข้างนอกนั่น มาเห็นแบบนี้ไมได้แน่นอน ประสาทตายแน่ ๆ คงเขินตายกันไปข้างหนึ่งแล้วก็คงไม่กล้าพูดอะไรกับนัมจุนแน่ ๆ

หมอนี่มันเบา ๆ ที่ไหนกัน นี่มันปีศาจชัด ๆ ยุนกิหมดแรงขนาดนี้ เละเทะไปทั้งห้องขนาดนี้ รูมเมทหนึ่งในสามแสบจะต้องไปนอนรวมกันแล้วล่ะ ซอกจินคงต้องบอกให้ย้ายห้องชั่วคราว ยุนกิพาตัวเองไปไหนไม่ไหวแน่ และพวกนั้นก็ยังเห็นยุนกิแบบนี้ไมได้แน่ ๆ

“แกนี่มันบ้าจริง ๆ นัมจุน”

“ผมขอโทษ ก็เขาหวานเกินไปนี่หน่า”

นัมจุนนั่งอยู่ใกล้ ๆ ร่างที่กำลังหลับสบายเพราะถูกเขาดูดพลังไปหมด สายตาที่มองอย่างรักใคร่า เขาลูบกลุ่มผมที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา ใบหน้าหวานที่เขาหลงใหลนั้น

“นัมจุน ออกไปบอกไอ้สามตัวนั่นว่าวันนี้ให้มันนอนรวมกัน ไป ก่อนที่พวกมันจะพังประตูมาดูว่าห้องนี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้น”

ซอกจินเองก็อาย เขาเดินออกจากห้องไป เอาเป็นว่าของไม่ยุ่งซักพักแล้วกัน แล้วก็ปิดตายห้องนี้ให้เป็นเพียงแค่ห้องของสองคนนี้ก่อน นัมจุนเดินตามออกไปและปิดประตูอย่างดี ป้องกันการโดนสอดแนม เจ้าพวกที่เหลือนี่ช่างอยากรู้เสียจริง ๆ

“ไม่ต้องเข้าห้องนี้ไปซักพักนะ ไปนอนรวมกันที่ห้องจองกุกก่อนแล้วกัน”

รูมเมทของนัมจุนพยักหน้าแต่เหมือนใบหน้าตกใจของทุกคนจะปรากฏ นัมจุนมองทุกคนอย่างงง ๆ

“คอพี่..พี่นัมจุน...”

นัมจุนเลิกคิ้วมองทุกคน ก่อนไปเสาะหากระจกในห้องน้ำ แล้วก็พบกัวความเจ้าตัวแสบของมินยุนกิที่แม้จะหมดแรงแทบจะนอนตายแต่ก็สู้ขาดใจจริง ๆ

สรุปคือมินยุนกิแพ้ที่สลบคาอกเขาตอนอะไร ๆ ด้วยกัน แต่ก็จบเรื่องพอดี อีกคนก็ผล้อยหลับไป แต่ก็ฝากรอยรักหราเด่นชัดที่คอของเขา นัมจุนยิ้มจนลักยิ้มโผล่ออกมา ตรงคอนี้มันเห็นชัดมา แสบมาก..มินยุนกิ ทีนี้ ทั้งเขาที่ฝากรอยรักทั่วร่างของพี่น้ำตาลตัวแสบก็ต้องใส่เสื้อผ้ามิดชิดยันคอ ซึ่งเขาเองที่โดนเล่นงานกลับก็ต้องใส่เหมือนกัน

“แสบนักนะ”

ตัดกลับไปที่คนน่ารักที่นอนหมดแรงในห้อง ต่อให้สภาพจะขาดใจแค่ไหน แค่ยุนกิที่ยังไม่ทันหลับไปหรอก เพราะได้ยินเสียงพี่ซอกจินเข้ามา ไม่อายอะไรทั้งนั้นแล้ว เห็นห้อง พี่เขาก็คงรู้แล้วว่าสงครามขนาดไหน ตอนที่อะไร ๆ กัน ยุนกิก็แอบจัดการเจ้าหื่นบ้าพลังนี่ด้วย รอยเต็มตัวไปหมด จะไปทำงานยังไง ยุนกิก็เอาคืนกลับเหมือนกัน ทั่วตัวไม่ได้ก็ต้องเล่นตรงคอ เอาให้แสบ ถ้าจะใส่มิดชิดไปทำงานก็ต้องไม่ใช่แค่เขาคนเดียว เจ้าบ้านั่นก็ต้องใส่ด้วย ยอมไม่ได้หรอก

“สม"



อะไรที่เป็นของของเขา ก็หวงไปหมดล่ะ แน่นอน คิมนัมจุนก็ด้วย







#END